Η μορφή του ενέπνεε σεβασμό. Η επικοινωνία μαζί του επιβεβαίωνε και επέκτεινε την πρώτη εντύπωση. Αθόρυβος και φορέας των παραδοσιακών ιδεωδών της περιοχής φρόντιζε με τον καλύτερο τρόπο τα παιδιά του αλλά και τους ενορίτες του. Με τη συμβολή και της επίσης αθόρυβης και αποτελεσματικής πρεσβυτέρας του σπούδασε και αποκατέστησε επαγγελματικά τα παιδιά του και το κυριότερο τους μετέδωσε το ίδιο ήθος και ευπρέπεια, χαρίσματα με τα οποία είχε προικιστεί και ο ίδιος. Θεώρησα ευτυχή συγκυρία το γεγονός ότι κατά το τέλος της δεκαετίας του 1980 που ορίστηκα να προωθήσω την εκπαιδευτική διαδικασία στα σχολεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης της Δυτικής Μεσσηνίας, είχα την πρώτη προσέγγιση της οικογένειας. Βρήκα να υπηρετούν εκεί τα παιδιά του, ο Παναγιώτης και η Θεοδώρα, ως φιλόλογοι καθηγητές. Έπαιρνα έτσι κατά τις συναντήσεις μαζί τους μυρωδιά Μάνης, ποιοτικής Μάνης αν ήθελα να κυριολεκτήσω, που τόσο την είχα ανάγκη. Ο αδόκητος θάνατος του Παναγιώτη ύστερα από λίγα χρόνια, ήταν βαρύ χτύπημα για τον παπα – Σωτήρη, την οικογένειά του αλλά και όλους όσους τον γνωρίσαμε. Παρηγοριά ήταν ότι η μοναχοκόρη του σπούδασε ιατρική και προεκτείνει στο μέλλον τα ήπια χαρακτηριστικά του πατέρα της και της οικογένειάς τους γενικότερα.
Τον ίδιο τον παπα – Σωτήρη τον γνώρισα όψιμα. Ήταν στις αρχές του 2000 που τον συνάντησα στην Καρδαμύλη, ήταν μαζί με τον παλιό γραμματέα των Τσερίων, το μακαρίτη Θανάση Σιδερέα, με τον οποίο ταίριαζαν και στον ήπιο και σταθερό, στις τοπικές παραδόσεις, χαρακτήρα. Τότε διαπίστωσα και την πηγή προέλευσης των χαρακτηριστικών, της συνέπειας και της αθόρυβης αποτελεσματικότητας, που είχα διακρίνει στα παιδιά του.
Όταν θεώρησε ότι η ηλικία του δεν του επέτρεπε την αποτελεσματική άσκηση των ιερατικών του καθηκόντων αποσύρθηκε από την ενεργό υπηρεσία, χωρίς όμως να παραιτηθεί από την έκτακτη προσφορά υπηρεσιών όταν οι συνθήκες το επέβαλλαν. Ήταν συνδρομητής, από την αρχική περίοδο, της ΜΑΝΙΑΤΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, που θεωρούσε ότι ήταν εναρμονισμένη με τρόπο προσέγγισης των τοπικών υποθέσεων αντίστοιχο με τον δικό του.
Συλλυπούμαι τα παιδιά του και τους λοιπούς συγγενείς του και εύχομαι να διατηρούν μακροχρόνια και να μεταδίδουν και στους απογόνους τους τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του.
΄Εφυγε από τη ζωή, τέλος Νοεμβρίου του 2022, ένας γνήσιος πατριώτης, ένας σπουδαίος άνδρας, ένας σωστός οικογενειάρχης, ένας « ευπατρίδης» ‘όπως τον αποκάλεσε κατά τη νεκρολογία του στο 40ήμερο μνημόσυνό του στον Ι. Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Καρδαμύλης την 8η Ιανουαρίου ε. ε. ο πατήρ Ιωάννης Κουρεντζής. Ο Νικόλαος Παρασκευόπουλος, είχε γεννηθεί πριν 91 χρόνια στο Πράσινο Αρκαδίας και νέος εγκατέλειψε την πατρίδα του για να καταταγεί στην Ελληνική Χωροφυλακή. Γνώρισε τη Μανιάτικη γη το έτος 1952 όταν τοποθετήθηκε ως νέος Υπενωμοτάρχης στην τότε Υποδιοίκηση Χωρ/κής Καρδαμύλης. Εκτοτε η μοίρα φρόντισε να ισχυροποιήσει τους δεσμούς του με την περιοχή της Μάνης, αφού ο ίδιος επέλεξε να παντρευτεί στην Καρδαμύλη και να οικοδομήσει εξοχική κατοικία, θεωρώντας την ως δεύτερη πατρίδα. Η ιδιαίτερη συναισθηματική του σύνδεση με τη Μάνη και τους κατοίκους της, καθόρισε και την τελική του απόφαση, να επιλέξει ως τελευταία του κατοικία το Κοιμητήριο της Καρδαμύλης.
