Σε ανύποπτο χρόνο, έχουν περάσει πέντε χρόνια από τότε, ο Σύλλογος Γυναικών Μάνης – παράρτημα Καλαμάτας, κάλεσε στην Καλαμάτα για να μιλήσει σχετικά με τα Δασικά της Μάνης, ένα από τους διαπρεπέστερους επιστήμονες της χώρας μας, τον Απόστολο Γεωργιάδη, Καθηγητή του Αστικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Ακαδημαϊκό. Ήταν η περίοδος που στη Μάνη επικρατούσε ευφορία μετά την πρόσφατη ψήφιση από τη Βουλή διάταξης σύμφωνα με την οποία στις δίκες μεταξύ ιδιωτών και δασαρχείων καταργείται το υπέρ του Δημοσίου τεκμήριο κυριότητας επί των επίδικων εκτάσεων, δηλαδή και οι δύο πλευρές της δίκης θα έχουν ίσα δικαιώματα στην απόδειξη των ισχυρισμών τους. Ο διακεκριμένος καθηγητής, κατά την ομιλία του, δεν παρέλειψε να σημειώσει ότι η διάταξη που ψηφίστηκε είναι ευνοϊκή για τους Μανιάτες ιδιοκτήτες γης, αλλά δεν λύνει το πρόβλημα. Η πρόσφατη όξυνση της αντιδικίας μεταξύ Μανιατών και Δασικών Υπηρεσιών, μετά την ανάρτηση και προγραμματιζόμενη επικύρωση των Δασικών χαρτών, αποτελεί δικαίωση των προβλέψεών του. Μπορεί η διάταξη που ψηφίστηκε τότε να ενδυνάμωσε σημαντικά τις ιδιοκτησιακές διεκδικήσεις των Μανιατών σχετικά με τον, εμφανιζόμενο ως δημόσιο, χαρακτήρα κάποιων εκτάσεων , αλλά δεν πρόσθεσε τίποτε για το δασικό ή, μη, χαρακτήρα τους. Ούτε και στις προβλέψεις του βασικού νόμου του 1979, σχετικά με τα δάση και τις δασικές εκτάσεις, επέφερε ουσιαστικές μεταβολές.
Τη θέση αυτή του Καθηγητή υιοθέτησε πλήρως τότε και η ΜΑΝΙΑΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ προτρέποντας τους συμπατριώτες μας σε σχεδιασμό παρεμβάσεων για τη συμπλήρωση της νομοθεσίας ώστε να συμπεριλάβει και το θέμα των δασωμένων αγροτικών εκτάσεων. Στην ίδια κατεύθυνση κινούνται και οι διαδοχικές δημοσιεύσεις (κύρια άρθρα και λεπτομερείς αναλύσεις) στα φύλλα της ΜΑΝΙΑΤΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ που κυκλοφόρησαν μετά την ανάρτηση των δασικών χαρτών τον Ιανουάριο του 2017. Με δεδομένη την προθεσμία υποβολής ενστάσεων, που φαίνεται ότι θα εξαντληθεί σύντομα παρά τις διαδοχικές παρατάσεις, αισθανόμαστε την υποχρέωση να συμβάλλομε στη διατύπωση της αξιόπιστης πρότασης που ακολουθεί και πιστεύομε ότι η υιοθέτησή της θα άρει το αδιέξοδο. Ταυτόχρονα επιθυμούμε να υπογραμμίσομε τις προϋποθέσεις που θα πρέπει να συντρέξουν για να έχει το θέμα ευνοϊκή εξέλιξη.
