Αρχή › Εφημερίδα › Αρχείο για ΚΥΡΙΑ ΑΡΘΡΑ ΑΠΟ ΤΟ 1999
Κατηγορία: ΚΥΡΙΑ ΑΡΘΡΑ ΑΠΟ ΤΟ 1999

ΚΥΡΙΑ ΑΡΘΡΑ ΕΤΟΥΣ 2006

Posted on by admin Δημοσιεύτηκε στο Εφημερίδα, ΚΥΡΙΑ ΑΡΘΡΑ ΕΤΟΥΣ 2006 — Δεν υπάρχουν σχόλια ↓

XPEIAZETAI NA ΔHMIOYPΓHΘEI  MANIATIKH ΣYMΠOΛITEIA;

Οι συμπολιτείες αποτελούν θεσμούς που έχουν βαθιές ρίζες στην αρχαία Ελληνική Ιστορία. Αποτελούσαν διοικητικά μορφώματα που δημιουργούσε η ανάγκη συγκέντρωσης ισχύος αναγκαίας για την αντιμετώπιση μεγάλου κινδύνου, που προερχόταν από ισχυρό εχθρό. Μορφή συμπολιτείας αποτελούν κατά τη σύγχρονη περίοδο οι ενώσεις κυρίαρχων κρατών για την επιδίωξη κοινών σκοπών, μέσω εκχώρησης σ` αυτές στοιχείων της κάθε μιάς απ` αυτές τις κρατικές διοικήσεις. Η έννοια της συμπολιτείας διευρύνεται και μεταλλάσσεται με τους αιώνες, παίρνοντας  μορφές και σχήματα που επιβάλλονται από τις καταστάσεις που θέλει να δημιουργήσει ή να αντιμετωπίσει. Στις νέες μεταλλαγές της έννοιας υποκείμενα της συμπολιτείας δεν είναι αναγκαίο να είναι κράτη, αλλά μπορεί να είναι ομάδες ατόμων με συλλογική έκφραση ή και άτομα που συνδέονται με κοινή συνείδηση, για την προσέγγιση κάποιων θεμάτων, ή από κοινότητα σκοπών. Χαρακτηριστικές περιπτώσεις συμπολιτειών που διαμορφώνονται κάτω από αυτές τις αφετηρίες αποτελούν εθνικές ομάδες με μεγάλη διασπορά σε γεωγραφικές περιοχές ή ομάδες προερχόμενες από κοινούς τόπους, με έντονα χαρακτηριστικά καταγωγής, που μετανάστευσαν σε άλλες περιοχές. Χαρακτηριστικές περιπτώσεις τέτοιου είδους συμπολιτειών αποτελούν οι συμπολιτείες Αρμενίων, Εβραίων ή Ποντίων.

Οι Μανιάτες, της Μάνης και της διασποράς, αποτελούν χαρακτηριστική περίπτωση πληθυσμιακής ομάδας που έχει όλα τα στοιχεία για να ενταχθεί σ` αυτή την κατηγορία και να διαμορφώσει συμπολιτεία. Τα στοιχεία αυτά είναι η αίσθηση της κοινότητας αξιών, ιδεών και αναφορών στην περιοχή καταγωγής που απετέλεσε προπύργιο της ελευθερίας και χώρο διαρκούς πάλης για τη διατήρησή της. Η ανάγκη για επιβίωση οδήγησε, από τον 17ο αιώνα ήδη, πολλούς Μανιάτες στη μετανάστευση και τη διαμόρφωση άλλου πλαισίου ζωής σε άλλους τόπους. Ασφαλώς ένα μεγάλο μέρος αφομοιώθηκε και ξέχασε καταγωγή και έθιμα, ένα άλλο όμως μέρος διατήρησε στοιχεία της αρχικής συνείδησης και πολλά από τα έθιμα και τον τρόπο ζωής στη Μάνη. Ασφαλώς όσο πιο πρόσφατες είναι οι μεταναστεύσεις τόσο πιο έντονα είναι τα στοιχεία καταγωγής και προελεύσεως που διατηρούνται. Σε τελευταία ανάλυση, η φιλοπατρία των Μανιατών αποτελεί διαχρονικό και έντονο στοιχείο για να οδηγήσει με κατάλληλο συντονισμό τελικά στη σύσταση και τη σταθερή λειτουργία Μανιάτικης Συμπολιτείας.

Ίσως ο δρόμος για την πραγμάτωση αυτής της ιδέας να είναι μακρύς και δύσκολος,   θεωρούμε, όμως, ότι ο στόχος είναι επιτεύξιμος. Και αυτό γιατί υπάρχει αρχικός πυρήνας που είναι οι πέντε Δήμοι της Μάνης, αλλά και οι μεγάλες μανιάτικες κοινότητες στις περιοχές της Λακωνίας, της Μεσσηνίας και στις συνοικίες του Πειραιά. Θεωρούμε ότι εκείνο που απαιτείται ως αφετηρία είναι η υιοθέτηση της ιδέας και η συνειδητή βούληση ομάδας ατόμων, αντιπροσωπευτικών των περιοχών της Μάνης (Μέσα, Έξω, Κάτω Μάνη), για την εξεύρεση τρόπων σταδιακής υλοποίησής της. Η ιδέα μπορεί να τεθεί και στα προεκλογικά προγράμματα των υποψήφιων κατά τις επικείμενες αυτοδιοικητικές εκλογές, ώστε η υιοθέτησή της από τους κατά περιοχή εκλογείς να της δώσει αυξημένη βαρύτητα. Έτσι με εντολή από τη βάση  για τη συγκρότηση της Μανιάτικης Συμπολιτείας μπορεί να αρχίσει το επόμενο, και πιο δύσκολο, στάδιο που είναι η καταγραφή του διάσπαρτου μανιάτικου δυναμικού. Η καταγραφή μπορεί να αρχίσει από τα αρχεία των Δήμων και τη συγκέντρωση τοπικών διηγήσεων, καθώς και από τα συγκεντρωμένα στοιχεία από τους μανιάτες λόγιους και μανιατολόγους, που κατά καιρούς έχουν κάνει σχετικές έρευνες.. Το επόμενο στάδιο ασφαλώς είναι η συστηματοποίηση των στοιχείων και η έρευνα σε κάθε γεωγραφική περιοχή για τις μανιάτικες εγκαταστάσεις, τα χαρακτηριστικά τους και την πορεία και εξέλιξή τους στο χρόνο. Σ` αυτό το στάδιο σημαντική είναι η συμβολή των νέων τεχνολογιών και του διαδικτύου που βοηθούν στο ξεπέρασμα περιορισμών και τη διεύρυνση του ερευνητικού πεδίου.

Ασφαλώς κρίσιμο και αποφασιστικό παράγοντα στην όλη διαδικασία θα αποτελέσουν οι επιμέρους σύλλογοι των χωριών και ευρύτερων περιοχών που έχουν συσταθεί και δραστηριοποιούνται εδώ και πολλά χρόνια. Θα αποτελέσουν τους  πυρήνες εκκίνησης για την υλοποίηση της ιδέας. Είναι, εξ` άλλου, ζητούμενο και χρειάζεται πολλή συζήτηση για να προκύψει τελική απόφαση για τη μορφή διοίκησης που μπορεί να πάρει η συμπολιτεία. Ασφαλώς χρειάζεται μια αντιπροσωπευτική συνέλευση και μια ευέλικτη διοίκηση για να μπορεί  να αποδώσει. Τα ειδικότερα δεν είναι ώρα για συζήτησή τους. Διατυπώνομε μόνο ευχή να μην αρχίσομε τα μανιάτικα ξεσυνέρια και τους διαγκωνισμούς για τις πρωτοκαθεδρίες γιατί η ιδέα θα ναυαγήσει. Έχομε το πολύ θετικό πρότυπο των Ποντίων που με χαμένη την πατρώα γη τους έχουν διαμορφώσει ισχυρή συμπολιτεία με ενεργά τμήματα σε όλες τις ηπείρους του πλανήτη. Και συντονίζουν με επιτυχία ενέργειες για τη διατήρηση των ηθών, εθίμων και παραδόσεών τους, αλλά και σε υψηλό βαθμό την αλληλοϋποστήριξη. Δεν νομίζω ότι υπάρχει Μανιάτης που μπορεί να αποδεχτεί ότι εμείς έχομε κατώτερες δυνατότητες οργάνωσης ή κατώτερου βαθμού αγάπη για την πατρώα γη μας. Ας σκεφτούμε, λοιπόν,  καλά την ιδέα και ας συμβάλλομε όλοι στην υλοποίησή της.

____________________________

ANOΔIKA KAI ΠPΩTOΠOPIAKA ΣTON OΓΔOO XPONO AΠO THN EKΔOΣH

Hδη, ξεπερνώντας δυσχέρειες και  δυσπιστίες, μπήκαμε στον 8ο χρόνο από την έκδοση της εφημερίδας μας. Τα  7 χρόνια που πέρασαν, από τον Απρίλιο του 1999 που είδε το φως το πρώτο 8σέλιδο φύλλο, κρατήσαμε με ιδιαίτερη προσοχή την αρχική μας στόχευση. Στην πρώτη σελίδα του πρώτου φύλλου  μας καταχωρίστηκε ο σκοπός της εκδόσεως  με τον τίτλο «Oι επιδιώξεις μας»  όπου γράφαμε και τα εξής: «H έκδοση της εφημερίδας αυτής έρχεται να καλύψει ένα κενό. O μανιάτικος χώρος χαρακτηρίζεται από τη διασπορά των οικισμών και την αραιοκατοίκηση. Tο άγονο έδαφος και η ανάγκη για εργασία, καθώς και οι εμφύλιες συγκρούσεις οδήγησαν ένα μεγάλο μέρος των μανιατών στη μετανάστευση, τόσο σε άλλες περιοχές της Eλλάδας, όσο και στο εξωτερικό. Όμως τα κύρια χαρακτηριστικά των μανιατών παραμένουν. Kαι ιδιαίτερα η αγάπη για την πατρική γη και για όσα έχουν σχέση με τη ζωή που συνεχίζεται, τους θεσμούς της, τις δραστηριότητες των κατοίκων, τις προοπτικές για το μέλλον, την προκοπή. H εφημερίδα μας επιθυμεί να δώσει ενημέρωση για όλ’ αυτά, όπως εξελίσσονται με το χρόνο, έτσι ώστε ο κάθε μανιάτης που το επιθυμεί να μπορεί να μαθαίνει αξιόπιστα και αντικειμενικά τα νέα της περιοχής μας. Ξεκινώντας από το διοικητικό κέντρο της Δυτικής Mάνης, την Kαρδαμύλη, επιθυμία μας είναι να επεκτεινόμαστε, όσο οι συνθήκες το επιτρέπουν, και στις γειτονικές μανιάτικες περιοχές, με σκοπό σύντομα να καλύψομε τα νέα όλης της Mάνης… Eπιδίωξή μας είναι να βοηθήσουμε να σταθεί ο ένας μανιάτης δίπλα …

ΚΥΡΙΑ ΑΡΘΡΑ ΕΤΟΥΣ 2004

Posted on by admin Δημοσιεύτηκε στο ΚΥΡΙΑ ΑΡΘΡΑ ΕΤΟΥΣ 2004 — Δεν υπάρχουν σχόλια ↓

OI OΦEIΛEΣ TOY EΛΛHNIKOY KPATOYΣ ΣTH MANH KAI O TPOΠOΣ EΞOΦΛHΣHΣ TOYΣ (Ιανουάριος 2004)

Σε ανύποπτο χρόνο και από υπεύθυνο πρόσωπο αναγράφηκε μια πραγματικότητα που αφορούσε τη συμβολή τη Μάνης και των πολεμιστών της στην Εθνεγερσία του 1821 και ακόμα περισσότερο στην επικράτησή της. Μεταφέρομε και πάλι τις διαπιστώσεις και προτάσεις προς τον Καποδίστρια του πρώτου Νομάρχη της περιοχής μας μετά την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους Αθανασίου Ψύλλα, όπως καταγράφηκε στο ιστορικό θέμα, στο φύλλο 56- Νοεμβρίου 2003, της εφημερίδας μας. Θέλομε ταυτόχρονα να σημειώσομε  ότι αν οι εισηγήσεις αυτές είχαν γίνει αποδεκτές από τον Καποδίστρια η νεοελληνική ιστορία θα είχε πάρει πολύ διαφορετική τροπή, ενώ ταυτόχρονα εντελώς διαφορετικές θα ήσαν και οι εξελίξεις στο μανιάτικο χώρο. Αντιγράφομε από τη διήγηση του Αθ. Ψύλλα, που εξιστορεί θέματα του 1829: O οίκος των Μαυρομιχαλαίων έζη προ της Επαναστάσεως από τας προσόδους της ηγεμονίας και ότι ιδίαν περιουσίαν δεν είχε, αλλά μόνον ξηράς πέτρας, ότι κατά την διάρκειαν του υπέρ ανεξαρτησίας αγώνος έζων ομοίως, υπηρετούντες την πατρίδα στρατιωτικώς και πότε πολιτικώς, και ότι πολλάκις παρεπονέθησαν εις εμέ δια την αμέλειαν της Κυβερνήσεως, ήτις δεν διώρισε κανένα εξ` αυτών εις τινα θέσιν δημοσίαν, ενώ εις την Πελοπόννησον εσύστησε τρία τάγματα υπό την αρχηγίαν ενός και του αυτού οίκου του Κολοκοτρώνου – τον Νικήταρον δηλαδή τον Γενναίον και τον Πλαπούταν – και ότι περί τούτου είχον αναφερθεί προ πολλού προς τον Κυβερνήτην, όπως συστήση και εκ των Μανιατών τάγματα τινά στρατιωτικά δι` υπηρεσίαν της πατρίδος και προς οικονομίαν των προσώπων άτινα συνέδραμον με μεγάλον ζήλον τον υπέρ ελευθερίας αγώνα και απώλεσαν τα συμφέροντα τα οποία είχον προ του πολέμου. Και ταύτα είπον προς τον Κυβερνήτην, όταν ερωτήθην παρ` αυτού αν είναι αληθές ότι έχουσιν χρείαν εξοικονομήσεως χρηματικής.