Μετά την αποστρατεία του από τη Χωροφυλακή το έτος 1984 με το βαθμό του Υποστρατήγου και έχοντας πλέον λιγότερες υποχρεώσεις αφιερώθηκε στα κοινά, έχοντας ενεργό συμμετοχή σε σωματεία και συλλόγους με πατριωτικό πρόσημο και αποκλειστική προσήλωση στην έννοια της «προσφοράς» στο κοινωνικό σύνολο. Υπήρξε πρόεδρος του Συλλόγου Πρασινιωτών Αρκαδίας επί 15ετία με πλούσιο έργο. Διετέλεσε πρόεδρος του Συλλόγου Αρκάδων Αττικής, στην επίμονη και πιεστική παρέμβαση του οποίου οφείλεται η κατασκευή και τοποθέτηση σε περίοπτη θέση της κεντρικής πλατείας του Ηρακλείου Αττικής της προτομής του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Ως πρόεδρος του Συλλόγου Αρκάδων Αττικής, πρωτοστάτησε και για τον ευπρεπισμό και εξωραϊσμό του τάφου του Κωνσταντή Κολοκοτρώνη, πατέρα του Θεοδώρου, στα Κυβέλεια της Δυτικής Μάνης. Μια προσπάθεια, που στέφθηκε από επιτυχία, ύστερα από προσωπικούς αγώνες και συνεχείς δράσεις για εξασφάλιση των απαιτούμενων πόρων, που δυστυχώς ενίοτε δεν έβρισκαν την απαιτούμενη συμπαράσταση από τα λοιπά μέλη του Δ.Σ, που προέβαλλαν τη στείρα και αναχρονιστική τροχοπέδη, για την εκτέλεση έργων εκτός του Δήμου Ηρακλείου Αττικής. Ευτυχώς όμως, τα αγνά, ανιδιοτελή και πατριωτικά συναισθήματα του Νίκου Παρασκευόπουλου, διέγνωσαν έγκαιρα οι ομογενείς Αρκάδες της Αυστραλίας, στους οποίους είχε απευθυνθεί και στήριξαν οικονομικά την όλη προσπάθειά του με αποτέλεσμα σήμερα να δεσπόζει στην πλατεία των Κυβελείων και η ανάγλυφη μαρμάρινη παράσταση .του ήρωα Κωνσταντή Κολοκοτρώνη.
Ο Νίκος Παρασκευόπουλος υπήρξε Δωρικός στις εκφράσεις της ζωής του, αλλά με έντονο συναισθηματισμό, μακρά από κάθε υποκριτική συμπεριφορά και κακόπιστη προαίρεση. Εξασφάλισε την εκτίμηση των ανωτέρων του, αλλά και το σεβασμό των υφισταμένων και συνεργατών του. Τον αγάπησαν οι συγγενείς του για τον χαρακτήρα και την προσωπικότητά του και τον θαύμασαν οι φίλοι του για την αξιοπρέπειά του. Ακέραιος, έντιμος, προσιτός, πράος, δοτικός. Ελάχιστες λέξεις για τον ΄Ανθρωπο που μας άφησε όμορφες αναμνήσεις για οδηγό ζωής.
Με μεγάλη καθυστέρηση πληροφορήθηκα το θάνατο του Βαγγέλη, ενός από τους καλύτερους συγχωριανούς μου, με κοινές γονιδιακές καταβολές από τους Μπελέους. Τα ποιοτικά του χαρακτηριστικά τα είχα πληροφορηθεί από τον πατέρα μου, που τον εκτιμούσε ιδιαίτερα, όπως και την οικογένεια του πατέρα του.
Μικρό παιδί του Δημοτικού Σχολείου παρακολούθησα τις προσπάθειες των εφήβων του χωριού να καταφέρουν να ξεφύγουν από τα στενά οικονομικά περιθώρια των φτωχών μεταπολεμικών κοινωνιών της Μάνης. Με λίγες γνώσεις, δεδομένου ότι τη δεκαετία των πολέμων τα σχολεία ήταν κλειστά ή λειτουργούσαν σε υποτυπώδη μορφή, αναζητούσαν ευκαιρίες διαφυγής. Ο Βαγγέλης τα κατάφερε και πέτυχε στις εξετάσεις εισαγωγής στη Σχολή Υπενωμοταρχών της Χωροφυλακής. Στα μέσα της δεκαετίας του 1950 που μετεγκαταστάθηκα στην Αθήνα για να φοιτήσω στο Γυμνάσιο ο νόστος για το χωριό και τους ανθρώπους του ήταν έντονος και τις Κυριακές ή τις αργίες που οι υποχρεώσεις μου για το σχολείο ήταν λιγότερες επιζητούσα να συναντήσω κάποιο συγχωριανό μου για να αναπλάσω μέσα από τις συζητήσεις εικόνες από το παρελθόν και το παρόν του. Ο Βαγγέλης ήταν η πρώτη από τις επιλογές μου. Τον συνάντησα αρκετές φορές στο πόστο του, στη Σχολή Χωροφυλακής στην οδό Μεσογείων που υπηρετούσε ως υπενωμοτάρχης. Η διοίκηση της Σχολής του είχε αναθέσει, λόγω και της ιδιαίτερης εντιμότητάς του, τη διαχείριση του πρατηρίου της. Εκεί, όταν δεν είχε δουλειά, μιλούσαμε για αρκετό, συμφωνώντας τις περισσότερες φορές στην αξιολόγηση προσώπων και καταστάσεων.
Τα χρόνια περνούσαν, οι σπουδαστικές υποχρεώσεις μου αυξήθηκαν, η άμεση επικοινωνία με το Βαγγέλη περιορίστηκε. Τον συναντούσα όμως στο χωριό πολλές φορές στις γιορτές του Ευαγγελισμού ή του Πάσχα και τα καλοκαίρια. Η εγκάρδια σχέση συνεχιζόταν όπως είχε πρωτοξεκινήσει. Πληροφορήθηκα ότι δημιούργησε μια καλή οικογένεια, τις χαρές και πίκρες που συνάντησε στην πορεία των χρόνων, αλλά και την πρόοδο των θυγατέρων του στις σπουδές και στη ζωή τους.
