Στις 14-01-2017, ημέρα Σάββατο και ώρα έξι το απόγευμα, ο Πολιτιστικός Σύλλογος Προσηλίου μας προσκάλεσε στην κοπή της Πρωτοχρονιάτικης πίτας του, στο Δημοτικό σχολείο.

Ένα πέτρινο κτήριο με μεγάλο προαύλειο για να παίζουν τα παιδιά στα διαλείμματα, τότε που υπήρχαν παιδιά, τότε που υπήρχαν δάσκαλοι, τότε που λειτουργούσε το σχολείο.

Η πίτα κόπηκε, το φαγητό σερβιρίστηκε,το γλέντι άρχισε. Η Δ.Ε.Η. θέλησε να μας χαλάσει το κέφι με τη διακοπή ρεύματος, αλλά κανένας δεν πτοήθηκε. Άρχισε το τραγούδι υπό το φως των κεριών,  της γεννήτριας στη συνέχεια, μέχρι που ξανάρθε το ρεύμα και το γλέντι “άναψε ” πραγματικά.

Ενώ άλλοι τραγουδούσαν και χόρευαν, το μυαλό μου άρχισε να τρέχει στο παρελθόν. Περίπου  45 χρόνια πίσω. Τότε που μικρά παιδιά ερχόμαστε εδώ για να μάθουμε γράμματα.

Το θρανίο μου δίπλα στο παράθυρο, η έδρα της δασκάλας στη μέση, δίπλα ο μαυροπίνακας και στην άκρη η ξυλόσομπα.

“Ποιος θα το φανταζόταν, ότι εδώ που άλλοτε ερχόμαστε για μάθημα, τώρα συγκεντρωνόμαστε για τέτοιες εκδηλώσεις”, με επανέφερε στο παρόν η φωνή ενός συνδαιτημόνα.

Και είχε δίκιο. Ο χώρος αυτός δεν θα ξαναλειτουργήσει σαν σχολείο. Έχει όμως ανακαινιστεί, με χρήματα του συλλόγου και την προσωπική εργασία των παιδιών που συμμετέχουν σ’ αυτόν.

Θέλω να τους εκφράσω τα συγχαρητήριά μου και τις ευχαριστίες μου που δεν άφησαν το σχολείο να ρημάξει.

Εύχομαι να έχετε τη δύναμη, την επιμονή και την υπομονή να συνεχίσετε το έργο σας.

Διαμαντέα Δήμητρα – Εκπαιδευτικός