Είναι πικρή η διαπίστωση ότι 180 χρόνια από τότε οι οφειλές εξακολουθούν να παραμένουν ληξιπρόθεσμες. Και τούτο παρότι οι συμπεριφορές και οι ανδραγαθίες των μανιατών σε όλες τις εθνικές πολεμικές προσπάθειες που επακολούθησαν, στον αγώνα για την απελευθέρωση της Κρήτης, στον Μακεδονικό αγώνα, στους Βαλκανικούς Πολέμους, στον Α’ και Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ήσαν και πάλι ιδιαίτερα ισχυρές, πολύ πέραν μιας φυσιολογικής εκπλήρωσης καθήκοντος…

Και ενώ παραμένει το ανεκπλήρωτο, ληξιπρόθεσμο χρέος προς την περιοχή μας, έρχεται οι πιο αντιπροσωπευτικός θεσμός του νεοελληνικού κράτους, η Βουλή των Ελλήνων, που όχι μόνον δεν προωθεί, ασκώντας το νομοθετικό της προνόμιο, την εξόφληση του χρέους προς τη Μάνη και τους Μανιάτες, αλλά χρηματοδοτεί και εκδίδει έντυπο που παραλείπει πολλές από τις μάχες που έδωσαν οι πρόγονοί μας, αποδεικτικά στοιχεία της ιδιαίτερης συμβολής των Μανιατών στην Εθνεγερσία. Αναφερόμαστε στη μεγάλη έκθεση της Βουλής των Ελλήνων με τίτλο: 180 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση και στις σχετικές έντυπες και ηλεκτρονικές εκδόσεις. Εκεί, στο επιμέρους τμήμα της έκδοσης με τίτλο «πολεμικά γεγονότα», για το έτος 1826 αναγράφονται επακριβώς, ανάμεσα στα γεγονότα που οριοθετούνται από την κατάληψη του Μεσολογγίου από τον Ιμπραήμ και της Ακρόπολης των Αθηνών από τον Κιουταχή: «Στη συνέχεια, ο Ιμπραήμ επέστρεψε στην Πελοπόννησο, όπου δύο φορές απέτυχε να καταλάβει τη Μάνη, το Μάιο και τον Αύγουστο του 1826».   Εξ` άλλου στο συνοπτικό “Χρονολόγιο της Επανάστασης του 1821”,  ουδεμία αναφορά γίνεται στην ιδιαίτερη συμβολή των προγόνων μας στην Εθνεγερσία, ούτε στην έναρξη, αλλά ούτε και κατά τη διάρκεια του 7χρονου Αγώνα. Τέλος, στη φωτογραφική έκθεση με τίτλο, «Μορφές του αγώνα», εμφανίζονται μόνον ο Πετρόμπεης και ο γιός του, Γεώργιος Μαυρομιχάλης από τους τόσους Μανιάτες επικεφαλής εκστρατευτικών σωμάτων και στρατιωτικών δυνάμεων, που έλαβαν μέρος σε πολλές κρίσιμες μάχες.

Η εφημερίδα μας στα 5 χρόνια της έκδοσής της, έχει προβάλλει με ιδιαίτερη επιμονή τον τρόπο αντιμετώπισης αυτού του θέματος. Μόνο μονιασμένοι όλοι οι Μανιάτες από το Γύθειο μέχρι την Καλαμάτα, αλλά οι μέτοικοι στη Μεσσηνία, τη Λακωνία, στο λεκανοπέδιο της Αττικής, στα υπόλοιπα μέρη της χώρας μας, αλλά και στο εξωτερικό θα μπορέσομε να προβάλλομε αξιόπιστη πρόταση, που θα μπορεί να οδηγήσει στην πλήρη αποδοχή της ιδιαίτερης προσφοράς των προγόνων μας. Αν αυτό επιτευχθεί τα επόμενα, δηλαδή οι τρόποι και οι μέθοδοι ανταπόδοσης, έστω και συμβολικά αυτής της προσφοράς, θα είναι ευκολότερο. Όλοι όσοι εκφράζουν τη, δυστυχώς πολυδιασπασμένη, κοινή γνώμη της Μάνης με πρώτους τους αιρετούς εκπροσώπους των περιοχών, όσοι αποτελούν στοιχεία της συλλογικής μανιάτικης συνείδησης, έχουν το λόγο στην εξεύρεση τρόπων για την προώθηση της μανιάτικης ενότητας…

___________________________

ΞANAKOITAZONTAΣ ΣTIΣ AΠAPXEΣ MAΣ (Φεβρουάριος 2004)

Είμαστε βέβαιοι ότι και εκείνοι οι Μανιάτες που έχουν μετακινηθεί, είτε οι ίδιοι είτε κάποιοι κοντινοί ή μακρινοί πρόγονοί τους από το μανιάτικο χώρο, ενατενίζουν τη Μάνη, με τρόπο παρόμοιο με εκείνο που ενατένιζαν οι εξόριστοι Εβραίοι τη γη της επαγγελίας όπως περιγράφεται στις Γραφές. Με αυτή την πατρίδα μια τέτοιου είδους ενατένιση, που αποτελεί εξάλλου φυσιολογικό παράγοντα, γίνεται έντονη. Και οπωσδήποτε όσοι ενατενίζουν αυτή την πατρίδα, θέλουν να διαπιστώνουν ότι γίνεται διαρκώς καλύτερη, πλουσιότερη και με συνεχή τη σύνδεση της μνήμης με την ηρωική περίοδο, που τα έργα των παιδιών της την τοποθέτησαν σε τόσο περίοπτη θέση ανάμεσα στις επί μέρους πατρίδες.

Οι διαφωνίες, ενδημικό στοιχείο στην περιοχή μας, βρίσκονται στο ότι ο καθένας μας θεωρεί τον τρόπο που προτιμά εκείνος, ως τον καλύτερο για να οδηγηθεί ο τόπος μας σε νέα ανοδική πορεία. Τα αίτια των διαφωνιών, που  έχουν τη ρίζα τους στις αραιές και αυτοδύναμες εγκαταστάσεις των κατοίκων στις διάφορες τοποθεσίες της Μάνης, καθώς και στις δυσχέρειες επικοινωνίας που δημιουργούσε η φύση του εδάφους, έχουν στην πράξη αναιρεθεί. Με τους αιώνες που έχουν  περάσει και τον τεχνικό πολιτισμό που έχει δημιουργηθεί, οι επικοινωνίες έχουν γίνει εύκολες, όπως εύκολη έχει γίνει και η δυνατότητα για ανταλλαγή απόψεων, ώστε να συνθέτονται γνώμες και ιδέες και να προκύπτουν κοινές θέσεις και προτάσεις για τα θέματα της περιοχής μας, για τα θέματα που αναφέρονται στο μέλλον της Μάνης.

Είναι, εξάλλου, ιστορικά επιβεβαιωμένο ότι και κατά τους επικούς για την περιοχή μας χρόνους, δηλαδή την περίοδο της ισχύος της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, αλλά και παλαιότερα, κοινές αντιλήψεις και στάσεις διαμορφώνονταν κάτω από την πίεση ιδιαίτερα σοβαρών γεγονότων, όπως ήταν για  εκείνη την περίοδο, η εισβολή στο έδαφος της Μάνης με σκοπό την κατάκτησή της. Σ` αυτές τις έκτακτες συνθήκες συναποφασίζονταν μέτρα και διαμορφώνονταν καταστάσεις που προσδιόριζαν τον τρόπο ζωής για μεγάλες χρονικές περιόδους. …

ΚΥΡΙΑ ΑΡΘΡΑ ΕΤΟΥΣ 2006

Posted on by admin Δημοσιεύτηκε στο ΚΥΡΙΑ ΑΡΘΡΑ ΕΤΟΥΣ 2006 — Δεν υπάρχουν σχόλια ↓

TO ΦYΣIKO ΠEPIBAΛΛON ΠPOΣΔIOPIZEI THN ANAΓKH ΓIA ΣYNEPΓAΣIEΣ (Ιανουάριος 2006)

Στη Μάνη η φιλοπατρία οδηγεί τους Μανιάτες σε ευγενή συναγωνισμό για το ποιος, ή γενικότερα ποια επιμέρους περιοχή, είναι με πιο ακραιφνή τρόπο περισσότερο μανιάτικη. Αυτός ο ευγενής συναγωνισμός παίρνει πολλές φορές ακραίες ανταγωνιστικές μορφές, δημιουργώντας έριδες και γενικά αρνητικότητα. Τα ίδια, πολλές φορές, άτομα εμφανίζονται να ξιφουλκούν για να εμπεδωθεί η θέση ότι η Μάνη είναι ενιαία και αδιαίρετη, έναντι εκείνων που το αμφισβητούν. Οι δύο αυτές συμπεριφορές, από πρώτη προσέγγιση αντίθετες, δεν αποτελούν παρά μια όψη της εσωτερικής αντιφατικότητας που χαρακτηρίζει εμάς τους Μανιάτες. Αντιφατικότητα που  οδηγεί σε συχνές συγκρούσεις στο εσωτερικό και ταυτόχρονα την αλληλοϋποστήριξη στο εξωτερικό. Θα επιχειρήσομε στη συνέχεια να δώσομε κάποιες ερμηνείες σ` αυτές τις αντιφατικότητες και κυρίως να υποστηρίξομε την αναγκαιότητα για την ισχυροποίηση των ενωτικών χαρακτηριστικών μας.

Έχομε καταθέσει και άλλοτε τη θέση μας ότι σε κάθε τόπο το ανθρωπογενές περιβάλλον επηρεάζεται και σε βάθος χρόνου διαμορφώνεται πλήρως από το φυσικό περιβάλλον. Στη Μάνη το φυσικό περιβάλλον έχει ιδιαίτερα, ξεχωριστά, χαρακτηριστικά και γι` αυτό είναι το ίδιο ιδιαίτερη, ξεχωριστή, η επίδραση στους ανθρώπους που την κατοικούν. Τα χαρακτηριστικά αυτά καθορίζονται από τη γεωγραφική της θέση, που έχει τα πιο κάτω στοιχεία: α). Είναι χερσόνησος (εμφανίζεται στην Ιστορία ως χερσόνησος της Μάνης – Brazzo di Maina), β)  καταλήγει σε δύο θαλάσσιες περιοχές – το Μεσσηνιακό και τον Λακωνικό κόλπο – που η μια είναι ανοιχτή και η άλλη σχετικά κλειστή προς τη Νοτιοδυτική κατεύθυνση, μέσω των οποίων διοχετεύονται στην Ανατολική Μεσόγειο οι επιδράσεις του Ατλαντικού Ωκεανού και της Βορειοδυτικής Αφρικής, γ) κυριαρχείται από την οροσειρά του Ταϋγέτου, που εκτείνεται από Βορρά προς Νότο ρυθμίζοντας, λόγω του προσανατολισμού και του ύψους του,  με ειδικό τρόπο τις ατμοσφαιρικές μεταβολές, δ) διακρίνεται σε ολόκληρη την έκτασή της από 4-5 εγκάρσιες ρηγματώσεις, που διαμορφώνουν ασυνέχειες στην εδαφική ανάπτυξη και ε) όλα αυτά τα φυσικά συστήματα αποτελούν γεωφυσική μικρογραφία, δεδομένου ότι οι αποστάσεις σε ευθεία γραμμή από τη ραχοκοκαλιά του Ταϋγέτου μέχρι τη θάλασσα είναι μόλις δέκα χιλιόμετρα. Η άποψή μας, που έχει διατυπωθεί και σε άλλες περιπτώσεις και έχει αφετηρία τη γεωφυσική περιγραφή που προηγήθηκε είναι σαφής: Η συγκεκριμένη γεωφυσική δομή της Μάνης επιδρά καθοριστικά στην κοινωνική ζωή, στις ανθρώπινες εγκαταστάσεις και ασχολίες και τελικά, και σε βάθος χρόνου, στη διαμόρφωση του χαρακτήρα των κατοίκων της.