Με την έκδοση της ΜΑΝΙΑΤΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ στάθηκε από τους ενθερμότερους υποστηρικτές της προσπάθειας και αρκετές φορές μου τηλεφωνούσε για να συζητήσομε κάποια από τα δημοσιεύματα που τον ενδιέφεραν περισσότερο.
Ο ίδιος νόστος για το χωριό μας διακατείχε και το Βαγγέλη κατά τα τελευταία χρόνια. Με τις τηλεφωνικές συζητήσεις μας προσπαθούσε να αναπληρώσει εικόνες του, που η ηλικία δεν του επέτρεπε να της βιώσει άμεσα με μετακίνησή του στην περιοχή μας. Η τελευταία επικοινωνία μας ήταν πέρυσι του Ευαγγελισμού. Φαινόταν κουρασμένος αλλά διατηρούσε όλα τα ποιοτικά χαρακτηριστικά που προανέφερα. Έτσι ευθυτενής, ακέραιου χαρακτήρα και εντιμότητας θα παραμένει στη μνήμη μου…
Επιμνημόσυνη δέηση στη Λάγια για τον πεσόντα Μανιάτη Ήρωα Αντιπλοίαρχο Παναγιώτη Βλαχάκο
Ο Δήμος Ανατολικής Μάνης τέλεσε επιμνημόσυνη δέηση στη μνήμη του Μανιάτη Ήρωα Αντιπλοιάρχου Παναγιώτη Βλαχάκου Π.Ν., που «έπεσε» στο καθήκον μαζί με τους Χριστόδουλο Καραθανάση και Έκτορα Γιαλοψό, κατά την κρίση των Ιμίων, την 31η Ιανουαρίου 1996.Η επιμνημόσυνη δέηση τελέστηκε στον ανδριάντα του Παναγιώτη Βλαχάκου, στη Λάγια, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Μάνης κ.κ. Χρυσοστόμου. Μετά το πέρας της επιμνημόσυνης δέησης ακολούθησε κατάθεση στεφάνων και ομιλία από τον Δήμαρχο Ανατολικής Μάνης κ. Πέτρο Ανδρεάκο.
Κινητοποίηση για ανάδειξη και αποκατάσταση μονοπατιών του Ταϋγέτου στη Δυτική Μάνη
Δεν χρειάστηκαν πολλές διαδικασίες. Έφθασε η πιστοποίηση μιας οικολογικής εταιρείας τα βουνά της οροσειράς του(Ελληνική Εταιρεία Οικοτουρισμού (ΕΛΕΤΟΙΚ), η μακροχρόνια προσφορά στην τοπική κοινωνία και στη φύση ενός σωματείου (ΠΕΡΙ.ΠΟΛ.Ο. Μάνης) και η επιτυχής διοργάνωση αθλητικών αγώνων δρόμου με επίκεντρο τον Ταΰγετο (εταιρεία «2407 Μountain Αctivities» με έδρα την Καρδαμύλη), για να προκύψει μια κινητοποίηση που θα «ημερέψει» «αγριεμένα» μονοπάτια εκείνα που, ξεκινώντας από την πεδινή ζώνη φθάνουν μέχρι τις παρυφές του βουνού από τη δυτική πλευρά του. Είναι απομεινάρια του παλιού τρόπου ζωής στη Μάνη και της στενής σχέσης των κατοίκων της με τον Ταΰγετο και τα βουνά της οροσειράς του.
Η μαγιά για την εκκίνηση της δράσης προήλθε από μια μικρή δωρεά (5000 ευρώ στο σωματείο ΠΕΡΙ.ΠΟΛ.Ο. Μάνης) από το Ίδρυμα “Costas M. Lemos Foundation” στο πλαίσιο του προγράμματος «Σημεία Στήριξης» που συγχρηματοδοτούν 8 κοινωφελείς οργανισμοί. Με την πρωτοβουλία αυτή στόχος είναι η ενεργοποίηση των πολιτών για την προστασία του περιβάλλοντος, ιδιαίτερα σε περιοχές που έχουν χαρακτηριστεί ως προστατευόμενες λόγω της μεγάλης οικολογικής τους αξίας, όπως τα Εθνικά Πάρκα και οι περιοχές Natura.
Οι δράσεις οι οποίες προβλέπεται να υλοποιηθούν έως το τέλος του Φεβρουαρίου περιλαμβάνουν:
-Αποκατάσταση με εργασίες καθαρισμού τμήματος του υπάρχοντος δικτύου μονοπατιών σε μήκος 7 χλμ. μικτής διαδρομής (μονοπάτι, καλντερίμι, χωματόδρομος) στην περιοχή Φαράγγι Βιρού (από Τσέρια έως Αγία Σοφία). Η αποκατάσταση θα γίνει με τη συμμετοχή εθελοντών από τοπικά περιβαλλοντικά σωματεία και με την υποστήριξη του Δήμου Δυτικής Μάνης.
-Δράσεις προβολής και ανάδειξης του δικτύου ορεινών μονοπατιών στον Ταΰγετο Δυτικής Μάνης. Έκδοση δίγλωσσου φυλλαδίου για την ανάδειξη του δικτύου ορεινών μονοπατιών στον Ταΰγετο Δυτικής Μάνης. Διοργάνωση διαδικτυακής ημερίδας με σκοπό την ευαισθητοποίηση των επαγγελματιών της περιοχής στον τουριστικό τομέα και άλλες επικοινωνιακές δράσεις προβολής τις οποίες θα υποστηρίξει η τοπική συνεταιριστική επιχείρηση A+A teleia Kalamata
-Ευαισθητοποίηση επισκεπτών ορεινών μονοπατιών. Δημιουργία και διαδικτυακή έκδοση του «Οδηγού Καλού Επισκέπτη» για τα ορεινά οικοσυστήματα.
