ΠΕΝΘΗ – ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2017

ΑΛΕΞΗΣ ΣΤ. ΜΠΑΚΕΑΣ

Ο Αλέξης ήταν από τις πιο οικείες σε μένα μορφές. Με την οικειότητα να προκύπτει πρώτιστα από την ίδια τη μορφή του, αλλά και να ενισχύεται από τη συχνότητα των συναντήσεών μας.

Τον θυμάμαι από τα μικρά μου χρόνια σε πολλές φάσεις της ζωής του. Κατά τη δεκαετία του 1950 καμαρωτός στη ναυτική στολή, όταν υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία. Στη συνέχεια συντονιστής στις αγροτικές οικογενειακές ενασχολήσεις, μετά τις παντρειές των δύο μεγαλύτερων αδελφών του, με επιδίωξη να παντρέψει πρώτα τις δύο μεγαλωμένες αδερφάδες και μετά να αποκατασταθεί ο ίδιος. Τα κατάφερε μετά από αρκετά χρόνια και έτσι, μεσόκοπος, παντρεύτηκε τη Δέσποινα Μανωλέα από τις Θαλάμες και απέκτησαν την Παναγιώτα και το Σταύρο. Ο μόχθος του συνεχίστηκε τόσο στις αγροτοκτηνοτροφικές ενασχολήσεις όσο και  για τη ριζική επισκευή του παλιού σπιτιού τους που βρίσκεται δίπλα από παπουδικό δικό μου, εκεί όπου κατοικώ τα 30 τελευταία χρόνια. Έτσι οι καλημέρες μας ήταν πολλές και πάντα εγκάρδιες όλα αυτά τα χρόνια.

Ο Αλέξης ήταν κλασσικός τύπος ήσυχου Μανιάτη. Φροντίδα για την οικογένεια, αποκατάσταση των θηλυκών, μόχθος στο χωράφι, θρησκευτικότητα πηγαία. Με το ζήλο που δημιουργείται για κάτι που η επιθυμία είναι μεγάλη,  έμαθε να ψέλνει μελωδικά και χωρίς λάθη και να αναγιγνώσκει τα κείμενα από τα εκκλησιαστικά βιβλία που το τυπικά έχει προσδιορίσει, με χρώμα και σταθερότητα. Συμμέτοχος σε όλους τους εσπερινούς και τις λειτουργίες, σε εκκλησιαστικές γιορτές και τελετές, στήριζε για δεκαετίες την ομαλή διεξαγωγή τους, όπως παραδοσιακά τις είχε προσεγγίσει στα νιάτα του.

Υπηρετούσα ως εκπαιδευτικός στην Καρδαμύλη όταν τα παιδιά του έφθασαν σε ηλικία φοίτησης στο Γυμνάσιο – Λύκειο. Σε όλες τις πρωτοβουλίες για αναβάθμιση της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης στην Καρδαμύλη (ποιοτική αναβάθμιση Γυμνασίου, ίδρυση και στέγαση Λυκείου, τεχνικά έργα στο προαύλιο του σχολείου) ο Αλέξης ήταν ενεργά παρών. Πασχίζοντας για τα παιδιά του κατ` αρχή, αλλά έχοντας και διευρυμένους ορίζοντες,  συμβάλλοντας σημαντικά και στο γενικότερο εκπαιδευτικό έργο.

Τα τελευταία χρόνια ο οργανισμός του αδυνάτισε, το γλαύκωμα τον εμπόδιζε στο ψάλσιμο, το ίδιο και η μείωση της ακοής του. Στη συνέχεια και τα πόδια του άρχισαν να τον προδίνουν. Παρόλα αυτά ξαναβρήκε, για λίγο διάστημα δύναμη και κουράγιο όταν ο Σταύρος, μεγαλωμένος αρκετά και αυτός, παντρεύτηκε και πρόφθασε να δει βαφτισμένο το νεώτερο Αλέξη Μπακέα. Στα χέρια της υπομονετικής συζύγου του και με τη μόνιμη  έγνοια γι` αυτόν από το Σταύρο, «έφυγε» πλήρης ημερών στα 91 χρόνια του. Φάνηκε σα να αναγίγνωσκε το: ¨Νυν απολύεις τον δούλο σου, Δέσποτα…», κείμενο που απέδιδε με ιδιαίτερη ευγλωττία την εκκλησιαστική ακολουθία.

Νίκος Ευστρ. Μαραμπέας