Το «ξέσκεπο» εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία, στην ψηλότερη κορυφή του Ταϋγέτου χρειάζεται κάθε χρόνο αποκατάσταση, προκειμένου να υποδεχθεί τους πολλούς επισκέπτες του στις 20 Ιουλίου που γιορτάζει, αλλά και άλλες καλοκαιρινές ημέρες. Οι χιονοπτώσεις  και οι ανεμοθύελλες του χειμώνα γκρεμίζουν τις ξερολιθιές των τοίχων του και διαβρώνουν το έδαφος γύρω απ` αυτό. Στις αποκαταστάσεις πρωταγωνιστούν οι Τσεριώτες της Δυτικής Μάνης, που στην εδαφική περιοχή του χωριού τους βρίσκεται το εκκλησάκι. Ψυχή της κοινής δράσης είναι εδώ και μια εικοσαετία ο παλαίμαχος για πολλές τετραετίες πρόεδρος των Τσερίων Σωτήρης Ταβουλαρέας, που λειτουργεί και ως εμψυχωτής των νέων του χωριού που πρόθυμα συμμετέχουν στις εργασίες. Από κοντά και μέλη του Ορειβατικού Συλλόγου Καλαμάτας που συντονίζονται χρονικά με τους Τσεριώτες και ανεβαίνουν στο όρος αφού φθάσουν από την προηγούμενη το βράδυ μέχρι το δάσος της Βασιλικής, όπου φιλοξενούνται σε κτίσμα του Ευάγγελου Κατσουλέα και διανυκτερεύσουν.

Φέτος το διήμερο 16-17 Ιουνίου, που έγινε η πρώτη εξόρμηση είχε άστατο καιρό που δεν επέτρεπε την ολοκλήρωση των εργασιών αποκατάστασης. Όμως, την επόμενη Κυριακή η νέα εξόρμηση έφθασε το έργο στο ζητούμενο αποτέλεσμα, ικανοποιώντας όλους τους αυθόρμητους συντελεστές.

Φαίνεται ότι η «ώθηση» για ενατένιση προς την πυραμιδοειδή κορυφή αποτελεί γονιδιακό αποτύπωμα στους σύγχρονους Μανιάτες,  Αποσκιαδερούς και Προσηλιακούς. Ξεκίνησε από τους κατοίκους των αρχαίων χρόνων που στρέφονταν στον Ταλετό, συνεχίστηκε κατά την ποιμενική διαβίωση των Μηλιγγών στις πλαγιές του Όρους και μεταβιβάστηκε στη σύγχρονη περίοδο που, οι τσοπάνηδες και οι στάνες τους, του Άη Γιωργιού ανέβαιναν για βοσκή στις χορτολιβαδικές πλαγιές του, από όπου κατέβαιναν του Άη Δημητρίου. Έτσι εξηγείται η γενικευμένη αυθόρμητη συμμετοχή προς την κορυφή.