Αν και έχουν παρέλθει σαράντα και πλέον ημέρες από την εκδημία του αείμνηστου φίλου Αντώνη, θεώρησα αναγκαίο έναν έστω και σχετικό όψιμο αποχαιρετισμό.

Ο Αντώνης είχε ιδιαίτερη πατρίδα του την Αρεόπολη, όμως ο γάμος του με την Κυριακούλα Κατελάνου από τον Νομιτσή τον έφερε κοντά μας στην τοπική κοινωνία μας, όπου έγινε αποδεκτός δεχόμενος την εκτίμησή μας και την αγάπη μας.

Λόγοι επαγγελματικοί όμως ανάγκασαν την οικογένεια να εγκατασταθεί στην Αθήνα, χωρίς να παραλείπουν να επισκέπτονται τη Μάνη, όταν τους το επέτρεπαν οι διάφορες υποχρεώσεις τους.

Ο θάνατος του Αλέξανδρου του αγαπημένου του γιού του έφερε προβλήματα στην υγεία του, μέχρι που ήρθε το μοιραίο, βρίσκοντας την ανάπαυση στο πλευρό του.

Τον χαρακτήριζε ο ολιγαρκής τρόπος ζωής, η εργατικότητά του, η επιμονή, η ακούραστη θέληση, η απλότητα, η αγάπη του για τη Μάνη μας. Ήταν ο βράχος που με το

δυναμισμό και την αποφασιστικότητα που πάντα τον χαρακτήριζε βοήθησε μαζί με τη σύζυγό του Κυριακούλα την οικογένειά του να βρει τις λύσεις σε διάφορα εμπόδια και προβλήματα που έφερε η ζωή κάνοντας τα αδύνατα δυνατά να μην της λείψει τίποτα, φροντίζοντας για τις

σπουδές των παιδιών τους, του Αλέξανδρου και της Ρεβέκκας, ώστε να γίνουν χρήσιμοι πολίτες.

Ενδιαφερόταν για τη Μάνη και τα προβλήματά της, ήταν ένθερμος αναγνώστης της «Μανιάτικης Αλληλεγγύης» και η επικοινωνία μαζί του ήταν χρήσιμη και εποικοδομητική.

Στην αγαπημένη του σύζυγο Κυριακούλα, στην κόρη τους Ρεβέκκα, απευθύνω από καρδιάς θερμά συλλυπητήρια.

Αντώνης Ρουμανέας