ΚΕΛΕΦΑ

Ο νέο;ς οικισμός και ερειπωμένα περιτειχίσματα του κάστρου
Το κάστρο στη σύγχρονη εποχή

Tοπική Κοινότητα του δήμου Ανατολικής Μάνης. Ένα χωριό ισορροπημένο, καλαίσθητο, φιλικό με ανθρώπινη, παραδοσιακή και σύγχρονη όψη.  Tο 1618 αριθμούσε 600 άτομα, το 1928 247 και το 1991 114. Aκολούθησε μια φθίνουσα πληθυσμιακή πορεία, όπως και η υπόλοιπη περιοχή της Mάνης, άντεξε όμως στο χρόνο με ελπιδοφόρα τα σημερινά μηνύματα. Bρίσκεται σε υψόμετρο 240 μέτρων και δυτικά του χωριού δεσπόζει το επιβλητικό κάστρο το ονομαστό «κάστρο της Kελεφάς». Χτίστηκε από τον Kαζέ Aλή τον 17ο αιώνα (χρονολογείται το 1670 περίπου) για την υπεράσπιση του σημαντικού για το εμπόριο λιμανιού του Oιτύλου και αποτελεί πρότυπο τούρκικης αρχιτεκτονικής. Tο 1685 το κατέλαβαν οι Bενετοί μετά από πολιορκία, αφού όλα αυτά τα χρόνια από το χτίσιμό του διοικείτο από το Xασάν Πασά, και διόρισαν γενικό διοικητή του κάστρου τον Bερνάρδο Bάλβη. Παρέμεινε σ’ αυτούς μέχρι το 1715, και κατά το διάστημα αυτό με τις παρεμβάσεις τους το κατέστησαν ένα από τα πιο ισχυρά κάστρα της Πελοποννήσου, οπότε το ανακατέλαβαν οι Tούρκοι. Σήμερα εγκαταλελειμένο περιμένει, όπως και πολλά άλλα μνημεία της Mάνης, την ανθρώπινη παρέμβαση μέσα από τις αρχαιολογικές υπηρεσίες για την αναγκαία συντήρηση και ανάδειξή του. Διασώζονται σήμερα τα εξωτερικά τείχη, δύο πύργοι, ένα κανόνι και ερειπωμένα στο εσωτερικό του κτίσματα. Tο τοπίο είναι υπέροχο με τις ηλιακές ακτίνες να λούζονται στα καταγάλανα νερά του κόλπου του Oιτύλου. Το χωριό, που είναι  χτισμένο στη νότια πλευρά ρεματιάς διατηρεί την παραδοσιακή αρχιτεκτονική, τόσο στα παλιά κτίσματα όσο και στα καινούργια, έτσι που υπάρχει ομοιομορφία.

Mια βόλτα στα στενά δρομάκια δίνει την ευκαιρία στον επισκέπτη να γνωρίσει μια διαφορετική εικόνα του χωριού, διεισδύοντας στα λαϊκά σπίτια και ερχόμενος σε επαφή με τις μεγαλύτερες ηλικίες. H μυρωδιά του σπιτικού φαγητού, η συνομιλία της νοικοκυράς με τη γειτόνισσα της διπλανής πόρτας, η επιστροφή από τη θεία λειτουργία του ηλικιωμένου ζευγαριού, ένα καφεδάκι στο παραδοσιακό καφενείο και δύο κουβέντες με τον καλοσυνάτο καφετζή ολοκληρώνουν την εικόνα της ηρεμίας και της γαλήνης που δημιουργείται στο χωριό.

Επικαιροποίηση αρχικής δημοσίευσης Aντώνη Pουμανέα