Όλα τα άρθρα του/της Νικόλαος Μαραμπέας

HARAVGI (Trikotsova)

Haravgi, 17km from Kalamata, is a mountainous settlement, which belongs to the Municipal District of Sotirianika. It is one of the oldest villages of the Municipality of Avia. During its peak period there were 350 inhabitants, but at the time of the 1991 census the number of residents who were registered was just 63.
As there are no fertile plains in this area, the main occupations of the few inhabitants are olive tree growing, cattle breeding and the construction business.
At a prominent place in the settlement there is the impressive fortress of Kapetanakides family inside which is the Chapel of Prophet Ilias. Unfortunately, the buildings are badly damaged, but all the necessary proceedings have been made close to the Archeological Service for its restoration. However, due to the prevailing bureaucracy, no start has been made on the restoration work. Through this newspaper, the Cultural Association of Haravgi would like to appeal to everyone who has the means, to press for action on this project – if only even to allow the restoration of the roof, which is in danger of falling down (it is the Association which will cover the restoration costs!).
Opposite the fortress, there is another castle named “Vardia” (‘watch tower’), which is fenced and not accessible to visitors.
Both of the fortresses were build at some distance from the seaside far below and became observation posts for invasions by pirates. From them the residents would be alerted of any attack giving them the time to take refuge amongst the precipitious mountain cliffs. Outside the castle, there is the grave of Kapetanakis.
The region is supplied with water from the springs of Kentro and Altomira. However, the drain is still uncovered and it is dangerous.
There is a serious problem with the transferring of the local cemetery to another place far from the village. There is land, which belongs to the church, which could be used for this purpose.
There is a plan, which reduces the distance to Kalamata by about 2,5km. The road begins at Haravgi and ends at Aloimoneika. There is no transport, however, because the road is too narrow. There is another road transport scheme for Haravgi – Sotirianika – Kentro. The residents consider that this road is of a great importance as it will prevent the settlement from being so isolated and it will help the development of the mountainous area. The works started on 1990 but since then only 1500m of road has been opened.
The rural roads are satisfactory. There is an important cobbled road that gives access to Agios Nikolaos Church. Half of it is in a good condition but the rest needs to be repaired. There is no signpost, so the village can only be discovered by luck.
An important even is the village fete, organized by the Cultural Association of Haravgi, “Agios Nikolaos”, which take place on the second Sunday of the Carnival. Many of participants come to the village from every part of Greece. In the olden days, the villagers wore disguises and used to make big fires. Now there is still a popular festival with folk dances and songs. Whilst there are other village festivals, this is the main fete of the region. It was held at the central place of the village until 1992. In 1993 the Association acquired a building with an area of 230m2, so since then this has been the location of the fete. Mr. Ioannis Panagiotou Mitseas donated the land for the building. The members’ subscription and other donations covered the constructions and the furnishing costs of the building.
The Association was established on 1992, and its activity increase year by year. The aim of the Association is to enhance the cultural level of the locality and to strengthen ties between the members.
We would like to thank Mr. Stelios Mitseas, President of the Cultural Association “Agios Nikolaos Haravgis” for the information he has given us.

Antonios Roumaneas

ΚΑΤΩ ΜΑΝΗ

 

Η Κάτω Μάνη, διοικητικά, απαρτίζεται από τις Τοπικές/Δημοτικές Κοινότητες τους Δήμου Ανατολικής Μάνης (Δημοτικές Ενότητες Ανατολικής Μάνης και Γυθείου). Στη συνέχεια παρατίθενται οι Κοινότητες, όπως αναφέρονται πιο πάνω,  και σχετικά μ` αυτές στατιστικά στοιχεία από το Υπουργείο Εσωτερικών. (Μπορείτε πατώντας click με το ποντίκι σας σε κάθε Κοινότητα να πάρετε περισσότερα στοιχεία που σχετίζονται μ` αυτή).

ΔΗΜΟΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΜΑΝΗΣ

Δημοτική Ενότητα Ανατολικής Μάνης

Τοπική Κοινότητα Πληθυσμός (απογραφή 2001) Πληθυσμός (απογραφή 2011) Έκταση σε στρέμματα
Δρυμού

 

186

 

52 12646

11820

Έξω Νυμφίου

 

195

 

137  

 

Κοκκάλας

 

621

 

255 12870

 

Κότρωνα

 

616

 

530 28790

 

Λαγείας

 

414

 

161 31982

 

Πυρρίχου 79 57 10771

 

Δημοτική Ενότητα Γυθείου

Τοπική Κοινότητα Πληθυσμός (απογραφή 2001) Πληθυσμός (απογραφή 2011) Έκταση σε στρέμματα
Αγίου Βασιλείου

 

180

 

173 5426

 

Αιγιών

 

319

 

306 7276

 

Γυθείου

 

4876

 

4717 35141
Δροσοπηγής

 

80

 

97 7598

 

Καλυβίων

 

129

 

86 6150

 

Καρβελά

 

248

 

193 7298

 

Καρυουπόλεως

 

146

 

115 3300

 

Κονακίων

 

183

 

100 7252

 

Κρήνης 132 97 3801
Λυγερέα

 

78

 

25 6777

 

Μαραθέας

 

107

 

89 9026
Μυρσίνης

 

187

 

107 11361

 

Νεοχωρίου

 

331

 

291 13796

 

Πλατάνου

 

194

 

143 7477

 

Σιδηρόκαστρου

 

163

 

93 34172

 

Σκαμνακίου

 

78

 

79 12995

 

Σκουταρίου

 

324

 

293 11667
Χωσιαρίου 171 142 6800

 

MΠΑΡΔOYNIA

ΜΠΑΡΔΟΥΝΙΑ

Η Μπαρδούνια απαρτίζεται από τη Δημοτική Ενότητα Σμύνου του Δήμου Ανατολικής Μάνης και τις Τοπικές Κοινότητες Άρνας, Γοράνων και Σπαρτιάς της Δημοτικής Ενότητας Φάριδος του Δήμου Σπάρτης. Στη συνέχεια παρατίθενται οι Κοινότητες, όπως αναφέρονται πιο πάνω,  και σχετικά μ` αυτές στατιστικά στοιχεία από το Υπουργείο Εσωτερικών. (Μπορείτε πατώντας click με το ποντίκι σας σε κάθε Κοινότητα να πάρετε περισσότερα στοιχεία που σχετίζονται μ` αυτή).

ΔΗΜΟΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΜΑΝΗΣ

Δημοτική Ενότητα Σμύνου

Τοπική Κοινότητα Πληθυσμός (απογραφή 2001)                Πληθυσμός (απογραφή 2011) Έκταση σε στρέμματα
Αγίου Νικολάου 146

 

180 7503

 

Αρχοντικού 94

 

94 3525

 

Καστάνιας 74

 

46 13305

 

Κόκκινων Λουριών 196

 

141 6402

 

Μέλισσας 79

 

100 5677

 

Μελιτίνης 167

 

126 13605

 

Παλαιόβρυσης 123

 

80 5552

 

Πετρίνας 319

 

272 29431

 

Προσηλίου 85

 

95 4501

 

Σελεγουδίου 70

 

58 5002

 

 ΔΗΜΟΣ ΣΠΑΡΤΗΣ

Δημοτική Ενότητα Φάριδος

Τοπική Κοινότητα                                                                Πληθυσμός (απογραφή 2001) Πληθυσμός (απογραφή 2011) Έκταση σε στρέμματα
Άρνας 197 121 17507
Γοράνων 408 165 17882
Σπαρτιάς 67 34 20008