Είναι βέβαιο ότι οι πρωτοβουλίες αυτές θα στεφθούν από επιτυχία ώστε η φετινή διοργάνωση του ορεινού Μαραθώνιου Ταϋγέτου στο τέλος Μαρτίου να βρει τις διαδρομές των αθλητών καθαρές. Μακάρι οι δράσεις να επαναλαμβάνονται κάθε χρόνο, ώστε τα μονοπάτια να παραμένουν προσβάσιμα ολοχρονικά.
(Στοιχεία από δημοσίευμα στο ΘΑΡΡΟΣ Καλαμάτας).
Σε επικούρηση της ευχής που έκλεισε αυτό το κείμενο ήλθε η είδηση που ακολουθεί.
Σύσκεψη για την αναβάθμιση του δικτύου μονοπατιών της Περιφέρειας Πελοποννήσου
Σύσκεψη για την αναβάθμιση του δικτύου μονοπατιών της Περιφέρειας Πελοποννήσου συγκάλεσε ο περιφερειάρχης Παναγιώτης Νίκας, στην έδρα της Περιφέρειας, στις 8 Φεβρουαρίου στην Τρίπολη. Όπως επισήμανε ο περιφερειάρχης, στην Περιφέρεια δίνεται η δυνατότητα να αξιοποιήσει χρηματοδότηση συνολικού ύψους περί τα 4.000.000 ευρώ για τον πιο πάνω σκοπό, γεγονός που σημαίνει ότι σε κάθε Περιφερειακή Ενότητα αναλογούν περί τις 800.000 ευρώ. Στην εν λόγω σύσκεψη τονίστηκε ότι η αναβάθμιση του περί τα 1.000 χιλιόμετρα συνολικού μήκους δικτύου μονοπατιών της Περιφέρειας Πελοποννήσου αποτελεί απόλυτη προτεραιότητα. Σε αυτό το πλαίσιο επιδιώκεται, μεταξύ άλλων, βελτίωση γεωμετρικών στοιχείων και παρεμβάσεις – επιδιορθώσεις όπου κρίνεται αναγκαίο, όπως και ενίσχυση της σήμανσης αλλά και της ασφάλειας του εν λόγω δικτύου, ενώ μέσα από την καταγραφή και τη σήμανση σε σχετική διαδικτυακή πλατφόρμα θα δίνεται ψηφιακή πληροφόρηση στους επισκέπτες.
Ήδη προετοιμάζεται από την Περιφέρεια Πελοποννήσου ο σχετικός φάκελος με τα πιο πάνω στοιχεία” τόνισε ο περιφερειάρχης Π. Νίκας, προσθέτοντας ότι και οι δήμοι από την πλευρά τους έχουν την δυνατότητα να προτείνουν νέα μονοπάτια, που θα “κουμπώνουν” στο υφιστάμενο δίκτυο της Περιφέρειας.
Ας κινητοποιηθούν οι δύο δήμοι της Μάνης να υποβάλουν αξιόπιστες και τεκμηριωμένες προτάσεις για χρηματοδότηση, δεδομένου ότι η περιοχή μας έχει το πιο εκτεταμένο δίκτυο μονοπατιών στην Πελοπόννησο. Και πάλι οι πρόγονοί μας με τα μονοπάτια που χρησιμοποιούσαν για τις αγροτο – κτηνοτροφικές εργασίες τους και τις επικοινωνίες τους μας δείχνουν το δρόμο…
Εκδήλωση με κοπή της πίτας του Συλλόγου Μανιατών Μεσσηνίας
Πραγματοποιήθηκε το περασμένο Σάββατο 11 Φεβρουαρίου στο κέντρο Κουκούτση στη Βέργα και η κοπή της πίτας του Συλλόγου Μανιατών Μεσσηνίας, ύστερα από επιτυχή διοργάνωση από την πρόεδρο του Συλλόγου Αμαλία Νίκα-Ρουτζούνη και τα άλλα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου.
Υπογράφηκε σύμβαση της παραχώρησης μικρού αεροδρομίου στη Σπάρτη, από το Μετοχικό Ταμείο Αεροπορίας, στο ομώνυμο δήμο.
Στόχος της παραχώρησης είναι η χρήση του στον αεροπορικό τουρισμό, στην αεροπορική εκπαίδευση, μέσω της αξιοποίησης των μικρών αεροδιαδρόμων της περιφέρειας, αλλά και τις ανάγκες δασοπυρόσβεσης. Η παραχώρηση του αεροδρομίου Σπάρτης στο δήμο, έγινε για 12 χρόνια με δυνατότητα παράτασης για άλλα 12. Ο δήμος Σπάρτης, μέσω των Τεχνικών Υπηρεσιών του, θα ξεκινήσει, άμεσα τα βελτιωτικά έργα υποδομών. Βέβαια, απαιτούνται πολλές συμπράξεις για μετατροπές και αδειοδοτήσεις μέχρι να γίνει ενεργό.
Στα 102 του χρόνια έφθασε ο Παναγιώτης Μουντζουρέας που καταγόταν από τον οικισμό Πρίπιτσα του Εξωχωρίου. Ο καθαρός αέρας του Ταϋγέτου και η αυξημένη φροντίδα της μοναχοκόρης του Ρεβέκκας δημιούργησαν τις κατάλληλες συνθήκες ώστε εκτός από τη μακροζωία να εξασφαλίσει και πλήρη πνευματική διαύγεια.
