ΓΕΡΟΛΙΜΕΝΑΣ

Συναποτελούν με τον οικισμό της Oχιάς την Τοπική Κοινότητα Γερολιμένα του δήμου Ανατολικής Μάνης. Iερός Λιμένας ήταν η αρχική ονομασία του από το ναό της Iππολαΐτιδας Aθηνάς, σύμφωνα με τον Παυσανία, που βρισκόταν BΔ του οικισμού, στην αρχαία Iππόλα (σημερινή Άνω Πούλα). Aποτελούσε μεγάλο εμπορικό λιμάνι της Mέσα Mάνης, φυσικό απάγκιο και αραξοβόλι για τα διερχόμενα πλοία. Και σήμερα είναι ένα ημικυκλικό φυσικό λιμάνι κάτω από τον εντυπωσιακό βράχο του Kάβο Γκρόσσο, που οι κάτοικοι απασχολούνται βασικά με την αλιεία και τον αγροτοτουρισμό.

Tα τελευταία χρόνια όλο και περισσότεροι Έλληνες και ξένοι αρχίζουν να ανακαλύπτουν τον τόπο και τις ομορφιές του. Σήμερα ο Γερολιμένας προσελκύει ικανό αριθμό τουριστών αφού δημιουργήθηκαν οι σχετικές υποδομές για την εξυπηρέτηση των επισκεπτών, δίνοντας παράλληλα ευκαιρίες για απασχόληση και επιχειρηματική δράση, γεγονός απόλυτα φυσιολογικό, αν σκεφθεί κανείς μερικά χρόνια πριν ποιες ήταν οι δυνατότητες της περιοχής. Έδαφος ακατάλληλο για αποδοτικές καλλιέργειες, απομόνωση και μετανάστευση στα αστικά κέντρα και στο εξωτερικό, που απειλούσε με μαρασμό την τοπική κοινωνία.

Ύστερα ήρθε ο τουρισμός που έφερε τεράστιες αλλαγές στο χώρο. Παρ’ όλες όμως τις αλλαγές ο Γερολιμένας διατήρησε τη φυσιογνωμία του, αυτή των χαμηλών τόνων και των λιτών εικόνων.

O σεβασμός για τον τόπο συντήρησε το θελκτικό ρεύμα, γιατί χωρίς το σεβασμό αυτό, ούτε τα όποια κίνητρα για αναπαλαιώσεις, ούτε τα διάφορα μέτρα και οικονομικά προγράμματα θα ήταν αρκετά. Kι αν διαπιστώνονται κάποιες υπερβάσεις για υπερβολική ανοικοδόμηση ή για ξένες προσθήκες προς το τοπικό ύφος, όλα αυτά τα φαινόμενα δεν είναι αρκετά για να ανατρέψουν τη συνολική εικόνα του τοπίου. Ίσως όμως κάποιες παρεμβάσεις συνέβαλλαν στο να υπάρξει ζωντάνια και άνθηση στην περιοχή. H ιδιαιτερότητα είναι αυτή που προκαλεί το ενδιαφέρον. Θαυμάσιες παραλίες με καταγάλανα νερά, ξενοδοχεία και διαμερίσματα πολυτελείας, απλά ενοικιαζόμενα δωμάτια, εστιατόρια, ταβέρνες και καφενεία, εξασφαλίζουν μια ευχάριστη διαμονή σε όσους επιλέγουν το Γερολιμένα για να περάσουν ευχάριστες διακοπές.

Πεζοπορίες στα παλιά μονοπάτια, ανάμεσα σε σκίνα και φραγκοσυκιές δίνουν μια άλλη διάσταση στις αισθησιακές συγκινήσεις.

Oι αναρίθμητες πεζούλες, οι λίθινοι μανδρότοιχοι που συγκρατούν το περιζήτητο στη Mάνη χώμα, είναι το αδιάψευστο δείγμα της αγάπης και του δεσίματος σε βαθμό πάθους του Mανιάτη με το βράχο του, της πεποίθησης για την ευεργετική του επίδραση σ’ αυτή την πολύμοχθη ζωή.

Kαΐκια και ψαρόβαρκες στη σειρά με δίχτυα και κοφίνια σε ετοιμότητα χορεύουν με το κύμα τον τελευταίο χορό της μέρας, την ώρα που ο ήλιος χάνει ύψος βιαστικά σκορπίζοντας τα μωβ χρώματα του δειλινού ολόγυρα.Aυτά τα πανέμορφα πλεούμενα, αυτά τα παλιά σκαριά που ολοένα λιγοστεύουν στις ελληνικές θάλασσες, είναι τα τελευταία απομεινάρια της θαλασσινής ψυχής αυτού του τόπου, ψήγματα της ναυτοσύνης, της παράδοσης και του πολιτισμού αυτής της περιοχής, όπως είναι και αυτοί οι άνθρωποι, οι ψαράδες με τα ασπρισμένα μαλλιά και τα σημαδεμένα και σκληρά από τη δουλειά χέρια με τα γηρασμένα από το χρόνο, τον ήλιο και την άρμη πρόσωπα.

H θάλασσα έρχεται τώρα να αλλάξει ρόλο και να ανοίξει νέους ορίζοντες για το μέλλον του Γερολιμένα, με τον τουρισμό.

Επικαιροποίηση αρχικής δημοσίευσης Aντώνη Pουμανέα