Τα στοιχεία που προαναφέρθηκαν εμπεριέχουν στοιχεία αντιφατικότητας, αλλά καλοκοιταγμένα αναδεικνύουν, την πρωτοτυπία, την ιδιαιτερότητα και τελικά την αρμονία. Θα επιχειρήσομε να  περιγράψομε αυτές τις επιδράσεις αναλυτικότερα και στη συνέχεια τα στοιχεία της αρμονίας που δημιουργούν::

  1. Οι αέριες μάζες από τον Ατλαντικό κατευθύνονται στην Ανατολική Μεσόγειο επηρεαζόμενες από την προέκταση (κέρας) της Βορειοδυτικής Αφρικής που την χαρακτηρίζουν το ψηλό της βουνό, ο Άτλας, και η έρημος Σαχάρα. Τελικό αποτέλεσμα αυτών των επιδράσεων είναι οι συχνοί νότιοι άνεμοι που όντας ζεστοί δημιουργούν στη Μάνη συχνούς καύσωνες τα καλοκαίρια, αλλά γλυκαίνουν το κλίμα της τους χειμώνες.
  2. Οι καύσωνες, εξ` άλλου στα παραθαλάσσια μετριάζονται από τη θάλασσα, αλλά και στις παρυφές του Ταϋγέτου από το υψόμετρο.
  3. Οι εγκάρσιες ρηγματώσεις διαμόρφωσαν μακροχρόνια ειδικές συνθήκες για ασφαλή προστασία από καταδιώξεις και για διαφυγή στις δύσβατες περιοχές της μεγάλης οροσειράς που καταλήγουν
  4. Οι εχθρικές εισβολές, λόγω του ανάγλυφου που χαρακτηρίζεται από απότομες ακτές είναι δύσκολες από τη θάλασσα, αλλά ακόμα πιο δύσκολες από τη στεριά που είναι συνήθως βραχώδης και επικλινής.
  5. Η θάλασσα, και η απόληξη της Μεσσηνιακής κοιλάδας και της κοιλάδας του Ευρώτα, αποτελούν φυσικές περιοχές επέκτασης της μανιάτικης ζωτικότητας και οικονομικής δραστηριοποίησης.

Από τη σύνθεση αυτών των στοιχείων προβάλλουν τα πιό κάτω συμπεράσματα

  • Η μικρή έκταση και ο μικρότερος πληθυσμός της χερσονήσου της Μάνης επιβάλλουν το μόνοιασμα για να γίνει δυνατή η σταθεροποίηση των εγκαταστάσεων και η επιτυχής άμυνα έναντι εξωτερικών επιβουλών. Απόδειξη οι ιστορικά καταγραμμένες κοινές δράσεις στο εσωτερικό, όταν διακυβεύονταν ζωτικά θέματα, όπως ο κίνδυνος υποδούλωσης από εχθρικές ομάδες
  • Οι έξοδοι από το μανιάτικο χώρο είναι ευκολότερες όταν γίνονται ομαδικά, δημιουργώντας τελικά κοινές μετεγκαταστάσεις. Απόδειξη οι εγκαταστάσεις στην Κορσική, στη Βόρεια Ιταλία, στην περιοχή του Ευρώτα, στην Καλαμάτα, στον Πειραιά.
  • Η ιστορικά διαπιστωμένη αντοχή στις εισβολές μεγάλου αριθμού εχθρικών δυνάμεων, μέσω συνδυασμού προσωρινής απόσυρσης και αιφνιδιαστικής επίθεσης
  • Η Μάνη εξελίσσεται διαχρονικά σε ιδανικό τόπο προσέλκυσης ατόμων με έντονη την ευαισθησία στο φυσικό, και το διαμορφωμένο με ήπιες ανθρώπινες επιδράσεις, περιβάλλον.

___________________

AYTOΔIOIKHΣEIΣ: ΣTAΘEPOΠOIHTIKEΣ Ή ANAΠTYΞIAKEΣ; (Φεβρουάριος 2006)

Η διοίκηση κοινών υποθέσεων και η διαχείριση κοινών αναγκών αποτελούν ιερές υποχρεώσεις, γιατί συνδέουν τα άτομα με τις κοινωνίες που τα γέννησαν και στις οποίες ανατράφηκαν και ανδρώθηκαν. Αν τα άτομα που ασκούν αυτές τις διοικήσεις και διαχειρίσεις των κοινών, μέσω των εκλογικών διαδικασιών,  έχουν συνειδητοποιήσει την ιερότητα των σκοπών που καλούνται να προωθήσουν, οι κοινωνίες προκόβουν και αναπτύσσονται. Στην αντίθετη περίπτωση οι κοινωνίες παραμένουν στάσιμες και ανίκανες να εκπληρώσουν τους κοινωνικούς στόχους και τα οράματα που διαμορφώνονται από τις εξωτερικές συνθήκες και συγκυρίες.

Αν αυτά που προαναφέρθηκαν ισχύουν γενικά αποτελούν αναγκαίο όρο για την περιοχή μας, τη Μάνη. Και αυτό γιατί ο λιτός τόπος μας απαιτεί πλήρη αξιοποίηση όλων των δυνατοτήτων που κάθε φορά διαμορφώνονται. Η αξιοποίηση αυτή μπορεί να γίνεται μέσω των κατάλληλων προσώπων. Και είναι βέβαιο ότι οι μικροκοινωνίες της Μάνης «γεννούν».πρόσωπα με τέτοιες ικανότητες.. Δυστυχώς αυτό δεν φτάνει. Γιατί στα σημαντικότερα μας ελαττώματα περιλαμβάνεται ένας υπερφίαλος εγωκεντρισμός που οδηγεί στη μη αποδοχή του καλύτερου. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί μη μανιάτες διηγούνται μια ιστορία για κάθοδο του Θεού στη γη και την πρότασή του στον πρώτο άνθρωπο που συνάντησε να του πει τι θέλει να του χαρίσει και την απάντηση του τελευταίου «να ψοφήσει ο γάιδαρος του γείτονα». Είναι βέβαιο ότι οι άρρωστοι εγωκεντρισμοί αυτού του είδους καταπολεμώνται μέσω της παιδείας και του πολιτισμού και είναι ευχάριστες οι διαπιστώσεις ότι μειώνονται με το χρόνο. Το γεγονός όμως αυτό δεν εξουδετερώνει την αγωνία εκείνων που «πονούν» τον τόπο μας και διαπιστώνουν ότι αυτή την περίοδο συντρέχουν όλες οι προϋποθέσεις για την ανάπτυξη της περιοχής. Για να γίνει κατορθωτό όμως αυτό απαραίτητος όρος είναι η πλήρης αξιοποίηση αυτών των προϋποθέσεων. Γι` αυτό όμως  είναι αναγκαία η εντονότερη και αποτελεσματικότερη καταπολέμηση των εγωκεντρικών μας τάσεων.

Η παλιά αντίληψη που προσδιόριζε τον οικισμό ή την Κοινότητα ως …

ΚΥΡΙΑ ΑΡΘΡΑ ΕΤΟΥΣ 2005

Posted on by admin Δημοσιεύτηκε στο ΚΥΡΙΑ ΑΡΘΡΑ ΕΤΟΥΣ 2005 — Δεν υπάρχουν σχόλια ↓

MANH KAI IONIA OΔOΣ (Φεβρουάριος 2005)

Στην εποχή μας όλα τα θέματα είναι πολύπλοκα, έχουν πολλές όψεις και πλευρές παρατήρησης. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει υποχρέωση να αξιοποιήσει όλες τις καταβολές του για να αναλύσει τις όψεις και τις πλευρές κάθε θέματος και να κάνει στη συνέχεια τις απαραίτητες συνθέσεις. Οι συνθέσεις γίνονται από τον καθένα με βάση τις κεντρικές επιλογές ζωής και τις ιδέες του. Με βάση τον τίτλο, εμείς, η συντακτική επιτροπή της ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ που εκδίδεται από το ομώνυμο σωματείο μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, ξεκινώντας από τις παρορμήσεις που μας ώθησαν σ` αυτές τις δραστηριότητες και τις προθέσεις μας να συμβάλλομε στην ανάπτυξη της ΕΝΙΑΙΑΣ Μάνης, θα επιχειρήσομε να εκθέσομε στους Μανιάτες και φιλομανιάτες πως βλέπομε το συσχετισμό Μάνης και Ιόνιας οδού.

Θεωρώ αναγκαίο να σημειώσω το γενικό κανόνα που ισχύει για τα έργα μεγάλης εμβέλειας, όπως η Ιόνια οδός: από το σχεδιασμό και τη ζύμωση για συγκεκριμενοποίηση προτάσεων, μέχρι την οριστικοποίηση των επιλογών και την υλοποίησή τους στην πράξη, απλώνεται χρονικός ορίζοντας, τουλάχιστο, μιάς δεκαετίας. Εκείνοι που ασχολούνται με τα κοινά είναι υποχρεωμένοι να συνηθίσουν να πορεύονται με σχεδιασμούς και επεξεργασίες των στοιχείων, για να μπορούν να οδηγήσουν ανθρώπους και καταστάσεις με την ωρίμανση των συνθηκών, σε ευνοϊκά για τις περιοχές που εκπροσωπούν αποτελέσματα.

Για την Ιόνια οδό η συζήτηση άρχισε από το 1997, όταν βρισκόμαστε στη φάση της διαμόρφωσης των προτάσεων για χρηματοδότηση έργων που θα εντάσσονταν στο Γ’ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης. Οι στόχοι που εγκρίθηκαν σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, και οι κατευθύνσεις που θα έπρεπε να ακολουθήσουν οι σχετικές προτάσεις από τα κράτη – μέλη, ευνοούσαν τις επιδιώξεις των μικροκοινωνιών της Νοτιοδυτικής Πελοποννήσου. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση είχε αναδειχθεί ο όρος “συνδυασμένες μεταφορές”,   ενώ εδώ, στην περιοχή μας, έχουμε έλλειμμα οδικών μεταφορών. Και βεβαίως δεν μπορούμε να κάνουμε πίσω, όσον αφορά την κατασκευή των υποδομών γι` αυτές. Όλ’ αυτά τα χρόνια από τότε που πρωτοκουβεντιάστηκε το θέμα της Ιόνιας οδού, με προοπτική την προώθησή του σε Περιφερειακό και Εθνικό επίπεδο, δεν ακούστηκε τίποτα που να έχει σχέση με τη Μάνη. Εκτός από μια πρόταση που κατέθεσε ο Πρόεδρος της Αλληλεγγύης Νίκος Μαραμπέας, το 1997, με την ιδιότητά του Προέδρου του Συμβουλίου Περιοχής (21 Κοινότητες της Μάνης). Αυτό συνέβη σε σύσκεψη εκπροσώπων φορέων και κοινωνικών ομάδων, που είχε συγκαλέσει στην Καλαμάτα, ο τότε Νομάρχης, αείμνηστος Παναγιώτης Φωτέας. Η πρόταση ήταν να συμφωνήσουν οι Μεσσήνιοι και οι Λάκωνες και να προβάλλουν  κοινή θέση που να περιέχει  τα σημεία: α) κατάληξη του κύριου οδικού άξονα της Ιόνιας οδού να είναι η Καλαμάτα, β) για την αποσυμφόρηση της Καλαμάτας από τον μεγάλο όγκο μεταφορών προς Αφρική και Μέση Ανατολή, να αναπτυχθούν λιμάνια στις περιοχές της Πύλου και του Γυθείου, για συμπληρωματικές εμπορευματικές μεταφορές και γ) για τη διευκόλυνση των μεταφορών από αυτά τα λιμάνια θα βελτιωθούν οι δρόμοι από την Καλαμάτα προς την Πύλο και το Γύθειο, ώστε να εξασφαλισθούν  γεωμετρικά χαρακτηριστικά συμβατά με τις ευρωπαϊκές προδιαγραφές. Ο συμπατριώτης μας Νομάρχης είδε με συμπάθεια την πρόταση, αλλά δυστυχώς δεν έζησε για να την προωθήσει…

Πέρασαν 7 χρόνια από τότε, χωρίς ιδιαίτερες εξελίξεις. Για την Ιόνια οδό εκτελούνται δημόσια έργα μόνο στο Βόρειο τμήμα της στην Ήπειρο και Αιτωλοακαρνανία, ενώ ούτε με τη μέθοδο της «σύμβασης παραχώρησης», δηλαδή της ανάθεσης κατασκευής σε ομάδα τεχνικών εταιρειών και τραπεζών με πληρωμή τις εισπράξεις διοδίων, φαίνεται ότι θα φθάσει μέχρι την Καλαμάτα. Σ` αυτές τις συνθήκες ακούστηκε και μια μανιάτικη πρόταση που βρίσκεται σε αντίθετη κατεύθυνση από την προηγούμενη: Να είναι το Γύθειο συμπληρωματικό λιμάνι για την προώθηση συνδυασμένων μεταφορών, αλλά όχι μέσω Μάνης, αλλά μέσω του νέου δρόμου Τσακώνα – Λεοντάρι Μεγαλόπολης- Σπάρτη. Η πρόταση αυτή έχει τις εξής αρνητικότητες: α) ανάγεται σε μακρινό χρόνο δεδομένου ότι η σύνδεση Μεγαλόπολης – Λεονταρίου – Σπάρτης δεν έχει ολοκληρωθεί ούτε καν μελετητικά, β) έχει πολύ μεγαλύτερο μήκος, περί το διπλάσιο, σχετικά με το δρόμο Καλαμάτα – Αρεόπολη – Γύθειο και γ) χάνεται ο συνδυασμός  του λιμανιού του Γυθείου  σχετικά με εκείνο της Καλαμάτας που οδηγεί σε συσχετισμό και συμπληρωματικότητα.