Από τα πρώτα χρόνια κυκλοφορίας της ΜΑΝΙΑΤΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ μας έδινε δείγματα και του ποιητικού ταλέντου με την υπογραφή Τάκης ο Μανιάτης. Ένα από τα δημοσιευμένα ποιήματά του, εκείνο που αναπαριστά γλαφυρά την καλοκαιρινή ζωή στον Ταΰγετο κατά την περίοδο του μεσοπολέμου όταν και ο ίδιος ασκούσε το επάγγελμα του βαρελοποιού, ας είναι ο δικός μας αποχαιρετισμός σ` αυτή την ευγενική ψυχή.
Θα μπορούσες να τον περιγράψεις με δύο λέξεις: αθόρυβα δημιουργικός. Τα αποτελέσματα, όμως, μιας ζωής με αυτά τα χαρακτηριστικά ήταν θεαματικά: μία από τις ποιοτικότερες ξενοδοχειακές επιχειρήσεις της Μάνης. Και ακόμα πιο ουσιαστικό αποτέλεσμα, η μεταφορά αυτών των χαρακτηριστικών και στους δύο γιούς του και ακόμα περισσότερο και στις οικογένειες που και αυτοί με τη σειρά τους δημιούργησαν. Θα ήταν άδικο αν δεν σημειωνόταν με έμφαση ότι αυτή την αξιοσημείωτη πορεία ζωής δεν τη διένυσε μόνος του. Ισχυρή ήταν η συμβολή της Θεανώς, της γυναίκας του, που αθόρυβα και εκείνη δρούσε πρωταγωνιστικά στους τομείς της οικογενειακής δραστηριοποίησης που της είχαν κατανεμηθεί.
Ο Νίκος ήταν από τους πρώτους που γνώρισα στην Καρδαμύλη με το διορισμό μου στην εκπαίδευση το 1975. Η Θεανώ κρατούσε μαζί με τον πεθερό της, τον μπάρμπα Πάνο, το μαγέρικο του χωριού. Έτρωγα εκεί κάποιες μέρες και ευχαριστιόμουν το σπιτικό καλομαγειρεμένο φαγητό της στο λιτό και απέριττο περιβάλλον του περιορισμένου χώρου του μαγαζιού. Το Νίκο τον γνώρισα στην πρώτη συνάντηση με τους γονείς των μαθητών, τότε που συμφωνήσαμε ότι θα ήταν αμέριστη η συμβολή τους στην κοινή προσπάθεια για αναβάθμιση της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στην περιοχή αρχίζοντας από το Γυμνάσιο που μέχρι τότε έφθινε, με ελάχιστο αριθμό μαθητών και με τρεις όλους – όλους καθηγητές! Στο Σύλλογο Γονέων που σύντομα συστήθηκε δεν ήθελε πρωτοκαθεδρίες αλλά σε όλες τις επί μέρους δραστηριοποιήσεις ήταν έντονα ενεργός. Συμμετείχε, παρότι δεν είχε πλέον παιδί στο σχολείο, και στην επόμενη φάση δραστηριοποιήσεων στον εκπαιδευτικό τομέα της περιοχής, εκείνον που κατέληξε στην ίδρυση και πλήρη λειτουργία Λυκείου με κτιριακή υποδομή και ιδιόκτητα λεωφορεία για τη μεταφορά των μαθητών.
Κατά τα επόμενα χρόνια, περνώντας καθημερινά από το Καλαμίτσι, στη διαδρομή προς το σχολείο έβλεπα με ευχαρίστηση οικοδομικά συνεργεία από ντόπιους μαστόρους – οι περισσότεροι γονείς μαθητών μου – να «σηκώνουν» αργά αλλά σταθερά όμορφα πέτρινα σπιτάκια σε ένα εξαιρετικό φυσικό περιβάλλον δίπλα στη θάλασσα. Ρώτησα και έμαθα ότι ο Νίκος και η Θεανώ αξιοποιούσαν ιδιοκτησίες τους στην περιοχή και, με το συντονισμό τους, ντόπιο προσωπικό έχτισε και στη συνέχεια συνέβαλε στην αποτελεσματική λειτουργία του εξαίρετου ξενοδοχειακού συγκροτήματος που δημιουργήθηκε. Η εξέλιξη ήταν η αναμενόμενη μετά από αυτού του είδους αφετηρίες ίδρυσης ξενοδοχειακών επιχειρήσεων: επεκτάσεις και ποιοτικές αναβαθμίσεις των ξενοδοχειακών επιχειρήσεων «Καλαμίτσι» που, εδώ και δεκαετίες, διευθύνονται πλέον από τους γιούς του Νίκου και της Θεανώς, αλλά και με ενεργή συμμετοχή των συζύγων τους, που και αυτές εντάχθηκαν αρμονικά στην κοινή οικογενειακή επιχειρηματική δραστηριότητα.
Το ίδιο αθόρυβα περνούσε ο Νίκος τα τελευταία χρόνια της ζωής του, πάντα χαμογελαστός και κοινωνικός. Η απώλεια της Θεανώς, πριν από λίγα χρόνια, του κόστισε, αλλά δεν ήθελε να το δείχνει. Τακτικός συνδρομητής της ΜΑΝΙΑΤΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, από το πρώτο φύλλο της έκδοσής της, εντυπωσίασε με την τελευταία του ενέργεια. Καταβάλλοντας στον Κώστα Γεωργουλέα αυξημένη συνδρομή, του είπε: θα την παίρνουν τα παιδιά μου…
Πολλοί συμπατριώτες μας αυτού του χαρακτήρα, οικοδομούν αργά αλλά σταθερά το ελκυστικό πρόσωπο της Μάνης της σύγχρονης περιόδου…
Με 45 μέλη το Περιφερειακό Συμβούλιο Πελοποννήσου που θα προκύψει από τις φετινές αυτοδιοικητικές εκλογές
Έξι συμβούλους λιγότερους -45 αντί των σημερινών 51- θα περιλαμβάνει το Περιφερειακό Συμβούλιο Πελοποννήσου που θα αναδειχθεί από τις φετινές αυτοδιοικητικές εκλογές.
