Ο Γιάννης ο γαμπρός του, το αγνό παιδί που ωρίμασε βιώνοντας στην πράξη την έννοια της κοινωνικότητας κοντά μου κατά τη δεκαετία του 1990, μου ανάγγειλε την απώλεια… Απώλεια στη μάχη για τη ζωή, που ό Ντένης έδινε μέρα τη μέρα τα τελευταία πέντε χρόνια. Το αποτέλεσμα αυτής της μάχης, δεδομένο για όλους μας, αλλά η μαχητικότητα μέχρι τέλους σπάνια ιδιότητα για λίγους και εκλεκτούς, όπως ο Ντένης.

Λίγα ήξερα για το Ντένη πριν τις εκλογές του 1998. Τότε μου τηλεφώνησε ότι ήθελε να ενταχθεί στην ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ. Τον δεχθήκαμε με ευχαρίστηση. Μάθαμε λίγο – λίγο και για τη ζωή του, την οικογένεια που καταγόταν, την εκτέλεση του πατέρα του από τους Γερμανούς στα χρόνια της Κατοχής, τη μετανάστευσή του στην Αμερική και τις σπουδές του, την οικογένεια που δημιούργησε με την αξιαγάπητη σύζυγό του Eυγενία, τις πολλαπλές πνευματικές του ανησυχίες, εκδηλωμένες στους τομείς της μουσικής και των γραμμάτων σε συνδυασμό με τις πρακτικές μορφές έκφρασής τους. Στη συνέχεια τον παρακολουθήσαμε να τα συνθέτει όλα αυτά μέσα από τη στήλη που κρατούσε σ` αυτή την εφημερίδα, τη ΜΑΝΙΑΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ. ΜΗΝΑΙΑ την είχε βαφτίσει, και την κάλυπτε ανελλιπώς από το 1999 που πρωτοκυκλοφόρησε η εφημερίδα και μέχρι την προ πενταετίας έκτακτη επιδείνωση της υγείας του.

Ο Ντένης ήταν ένας ιδιαίτερος άνθρωπος. Λίγοι σαν αυτόν κυκλοφορούν αυτή την εποχή στον τόπο μας. Δε θα μπορούσα να τον χαρακτηρίσω με μια ιδιότητα. Εκείνος ο επιθετικός προσδιορισμός που θα του ταίριαζε είναι «πολύτροπος», έννοια παρμένη από το προοίμιο της Οδύσσειας. Πολύτροπος, στη συγκεκριμένη περίπτωση, με την έννοια του ανθρώπου που έχει πολύμορφα και ετεροειδή σε ένα βαθμό υπόβαθρα, γνωστικά και εμπειρικά, από τα οποία μπορεί να βγάζει στην επιφάνεια τις δικές του πρωτότυπες προτάσεις. (Αυτή η ιδιότητα διαφαίνεται και από το κείμενό του που δημοσιεύεται στη διπλανή στήλη: τα πρώτα ΜΗΝΑΙΑ στο φύλλο αριθ. 1 – Απριλίου 1999 της ΜΑΝΙΑΤΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ)

Η τελευταία συγγραφική του δραστηριότητα ήταν ιδιαίτερα συναισθηματική. Στο ένα βιβλίο του σκιαγράφησε, με ανάγλυφο τρόπο, τη δραματική οικογενειακή κατάσταση που δημιουργήθηκε κατά την περίοδο της φυλάκισης και τελικά της εκτέλεσης του πατέρα του, το 1944. Εκτός από την εκπλήρωση του οικογενειακού του καθήκοντος, κυρίως για τις γενιές των απογόνων του που θα ακολουθήσουν, μας άφησε και ένα ιστορικό ντοκουμέντο που αφορά πρόσωπα και καταστάσεις σ` εκείνα τα δύσκολα χρόνια. Στο άλλο το τελευταίο απέδωσε, με το δικό του τρόπο, μνήμες για καταστάσεις που βίωνε στην Καρδαμύλη, γιός δικαστικού υπαλλήλου της Καλαμάτας αυτός, κατά τις παραμονές του στην προγονική εστία σε ταξίδια και διακοπές, μέχρι την τελευταία χρονική περίοδο της μονιμότερης διαμονής του εκεί. Άλλος ο τρόπος γραφής στο ένα βιβλίο, άλλος ο τρόπος στο άλλο. Δείγματα της ιδιότητας ενός πολύτροπου μυαλού.

Είμαι βέβαιος ότι, χωρίς να παραιτείται από έστω και ένα λεπτό ζωής, έφυγε χορτάτος από ζωή. Έτσι χορτάτο από ζωή και χαμογελαστό θα τον θυμόμαστε…

Νίκος Ευστρ. Μαραμπέας

Ντένης (Διονύσης) Δημητρέας

Έφυγε από τη ζωή στις 11 Οκτωβρίου 2017 ο Ντένης. Σε νεαρή ηλικία έφυγε για τις Η.Π.Α. όπου σπούδασε επικοινωνιολόγος. Κατά την παραμονή του στις Η.Π.Α. δημιούργησε το «DENNIS DEN» στο Σικάγο, στέκι πολιτισμού και συνάθροισης διαφορετικών εθνοτήτων καθιστώντας γνωστή την ελληνική κουλτούρα και την ελληνική μουσική σε άλλους διαφορετικούς κόσμους. Με την επιστροφή του στην Ελλάδα μετέφερε το «DENNIS DEN» στην Καλαμάτα, γνωρίζοντας και εκεί για πολλά χρόνια μεγάλη επιτυχία.

Τακτικός συνεργάτης της εφημερίδας μας «Μανιάτικη Αλληλεγγύη» και άλλων εντύπων, από την έκδοσή της με ειδική στήλη, δίνοντας τη μάχη της ενημέρωσης χρονογραφώντας επίκαιρα θέματα, πάντα σε συνάρτηση με το μανιάτικο στοιχείο. Μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων για το συγγραφικό του έργο.Πρωτοπόρος στις ιδέες του με την μαχητική του πένα διατύπωνε τις σκέψεις του με θάρρος και με τεκμηριωμένα επιχειρήματα. Ο Ντένης υπηρέτησε τον πολιτισμό, την τέχνη του λόγου στις διάφορες μορφές του, διατηρώντας μια ζώσα σχέση με την καθημερινότητα, τον σύγχρονο άνθρωπο, τους καημούς και τους πόθους του.

Θα τον θυμόμαστε πάντα,διατηρώντας τις καλύτερες αναμνήσεις.

Αντώνης Ρουμανέας