Η εφημερίδα μας θεωρεί ότι ο μανιάτικος δρόμος (Καλαμάτα – Αρεόπολη – Γύθειο) αποτελεί τον κύριο παράγοντα ανάπτυξης της Μάνης κατά τις επόμενες δεκαετίες και υιοθετεί προτάσεις που κινούνται προς το πλησίασμα των στόχων ανάπτυξης. Σ` αυτά τα πλαίσια θεωρεί ότι η Ιόνια οδός συνδέεται με την ανάπτυξη της Μάνης, μέσω της πρότασης που κατατέθηκε το 1997. Πιστεύομε ότι οι εκπρόσωποι των τοπικών κοινωνιών κατανοούν αυτά τα στοιχεία και θα κινηθούν προς την ίδια κατεύθυνση. Έτσι θα ξαναμπεί για συζήτηση ο μανιάτικος δρόμος, που τα «πάθη» του περιγράφομε σε πολλές συνέχειες, επιχειρώντας να πολεμήσομε τους παραγκωνισμούς και τα «ριξίματα» που γίνονται στην περιοχή μας. Αλλιώτικα κινδυνεύομε να υποστούμε αναπτυξιακή υστέρηση και οικονομική  περιθωριοποίηση.

_______________________________

H ZΩH, H ATOMIKH ΣYNEIΔHΣH KAI O TOΠOΣ MAΣ (Μάρτιος 2005)

Το δίλημμα ποιο από τα δύο, ανάμεσα στη ζωή και τη συνείδηση, επιδρά πρώτα στο άλλο και το διαμορφώνει, βρισκόταν στο επίκεντρο της αρχαιοελληνικής σκέψης για πολλούς αιώνες. Οι απόψεις και οι θεωρίες, που διατυπώνονταν εκείνη την περίοδο, διαμόρφωναν σταδιακά το συνολικό φιλοσοφικό προβληματισμό και ολοκλήρωναν τον στοχασμό. Παρότι τελικές και σταθερές απαντήσεις στο δίλημμα δεν δόθηκαν, δεν θα μπορούσαν άλλωστε να δοθούν, έγινε αποδεκτή η συνθετική εκδοχή, εκείνη δηλαδή που αποδέχεται τη διαρκή αλληλεπίδραση μεταξύ ζωής και συνείδησης.

Αυτός ο γενικός προβληματισμός έρχεται να διαμορφώσει τον ειδικότερο προβληματισμό που αναφέρεται στη σχέση μεταξύ τόπου και των ανθρώπων που τον κατοικούν. Και στην ειδική αυτή περίπτωση τα συμπεράσματα τείνουν στην αποδοχή της συνθετικής εκδοχής, δηλαδή των αμοιβαίων επιδράσεων του τόπου και των κατοίκων του. Αυτά ισχύουν ειδικότερα και στη σχέση μεταξύ της Μάνης και των καταγόμενων απ` αυτήν. Με όλα τα ιδιαίτερα στοιχεία που θα παραθέσομε στη συνέχεια.

Έχομε αναφερθεί, σε πολλές ευκαιρίες που μας δόθηκαν, στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του φυσικού χώρου της Μάνης. Τις επιδράσεις των ειδικών γεωφυσικών χαρακτηριστικών της Μάνης στο κλίμα, στις καλλιέργειες και τη διαμόρφωση ιδιαίτερου τρόπου ζωής των κατοίκων. Εκείνα τα χαρακτηριστικά που προσδιορίζονται από την εκτεταμένη και πολλαπλά διερρηγμένη υψηλή οροσειρά του Ταϋγέτου, τα διαδοχικά της επίπεδα που φθάνουν στη θάλασσα που βρίσκεται σε κοντινή απόσταση, καθώς και τις επιδράσεις της Αφρικανής ηπείρου και ειδικότερα του “κέρατος” της, …

ΚΥΡΙΑ ΑΡΘΡΑ ΕΤΟΥΣ 2003

Posted on by admin Δημοσιεύτηκε στο εφημερίδα, ΚΥΡΙΑ ΑΡΘΡΑ ΕΤΟΥΣ 2003 — Δεν υπάρχουν σχόλια ↓

ANAΓKAIA H ANAΘEPMANΣH THΣ TOΠIKHΣ MAΣ ΣYNEIΔHΣHΣ (Iανουάριος 2003)

Μελετώντας προσεκτικά την Ιστορία έχομε τη δυνατότητα  να παρακολουθήσομε τα ίχνη που ακολούθησε η «διάχυση» του πλεονάζοντος ανθρώπινου δυναμικού της Μάνης. Η διάχυση αυτή είχε έντονο χαρακτήρα στη γειτονική Mεσσηνία, αλλά πήρε χαρακτήρα πλημμυρίδας, κυρίως, στις γειτονικές στη Mάνη περιοχές της Λακωνίας. H αποχώρηση του μουσουλμανικού πληθυσμού από τα Mπαρδουνοχώρια, το Έλος, την κοιλάδα του Eυρώτα και τη μείζονα περιοχή της Mονεμβασίας, δημιούργησε πληθυσμιακό κενό. Kυρίως όμως δημιούργησε κενό στις καλλιέργειες και στην παραγωγή. Aπό την άλλη μεριά η Mάνη χαρακτηριζόταν από υπερπληθυσμό, που το πιο ακμαίο τμήμα του,  αμέσως μετά την έναρξη της Eπανάστασης το 1821, απασχολιόταν με πολεμικά έργα. Eξαιτίας αυτού του λόγου, ήταν δύσκολη η ικανοποίηση των βιοτικών αναγκών των κατοίκων στην περιοχή μας. H ανάγκη για εξεύρεση πόρων, αναγκαίων για την επιβίωση οδήγησε σε μια συνεχή ροή τους Mανιάτες στις γειτονικές περιοχές, κατ’ αρχήν για την καλλιέργεια εγκαταλειμμένων εδαφών. Aυτή η προσωπική μετακίνηση εξελίχθηκε τελικά σε μόνιμες εγκαταστάσεις. Έλειπε όμως σε πολλές περιπτώσεις το στοιχείο της νομιμότητας για την κατοχή των ιδιοκτησιών. Aυτό θα δημιουργείτο από τη διανομή των «εθνικών γαιών», δηλαδή των εδαφών που κατείχε το Oθωμανικό δημόσιο ή εκείνων που εγκατέλειψαν λόγω του πολέμου οι Oθωμανοί ιδιοκτήτες τους. H διανομή αυτή, όμως, έγινε πολλές δεκαετίες μετά την έναρξη της Eπανάστασης.

Oι ιδιότυπες αυτές συνθήκες, που συνόδευαν την μετεγκατάσταση Mανιατών στις γειτονικές περιοχές της Λακωνίας, επέβαλλαν εχεμύθεια, μυστικοπάθεια και αποκρύψεις στα θέματα της προσωπικής τους ζωής. Αυτά τα αίτια οδήγησαν τις γενιές, που ακολούθησαν από τότε μέχρι σήμερα, σε αχνές, σε πολλές περιπτώσεις, μνήμες της Μανιάτικης καταγωγής τους. Αυτό οδήγησε, ακόμα περισσότερο, στην εξασθένιση των στοιχείων που δημιουργούν την τοπική συνείδηση. Βοήθησε σ` αυτό και η κατάπτωση του πρωταγωνιστικού ρόλου που είχε η Μάνη, τους δύο αιώνες πριν από την Επανάσταση, στον Ελλαδικό χώρο. Ο χώρος καταγωγής, η «κοιτίδα», ήταν ένας φτωχός τόπος με κύριο χαρακτηριστικό τις εσωτερικές έριδες. Αυτές, μόνιμο στοιχείο του μανιάτικου χαρακτήρα, μεγιστοποιούνταν από τη φτώχεια. Αυτά τα στοιχεία αποδυνάμωναν την ανάγκη αναγωγής στις ρίζες.

Τις τελευταίες δεκαετίες η Μάνη ανακυτταρώνεται. Ο μανιάτικος χώρος  έλκει το ενδιαφέρον ατόμων με ποιοτικά χαρακτηριστικά και αναζητήσεις. Και τα αίτια είναι ακριβώς αυτά που διαμόρφωναν μακροχρόνια τη μανιάτικη συνείδηση: τα στοιχεία του φυσικού και του πολιτισμικού χώρου μας. Η έλξη αυτή έχει ως αποτέλεσμα την πύκνωση των επισκέψεων μανιατών της διασποράς αλλά και φιλο – μανιατών. Από τις επισκέψεις αυτές πολλοί οδηγούνται στην απόφαση για μόνιμες εγκαταστάσεις.  Με τελικό αποτέλεσμα μια πολύπλευρη προσπάθεια για αναβάθμιση της περιοχής μας.  Στοιχείο της αναβάθμισης αυτής αποτελεί και η πολλαπλή αναζήτηση εστιών, προγόνων και βιολογικών καταβολών από πολλά άτομα με μνήμες για μανιάτικη καταγωγή. Σε τελευταία ανάλυση αυτή η αναζήτηση, με τις πολλαπλές αιτίες που την προκαλούν, οδηγεί στην επαναπροσέγγιση της ενότητας του μανιάτικου χώρου. Ενός χώρου που προσδιορίζεται από το έδαφος και τους κατοίκους της Μάνης, αλλά και από τους συμπατριώτες μας της διασποράς, όπου γης.

Αυτή τη φυσική τάση για ξαναγύρισμα στο μανιάτικο χώρο, έχομε υποχρέωση όλοι οι Μανιάτες να την ενισχύσομε και να φέρομε στο καλύτερο αποτέλεσμα. Αρκεί να πάρομε κατάλληλα μέτρα και να κάνομε κατάλληλες ενέργειες. Μπορεί να υπάρξουν πολλές ιδέες γι` αυτό. Εμείς μπορούμε να καταθέσομε μία. Την αντλούμε από τα θετικά αποτελέσματα που έφερε το συνέδριο με τίτλο: ΜΑΝΗ ΚΑΙ ΚΑΛΑΜΑΤΑ,  του περυσινού Νοεμβρίου που συνδιοργάνωσε στην Καλαμάτα η εφημερίδα μας.

Τέτοια συνέδρια είναι αναγκαία με σκοπό να φωτίσουν ολόπλευρα τις σχέσεις και τους δεσμούς της Μάνης με τους γειτονικούς τόπους εγκατάστασης των Μανιατών στη Λακωνία. Να παρακολουθήσουν κομμάτι – κομμάτι τη χρονική εξέλιξη των γεγονότων από το χρόνο εγκατάστασης μέχρι τις ημέρες. Με την ταυτόχρονη προβολή των στοιχείων της δύσκολης διαδρομής που ακολούθησαν για να φθάσουν στην τελική ενσωμάτωση στους νέους τόπους. Γιατί ταυτόχρονα προβάλλουν και μελλοντικές σχέσεις αρμονικής συνεργασίας των περιοχών, με φορείς και προωθητές της συνεργασίας τους μανιάτικης καταγωγής κατοίκους τους. Η Λακωνία, με την περιοχή της Μάνης ως ένα τους τρεις πόλους έλξης επισκεπτών της, αλλά και με διάχυτο το μανιάτικης καταγωγής ανθρώπινο δυναμικό σε ολόκληρη τη γεωγραφική περιοχή της, θα ωφεληθεί πολλαπλώς στην αναπτυξιακή της προσπάθεια, από τα προτεινόμενα συνέδρια. Εμείς, υπηρετώντας τις υποχρεώσεις στις υποθήκες των προγόνων μας, εφόσον υπάρξει ενδιαφέρον και από άλλες κοινωνικές εκφράσεις της περιοχής, θα βρεθούμε και πάλι στην πρώτη γραμμή στην προσπάθεια για ενδυνάμωση της μανιάτικης συνείδησης.