Αυτό προκύπτει από τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής σχετικά με τον μόνιμο πληθυσμό των 5 Περιφερειακών Ενοτήτων -μετά την εθνική απογραφή που διενεργήθηκε το 2021-, σε συνδυασμό με την πρόβλεψη του νόμου 4804/2021, ότι στις Περιφέρειες με πληθυσμό από 300.001 έως και 800.000 κατοίκους, εκλέγονται 45 περιφερειακοί σύμβουλοι.
Η μείωση των συμβούλων που εκλέγονται στην Περιφέρεια Πελοποννήσου αποτελεί συνέπεια της μείωσης του μόνιμου πληθυσμού της, ο οποίος σύμφωνα με την απογραφή του 2021 ανέρχεται συνολικά σε 538.366 κατοίκους.
Με βάση τα πιο πάνω, οι 45 περιφερειακοί σύμβουλοι εκλέγονται ως εξής, οι 12 από τη Μεσσηνία (μόνιμος πληθυσμός 144.920), οι 11 από την Κορινθία (138.144), οι 8 από την Αργολίδα (93.282), ενώ από 7 συμβούλους εκλέγουν η Λακωνία (84.469) και η Αρκαδία (77.551).
Τοποθέτηση υδατοδεξαμενών πυροπροστασίας σε περιοχές του δήμου Ανατολικής Μάνης
Συνεχίστηκε τον Ιανουάριο η τοποθέτηση από την Περιφέρεια Πελοποννήσου υδατοδεξαμενών πυροπροστασίας. Ειδικότερα, όπως ενημέρωσε σχετικά ο περιφερειακός συντονιστής Πολιτικής Προστασίας, την Πέμπτη 12 και την Παρασκευή 13 Ιανουαρίου, τοποθετήθηκαν δεξαμενές στη Μυρσίνη και στη Λάγια της Ανατολικής Μάνης, χωρητικότητας 40 και 100 κυβικών μέτρων αντίστοιχα.
Εγκρίθηκε η κατασκευή δύο νέων μεγάλου προϋπολογισμού ξενοδοχείων σε περιοχές του δήμου Ανατολικής Μάνης (στο Έξω Νύμφι και στο Οίτυλο).
Η προσέλκυση επισκεπτών στη Μάνη οδηγεί σε επιχειρηματικές αποφάσεις για κατασκευή υψηλού επιπέδου ξενοδοχειακών μονάδων σε περιοχές της. Οι επιχειρηματίες επωφελούνται και από τα υψηλά ποσοστά επιδότησης, που προβλέπονται από τον Αναπτυξιακό Νόμο και τα Κοινοτικά Προγράμματα, εκπονούν και στη συνέχεια υποβάλλουν για συγχρηματοδότηση αξιόπιστες μελέτες. Ειδικότερα οι πρόσφατες εγκρίσεις αφορούν:
Α) Την επιχείρηση «ΜΑΝΩΛΑΚΟΣ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΑΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ» με δ.τ. «ΜΟΡΕΑΝ Α.Ε.», που έλαβε έγκριση για υπαγωγή στις διατάξεις του νόμου 4399/2016, όπως ισχύει, και ειδικότερα στο καθεστώς ενίσχυσης της Επιχειρηματικότητας Πολύ Μικρών και Μικρών Επιχειρήσεων των άρθρων 59 έως 61 αυτού (A΄ κύκλος), του επενδυτικού της σχεδίου το οποίο αφορά την δημιουργία πεντάστερης ξενοδοχειακής μονάδας στην περιοχή Αρμακιά Έξω Νυμφίου της Δ.Ε. Ανατολικής Μάνης, του Δήμου Ανατολικής Μάνης, της Περιφερειακής Ενότητας Λακωνίας. Το επενδυτικό σχέδιο προβλέπει την δημιουργία πεντάστερου ξενοδοχείου δυναμικότητας 26 δωματίων και 87 κλινών συνολικού επιλέξιμου κόστους, σύμφωνα με τα δημοσιευμένα στοιχεία του Υπουργείου Ανάπτυξης και Επενδύσεων, 4.981.708,00 ευρώ. Σύμφωνα με τα δημοσιευμένα στοιχεία του Υπουργείου Ανάπτυξης και Επενδύσεων, το επενδυτικό πλάνο θα λάβει ενίσχυση με τη μορφή επιχορήγησης ύψους 2.739.939,40 ευρώ ενώ οι νέες θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν από την υλοποίηση της νέας επένδυσης ανέρχονται σε 4,00 Ετήσιες Μονάδες Εργασίας.
Β) Το επενδυτικό σχέδιο της υπό σύσταση επιχείρησης ΚΑΛΑΠΟΘΑΡΑΚΟΣ ΜΟΝ ΙΚΕ, που αναφέρεται στην ίδρυση ξενοδοχείου στο Οίτυλο της Μάνης, συνολικού επιλέξιμου κόστους ίσου με 1.203.927 ευρώ.
