Η Θεανώ ήταν από τις πρώτες μορφές που αντίκρισα στην Καρδαμύλη, όταν το 1975 πρωτοδιορίστηκα στο εκεί Γυμνάσιο.  Λειτουργούσε με τον πεθερό της, το μπάρμπα Πάνο Πονηρέα, το μαγέρικο της περιοχής όπου έτρωγα, κάποιες μέρες που είχα και απογευματινές υποχρεώσεις  στο Σχολείο. Σε κέρδιζε με την πρώτη ματιά, με την ευγένεια, την προσηγορία και το χαμόγελό της. Από τότε διαμορφώθηκε η συμπάθεια που παρέμεινε μέχρι το τέλος…

Με τη φοίτηση, την επόμενη χρονιά,  του δεύτερου γιού της, του Σάκη, στο σχολείο, τους έβλεπα συχνότερα, ταιριασμένο ζευγάρι με τον άντρα της το  Νίκο, ενεργά συμμέτοχους και στην προσπάθεια που καταβάλαμε για την ποιοτική αναβάθμιση του σχολείου.

Περνούσαν τα χρόνια και μάθαινα για τη μεγάλη επενδυτική τους προσπάθεια , την κατασκευή πετρόχτιστων ξενοδοχειακών καταλυμάτων σε οικοπεδική τους έκταση στην περιοχή  Καλαμίτσι. Με το συντονισμό του Νίκου αλλά και την έμπνευση της Θεανώς, οι κατασκευές από ντόπιους μαστόρους προχωρούσαν μεθοδικά δημιουργώντας σε λίγο μία από τις πλέον αξιόλογες τουριστικές μονάδες της Μάνης, με διατήρηση του τοπικού χρώματος αλλά με τη μόνιμη συνοδεία της ευγένειας της Θεανώς.  Είδε αποκαταστημένα τα παιδιά της με αξιόλογες νιφάδες, μεγαλωμένα τα εγγόνια της, όλους συμμέτοχους στην κοινή επιχειρηματική δραστηριότητα και χαιρόταν.

Αποστασιοποιημένος από χώρο της Μάνης για αρκετά χρόνια συναντούσα τη Θεανώ με την ευκαιρία κάποιων κοινωνικών γεγονότων και πάντα χαιρόμουν από τη συναισθηματικού χαρακτήρα ανταλλαγή ευχών και καλών ειδήσεων για τα μέλη της μεγάλης της οικογένειας.

Πληροφορήθηκα τον αιφνίδιο θάνατό της καθυστερημένα και λυπήθηκα που δεν μπόρεσα να την αποχαιρετήσω από κοντά. Είναι βέβαιο όμως ότι η ευγενική μορφή  της βρίσκεται στις εικόνες που αναπλάθει αυτόνομα η φαντασία μου.

Νίκος Ευστρ. Μαραμπέας