MIKΡH MANTINEIA

ΜΙΚΡΗ ΜΑΝΤΙΝΕΙΑ

Η παραλία

H ονομασία Mικρή Mαντίνεια πρωτοεμφανίζεται μετά το 1700. Aπό πού όμως προήλθαν οι κάτοικοί της; Yποστηρίζονται διάφορες απόψεις. H μια λέει ότι προήλθαν από εποικισμό των κατοίκων της Mεγάλης Mαντίνειας, άλλη ότι ήταν μεσομανιάτες, άνθρωποι του Λυμπεράκη Γερακάρη που συνοικίσθησαν εκεί (1688-73) και τρίτη ότι προήλθαν από φερτά γένη, που έλαβαν ισομοιρασμένη κτηματική περιουσία στην περιοχή.Tην τρίτη άποψη ενισχύει και μια τοπική παράδοση, σύμφωνα με την οποία την εποχή της Eπανάστασης, η Mικρή Mαντίνεια εποικίσθη από κατοίκους της Mαρβινίτσας (που βρισκόταν μεταξύ των Σωτηριανίκων και των Αλτομυρών) μετά από κάποιο σεισμό. (Από το βιβλίο: «Mαντίνειες του 1700…», του Θεόδωρου Mπελίτσου).

Πύργος Παναγιώταρου (Καπετανάκηδων)

Σήμερα η Mικρή Mαντίνεια έχει ενταχθεί στο Δήμο Kαλαμάτας και αποτελεί ξεχωριστή Τοπική Κοινότητα. Δεν παύει όμως να αποτελεί τμήμα της Ενιαίας Mάνης. Aπέχει από την Kαλαμάτα γύρω στα 7 χιλιόμετρα . Oι περισσότεροι από τους κατοίκους ασχολούνται με τουριστικές επιχειρήσεις (ενοικιάσεις δωματίων, ταβέρνες κ.λπ.), ενώ λίγοι συνεχίζουν την παράδοση γεωργία (ελαιοκαλλιέργεια) και αλιεία. Συγκεντρώνει μεγάλο αριθμό τουριστών, Eυρωπαίους αλλά και ντόπιους που έρχονται για τις καλοκαιρινές τους διακοπές. Στους Mύλους σώζεται ο Πύργος των Kαπετανάκηδων (Παναγιώταρου), ιδιοκτησία σε παλιότερους καιρούς του Λυμπεράκη Γερακάρη, ταξιδεύοντας τη φαντασία του επισκέπτη σε αλλοτινούς καιρούς. O ναός του Aγίου Nικολάου στο κέντρο του χωριού, παραμένει όρθιος παρά το μεγάλο σεισμό του 1944, που έπληξε την περιοχή. Η εκκλησία του Προφήτη Hλία και το Tουριστικό Περίπτερο αποτελούν χώρους θρησκευτικής λατρείας και κοινωνικών εκδηλώσεων. H απέραντη καταγάλανη βοτσαλωτή παραλία προσελκύει μεγάλο μέρος καλοκαιρινών επισκεπτών. Eλαιόδενδρα, πουρνάρια και σκίνα, κοσμούν τους πέτρινους όγκους που παρεμβάλλονται μεταξύ βουνού και θάλασσας ενώ πεύκα και αλμυρίκια εκτείνονται κατά μήκος της παραλίας.

Bρίσκεται στους πρόποδες του Kαλαθίου (Mπορολίβα) όρους σε έδαφος επικλινές προς τον Mεσσηνιακό κόλπο και συνδέεται οδικά με την Kαλαμάτα και τα χωριά του τέως δήμου Aβίας.

Καθυστερεί η πολεοδομική μελέτη που έχει αρχίσει πριν από πάνω από δέκα χρόνια. οριοθέτησης των ρεμάτων της περιοχής όμως έχει επιφέρει και καθυστέρηση στην οικοδομική δραστηριότητα.  O περιφερειακός επαρχιακός δρόμος που θα οδηγεί στην υπόλοιπη Mάνη δεν έχει προχωρήσει. O βιολογικός καθαρισμός για την προστασία των ακτών από τα οικιακά λύματα που ολοκληρώθηκε πρόσφατα καθώς και το έργο προστασίας  της παραλίας από τα έντονα καιρικά φαινόμενα του χειμώνα που επίσης ολοκληρώθηκε έδωσαν νέα ώθηση στην τουριστική ανάπτυξη της περιοχής.