Βασιλόπιτες…
Η υποχώρηση των έντονων επιπτώσεων της πανδημίας λόγω του κορωνοϊού έδωσε τη δυνατότητα να επανέλθει σε λειτουργία το έθιμο της κοπής της βασιλόπιτας ως προωθητικό αίσιων και …τυχερών εξελίξεων κατά το Νέο Έτος. Πολλοί τοπικοί σύλλογοι χωριών της Μάνης προγραμμάτισαν και υλοποίησαν εκδηλώσεις κοπής βασιλόπιτας. Μεταξύ αυτών ευρύτερη δημοσιότητα πήραν οι πιο κάτω:
α) Τη Βασιλόπιτα της νέας χρονιάς έκοψε το μεσημέρι της 8ης Ιανουαρίου ο Σύλλογος Γυναικών Μάνης – Παράρτημα Μεσσηνίας, σε μια όμορφη και ζεστή εκδήλωση στο “Κεντρικόν” στην Καλαμάτα. Την Βασιλόπιτα ευλόγησαν οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Μάνης Χρυσόστομος και Μεσσηνίας Χρυσόστομος, ενώ παραβρέθηκαν ο Βουλευτής Μίλτος Χρυσομάλλης, ο Περιφερειάρχης Πελοποννήσου Παναγιώτης Νίκας, ο Δήμαρχος Καλαμάτας Θανάσης Βασιλόπουλος, αντιδήμαρχοι, αντιπεριφερειάρχες, περιφερειακοί και δημοτικοί σύμβουλοι και αρκετοί Μανιάτες και φιλομανιάτες (από το Messinia Live).
β) Την πρώτη εξόρμηση της νέας χρονιάς προς την κορυφή του Προφήτη Ηλία Ταϋγέτου, με εκκίνηση από το δάσος της Βασιλικής, η οποία συνδυάστηκε και με την κοπή της πίτας του βουνού στην κορυφή, πραγματοποίησε o Ορειβατικός Σύλλογος Καλαμάτας το διήμερο 7-8 Ιανουαρίου (στις 7 εκκίνηση από την Καλαμάτα – διανυκτέρευση στο καταφύγιο του δάσους της Βασιλικής – ανάβαση στην κορυφή και επιστροφή την επομένη).
Ο συμπατριώτης μας Δημόκριτος Κωνσταντάκος τοποθετήθηκε στην ευαίσθητη θέση του διοικητή του Δ΄ Σώματος Στρατού
Στα πλαίσια των πρόσφατων κρίσεων της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων, ο συμπατριώτης μας Αντιστράτηγος Δημόκριτος Κωνσταντάκος (έως σήμερα Επιτελάρχης ΓΕΣ) τοποθετήθηκε ως Διοικητής του Δ΄ Σώματος Στρατού.
Ο Αντιστράτηγος Δημόκριτος Κωνσταντάκος γεννήθηκε το 1966 στο Γύθειο. Εισήλθε το 1983 στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, από την οποία αποφοίτησε το 1987 με τον βαθμό του Ανθυπολοχαγού του Πεζικού. Ως κατώτερος Αξιωματικός υπηρέτησε σε Μονάδες Εκστρατείας με τα καθήκοντα του Διμοιρίτη και του Διοικητή Λόχου. Φοίτησε σε όλα τα προβλεπόμενα σχολεία του Όπλου του. Το 2000 φοίτησε στην Ανώτατη Σχολή Πολέμου και το 2002 φοίτησε στη Διακλαδική Σχολή Επιτελών Εθνικής Άμυνας (Δ.Σ.Ε.Α). Κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του ως ανώτερος Αξιωματικός υπηρέτησε στην 96 Ανώτερη Διοίκηση Ταγμάτων Εθνοφυλακής (ΑΔΤΕ). Το 2005 του ανατέθηκαν τα καθήκοντα του Διοικητή του 572 Ειδικό Τάγμα Πεζικού (ΕΤΠ). Ακολούθως υπηρέτησε ως επιτελής στο ΓΕΣ. Με την προαγωγή του σε Συνταγματάρχη το 2012, φοίτησε στη Σχολή Εθνικής Άμυνας (Σ.ΕΘ.Α.). Ακολούθως το 2013 μετατέθηκε στο ΓΕΣ. Το 2015 του ανατέθηκαν τα καθήκοντα του Διοικητή του 1/38 ΔΤΕ, με έδρα τη Ρόδο. Το 2016 μετατέθηκε στο ΓΕΣ αναλαμβάνοντας τα καθήκοντα του Υποδιευθυντή Διεύθυνσης Πεζικού (ΔΠΖ). Το 2017 προάγεται σε Ταξίαρχο και του ανατίθενται τα καθήκοντα του Διοικητή της 96 ΑΔΤΕ«ΧΙΟΣ», με έδρα τη Χίο. Το 2018 τοποθετείται στο ΓΕΣ με τα καθήκοντα του Διευθυντή της ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΔΟΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ (ΔΙΔΕΚΠ).
Το 2019 έχοντας προαχθεί σε Υποστράτηγο, τοποθετείται Διοικητής στη ΙΙ Μηχανοκίνητη Μεραρχία Πεζικού (ΙΙ Μ/Κ ΜΠ «Ελασσών»). Το 2020 τοποθετείται στο ΓΕΣ με τα καθήκοντα του Υποδιοικητή της Γενικής Επιθεώρησης Στρατού – Διοίκησης Δογμάτων Εκπαίδευσης (ΓΕΠΣ-ΔΙΔΟΕ) και ακολούθως το 2021 του ΔΑ’Κ.
Στις 8 Μαρτίου 2022 προήχθη σε Αντιστράτηγο και με απόφαση του ΚΥΣΕΑ ανέλαβε τα καθήκοντα του Επιτελάρχη ΓΕΣ.
Είναι νυμφευμένος και έχει 2 τέκνα.
Του έχουν απονεμηθεί το σύνολο των προβλεπόμενων από το βαθμό του Παράσημων, Μεταλλίων και Διαμνημονεύσεων.
