ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ (ΤΑΚΗΣ) ΛΕΚΕΑΣ

Πάει καιρός από τότε (13.12.2018) που σε έχασα, αγαπημένε μου αδελφέ Τάκη. Λόγοι απρόβλεπτοι με κράτησαν μακριά από την αναμφισβήτητη θέλησή μου να σε αποχαιρετήσω όπως θα έπρεπε και όπως έγινε με τα άλλα αδέλφια μας, Βασίλη, Νίκο και Ντίνο, κατά σειράν μεταβάσεως από τον θάνατο στην αιωνιότητα. Αντί επικηδείου, όπως θα έπρεπε και θα ήθελα, μα δεν μπόρεσα, σου γράφω τις παρακάτω γραμμές εις μνημόσυνον αιώνιον. Το πέρασμά σου από τα επίγεια παραδείγματα προς μίμηση. Αγαπητός από όλους και προς όλους. Δεν αρνήθηκες ποτέ την βοήθειά σου σε όσους σου την ζήτησαν. Ήσουν από την φύση προικισμένος με πολλά χαρίσματα. Ικανός χειριστής της πέννας, οργανωτικός στην υπηρεσία σου, όπου άφησες αγαθές αναμνήσεις στους συνεργάτες σου και διακρίθηκες για το ήθος σου και τις αρετές σου. Και, πέραν τούτου, υπήρξες αυτοδίδακτος ζωγράφος, σατιρογράφος και γενικά γνώστης της τέχνης του λόγου και των χειρών σε βαθμό εντυπωσιακό τις περισσότερες φορές. Το μυαλό σου γεννούσε και τα χέρια σου έπιαναν, κατά τη λαϊκή έκφραση. Θρησκεία, πατρίδα, οικογένεια ήταν πάντοτε η μεγάλη σου αγάπη. Υπηρέτησες την θητεία σου ως έφεδρος ανθυπολοχαγός πεζικού και έδειξες και εκεί τις αδιαμφισβήτητες ικανότητές σου και ειδικά στον τομέα της διαχείρισης υλικού με την ειδικότητα του φροντιστή. Ζήσαμε μαζί στην Αθήνα ένα διάστημα ως φοιτητές, εσύ της Ταχυδρομικής Σχολής και εγώ ως φοιτητής της Νομικής. Δύσκολα χρόνια, πέτρινα, αλλά και γεμάτα από αξέχαστες στιγμές και αναμνήσεις. Η αγάπη σου για όλους αστείρευτη και το χιούμορ σου πηγαίο. Μετά τον αλησμόνητο θείο μας Επαμεινώνδα, υπήρξες η μάνα του λόχου της οικογένειας των Λεκέων. Αγαπήθηκες, για τούτο, ξεχωριστά. Αλλά και ως οικογενειάρχης υπήρξες υπόδειγμα. Ευτύχησες να έχεις καλή σύζυγο και να προστεθούν στο γενεαλογικό σου δένδρο παιδιά και εγγόνια. Και ενώ όλα πήγαιναν καλά, σου έλαχε ο αδόκητος χαμός του γιού σου Γεώργιου, λαμπρού επιστήμονα, με σπουδές στην Ελλάδα και την Αγγλία και υποδειγματικού οικογενειάρχη. Η μαχαιριά βαθιά και η πληγή αγιάτρευτη. Η λογική, εδώ, δεν μπορεί να δώσει απάντηση. Μόνον ο Θεός που τον κάλεσε μαζί του γνωρίζει το γιατί έγινε έτσι. Άγνωστες και ανεξιχνίαστες οι βουλές του Κυρίου. Με το ασήκωτο αυτό βάρος στους ώμους δεν ήταν δυνατόν να έχεις ανώδυνα τέλη στην ζωή σου. Η ταλαιπωρία αυτή της υγείας σου και η πίκρα, που σου προκάλεσε ο αδόκητος θάνατος του γιού σου, δεν σου άξιζαν αγαπημένε μου αδελφέ Τάκη. Στην περίπτωσή σου γίνεται λογικά αποδεκτός ο θάνατος σου, αφού έτσι επήλθε η λύτρωσή σου από την ταλαιπωρία σου, εάν και κανείς δεν θέλει να πεθάνει ο άνθρωπός του. Οι επιζώντες, συγγενείς και φίλοι, δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ. Το πέρασμά σου από την πρόσκαιρη αυτή ζωή αφήνει πίσω του μόνον αναμνήσεις αγαθές. Δεν πέθανες ποτέ, παρά μόνον κοιμήθηκες, αγαπημένε μου αδελφέ. Κοιμάσαι και προσδοκάς ανάσταση νεκρών και δικαίωση των καλών σου έργων και πράξεων. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σε σκέπασε. Η ανάμνησή σου παντοτινή και η μνήμη σου αιώνια. Μακάρι να  ξανασμίξουμε στο χωροχρόνο της αιωνιότητας.

Ο αδελφός σου

Ελευθέριος Γ. Λεκέας – Πρόεδρος Εφετών ε.τ.