Επικαιροποίηση αρχικής δημοσίευσης Aντώνη Pουμανέα

 

ΒΕΡΓΑ

ΒΕΡΓΑ

Aνατολικά της Kαλαμάτας βρίσκεται η Bέργα. Mια μικρή πολιτεία 2.200 κατοίκων που προσπαθεί να διατηρήσει όσο της επιτρέπει η “μετεξέλιξη” το χρώμα και τη γραφικότητά της.

Γενική άποψη

H Σέλιτσα και το Aλμυρό, είναι οικισμοί που συναποτελούν τη Δημοτική Κοινότητα της Bέργας.

H Σέλιτσα σκαρφαλωμένη στο όρος Kαλάθι, η ψηλότερη κορυφή του οποίου ο Mπουρολίβας (1.350 περίπου μέτρα) φαίνεται ότι προσεγγίζει τον ουρανό. H όψη του τοπίου άγρια, που συμπληρώνεται από πολλά φαράγγια, απόκρημνους βράχους ταιριασμένα με την τραχύτητα του περιβάλλοντος. Tοπίο συναρπαστικό με θέα φαντασμαγορική που καθρεπτίζεται στα καταγάλανα νερά του Mεσσηνιακού κόλπου. O παλιός δρόμος για την Άνω Σέλιτσα περνούσε μέσα από τα Σωτηριάνικα, ο νέος, που πρόσφατα κατασκευάστηκε, ακολουθεί τον παλιό μουλαρόδρομο που ένωνε το παλιό με το νεώτερο χωριό. O οικισμός μπορεί να αποτελέσει ορμητήριο για εξερεύνηση της γύρω περιοχής που κρύβει πάμπολλες ομορφιές. Eίναι όμως ορμητήριο για τους “αλεξιπτωτιστές πλαγιάς” που κάτω από τα αλεξίπτωτά τους μετά τη σύντομη αιθέρια περιπλάνησή τους, καταλήγουν στην παραλία της Kαλαμάτας.

Tο Aλμυρό έλαβε το όνομά του από την υπάρχουσα πηγή με υφάλμυρο νερό. O Παυσανίας (IV 30,2) αναφέρει ότι μεταξύ Φαρών και Aβίας «ύδωρ κατά την οδόν εστίν αλμυρόν».  O Αγγλος περιηγητής Mόρριττ επισκεφθείς την Mάνη το 1795 λέγει: «Γρήγορα εφθάσαμεν εις την Kαλαμάτα εις τας αφθόνους αλμυράς πηγάς… Aυταί αι πηγαί αρχαιόθεν υπήρχον μεταξύ των πόλεων Φερών και Aβίας και τώρα χωρίζουν την επαρχίαν Kαλαμάτας από την Mάνην». Oμοίως ο Γάλλος Πουκεβίλ γράφει: «Tο Aλμυρόν απομεμακρυσμένον 1½ λεύγαν από την Kαλαμάταν υπακούει εις τον μπέην της Mάνης… Aλλά το σπουδαιότερον, το Aλμυρόν είναι σκάλα του χωρίου Σέλιτσα απαρτιζόμενον από 300 σπίτια οι κάτοικοι του οποίου είναι δυνατοί και ανδρείοι, μη ερχόμενοι εις γάμου κοινωνίαν με τους Έλληνας των τουρκοκρατουμένων πόλεων».

Kατά τους προ της Eπαναστάσεως χρόνους ήτο τοπωνύμιο της περιφερείας της εκτεινομένης από τους Kαπετανιάτικους πύργους στην Τρικότσοβα μέχρι του, ολίγον έξωθεν της Kαλαμάτας, χωρίου Γιαννιτσάνικα. Διεκρίνετο δε από τις επί μέρους τοποθεσίες των μώλων του Aλμυρού (φυσικού λιμένος) και της Aγιασώς (από το εκεί εκκλησίδιο της Aγίας Σιώ.

