Φεύγεις κι’ ο πλάτανος φυλλορροεί· και η πλατεία αδειάζει· στερεύει το πηγάδι μας.
Για πες μου πούναι η στράτα σου και που η περπατησιά σου; Ρόδα να ρίξω πίσω σου, τριαντάφυλλα μπροστά σου.
Σαν τον δικό σου θάνατο πολλοί που τόνε θέλουνε και τόνε ληγουρεύονται. Σε κλαίνε εγγόνια και παιδιά. Μία πανώρια φαμελιά. Σε κλαίνε πέρδικες κι αϊτοί· η τύχη Σου είναι ζηλευτή. Ευχή σου τα παιδάκια Σου και τα εγγόνια σου όλα να ζήσουνε σαν τα βουνά· ν’ ασπρίσουν σαν τα χιόνια. Μα πιο πολύ ευχή σου τον Φώτη μας πούναι αϊτός και σταυραετός. Πούναι της Σβίνας μας ψυχή και του χωριού μας η καρδιά. Που όλους μας μάς νοιάζεται και μας φροντίζει όλους. Ευχή σου τον νάναι καλά χιλιόχρονος. Νάναι για όλους μας κουράγιο μας και συναντίληψί μας.
Ευχή σου την Αντώνια μας. Να χαίρεται εγγόνια και παιδιά και νάναι για χρόνια ακόμη αμέτρητα βασίλισσα του μαγαζιού και ρήγισσα της Σβίνας και του πηγαδιού.
Νάχης καλό ταξίδι· με τη Αγία μας μαζύ στου παραδείσου την αυλή. Νάχης καλό ταξίδι στις θάλασσες του ουρανού στα πέλαγα του κόσμου. Στη γλύκα του κεχριμπαριού· στις χάρες του μαγνήτη. Στις ομορφιές του Αυγερινού στο Φως τ’ Αποσπερίτη. Νάναι στρωμένη η στράτα σου τριαντάφυλλα και ρόδα. Καλό ανηφόρι νάχης για τα παλάτια τ’ ουρανού· τις γειτονιές· τίς ρούγες των Αγγέλων. Εμείς θα σε θυμόμαστε. Θα Σ’ αγαπάμε πάντα. Χριστός Ανέστη.
Γεώργιος Σταύρου Μπόσινας.