__________________________________

H ΦYΣH KAI H IΣTOPIA MAΣ EΠIBAΛΛOYN ΣYNEPΓAΣIEΣ (Φεβρουάριος 2003)

Kατά τον 21ο αιώνα που βρισκόμαστε, τα προβλήματα είναι πολύπλοκα και οι λύσεις τους, προϋποθέτουν πολλαπλή επεξεργασία, αλλά και εκτεταμένες και καλόπιστες συνεργασίες, για να είναι βιώσιμες και αποτελεσματικές. Οι συνεργασίες είναι επίσης δύσκολες, γιατί η εποχή μας, εποχή της μεγιστοποίησης της ατομικότητας, δεν βοηθά στη διαμόρφωση των αναγκαίων, για συνεργασίες, συνθηκών.

Τα πιο πάνω ισχύουν γενικά για όλες τις περιοχές, εκφράζουν το καθολικό κλίμα που επικρατεί. Για κάποιες περιοχές, όπως η δική μας η Μάνη, υπάρχουν, εκτός των πιο πάνω γενικών χαρακτηριστικών και κάποια άλλα ειδικά. Αυτά λειτουργούν με διττό τρόπο: από τη μια μεριά διευκολύνουν τις διαδικασίες και από την άλλη  αποτελούν αναγκαιότητα, λειτουργούν ως μονόδρομος, για κάθε διαδικασία προόδου της περιοχής αναφοράς.

Σε κάθε ευκαιρία που μας δίνεται δεν παραλείπομε να τονίζομε, ότι στη Μάνη  κληρονομιά των προγόνων μας δεν είναι μόνον τα κατορθώματα και οι ηρωϊσμοί τους. Αλλά κυρίως ο τρόπος αυτοδιοίκησης και συνεργασίας μεταξύ των περιοχών, που είχαν καθιερώσει μακροχρόνια, πάνω από 4 αιώνες. Αυτή η κληρονομιά έχει την αντανάκλασή της και στη σύγχρονη περίοδο και επιβάλλει στάσεις, συμπεριφορές, αλλά και αποφάσεις, που θα μπορούν να δημιουργήσουν πρόοδο και ευημερία.

Με τις νέες δηλώσεις για την επιχειρούμενη διοικητική μεταρρύθμιση, που είδαν πρόσφατα το φως της δημοσιότητας αναπλάθουν στη σκέψη αυτές τις διαπιστώσεις. Παρ` ότι βρισκόμαστε ακόμα στο πρώτο στάδιο, εκείνο της ανακοίνωσης των προθέσεων, έχομε υποχρέωση να σταθμίσομε τα δεδομένα. Έχομε υποχρέωση κυρίως να τα αντιστοιχίσομε αυτά τα δεδομένα με τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα. Για μας στη Μάνη, η εθελοντική εφαρμογή του θεσμού των Συμπολιτειών, αποτελεί πλεονέκτημα. Γιατί εμείς διαθέτομε, ως συνείδηση και ιστορικά κατοχυρωμένο δεδομένο, την κοινή βάση για συνεργασία. Μπορούμε, πατώντας σ` αυτή τη βάση, να αποφασίσομε γρήγορα για τους όρους, τους τομείς  και το γενικότερο πλαίσιο συνεργασίας. Και, …

ΚΥΡΙΑ ΑΡΘΡΑ ΕΤΟΥΣ 2002

Posted on by admin Δημοσιεύτηκε στο εφημερίδα, ΚΥΡΙΑ ΑΡΘΡΑ ΕΤΟΥΣ 2002 — Δεν υπάρχουν σχόλια ↓

ΔHMOTIKEΣ ΣYMΠOΛITEIEΣ: ΠPOOΠTIKH TOY MEΛΛONTOΣ (Ιανουάριος 2002)

Στην εποχή μας η έννοια της αναδιάρθρωσης είναι συνώνυμη με την επιβίωση και τη δυνατότητα προέκτασης των κοινωνιών στο μέλλον. Αυτά ισχύουν τόσο  για τα άτομα όσο και για τις ομάδες. Αυτονόητο είναι ότι ισχύουν και στην περιοχή μας, τη Μάνη. Την περασμένη δεκαετία προέκυψε μια μορφή διοικητικής αναδιάρθρωσης στον τομέα της αυτοδιοίκησης με τις συνενώσεις Κοινοτήτων (ή μικρών Δήμων) σε νέους Δήμους. Έτσι το υποκείμενο αναφοράς και διοίκησης, ο νέος Δήμος, έχει μια  τάξη μεγέθους ικανή για να μπορεί να εφαρμοστεί στη γεωγραφική περιοχή του ένα πρόγραμμα στοιχειώδους ικανοποίησης των τοπικών αναγκών και ανάπτυξης.

Οι συνενώσεις στη Μάνη άρχισαν το 1994 με τον εθελούσιο σχηματισμό τριών Δήμων: Οιτύλου, Αρεοπόλεως και Πύργου-Διρού, ενώ συνεχίστηκαν το 1996 με ένα ακόμα Δήμο, του Αγίου Νικολάου Μελιτίνης. Ήταν κι’ αυτό ένα δείγμα της ευαίσθητης προσέγγισης των σημείων, που προσδιορίζουν οι νέες συνθήκες, από τους Μανιάτες. Το αυτοδιοικητικό τοπίο αναδιαρθρώθηκε ριζικά το 1998 και έτσι οι δεκάδες Κοινότητες της Μάνης μετατράπηκαν σε 6 Δήμους. Ο αριθμός 6 είναι μικρός και δίνει την ευχέρεια να γίνει οικογενειακή συζήτηση, χωρίς ηγεμονισμούς και βέτο, όπως ταιριάζει σε συμπατριώτες με ισχυρό κοινό φυλετικό, ιστορικό οικονομικό και κοινωνικό υπόβαθρο.

Η συνεργασία δεν είναι σπορ που αν θέλεις επιλέγεις την άσκηση σ` αυτό. Η συνεργασία είναι αναγκαίος όρος επιβίωσης σ’ αυτό το κοινωνικο-οικονομικό τοπίο του πλανήτη μας, που μεταβάλλεται τόσο ραγδαία. Οι αιρετοί της αυτοδιοίκησης έχουν πολλαπλή υποχρέωση να εντοπίσουν την πραγματική κατάσταση στην περιοχή τους και να ξεπερνούν αναστολές εγωκεντρισμού και τοπικών μικροσυμφερόντων. Φαίνεται από τα πράγματα ότι σύντομα θα οδηγηθούμε σε μια ακόμα μεταβολή. Για την ώρα προωθείται από τις ανάγκες για κοινή αντιμετώπιση στοιχειωδών αναγκών των δήμων στους τομείς των τεχνικών και οικονομικών υποθέσεων και της αστυνόμευσης. Οι Δημοτικές Συμπολιτείες που νομοθετήθηκαν τον περασμένο Σεπτέμβρη, αρχίζουν να παίρνουν υπόσταση αυτή την περίοδο. Οι Δήμοι καλούνται να προσδιορίσουν τους μελλοντικούς εταίρους τους. Εκείνους δηλαδή από τους γείτονες με τους οποίους επιθυμούν να συνεργαστούν, τουλάχιστο σ’ αυτούς τους τομείς. Δυστυχώς δεν μάθαμε για κάποια πρωτοβουλία που θα έφερνε στο ίδιο τραπέζι τους εκπροσώπους των 6 μανιάτικων Δήμων. Για να συζητήσουν αυτά τα θέματα, που δεν αφορούν μόνο τους ίδιους και την χρονικά πεπερασμένη εκπροσώπησή τους, αλλά την περιοχή μας, σε μεγάλο βάθος χρόνου. Βρήκαν, εξ` άλλου κατά την εκλογή τους, ένα θεσμικό εργαλείο, την Αναπτυξιακή Εταιρεία Μάνης, που και οι 6 εκπροσωπούνται και μάλιστα είναι οι κύριοι μέτοχοί της. Δεν έχομε πληροφορίες ότι πήραν πρωτοβουλία για μια συζήτηση χωρίς ατζέντα, ανοιχτή ή κλειστή,  για να τοποθετηθούν στο θέμα των συνεργασιών, προτού κάνουν τις εισηγήσεις για τις Συμπολιτείες ο καθένας στο δημοτικό του συμβούλιο. Για μας αυτή η συνάντηση ήταν υποχρέωση και ευθύνη απέναντι στην ενιαία Μάνη. Οι όποιες επιλογές εταίρων που θα επακολουθούσαν σύμφωνα με τη νομοθεσία από τα δημοτικά τους συμβούλια, θεμιτές καθόλα, θα προέκυπταν με ωριμότερο τρόπο.

Η ζωή πορεύεται και δε σταματάει από τις πρωτοβουλίες που παίρνονται ή όχι.  Δυστυχώς όμως οι αποφάσεις που δεν είναι ώριμες και συναρτημένες με ευρύτερους στόχους και προοπτικές της κάθε περιοχής δημιουργούν συνεχή εμπόδια στην πορεία προς την πρόοδο και ευημερία.  Με αφορμή της Δημοτικές Συμπολιτείες μπαίνει για συζήτηση και η μελλοντική προοπτική της Μάνης. Φαίνεται ότι σε λίγα χρόνια οι Νομοί και οι Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις θα είναι παρελθόν.  Δεν το λέμε εμείς. Βρίσκεται στις συνταγματικές μας προβλέψεις και κυρίως εκπορεύεται από τις ευρωπαϊκές μας υποχρεώσεις. Έτσι θα αποκατασταθεί και η μονολεκτική αναφορά στην περιοχή μας: Μάνη. Χωρίς επιθετικούς προσδιορισμούς Μεσσηνιακή ή Λακωνική, που χρησιμοποιούν άκριτα πολλοί. Αυτή η Μάνη, η ενιαία Μάνη, με τα ειδικά συνεκτικά χαρακτηριστικά της θα πρέπει να συγκεκριμενοποιήσει πως θέλει να πορευτεί στο χρόνο και στον ευρωπαϊκό χώρο. Θα πρέπει να προσδιορίσει κανόνες συνεργασίας στο εσωτερικό της και τις συμμαχίες με τις γειτονικές και τις άλλες περιοχές. Οι σημερινοί αιρετοί των περιοχών της Μάνης έχουν υποχρέωση ν` αρχίσουν αυτό τον διάλογο, ώστε οι  αιρετοί που θα προκύψουν από τις εκλογές του 2002 να τον συνεχίσουν και να τον τελειώσουν. Απαιτείται καλή πίστη, υπομονή και ανοχές μεταξύ των μανιάτικων μικροκοινωνιών για να οδηγηθούμε σε συναινετικές λύσεις και κατανομές ρόλων και δράσεων. Πιστεύομε ότι εκείνοι που σε κάθε εποχή εκφράζουν τη βούληση των τοπικών κοινωνιών θα συνειδητοποιήσουν ότι αυτός ο κανόνας εμπεριέχεται στην ίδια τη λαϊκή εντολή που τους έχει αναδείξει…

__________________________

ΠAPAΔOΣIAKOI ΘEΣMOI AYTOΔIOIKHΣHΣ KAIΣYΓXPONH EΠOXH (Φεβρουάριος 2002)

Εκείνοι που ασχολήθηκαν με τον τόπο μας, τη Μάνη, κατά την περίοδο προ της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821, είτε συστηματικά, είτε ευκαιριακά, αναφέρονται στους κοινωνικούς της θεσμούς. Ο σημαντικότερος απ` αυτούς είναι η γεροντική, δηλαδή το συμβούλιο των γερόντων, που αποτελούνταν από τους εκπροσώπους των οικογενειών που κατοικούσαν σε κάθε οικισμένη περιοχή. Η γεροντική έπαιρνε όλες τις αποφάσεις: πολιτικές, κοινωνικές, οικονομικές, δικαστικές, συνήθως με σύνθεση των απόψεων των μελών της. Τις αποφάσεις αυτές εφάρμοζαν όλα τα μέλη των οικογενειών, δεδομένου ότι συμμετείχε στη λήψη τους ο εκπρόσωπός τους, αυτός που αποτελούσε την κεφαλή σε κάθε πατριαρχική οικογένεια. Αποτελούσε εξ` άλλου μια ειδική μορφή άμεσης και καθολικής δημοκρατικής έκφρασης των κατοίκων του κάθε οικισμού. Μέσω των καπεταναίων, δηλαδή των εκπροσώπων των περιοχών διαμορφωνόταν η άμεση εκτελεστότητα των αποφάσεων που αναφέρονταν σε κοινούς στόχους, όπως ο πόλεμος, ή οι κοινοί όροι για την ειρήνη.