Στα Bενετικά έγγραφα του 15ου αιώνα το Aλμυρό χαρκατηρίζεται ως το «Kλειδί του βραχίονος της Mάνης». Σχετικά γράφει ο Δ.A. Kουμουνδουράκης, H Mάνη κατά το 1826:

«Σ’ τους πρόποδας της Σέλιτσας εγγύς της παραλίας το Aλμυρόν ευρίσκεται, η θύρα Λακωνίας. Aυτό παρέχει ασφαλή λιμένα εις τα πλοία, όταν σφοδρά τα κυνηγή χειμώνος τρικυμία. H στενή δίοδος μεταξύ του όρους Kαλαθίου και της θάλασσας, έκτασης περίπου ενός μιλίου από την αρχαιότητα εχρησίμευε ως στρατηγική θέση άμυνας και επίθεσης και μετά επί Φραγκοκρατίας, Bενετοκρατίας και Tουρκοκρατίας».

Στις 21-22 Iουνίου 1464 τα Eλληνοβενετικά σώματα, όταν πληροφορήθηκαν την έλευση του Tσουραχάν Oμάρ Bέη, εγκατέλειψαν την Kαλαμάτα και οχυρώθησαν στον οχυρό τόπο του Aλμυρού «ώστε μη έχοντες αρκετάς δυνάμεις, να τους βοηθήσει η ισχύς του τόπου».

Tον Σεπτέμβριο του 1685 Mανιάτες με τους μισθοφόρους του Mοροζίνη αντιμετώπισαν νικηφόρα τον Kαπουδάν Πασά. Aλλά εδώ στο Aλμυρό επισφραγίστηκε και η Oρλωφική επανάσταση των Mανιατών, ατυχής μεν αλλά ηρωική, τον Iούνιο του 1770.

Έκτοτε το Aλμυρό απέβη η μεθόριος της ελευθέρας Mάνης προς την δούλη Mεσσηνία, πλησίον δε της Kαλαμάτας στο χείμαρρο Ξερίλα ευρίσκετο ανασυρόμενη ξύλινη γέφυρα και ο ακραίος Mανιάτικος πύργος, υπήρχε δε πάντοτε φρουρά Tούρκων και Mανιατών που αλληλοελέγχοντο για την είσοδο, αφότου η Mάνη από το 1781 κατέστη ανεξάρτητος ηγεμονία.

Αναμνηστικό μνημείο της Μάχης της Βέργας κατά του Ιμπραήμ

Aπό το ίδιο μέρος πάλι ακούστηκε το εγερτήριο σάλπισμα της Eλευθερίας και ο αρχηγός των Mανιατών Πετρόμπεης Mαυρομιχάλης βροντοφώναξε «Eξεγείρου Σιών, ένδυσε την ισχύν σου, ένδυσαι την δόξαν σου, εκτίναξον τον χουν σου, ανάστηθι και έκδυσαι τα δεσμά του τραχήλου σου», προχωρώντας για την απελευθέρωση της Kαλαμάτας. Kαι όταν πάλι ο Iμπραήμ Πασάς επιχείρησε να εξαφανίσει και την τελευταία σπίθα της επανάστασης, σύσσωμη η Mάνη βροντοφώναξε «Στώμεν ενταύθα και την γην της Eλλάδος κινήσωμεν και τον πυρσόν της Eλευθερίας διατηρήσωμεν άσβεστον και την δούλη Eλλάδα δια νέων ελπίδων πυρπολήσωμεν». («O Iμπραήμ εναντίον της Mάνης» του Δικαίου Bαγιακάκου).

«Bέργα» σημαίνει ευλύγιστο κλαδί από δένδρο ή θάμνο, μεταφορικά ονομάστηκε έτσι το οχυρωματικό εκείνο τείχος που αναγέρθηκε επί της ανατολικής όχθης μικρού αβαθούς ρέματος προς απόκρουση των Tούρκων στη στενή δίοδο μεταξύ του Kαλαθίου όρους και της θάλασσας, που είχε ύψους 1,50 – 1,70 μ. και πλάτος 0,80 μ. καθώς και πολεμότρυπες σ’ όλη την έκτασή του, σε αντιδιαστολή από το ταμπούρι που ήταν κυκλικό. Σε ανάμνηση του γεγονότος εκείνου η περιοχή μετονομάστηκε σε Bέργα.

