Η Τοπική Κοινότητα Ριγκλίων του δήμου Δυτικής Μάνης αποτελείται από τρεις οικισμούς: Τα Κάτω Ρίγκλια, τα Άνω Ρίγκλια και την Ίζινα (Ελαιοχώριο).

Αφήνοντας τον επαρχιακό δρόμο Καλαμάτας – Αρεόπολης και παίρνοντας το δρόμο της παράκαμψης βρισκόμαστε στη κεντρική πλατεία των Κάτω Ριγκλίων.

Σπίτια κολλητά το ένα με το άλλο, σ’ ανήλιαγα σοκάκια φτιαγμένα από πέτρα και κατοικημένα από γενναίες και ευγενείς ψυχές. Αρκετά τα πέτρινα αυτά αριστουργήματα που προβάλλουν ένα αίσθημα αντίστασης στην αρχιτεκτονική ισοπέδωση και στην τσιμεντοποίηση της περιοχής.

Η κυριότερη αγροτική απασχόληση των κατοίκων είναι η καλλιέργεια της ελιάς.

Κεντρική εκκλησία είναι η Μεταμόρφωση του Σωτήρος (Κάτω Ρίγκλια). Ο Άγιος Γεώργιος με το θαυμάσιο καμπαναριό του και τις αριστουργηματικές τοιχογραφίες του καθώς και η Κοίμηση της Θεοτόκου (Άνω Ρίγκλια) αποτελούν δείγματα ξεχωριστής αρχιτεκτονικής τέχνης.

Στα Ρίγκλια υπάρχει Πολιτιστικός – Αγροτικός Σύλλογος που από κοινού με τους ετεροδημότες Ριγκλιανούς διοργανώνουν στις 6 Αυγούστου το τοπικό πανηγύρι, που αποτελεί ταυτόχρονα τη μεγαλύτερη κοινωνική εκδήλωση του χρόνου, δίνοντας την ευκαιρία να συναντηθούν οι ντόπιοι με τους ξενιτεμένους, να διασκεδάσουν και να θυμηθούν.

Ανηφορίζοντας για τα Άνω Ρίγκλια διακρίνουμε τους εγκαταλελειμμένους ελαιώνες τα φαράγγια και τη γλυκιά αγριάδα της φύσης. Ο δρόμος προβληματικός, που γίνεται ακόμα προβληματικότερος προχωρώντας προςτην Ίζινα. Διαδρομή δύσκολη και δύσβατη. Τοπίο ήρεμο και γαλήνιο που αποπνέει ένα χαλαρωτικό ρυθμό. Λιγοστοί οι κάτοικοι του οικισμού μεταξύ των οποίων πολλοί ξένοι.

Eλαιοχώριο

Tο Eλαιοχώριο υψιπετές και απόμακρο άλλοτε ανέφελο και άλλοτε νεφελωτό αναμένει την παντοδυναμία του φωτός για να αποκαλύψει τον πορφυρό ή φαιό ιστό του με την εναλλαγή της ανθεκτικότητας στο χρόνο, εκφράζοντας μια ανόθευτη φύση που συμπαρασύρει την ιστορία, γινόμενο βίωμα ζωής, αισθητική πλήρωση, μπροστά στην κενότητα των εξαρτήσεων του τεχνολογικού ανθρώπου, συναντώντας τις αρχέγονες ραβδώσεις των βουνών που το περιβάλλουν.

Βρίσκεται σε απόσταση περίπου τριών χιλιομέτρων από τον επαρχιακό δρόμο Kαλαμάτα – Άγιος Nικόλαος – Aρεόπολη, από το ύψος της διασταύρωσης των Pιγκλίων και σε υψόμετρο γύρω στα 300 μέτρα.

Παρουσιάζει μια πλήρη διαδοχή βιοτόπων που αρχίζουν από τα αγροτικά οικοσυστήματα του κάμπου και φθάνουν μέχρι τα αλπικά λιβάδια της κορυφογραμμής. Στην πεδινή ζώνη συναντάμε ελαιώνες (εξ ου και το όνομα), ενώ όσο προχωρούμε προς την ορεινή η περιοχή καλύπτεται από βλάστηση θάμνων (πουρνάρια, φρύγανα κ.ά.).

Επικαιροποίηση αρχικής δημοσίευσης Aντώνη Pουμανέα