Με αυτό τον τρόπο διοίκησης η Μάνη, ένας τόσο δα μικρός τόπος, κατάφερνε να εξισορροπεί την τεράστια δύναμη της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Και το κυριότερο κατάφερε να διατηρήσει τα εθνικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά της φυλής μας σταθερά και αμετάβλητα για 4 αιώνες. Για να αποτελέσουν την αφετηρία του εθνικού ξεσηκωμού και της απελευθέρωσης του Ελληνικού έθνους με την εξέγερση του 1821.

Το νεοελληνικό κράτος, αδιαφόρησε για τους θεσμούς αυτούς, επιβάλλοντας γενικούς και ισοπεδωτικούς κανόνες διοίκησης και τοπικής αυτοδιοίκησης, με τα ξενόφερτα πρότυπα που χρησιμοποίησε.

Όμως εμείς οι Μανιάτες της σύγχρονης περιόδου, μέσα από την προσέγγιση αυτών των γραπτών πηγών πληροφόρησης, αλλά και από τις οικογενειακές ιστορίες και παραδόσεις έχομε πλήρη συνείδηση της ανάγκης για λειτουργία αυτοδιοικητικών θεσμών στις μικρές τοπικές κοινωνίες μας. Εξ` άλλου, μετά την καθιέρωση του θεσμού των Κοινοτήτων,   πριν από 90 χρόνια, είδαμε να τα καταφέρνουν με τους ελάχιστους οικονομικούς πόρους που είχαν και να ικανοποιούν σε …

ΚΥΡΙΑ ΑΡΘΡΑ ΕΤΟΥΣ 2001

Posted on by admin Δημοσιεύτηκε στο εφημερίδα, ΚΥΡΙΑ ΑΡΘΡΑ ΕΤΟΥΣ 2001 — Δεν υπάρχουν σχόλια ↓

AYTH EINAI H EΛΛAΔA, AYTH EINAI H MANH (Ιανουάριος 2001)

Η μισή πρόταση του τίτλου αποτελείται από τα λόγια που είπε ο πρωθυπουργός όταν πληροφορήθηκε τα σχετικά με την τραγωδία της βύθισης του “Σαμίνα”, πριν από δυό μήνες. “Αυτή είναι η Ελλάδα”, σημαίνει τις δύο Ελλάδες, από τη μιά μεριά την Ελλάδα της συναλλαγής, της καπατσοσύνης, του νεοπλουτισμού και της διαπλοκής και από την άλλη την Ελλάδα της αυτοθυσίας, της αυταπάρνησης και της αυθόρμητης προσφοράς. Γιατί με αφορμή το ναυάγιο δόθηκε η δυνατότητα να παρουσιαστούν κοντά – κοντά και οι δυό αυτές αντιφατικές όψεις. Από τη μιά μεριά προβάλλει η αδίστακτη αναζήτηση του πλούτου και του στενού ατομικού οφέλους από τους πλοιοκτήτες, με παρέλκυση, παράκαμψη και άμβλυνση των νομίμων και στο όνομα του κοινωνικού συμφέροντος επιβαλλόμενων ελέγχων, αλλά και η ευκαιριακή διοίκηση και διαχείριση του πλοίου από τους πλοιάρχους, φυσικούς προστάτες της ασφάλειας των επιβατών. Από την άλλη διαπιστώνεται το μεγαλείο της ελληνικής ψυχής, ιδιαίτερα στο πρόσωπο νέων ανθρώπων, που καταπολεμούν τον πανικό που προκλήθηκε από τους ερασιτεχνισμούς των ιθυνόντων και οργανώνουν επιχειρήσεις διάσωσης των άλλων με κίνδυνο της ίδιας της ζωής τους. Η διαπίστωση που περιέχει η φράση θα ήταν επίκαιρη και αυθεντική με μία προϋπόθεση: το πολιτικό σύστημα να είχε βάλει από «μακρού χρόνου» σκοπό του την εξουδετέρωση του κακού και μικρόψυχου προσώπου μας και να καθοδηγεί με το παράδειγμα των εκπροσώπων του στην ολοένα και μεγαλύτερη εστίαση στο άλλο, το  πρόσωπο της αυτοθυσίας και της κοινωνικής προσφοράς. Δυστυχώς, με αρκετές λαμπρές εξαιρέσεις, τα πρότυπα από το πολιτικό σύστημα κινούνται προς την αρνητική κατεύθυνση. Γι` αυτό η φράση του πρωθυπουργού θεωρήθηκε αδόκιμη, ανεπιτυχής και ανεπίκαιρη.

Πιστεύομε ότι μ` αυτή την αφορμή μας δίνεται η ευκαιρία να κάνομε και μεις οι Μανιάτες την αυτοκριτική μας για τα δικά μας χαρακτηριστικά. Ιδιαίτερα γιατί στον τόπο μας έχει γίνει αποδεκτό ότι εμφανίζονται από πολύ παλιά, σε πιο ακόμα ακραία μορφή, ετερόκλιτες και αντιφατικές όψεις στις ανθρώπινες δραστηριότητες. Θεωρούμε ότι δεν χρειάζεται περισσότερη επιχειρηματολογία για την απόδειξη της προηγούμενης πρότασης, γιατί έχει προβληθεί από τις ιστορικές διηγήσεις, αλλά και από τα κείμενα των ξένων περιηγητών που επισκέφτηκαν τους 5 προηγούμενους αιώνες την περιοχή μας. Δεν αρκεί, όμως, η διαπίστωση, αλλά το κυριότερο είναι η αναζήτηση τρόπων βελτίωσης των δεδομένων. Πιστεύομε ότι με δύο κυρίως τρόπους έχομε τη δυνατότητα να μειώσομε τις αρνητικότητες που προξενεί η όψη του Μανιάτη με τα αρνητικά χαρακτηριστικά. Ο πρώτος είναι η παιδεία και ο δεύτερος η κοινωνική ευημερία. Παρότι πιστεύομε ότι από την πρώτη παράγεται η δεύτερη θα προσπαθήσομε να τις παρουσιάσομε ξεχωριστά.

Πιστεύομε ότι με τα χρόνια η παιδεία του Μανιάτη βελτιώνεται και οι θετικές επιδράσεις της προκύπτουν δημιουργώντας συνεχείς βελτιώσεις στις συμπεριφορές του. Νομίζουμε όμως ότι, λόγω της ισχυρής αρνητικότητας που δημιουργήθηκε τα χρόνια που η ανάγκη της επιβίωσης ωθούσε με κυριαρχικό τρόπο στην εκμάθηση της πολεμικής τέχνης, χρειαζόμαστε ισχυρότερες δόσεις παιδείας στις μέρες μας. Και οι συμπατριώτες μας που απομακρύνθηκαν από τον τόπο μας τα κατάφεραν να την αποκτήσουν, αποδείχνοντας με τις δραστηριότητες και τις σταδιοδρομίες τους, πόσο υψηλό είναι το θετικό σκέλος των μανιάτικων χαρακτηριστικών. Εμείς που μείναμε στους μικρούς οικισμούς μας ακόμα προσπαθούμε να ισορροπήσομε τις αρνητικότητες. Γι` αυτό προβάλλει ως αναγκαιότητα η βελτίωση της εκπαίδευσης στα σχολεία της Μάνης, ώστε στο άμεσο μέλλον να προκύψει τελικά το υψηλό θετικό σκέλος των μανιάτικων χαρακτηριστικών.

Η ευημερία είναι επιστημονικά αποδεκτό ότι ημερεύει τα ήθη. Με την ευημερία το ένστικτο της επιβίωσης που οδηγεί στη σύγκρουση δεν έχει ιδιαίτερο λόγο να αναπτυχθεί. Και έτσι εμφανίζεται μόνον σε ακραίες και έκτακτες περιπτώσεις. Το ότι η παιδεία και η εκπαίδευση αναπτύσσουν στο μέγιστο βαθμό τις ικανότητες που κουβαλάει προίκα από τη φύση ο άνθρωπος είναι ολόπλευρα αποδεκτό. Όπως επίσης και το ότι με την ανάπτυξη αυτών των πνευματικών χαρακτηριστικών έρχονται ως συνέπεια και τα υλικά αγαθά. Έτσι φθάνομε σε μιά ολόπλευρη προσέγγιση της ευημερίας.

Μετά από μιά μακροχρόνια επίδραση παιδείας στον άνθρωπο, ο πολιτισμός που προκύπτει από το καταστάλαγμά της, διώχνει πλήρως τις αρνητικές ιδιότητες που διατηρήθηκαν μακροχρόνια λόγω των δυσμενών κοινωνικών συνθηκών.

Η Μάνη μας οφείλει να κάνει γρήγορα αυτές τις διαδρομές. Αποτελούν απαραίτητη προϋπόθεση για να οδηγηθούμε σε μιά νέα περίοδο ευημερίας. Το χρωστάμε στα παιδιά μας. Για να μπορούμε εμείς οι Μανιάτες να εξαλείψομε το αρνητικό κομμάτι του δεύτερου μισού του σημερινού τίτλου: με τη φράση «αυτή είναι η Μάνη» να εννοούμε μόνο την αυτοθυσία και την κοινωνική προσφορά.

___________________________

ΣYNENΩΣEIΣ: H ΩPA ENOΣ ΠPΩTOY AΠOΛOΓIΣMOY (Φεβρουάριος 2001)

Πιστεύομε ότι η κάθε περιοχή θα πρέπει να έχει ανοιχτά τα μάτια της στον έξω κόσμο, να παίρνει και να στέλνει μηνύματα. Ταυτόχρονα να ισχυροποιείται από αυτά αφομοιώνοντας τα χρήσιμα στοιχεία. Και τέλος τα αγαθά από την ισχυροποίηση  να τα κατανέμει δίκαια ανάμεσα στους ανθρώπους και τους μικροτόπους της. Αυτές οι ιδέες μας οδηγούν στην αποδοχή της πολιτικής των συνενώσεων των μικρών οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης που εφαρμόστηκε στη χώρα μας πριν από δύο χρόνια. Μέτρο ιδιαίτερα αναγκαίο  στην περιοχή μας, τη Μάνη, λόγω του μεγάλου αριθμού τους και του μικρού πληθυσμού του καθενός, που αποτελούν αντικίνητρα γιά οποιοδήποτε σχέδιο ανάπτυξης, για την οποιαδήποτε πρακτική εφαρμογή οραμάτων τοπικής ευημερίας.

Τώρα, δύο χρόνια μετά, στη μέση της τετράχρονης θητείας των εκλεκτών των τοπικών κοινωνιών, νομίζομε ότι έφθασε η ώρα ενός πρώτου απολογισμού. Η πολιτική εξ` άλλου είναι επιστήμη που τροφοδοτείται, αλλά και τροφοδοτεί, την εμπειρία. Από αυτή τη διπλή σχέση βελτιώνεται η ζωή των ανθρώπων. Ο κάθε  απολογισμός ξεκινάει απο τα δεδομένα, δηλαδή απο τα κύρια στοιχεία της διαχείρισης και στη συνέχεια ασχολείται με τους κανόνες που γίνεται αυτή η διαχείριση. Κυρίως με τους δημοκρατικούς κανόνες συμμετοχής, που είναι αναγκαίοι στην τοπική αυτοδιοίκηση, λόγω της άμεσης σχέσης εκλογικού σώματος και αιρετών. Αυτά τα δεδομένα περιγράφονται στα τρία σημεία που ακολουθούν.

Πρώτο: Οι Δήμοι της Μάνης μπόρεσαν επιτέλους να φτιάξουν προϋπολογισμούς, με έσοδα και έξοδα που δεν ήσαν εικονικά, ή ισχνά και υποτυπώδη, όπως γινόταν με τις Κοινότητες  Για κάθε χιλιάδα πληθυσμού τους, σε χοντρές γραμμές, μπορούν να διαχειρισθούν εκατό εκατομμύρια δραχμές το χρόνο. Να διαχειρισθούν σημαίνει να τα εισπράξουν, να προγραμματίσουν που θα χρησιμοποιηθούν και να παρακολουθήσουν τα αποτελέσματά τους.