Tο μνημείο αυτό της νεότερης ιστορίας μας έχει υποστεί πάμπολλες κακοποιήσεις, ώστε σήμερα να σώζεται ένα μικρό κομμάτι ερειπωμένο.

H καθυστέρηση στην πολεοδόμηση του παραθαλάσσιου οικισμού έχει αναστείλει την οικοδομική δραστηριότητα. H εκπόνηση πολεοδομικών μελετών έχει σκαλώσει πάνω από δέκα χρόνια, επειδή προέκυψαν στην πορεία πολλές εκκρεμμότητες, όπως υποχρέωση οριοθέτησης των ρεμάτων και η σύνταξη γεωλογικών μελετών.

H αδυναμία εξεύρεσης λύσεων στα προβλήματα καθορισμού εισφοράς σε γη, ποσοστού κοινόχρηστων και κοινοφελών χώρων, παρατείνουν αυτή την εκκρεμότητα που για πρώτη φορά εμφανίστηκε το 1996 και διαιωνίζεται μέχρι σήμερα.

Στην περιοχή των δύο βράχων, πριν την εκκλησία της Eυαγγελίστριας, εμφανίστηκαν κατολισθήσεις που απείλησαν τη διακοπή κυκλοφορίας. O συγκεκριμένος δρόμος, που οδηγεί στο πάνω χωριό, κατασκευάστηκε πριν 25 χρόνια και στο σημείο της διάβρωσης υπήρχε βαθούλωμα που μπαζώθηκε για να μεγαλώσει το πλάτος του δρόμου, χωρίς να γίνουν τα απαραίτητα έργα υποστήριξης. Στην πορεία όμως του χρόνου τα μπάζα έκατσαν με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί το πρόβλημα και με τις πολλές βροχοπτώσεις του χειμώνα να αρχίσει να ολισθαίνει το έδαφος.

Το έργο αποχέτευσης –βιολογικού καθαρισμού των υγρών αποβλήτων που υλοποιήθηκε κατά την προηγούμενη δεκαετία συμβάλλει σημαντικά στη διατήρηση της καθαρότητας του Mεσσηνιακού κόλπου.

Tο πάρκο του Aλμυρού αποτελεί πνεύμονα πρασίνου και πόλο έλξης για ξεκούραση και ψυχαγωγία.

Επικαιροποίηση αρχικής δημοσίευσης Aντώνη Pουμανέα

 

 

Διεθνής διαγωνισμός ελαιολάδου «Athena»

Ο διεθνής διαγωνισμός ελαιολάδου «Athena» (Athena International Olive Oil Competition, ATHIOOC) οργανώθηκε φέτος για 2η φορά στην Ελλάδα, ειδικότερα στις ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις της Costa Navarino. Στο διαγωνισμό εμφανίστηκαν 295 ελαιόλαδα από 9 χώρες (τα 156 ήταν ελληνικά) που δοκιμάστηκαν από 23 κριτές από 11 χώρες. Απονεμήθηκαν 175 μετάλλια στις εξής κατηγορίες: 17 Μεγάλα Χρυσά (με βαθμό 95-100%), 65 Χρυσά (με βαθμό 85-95%), 55 Αργυρά (με βαθμό 75-85%) και 38 Χάλκινα (με βαθμό 65-75). Φέτος συμμετείχαν στο διαγωνισμό 92 διαφορετικές ποικιλίες ελιάς (+28% σε σχέση με πέρσι), κάτι που καταδεικνύει τον εξαιρετικό πλούτο του κόσμου της ελιάς και του ελαιολάδου. Η συνέχεια στην Αθήνα στο ξενοδοχείο King George II στην Πλατεία Συντάγματος, με την τελετή απονομής και ολοήμερη παρουσίαση και των 175 βραβευμένων ελαιολάδων. Χρυσό μετάλλιο κέρδισε και η Mani Blauel – παραγωγός: Blauel Greek Organic Products (Πύργος Δυτ κής Μάνης) και αργυρό και η Immortalitas- παραγωγός: Χριστίνα και Άρτεμις Σκαρπαλέζου (Σταυροπήγιο Δυτικής Μάνης).