Είναι κάτοχος Μεταπτυχιακών Τίτλων Applied Strategy and International Security του Πανεπιστημίου του Πλύμουθ και στις Στρατηγικές Διαχείρισης Περιβάλλοντος, Καταστροφών και Κρίσεων του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Πριν από λίγο καιρό πληροφορήθηκα ότι είχε σοβαρό πρόβλημα υγείας. Δεν το πίστεψα, τα γεγονότα όμως με διέψευσαν. Δύο μήνες κράτησε η νοσηλεία του σε κρατικό θεραπευτήριο, ώσπου ήρθε το μοιραίο. Διαχρονική παρουσία στο χωριό του, τη Λαγκάδα, για πολλές δεκαετίες.
Ειλικρινής, πρόσχαρος, φιλόξενος, γενναιόδωρος, ενέπνεε καλοσύνη και ευγένεια. Άνθρωπος της παρέας. Άριστος κυνηγός, μουσικός, χαρίζοντας με το μπουζούκι του χαρούμενες στιγμές σε ώρες ευθυμίας, κοινωνικός, υποδειγματικός οικογενειάρχης. Παντρεμένος με τη Χρυσούλα Δημακουλέα, απέκτησαν τρία παιδιά, τον Παναγιώτη, τον Ηλία και τη Μαγδαληνή. Τα μεγάλωσαν με αγάπη και περισσή φροντίδα και τα κατέστησαν χρήσιμους πολίτες στην κοινωνία. Μετά τη συνταξιοδότησή του περνούσε τον περισσότερο καιρό του στη Λαγκάδα, ασχολούμενος εκτός των άλλων και με γεωργικές εργασίες.
Τον θάνατό του τον πληροφορήθηκα ετεροχρονισμένα, με συνέπεια να μην μπορέσω να παρευρεθώ, όμως θεώρησα χρέος μου να τον αποχαιρετήσω από αυτήν εδώ τη στήλη, εξαίροντας για μια ακόμη φορά τις αρετές του.
Ολόκληρο το χωριό του τον αποχαιρέτησε τιμώντας τη μνήμη του, με ένα στερνό αντίο, γιατί ήταν αγαπητός και φιλόστοργος στους συγχωριανούς του.
Γιάννη θα σε θυμόμαστε πάντα όχι μόνο για τον εξαίρετο χαρακτήρα σου, αλλά και γιατί αφήνεις μνήμη «αγαθή».
Ο Πέτρος ήταν αυτό που οι ντόπιοι λένε «ψυχούλα». Η ζωή του ήταν μια πιστή εφαρμογή του αποφθέγματος του Ιπποκράτη: «Ωφελέειν, μη βλάπτειν». Ωφελούσε, όσο και όπου μπορούσε. Κυρίως όμως ήταν πλήρως απομακρυσμένος από κάθε πρόκληση βλάβης σε οποιονδήποτε.
Μετά την πρόωρη απώλεια της γυναίκας του, προσπάθησε με κάθε τρόπο να αναστήσει τα δύο μικρά παιδιά του. Ήταν μάνα και πατέρας γι` αυτά. Το ένα παιδί που έπαιρνε τα γράμματα το βοήθησε να βγάλει το Λύκειο και σύντομα το χαιρόταν που αποκαταστάθηκε επαγγελματικά και δημιούργησε καλή οικογένεια. Το άλλο το βοήθησε να γίνει τεχνίτης υδραυλικός και στη συνέχεια να ενταχθεί στη δασική δημόσια υπηρεσία.
Τον θυμάμαι κατά τις δεκαετίες του 1980 και του 1990 να οδηγεί ένα λεωφορειάκι που είχαν αγοράσει οι ντόπιοι για τη μεταφορά μαθητών στο Γυμνάσιο της Πλάτσας από τα γύρω χωριά. Και ποιόν από τους ντόπιους δεν εξυπηρετούσε κατά την πορεία των δρομολογίων του! Μέχρι και κατσίκα έβαλε μέσα για να εξυπηρετήσει τον ιδιοκτήτη της! Δυστυχώς για όλα αυτά τα χρόνια προσφοράς αυτών των υπηρεσιών στερήθηκε την ασφαλιστική κάλυψη και, όταν μετά από πολύ κόπο, δικαιώθηκε δικαστικά ήταν χρονικά αργά για να πάρει μια μικρή σύνταξη από το ΙΚΑ. Αυτό το παράπονο το κουβαλούσε όλα τα χρόνια που ακολούθησαν.
Ήταν από τα πρώτα μέλη που συστρατεύτηκαν κατά την ίδρυση της ΜΑΝΙΑΤΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ το 1998. Οι χωριανοί του της Κοινότητας Θαλαμών τον τίμησαν με την ψήφο τους και τον εξέλεξαν για μια τετραετία στη θέση του προέδρου τους. Ο Πέτρος ανταπόδινε πολλαπλασιαστικά αυτή την τιμητική εκλογή εξυπηρετώντας το χωριό και τους συγχωριανούς του, όπου χρειαζόταν δική του προσφορά εργασίας ή παρέμβασης.
Συναντιόμαστε πολλές φορές στο καφενείο του χωριού και συζητούσαμε με εγκαρδιότητα για τα τοπικά και γενικότερα τα μανιάτικα θέματα, όπως και τα νέα από την οικογένειά του. Τον συνάντησα για τελευταία φορά πριν από ένα μήνα. Ήταν το ίδιο διαχυτικός και εγκάρδιος, και τίποτα δεν έδειχνε ότι σύντομα θα τον χάναμε…
Ας είναι αυτός ο αποχαιρετισμός ένα τελευταίο δείγμα εκτίμησης και ελάχιστης αναγνώρισης της εντιμότητας και της καλοσύνης του.