Δημοσιεύομε στη συνέχεια απόσπασμα (παραλείποντας κάποια δευτερεύουσας σημασίας σημεία) από την ομιλία του Καθηγητή Γεωργιάδη που περιλαμβάνει και την πρόταση που και εμείς υιοθετούμε: « Για την αντιμετώπιση των αντίστοιχων προβλημάτων που έχουν δημιουργηθεί – ενόψει καταρτίσεως του Εθνικού Κτηματολογίου – σε ακίνητα εκτός σχεδίου πόλεως, συστάθηκε τον Ιούλιο του 2003 από την Υπουργό ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. άτυπη διακομματική Επιτροπή, η οποία μετά από πολλές συνεδρίες συνέταξε και υπέβαλε στην Υπουργό σχέδιο νόμου, με το οποίο ρυθμιζόταν το θέμα αυτό κατά τρόπο αντίστοιχο με εκείνον για τα εντός σχεδίου ακίνητα. Οι διατάξεις του νομοσχεδίου αυτού ορίζουν ειδικότερα τα εξής: «1. Σε ακίνητο που βρίσκεται εκτός σχεδίου πόλεως ή οικισμού που προϋφίσταται του έτους 1923 ή οικισμού κάτω των 2.000 κατοίκων, που έχει ο οριοθετηθεί, ο νομέας του θεωρείται κύριος έναντι του Δημοσίου, εφόσον έως την έναρξη ισχύος του νόμου αυτού: α) νέμεται το ακίνητο με καλή πίστη και αδιαλείπτως για δέκα (10) έτη και με νόμιμο τίτλο από επαχθή αιτία, υπέρ του ίδιου ή δικαιοπαρόχου του, που έχει αποκτηθεί και μεταγραφεί μετά την έναρξη ισχύος του Αστικού Κώδικα, ή β) νέμεται το ακίνητο με καλή πίστη και αδιαλείπτως για τριάντα (30) έτη. 2. Δυστυχώς το νομοσχέδιο αυτό δεν προωθήθηκε στη Βουλή και δεν έγινε νόμος του Κράτους, με αποτέλεσμα, τα γνωστά προβλήματα για τα ακίνητα εκτός σχεδίου πόλης, τα οποία σε μεγάλη έκταση και με ιδιαίτερη ένταση αναφαίνονται κατά τη διαδικασία σύνταξης του Εθνικού Κτηματολογίου, να παραμένουν ακόμη εκκρεμή. Το πρόβλημα είναι ιδιαίτερα οξύ στη Μάνη, γιατί πολλοί Μανιάτες δεν διαθέτουν γραπτούς τίτλους για τα πατρογονικά κτήματα που κατέχουν και νέμονται. Ειδικότερα για τη Μάνη το θέμα αυτό θα μπορούσε να αντιμετωπισθεί επιτυχώς, εάν νόμος προέβλεπε ότι ο κτηματίας, με μια βεβαίωση του οικείου Δημάρχου ή Κοινοτάρχη ότι νέμεται το κτήμα πάνω από 20 χρόνια και μια άλλη βεβαίωση από τη δασική υπηρεσία ότι το κτήμα είχε αγροτική μορφή με βάση τις αεροφωτογραφίες των ετών 1945 ή 1960 θα μπορούσε να πάει στον συμβολαιογράφο και να καταρτίσει συμβόλαιο πώλησης, δωρεάς ή γονικής παροχής».
Αυτονόητο είναι ότι η προώθηση αυτής της πρότασης, που περιλαμβάνει και τις δασωμένες αγροτικές εκτάσεις, απελευθερώνοντας και τις χρήσεις τους, απαιτεί ισχυρή πολιτική παρέμβαση. Και ο μόνος τρόπος για παρεμβάσεις αυτού του είδους από τους ολιγάριθμους Μανιάτες είναι η ενότητα και η ομοψυχία. Δυστυχώς αυτά τα χαρακτηριστικά δεν έχομε καταφέρει να τα εξασφαλίσομε στις μέχρι τώρα κινητοποιήσεις για το δασικό ζήτημα. Ίσως αυτή η τεκμηριωμένη πρόταση του Καθηγητή Γεωργιάδη, που επαναφέραμε, να είναι η ευκαιρία για να τα αποκτήσομε. Μόνο έτσι μπορεί να προκύψει ευνοϊκό αποτέλεσμα για τα δασικά, αλλά και να μας μείνουν η ενότητα και η ομοψυχία.…