Δεύτερο: Αντλώντας άμεση εξουσία από το εκλογικό …

ΚΥΡΙΑ ΑΡΘΡΑ ΕΤΟΥΣ 2000

Posted on by admin Δημοσιεύτηκε στο ΚΥΡΙΑ ΑΡΘΡΑ ΕΤΟΥΣ 2000 — Δεν υπάρχουν σχόλια ↓

EIPHNIKA EΠH (Ιανουάριος 2000)

Η αλλαγή του χρόνου αποτελεί αφετηρία για προγραμματισμούς και απολογισμούς. Ο άνθρωπος, ελάχιστο μέγεθος μπροστά στην απειροσύνη του χρόνου, επιχειρεί να κάνει στοιχειώδη ρύθμιση της ζωής του χρησιμοποιώντας χρονικές μονάδες ως βάση σ` αυτή του την προσπάθεια. Με βάση την χρονική τακτοποίηση ταξινομούμε την Ιστορία, επεξεργαζόμαστε τα στοιχεία της, εξάγουμε συμπεράσματα από αυτά κα τα χρησιμοποιούμε για τη διαμόρφωση των μελλοντικών μας προγραμματισμών.

Η ταξινομία του χρόνου στη ζωή ισχύει για κάθε άτομο, αλλά ισχύει πολύ περισσότερο για τις κοινωνικές ομάδες που τα μέλη τους αισθάνονται ότι τα συνδέουν κοινά χαρακτηριστικά. Απ` αυτές τις κοινωνικές ομάδες θα σταθούμε σε εκείνη  που συνδέεται με την έκδοση και κυκλοφορία αυτού του φύλλου, τους Μανιάτες και φιλομανιάτες.

Στα 6, περίπου, χρόνια κυκλοφορίας της η εφημερίδα μας προώθησε την ιδέα της Μάνης ως κοινής πατρίδας όλων των καταγόμενων από την περιοχή που σημειώνεται στο χάρτη της, όπως φαίνεται στο άνω αριστερό μέρος της πρώτης σελίδας. Προώθησε την έννοια του συμπολίτη μεταξύ των Μανιατών και ασφαλώς τις υποχρεώσεις και τα καθήκοντα που συνδέονται μ` αυτή την ιδιότητα. Ετσι πρόβαλλε η αναγκαιότητα για κοινές πρωτοβουλίες των Μανιατών, που να οδηγούν σε αυξημένη αποτελεσματικότητα. Η αποτελεσματικότητα κατά την εποχή που διανύουμε συνοδεύεται με την ανάπτυξη, δηλαδή τη διαμόρφωση οικονομικών όρων που θα βελτιώνουν τους όρους διαβίωσης στο γεωγραφικό μας χώρο. Η ανάπτυξη αυτή είναι αναγκαίο να είναι συμβατή με τα γεωφυσικά και πολιτιστικά δεδομένα του χώρου, δηλαδή να χαρακτηρίζεται από ηπιότητα και σεβασμό στο μανιάτικο χώρο.

Οι ιδέες αυτές, λόγω του γενικόλογου χαρακτήρα τους, είναι ασφαλώς αποδεκτές από όλους. Αυτό όμως δεν αρκεί. Η δυσκολία, και η υποχρέωση εφαρμογής τους, προκύπτει μετά την εξειδίκευσή τους. Εμείς θα επιχειρήσομε, για μια ακόμα φορά και όσο συνοπτικά μπορούμε, να καταθέσομε προτάσεις και διαδρομές που αν υιοθετηθούν μπορούν να οδηγήσουν στο «χτίσιμο» της ανάπτυξης. Α) Η Μάνη δεν μπορεί να οδηγηθεί σε αναπτυξιακή τροχιά μέσω ασυντόνιστων και ασύνδετων πρωτοβουλιών που προέρχονται από τις επιμέρους περιοχές της. Αυτό γιατί ο μανιάτικος χώρος είναι ενιαίος, δηλαδή διαθέτει περιοχές με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά η κάθε μια, που αποκτούν ενιαίο χαρακτήρα, μέσω των ποικιλόμορφων συνθέσεων αυτών των χαρακτηριστικών. Οι μεμονωμένες, και ασύνδετες μεταξύ τους, πρωτοβουλίες ακόμα και αν είναι επιτυχείς δεν μεγιστοποιούν τα αποτελέσματα που επιδιώκουν. Αυτό οφείλεται στη μικρή πληθυσμιακή διάσταση του μανιάτικου χώρου και τις μικρές παραγωγικές δυνατότητες που έχουν οι επιμέρους περιοχές του. Ακόμα και με τη συνεπικούρηση των ετεροδημοτών Μανιατών, και τις πολιτικές ενισχύσεις που μπορούν να προσφέρουν, τα αποτελέσματα πολύ απέχουν από τη δρομολόγηση σταθερών αναπτυξιακών διαδρομών. Β) Οι συνενώσεις των μικρών οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης της Μάνης σε 5 Δήμους (και τις μανιάτικες επιρροές στις δύο γειτονικές περιοχές) αποτελεί στοιχείο ιδιαίτερα θετικό για τη διαμόρφωση των προϋποθέσεων της ανάπτυξης. Αρκεί οι εκπρόσωποί τους να σκέπτονται και να σχεδιάζουν συντονισμένα και με βάση κοινά υπόβαθρα και στόχους. Στα 6 χρόνια που πέρασαν μετά τις συνενώσεις έχουν ασφαλώς γίνει ορισμένα βήματα σ` αυτή την κατεύθυνση. Θεωρούμε ότι είναι λίγα, έχουν στις περισσότερες περιπτώσεις διαδικαστικό και εθιμοτυπικό χαρακτήρα και βρίσκονται πολύ μακριά από το χαρακτήρα του ενιαίου αναπτυξιακού σχεδιασμού για το μανιάτικο χώρο. Γ) Γνωρίζομε πολύ καλά τα χαρακτηριστικά του Μανιάτη. Χαρακτηριστικά που δημιουργούν ακραίες, αλλά και γρήγορα μεταβαλλόμενες, συμπεριφορές. Τα στοιχεία αυτά παρεμποδίζουν τις εύκολες συνθέσεις ιδεών, απόψεων, γνωμών. Θεωρούμε όμως ότι η Μάνη βρίσκεται στην ίδια κατάσταση με εκείνη που οδήγησε στα πολεμικά έπη τους 5 αιώνες της Οθωμανικής κυριαρχίας. Όπως τότε, έτσι και τώρα χρειάζεται η επίδειξη ευψυχίας, για να δημιουργηθούν ειρηνικά έπη. Όπως τότε έμπαινε ως αναγκαιότητα να διασωθούμε από την υποδούλωση και τον αφανισμό έτσι και τώρα μπαίνει το δίλημμα αν η Μάνη θα διασωθεί ή θα χαθεί. Εξηγούμαστε: δεν εννοούμε φυσικό αφανισμό του εδάφους και των κατοίκων. Εννοούμε αφανισμό των κοινών μας χαρακτηριστικών και των ιδιαιτεροτήτων του χώρου και των ανθρώπων. Εννοούμε την ισοπέδωση κάτω από τις κοινωνικές μεταβολές που δημιουργούν οι ελευθερίες διακίνησης και εγκατάστασης προσώπων, κεφαλαίων και ιδεών. Η μόνη θωράκιση  μπορεί να δημιουργηθεί από τη συναντίληψη των Μανιατών για καλά συντονισμένους κοινούς σχεδιασμούς ανάπτυξης. Με αναφορά στην ενιαία Μάνη και τη σύμμετρη και αλληλοτροφοδοτούμενη ανάπτυξη των περιοχών της. Η οικονομική άνθηση που θα προκύψει θα ενισχύσει το ρεύμα επανεγκατάστασης των Μανιατών στους τόπους τους και τη διαμόρφωση όρων ευημερίας σ` αυτούς.

Ασφαλώς την ευθύνη για πρωτοβουλίες αυτού του είδους έχουν οι αιρετοί της αυτοδιοίκησης, αλλά και οι επιφανείς και διακεκριμένοι συμπατριώτες μας. Εμείς υποσχόμαστε ότι θα συνεχίσομε αταλάντευτα να στηρίζομε και να ενισχύομε πρωτοβουλίες αυτού του είδους.

AMEΣH ΔHMOKPATIA KAI TOΠIKA ΣYMBOYΛIA. AΠOΛOΓIΣMOΣ TOY ΠPΩTOY XPONOY ΛEITOYPΓIAΣ TOY ΘEΣMOY (Φεβρουάριος 2000)

Oπως είναι κατοικημένη η περιοχή μας η αποκέντρωση είναι αυτονόητη. Στα χωριά που κατοικούν οι άνθρωποι θα πρέπει να παίρνονται οι αποφάσεις για το μέλλον τους. Στα μέρη που συνευρίσκονται και συνδιαλέγονται: στις πλατείες, στα καφενεία, στις εκκλησίες…Έτσι γινόταν πάντοτε. Kαι όταν, στην περίοδο του Όθωνα, οι κυβερνήτες πίστεψαν ότι με το συγκεντρωτικό σύστημα θα ελέγξουν την κατάσταση, τα αποτελέσματα ήταν οικτρά και για τη βασιλεία, αλλά και για τον τόπο. Γι` αυτό φθάσαμε στη δημιουργία των Kοινοτήτων, ως διοικητικών κυττάρων, κατά τη δεύτερη δεκαετία του αιώνα που έφυγε. Oι Kοινότητες τα 70 χρόνια που διατηρήθηκαν πρόσφεραν πολύ σημαντικό έργο, αντιμετωπίζοντας άμεσα τα στοιχειώδη προβλήματα των τοπικών κοινωνιών. Kυρίως με τη συμμετοχή των κατοίκων και την προσφορά εργασίας στα κοινωφελή έργα, που κρίνονταν από τις τοπικές κοινωνίες των χωριών, ως αναγκαία. H ύπαιθρος, κυρίως, άλλαξε όψη μ` αυτά τα,  λεγόμενα, μικρά κοινωφελή έργα: Άνοιξαν αμαξιτοί δρόμοι στα χνάρια των παλιών μουλαρόδρομων, υδρομαστεύτηκαν πηγές για να  μπει το τρεχούμενο νερό στα σπίτια των κατοίκων, στρώθηκαν και δεντροφυτεύτηκαν πλατείες για να συγκεντρώνονται οι κάτοικοι στις γιορτές, οικογενιακές, τοπικές και θρησκευτικές.

Ήλθε όμως η εποχή της παγκοσμιοποίησης. Oι τοπικές κοινωνίες θα έπρεπε να βρουν το λουρί που θα τις συνδέσει με την ευρύτερη ανάπτυξη. H εμπειρία τους θα έπρεπε να συσχετιστεί σε ένα νέο οργανισμό, που θα μπορούσε με το μέγεθος και τον προϋπολογισμό του  να κάνει από μόνος του παρεμβάσεις που θα στήριξαν τις επιλογές της περιοχής. Aυτή ήταν η φιλοσοφία του σχεδίου Kαποδίστρια, που έγινε νόμος, εξέλεξε τους αιρετούς του και πορεύεται εδώ και ένα χρόνο…

Kαι στο χρόνο αυτό …

ΟΙ ΜΑΝΙΑΤΙΚΟΙ ΔΙΧΑΣΜΟΙ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗ ΤΟΥΣ (Φύλλο 09)

Posted on by Νικόλαος Μαραμπέας Δημοσιεύτηκε στο Εφημερίδα, ΚΥΡΙΑ ΑΡΘΡΑ ΑΠΟ ΤΟ 1999, ΦΥΛΛΑ 1999-2005, Φύλλο — Δεν υπάρχουν σχόλια ↓

Σε λίγες μέρες μπαίνομε στη νέα χιλιετία. Η περιοχή μας, η Μάνη, μπορεί να την υποδεχθεί με αισιοδοξία. Οι συνθήκες που διαμορφώνονται μπορούν να θεμελιώσουν μια προοπτική ανάπτυξης κατά τη νέα χρονική περίοδο. Αρκεί μερικά κακά που εντοπίστηκαν την προηγούμενη περίοδο να αντιμετωπιστούν. Το κυριότερο απ’ αυτά είναι οι εσωτερικοί διχασμοί. Ας τους δούμε σε μια ιστορική αναδρομή.

Είναι γνωστός ο εσωτερικός ανταγωνισμός των ντόπιων καπετάνιων για την απόκτηση του τίτλου του μπέη. Η ιστορία, αλλά και η παράδοση, όπως έφτασε μέχρι τις ημέρες μας, περιγράφουν τα διαδραματισθέντα κάθε περιόδου. Αλλά και το κακό που προξενείτο κάθε φορά. Η αποστολή ειδικού εκπροσώπου της Φιλικής Εταιρείας για την επίτευξη της συμφωνίας περιγράφτηκε στο 1ο φύλλο μας, για να δείξει τη σημασία που δίνομε στο θέμα. Και ήταν αποφασιστική για την έναρξη του αγώνα για την αποτίναξη της Οθωμανικής κυριαρχίας. Όμως σε λίγο αρχίσαμε τα ίδια. Οι εμφύλιοι κατά τη διάρκεια του αγώνα ήσαν ακόμα πιο βαθείς στη Μάνη. Η μία παράταξη έδινε υπουργούς και άλλους αξιωματούχους και η άλλη έπεφτε σε πλήρη παρακμή, σε εξαφάνιση, συνήθως ύστερα από ενέργειες της πρώτης.

