Ακόμα ένας από τους συνεργάτες μου, κατά τα πρώτα χρόνια της εκπαιδευτικής μου διαδρομής στο Γυμνάσιο Καρδαμύλης, έφυγε από τη ζωή. Έφυγε απλά και αθόρυβα, όπως όλος ο βίος του. Ταυτόχρονα, όμως, λειτουργούσε συνεργατικά όταν τον καλούσαν σε κοινές δράσεις. Κατανόησε αμέσως ότι η ποιοτική αναβάθμιση του σχολείου θα υποστηριζόταν σημαντικά από ένα Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων, όπως είχα προτείνει , και πρωτοστάτησε για τη δημιουργία του. Έστειλε στο σχολείο της δύο θυγατέρες του που και εκείνες είχαν τα χαρακτηριστικά του: δημιουργικές, αθόρυβες, συνετές. Παρακολουθούσε από κοντά την πρόοδό τους και με τα μικρά εισοδήματά του τις ενίσχυσε για να μπορέσουν να συνεχίσουν τις σπουδές τους , ακόμα και στο εξωτερικό η Αγγελική.
Βιοπορούσε με την επίσης αθόρυβη και δημιουργική σύζυγό του και στο μικρό ραφτάδικο του κεντρικού δρόμου εξυπηρετούσε τους συμπατριώτες μας από τη γύρω περιοχή στις μικρές ενδυμασιακές τους ανάγκες. Με καταγωγή από το Προσήλιο, γρήγορα ενσωματώθηκε στην Καρδαμύλη και έγινε αγαπητός από τη μικρή κοινωνία της. Έμαθε πολλά από τα ιστορικά δεδομένα του χώρου και χρησίμευε ως άτυπος πληροφορητής για τους επισκέπτες των ιστορικών μνημείων της Καρδαμύλης.
Εξέφραζε με κάθε τρόπο την ικανοποίησή του από την πρόοδο των οικογενειών που δημιούργησαν οι θυγατέρες του χαρίζοντας του και εγγόνια που, και εκείνα, βάδιζαν στο δρόμο της προόδου. Έφυγε χαμογελαστός και ικανοποιημένος από τη διαδρομή του σ` αυτή τη ζωή…
Νίκος Ευστρ. Μαραμπέας