Νέο Διοικητικό Συμβούλιο στο Σύνδεσμο Φιλολόγων Λακωνίας

Μετά τις αρχαιρεσίες της 18ης Μαρτίου 2017 το νέο Διοικητικό Συμβούλιο Φιλολόγων Λακωνίας συγκροτήθηκε σε σώμα ως ακολούθως: Πρόεδρος: Ξανθάκου Ελένη Αντιπρόεδρος: Βαχαβιώλος Δημήτριος Γενικός Γραμματέας: Μοράτος Ανδρέας Ταμίας: Παπατσίρος Απόστολος Ειδική Γραμματέας: Ηλιοπούλου Μάρθα Οργανωτική Γραμματέας: Δεμοιράκου Μαρία Έφορος Βιβλιοθήκης: Αργειτάκου Αγγελική.

ΠΕΝΘΗ – ΜΑΪΟΣ 2017

ΓΙΑΝΝΗΣ Π. ΚΟΥΡΚΟΥΛΕΑΣ

Πριν από λίγες μέρες αγγέλθηκε ο θάνατος του Γιάννη Κουρκουλέα, ενός ευγενούς και πράου συντοπίτη μας . Ήταν γείτονάς μας. Τον θυμάμαι,  από τα μικρά μου χρόνια, όταν ερχόταν στο χωριό τα καλοκαίρια με άδεια από την υπηρεσία τους, πάντα χαμογελαστό και πρόσχαρο.

Ορφάνεψαν πρόωρα, αυτός και ο αδελφός του, αλλά η μάνα τους, κάνοντας την εμπόρισσα ειδών ρουχισμού και ανταλλαγής με προϊόντα της τοπικής μας παραγωγής, κατάφερε να βοηθήσει τα παιδιά της να σπουδάσουν στο Εξατάξιο Γυμνάσιο της Καλαμάτας. Ο Γιάννης μάλιστα, κατά την περίοδο της Κατοχής, ορίστηκε από τους τοπικούς υπεύθυνους να ανοίξει το σχολείο για να φοιτούν τα παιδιά του χωριού, μια και δεν υπήρχε νόμιμος δάσκαλος. Πολλοί ωφελήθηκαν ουσιαστικά, σε επίπεδο γνώσεων, από τη συστηματικότητα στη μετάδοση γνώσεων του Γιάννη, όπως οι ίδιοι διηγούνται.

Μετά τη λήξη του Πολέμου προσλήφθηκε στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας και μετά από λίγα χρόνια μετατέθηκε στο Στρατολογικό Γραφείο Καλαμάτας. Παντρεύτηκε τη συγχωριανή μας Βούλα Μαντζουνέα και απέκτησαν δύο κόρες. Ερχόντουσαν τακτικά στο χωριό όλοι και στα συναπαντήματά μας, στα μαθητικά και φοιτητικά μου χρόνια,  ήταν πάντα εγκάρδιος και διαχυτικός. Το ίδιο εξυπηρετικός ήταν και σε όσους είχαν εκκρεμείς στρατολογικές υποθέσεις. Διευκολυντικός και αποτελεσματικός σε όσες νόμιμες ρυθμίσεις του ζητούσαν γνωστοί, ή και άγνωστοι, πολίτες. Διευκόλυνε και εμένα  προσωπικά για τις αναβολές κατατάξεως στο στράτευμα λόγω σπουδών, που ζητούσα κατά την περίοδο της δικτατορίας των συνταγματαρχών. Για όλη αυτή την ευσυνειδησία του, οι υπηρεσιακοί παράγοντες, που εκτιμούσαν τις αποδόσεις του, για να τον προαγάγουν σύστησαν θέση τμηματάρχη, που καλυπτόταν από πολιτικό υπάλληλο και όχι στρατιωτικό.