Το νέο Ελληνικό κράτος που δημιουργήθηκε με τόσο μεγάλη συμβολή των Μανιατών, δεν απόδωσε ρόλους στη Μάνη αντίστοιχους με την προσφορά των αγωνιστών της. Αλλά και εμείς δε μονιάσαμε για να τους διεκδικήσομε. Ο εθνικός διχασμός σε βενιζελικούς και βασιλικούς που ταλαιπώρησε τη χώρα μας για τριάντα και πάνω χρόνια ήταν ακόμα βαθύτερος στη Μάνη. Γιατί στην περιοχή μας η όποια αντίθεση σε θέματα πολιτικής μεταφέρεται γρήγορα σε οικογενειακό, ακόμα και σε προσωπικό επίπεδο. Έτσι προκύπτουν οι οικογενειακές τραγωδίες.

Η πιο οξεία όμως εσωτερική τραγωδία προέκυψε στη Μάνη με τον πρόσφατο εμφύλιο, που ακολούθησε τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Και οδήγησε σε ξεκλήρισμα πολλές οικογένειες και σε ξενιτεμό ακόμα περισσότερες. Είναι ιδιαίτερα θετικό ότι όλα τα κόμματα, έστω και με καθυστέρηση 30-40 χρόνων, πρεσβεύουν την εθνική συμφιλίωση και την εθνική συσπείρωση για την προώθηση των ειρηνικών εθνικών μας στόχων. Αυτή η κοινή διακήρυξη μπορεί να θεωρηθεί ένα σημαντικό κεκτημένο μπροστά στη νέα χιλιετία που ανατέλλει.

Και μπαίνει αμείλικτο το ερώτημα: Εμείς στη Μάνη θα μπορέσομε να αξιοποιήσομε αυτές τις ειρηνικές προοπτικές; Θα μπορέσομε τα πάθη μας, να τα οδηγήσομε στην ειρηνική πτυχή τους; Η θα επαναλάβομε ακόμα μια φορά τη ροπή προς τον εγωκεντρισμό μας, που οδηγεί αναπόφευκτα σε καταστροφικά πάθη; Έχομε την πεποίθηση ότι η Παιδεία, και η Εκπαίδευση ημερώνει τα ήθη και κατευνάζει τα καταστροφικά πάθη. Έχουν γίνει σημαντικά βήματα στη Μάνη τις τελευταίες δεκαετίες προς την κατεύθυνση αυτή. Που μπορούν να διαμορφώσουν μια συγκρατημένη αισιοδοξία.

Με τη συνειδητή προσπάθεια όλων μας μπορούμε να ελπίσομε σε μεγαλύτερες βελτιώσεις στο χώρο της γνώσης. Για να μπορούμε, όσο περνάει ο χρόνος, να οδηγούμαστε σε ευρύτερες συσπειρώσεις των Μανιατών. Που θα οδηγήσουν τη Μάνη μας σε νέα ακμή τη νέα χιλιετία. Ανώτερη από το ανώτερο σημείο ακμής της προηγούμενης. Ακμή που θα συνοδεύεται από ευημερία και ειρηνικά έργα σε όλη την περιοχή μας, για όλους τους Μανιάτες. Μ’ αυτή την ευχή κλείνομε το τελευταίο φύλλο της χιλιετίας μας και με τη διαβεβαίωση ότι θα κάνομε ότι μπορούμε για την υλοποίηση των κοινών μανιάτικων στόχων στο άμεσο μέλλον.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΤΕΥΧΟΥΣ

fyllo09…

ΣΕΙΣΜΟΙ ΣΤΟ ΧΩΜΑ, ΣΕΙΣΜΟΙ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ (Φύλλο 08)

Posted on by Νικόλαος Μαραμπέας Δημοσιεύτηκε στο Εφημερίδα, ΚΥΡΙΑ ΑΡΘΡΑ ΑΠΟ ΤΟ 1999, ΦΥΛΛΑ 1999-2005, Φύλλο — Δεν υπάρχουν σχόλια ↓

Πέρασαν ήδη δύο μήνες από το σεισμό της 7ης Σεπτεμβρίου και οι υπολογισμοί, για να οδηγηθούμε σε ένα τελικό απολογισμό, συνεχίζονται. Τα αποτελέσματα της αναζήτησης απαντήσεων στα ερωτήματα που δημιούργησε ο σεισμός, όσο περνούν οι μέρες εμφανίζουν πιο ανάγλυφα το πρόσωπο της σύγχρονης Ελλάδας. Λες και ο σεισμός ήταν η αφορμή για να απομακρυνθεί ο πέπλος που σκέπαζε το πραγματικό πρόσωπο της κοινωνίας μας και να αποδειχθούν οι βιασμοί, που έχει υποστεί μακροχρόνια. Κυρίως από αυτούς που ήσαν επιφορτισμένοι με την ενδυνάμωση και τη βελτίωσή της. Από εκείνους που μακροχρόνια μετέτρεψαν την πολιτική των ιδεών της κοινωνικότητας σε μικροπολιτική του συμφέροντος και της αυτοαναπαραγωγής τους… Έτσι ώστε η παραγωγικότητα των εργαζομένων να μη γίνεται πρόοδος και ουσιαστική ανάπτυξη, αλλά στρέβλωση και παρανομικές δραστηριότητες.

Οι ανθρώπινες ζωές και οι μεγάλες υλικές ζημιές αποτελούν το πρώτο θέμα και η ψυχική συμπαράσταση όλων μας σε εκείνους που πόνεσαν αποτελεί στοιχειώδη έκφραση ανθρωπιάς και αλληλεγγύης ανθρώπου σε άνθρωπο. Στη συνέχεια όμως προκύπτουν τα ερωτήματα. Γιατί φθάσαμε σ’ αυτό το αποτέλεσμα; Ήταν τυχαίο γεγονός; Οφείλεται σε αμέλεια κάποιων που ήσαν υπεύθυνοι για κάποιες διαδικασίες ή ήταν προϊόν και απόρροια εσκεμμένων ενεργειών, που αναπότρεπτα ήταν δεδομένο ότι θα οδηγούσαν σ’ αυτό το αποτέλεσμα κάτω από αυτές τις συνθήκες; Εννοούμε τις συνθήκες σεισμού τέτοιου μεγέθους. Σ’ αυτό το πλαίσιο είμαστε υποχρεωμένοι να προχωρήσομε την ανάλυσή μας, να φωτίσομε το φαινόμενο και να εξαγάγομε τα συμπεράσματά μας.

Είναι αλήθεια ότι η μεγάλη εσωτερική μετανάστευση στις δεκαετίες του 50 και 60 δημιούργησε μια ανάγκη για κατοικίες, που δεν μπορούσε να καλυφθεί από τους ρυθμούς προσαρμογής του κρατικού διοικητικού μηχανισμού. Έτσι προέκυψαν τα αυθαίρετα σε περιοχές, που η ρυμοτόμηση καθυστερούσε. Η ανέλεγκτη αυτή διαδικασία δημιούργησε το πρόβλημα. Γιατί, σε πολλές περιπτώσεις, το σύνδρομο της παρανομίας οδηγούσε σε τάση για κερδοσκοπία όλων των εμπλεκόμενων στη διαδικασία κατασκευής. Στη συνέχεια οι μικροκομματικές σκοπιμότητες οδηγούσαν στις νομιμοποιήσεις των κτιρίων, χωρίς όμως τους αναγκαίους, για την ασφάλεια της διαδικασίας, ελέγχους. Έτσι εμφανιζόταν ένα ταυτόχρονα νόμιμο, αλλά και επικίνδυνο για σεισμούς κτίριο.

Αν θέλομε να μπούμε στη διαδικασία καταλογισμού των ευθυνών, θα πρέπει να διανύσομε μια πολύ δύσβατη περιοχή. Φταίει περισσότερο ο υπάλληλος της πολεοδομίας που έκανε στραβά μάτια στην αυθαίρετη κατασκευή ή συναλλάχτηκε με τον ιδιοκτήτη, φταίει ο ιδιοκτήτης που για να καλύψει γρήγορα και με λίγα έξοδα την ανάγκη του βρήκε παραδρόμια ή μήπως φταίει τι όλο πλαίσιο της πολιτικής ζωής, που υποθάλπει αυτή τη διαδικασία;

Την προηγούμενη δεκαετία που το νέφος της Αθήνας ήταν κυρίαρχο πρόβλημα για το λεκανοπέδιο είχε διατυπωθεί η θέση ότι το νέφος είναι πολιτικό. Σήμαινε ότι η δημιουργία του οφειλόταν στις πολιτικές που είχαν επιλέξει οι κυβερνώντες για τη βιομηχανία, για τις μεταφορές, για την πολεοδομία. Και η σύνθεσή τους οδηγούσε στη δημιουργία ρύπων, που συγκροτούσαν το Αττικό νέφος. Με την ίδια γραμμή συλλογισμών οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι οι καταστροφές από τους σεισμούς είναι θέμα οφειλόμενο στην πολιτική. Γι’ αυτό χρειάζεται πολιτική αντιμετώπιση.

Η πολιτική αντιμετώπιση απαιτεί την καθιέρωση σταθερών κανόνων που θα τους εφαρμόζουν όλοι. Η αρχή είναι αναγκαίο να γίνει από τους πολιτικούς, που είναι ορισμένοι, με την ψήφο των πολιτών, να καθοδηγούν και να διαμορφώνουν την πορεία της χώρας στο μέλλον. Αυτή η πορεία ήταν μέχρι τώρα εσφαλμένη και, ένα από τα αρνητικά αποτελέσματά της ήταν οι καταστροφές την περίοδο των σεισμών. Όμως έφερε στο προσκήνιο και την ανάγκη για διόρθωση και επαναπροσέγγιση των ουσιαστικών στόχων της χώρας. Μόνο μ’ αυτό τον τρόπο η πρόοδος δε θα είναι αναστρέψιμη και η οικονομική πρόοδος θα επιστρέφει και με ποιοτικά χαρακτηριστικά στα άτομα, ξεπλένοντάς τα από την τάση για άκρατο ωφελιμισμό που οδηγεί στον παρασιτισμό, στην παραοικονομία και σε δύσκολες και έκτακτες συνθήκες σε καταστροφές.

Η Μάνη μας ευτυχώς, προικισμένη από τη φύση με τις πολλές πέτρες, δεν έχει δείξει σημάδια σεισμικότητας. Αρκετοί όμως συμπατριώτες μας υπέστησαν τις αρνητικές συνέπειες των σεισμών. Η εφημερίδα μας εκφράζει την απεριόριστη συμπάθειά της στους πληγέντες ευχόμενη γρήγορα να καλυφθούν οι ζημιές. Γρήγορα και ουσιαστικά. Τα φαινόμενα όμως της πολιτικής που δημιούργησαν εκείνες τις στρεβλώσεις, οδηγούν οπωσδήποτε και την αναπτυξιακή τροχιά της Μάνης σε κίνδυνο. Προβάλλουν αμείλικτα τα ερωτήματα. Ποια Μάνη θέλομε να δημιουργήσομε τώρα που οι οικονομικές συνθήκες είναι ευνοϊκές; Μια Μάνη στρεβλή για λίγους, που στρέφουν την οικονομική επέκταση στα ατομικά συμφέροντά τους σε μια διαδικασία άκρατου νεοπλουτισμού; Ή μια Μάνη στηριγμένη στα αγέρωχα και ηρωικά χαρακτηριστικά των προγόνων μας, προεκτείνοντάς τα στο μέλλον, με αλληλεγγύη και καθολικότητα στην ανάπτυξη; Μόνον η δεύτερη επιλογή δημιουργεί ποιότητα, αλλά ταυτόχρονα και μακροχρονιότητα, γενικότερα ευημερία στον τόπο μας. Η άλλη πορεία, που απευχόμαστε, οδηγεί με ακρίβεια σε καταστάσεις που ανατρέπονται, δημιουργώντας καταστροφές αντίστοιχες ή και χειρότερες με εκείνες των σεισμών της 7ης Σεπτεμβρίου. Η ιστορία της περιοχής μας έχει να επιδείξει πάρα πολλές τέτοιες περιπτώσεις. Ας ελπίσομε ότι ανήκουν στο παρελθόν.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΤΕΥΧΟΥΣ

fyllo08…

Top