Πριν από λίγο καιρό έφυγε από την ζωή η θεία Βενετία. Ορφανή από πατέρα από μικρή, μεγάλωσε με στερήσεις, αλλά ποτέ δεν έχασε την αισιοδοξία της για την ζωή. Το σπίτι της ήταν στην σκιά του μεγάλου καμπαναριού και έτσι ήμαστε γειτόνισσες. Νεαρή κοπέλα ήταν πάντα πολυάσχολη και την θυμάμαι και νύχτα ακόμη να γνέθει στο φως του φαναριού με άλλες γυναίκες στην ωραία αυλή του σπιτιού της, την «πεζούλα της Χάρισσας». Ήταν και εξαιρετική υφάντρα. Ήξερε όλες τις αγροτικές δουλειές και δεν φοβόταν την σκληρή δουλειά, εργαζόμενη και σε γειτονικά χωριά. Θυμάμαι κάποτε που είχε δουλέψει μαζί με άλλες χωριανές, κόβοντας ξύλα για ένα καμίνι στό Ξεχώρι.

Πραστιώτισσα, παντρεύτηκε στην Καρδαμύλη, όπου εγκαταστάθηκε. Αρχοντική, καλή σύζυγος και αφοσιωμένη μητέρα, πάντα με το χαμόγελο στα χείλη και έναν καλό λόγο για όλους, παρούσα σε κάθε χαρά και λύπη. Την άκουσα πριν από λίγα χρόνια σε έναν γάμο στην Απάνω Καρδαμύλη να τραγουδάει ωραία την «Νεραντζούλα φουντωμένη». Ήταν μια ωραία στιγμή που παρέπεμπε σε άλλη εποχή…

Η Βενετία αγαπήθηκε από πολλούς, που δεν θα την ξεχάσουν ποτέ. Καλό σου ταξίδι, θεία Βενέτω. Η Καρδαμύλη δεν θα είναι πια η ίδια χωρίς εσένα…

Παναγιώτα Κομπιλήρη