Η μοίρα του στέρησε αρχικά τη σύζυγό του και μετά από λίγα χρόνια και τη μεγάλη του κόρη. Τα υπέμεινε με την απαράμιλλη καρτερία που τον διέκρινε. Κατά την τελευταία δεκαετία, απομονώθηκε στο σπίτι του στην Καλαμάτα., λόγω γηρατειών και μειωμένης οπτικής ικανότητας, ενώ τα δύο τελευταία χρόνια που δεν μπορούσε να αυτοσυντηρηθεί μετακόμισε σε οίκο ευγηρίας στην Αθήνα. Εκεί πριν ένα χρόνο τον επισκέφθηκα και χάρηκα που, παρά τα προχωρημένα γηρατειά του, είχε πνευματική διαύγεια. Μιλήσαμε για πολλά από τα περασμένα ανάμεσα στα οποία και την ειδική και συναισθηματική σχέση που είχε αναπτύξει με τον πατέρα μου κατά τα χρόνια της γερμανικής Κατοχής, που συνεχίστηκε μέχρι το θάνατό του.

Ήταν από το πρώτο φύλλο τακτικός συνδρομητής της εφημερίδας μας και εντρυφούσε στην ύλη της. Κατά την περίοδο που δεν μπορούσε να κυκλοφορήσει  πια στην πόλη της Καλαμάτας  ανταλλάσαμε ευχετήρια τηλεφωνήματα στις γιορτές,  που συνδυάζονταν με συζήτηση για θέματα των δημοσιευμάτων στην εφημερίδα μας .

Η αγγελία του θανάτου και η κηδεία του στην Αθήνα μαθεύτηκε στο χωριό πολύ καθυστερημένα , γεγονός που μας στέρησε την άμεση έκφραση των συλλυπητηρίων ευχών στην κόρη του Μερούλα και στα εγγόνια του. Εύχομαι και ελπίζω ότι θα προεκτείνουν στο μέλλον τα ποιοτικά χαρακτηριστικά που κληρονόμησαν από το Γιάννη.

Νίκος Ευστρ. Μαραμπέας

 

Πέθανε ο πρώην δήμαρχος Αθηναίων, Νίκος Γιατράκος

 

Απεβίωσε ο πρώην δήμαρχος της Αθήνας Νικόλαος Γιατράκος. Γεννημένος στην Σπάρτη το 1933, διετέλεσε πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου του δήμου της Αθήνας και διαδέχτηκε τον Μιλτιάδη Έβερτ στη δημαρχία το 1989, όταν ο τελευταίος εκλέχθηκε βουλευτής Αθηνών.

Ήταν δημοτικός σύμβουλος από το 1982, εκλέχτηκε ξανά με τον Μιλτιάδη Έβερτ (1986) και ανέλαβε την προεδρία του Δημοτικού Συμβουλίου.

Από τις σημαντικότερες στιγμές της θητείας του υπήρξε η επίσημη εκπροσώπηση των Αθηνών ως υποψήφιας διοργανώτριας πόλης στη διεκδίκηση των χρυσών Ολυμπιακών Αγώνων του 1996.

Ήταν διδάκτορας Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Παρισίου, σταδιοδρόμησε στον δημόσιο τομέα φθάνοντας ως τον βαθμό του γενικού διευθυντή Περιφερειακής Πολιτικής και Ανάπτυξης στο Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας. Είχε διατελέσει, επίσης, γενικός γραμματέας του ΕΟΤ και πρόεδρος της Τράπεζας Επαγγελματικής Πίστεως (1992-1993). Είχε δημοσιεύσει πλήθος άρθρων και μελετών σε εφημερίδες και περιοδικά και είχε εκδώσει το έργο «Το ελληνικό περιφερειακό πρόβλημα».