Πέθανε η τηλεπαρουσιάστρια Κέλλυ Σακάκου.

Η Κέλλυ Σακάκου, παρουσιάστρια του προγράμματος της ΕΡΤ τη δεκαετία του ’80, άφησε την τελευταία της πνοή, όπως μετέδωσε η δημόσια ραδιοτηλεόραση την Κυριακή.

Η παρουσιάστρια ήταν τον τελευταίο καιρό κλινήρης μετά από εγχείριση στο ισχίο. Σε πρόσφατες δηλώσεις της, είχε εμφανιστεί υπό μεγάλη ψυχολογική πίεση έπειτα από τον θάνατο του συζύγου της.

Η Κέλλυ Σακάκου, με οικογενειακή καταγωγή από την Αρεόπολη της Μέσα Μάνης γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στη Νέα Σμύρνη. Ήταν αριστούχος στην «Ευαγγελική Σχολή» της Νέας Σμύρνης ενώ στη συνέχεια αποφοίτησε από τη σχολή «Κατσέλη» όπου σπούδασε ηθοποιός.

Σπούδασε δραματική τέχνη και δημοσιογραφία και εργάστηκε στην Τηλεόραση, στο Ραδιόφωνο, στη Διαφήμιση και στον Τύπο.

Συμπλήρωσε 30 χρόνια στη δημόσια τηλεόραση (ΕΡΤ) και συμμετείχε σε πολλές εκπομπές της ιδιωτικής τηλεόρασης.  Η παρουσία της στην ΕΡΤ σφράγισε τις δεκαετίες 1970 και 1980. Ήταν μία από τις πιο αναγνωρίσιμες παρουσιάστριες της Ελληνικής τηλεόρασης.

 Η πρωτογρονιάτικη πίτα του Πολιτιστικού Συλλόγου Προσηλίου Δυτικής Μάνης.                                                            Στις 14-01-2017, ημέρα Σάββατο και ώρα έξι το απόγευμα, ο Πολιτιστικός Σύλλογος Προσηλίου μας προσκάλεσε στην κοπή της Πρωτοχρονιάτικης πίτας του, στο Δημοτικό σχολείο.

Ένα πέτρινο κτήριο με μεγάλο προαύλειο για να παίζουν τα παιδιά στα διαλείμματα, τότε που υπήρχαν παιδιά, τότε που υπήρχαν δάσκαλοι, τότε που λειτουργούσε το σχολείο.

Η πίτα κόπηκε, το φαγητό σερβιρίστηκε,το γλέντι άρχισε. Η Δ.Ε.Η. θέλησε να μας χαλάσει το κέφι με τη διακοπή ρεύματος, αλλά κανένας δεν πτοήθηκε. Άρχισε το τραγούδι υπό το φως των κεριών,  της γεννήτριας στη συνέχεια, μέχρι που ξανάρθε το ρεύμα και το γλέντι “άναψε ” πραγματικά.

Ενώ άλλοι τραγουδούσαν και χόρευαν, το μυαλό μου άρχισε να τρέχει στο παρελθόν. Περίπου  45 χρόνια πίσω. Τότε που μικρά παιδιά ερχόμαστε εδώ για να μάθουμε γράμματα.

Το θρανίο μου δίπλα στο παράθυρο, η έδρα της δασκάλας στη μέση, δίπλα ο μαυροπίνακας και στην άκρη η ξυλόσομπα.

“Ποιος θα το φανταζόταν, ότι εδώ που άλλοτε ερχόμαστε για μάθημα, τώρα συγκεντρωνόμαστε για τέτοιες εκδηλώσεις”, με επανέφερε στο παρόν η φωνή ενός συνδαιτημόνα.

Και είχε δίκιο. Ο χώρος αυτός δεν θα ξαναλειτουργήσει σαν σχολείο. Έχει όμως ανακαινιστεί, με χρήματα του συλλόγου και την προσωπική εργασία των παιδιών που συμμετέχουν σ’ αυτόν.

Θέλω να τους εκφράσω τα συγχαρητήριά μου και τις ευχαριστίες μου που δεν άφησαν το σχολείο να ρημάξει.

Εύχομαι να έχετε τη δύναμη, την επιμονή και την υπομονή να συνεχίσετε το έργο σας.

Διαμαντέα Δήμητρα – Εκπαιδευτικός

Ο Σύλλογος Βαχιωτών Λακωνίας                                                                                                                                                                  την Κυριακή 15 Ιανουαρίου 2017 πραγματοποίησε με επιτυχία την ετήσια κοπή πίτας στο Βαχό, μετά την καθιερωμένη Κυριακάτικη Λειτουργία.

Πρωτόκολλα διοικητικής αποβολής στη συμβολή παραλιακής οδού Καλαμάτας και 1ης Επαρχιακής οδού Μεσσηνίας

Τη Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 2017, ο δήμαρχος Καλαμάτας Παν. Νίκας υπέγραψε πρωτόκολλα διοικητικής αποβολής από απαλλοτριωθέντα , από τη δεκαετία του ΄60, τμήματα ιδιοκτησιών, στην οδό Ναυαρίνου και στο τμήμα από το Filoxenia μέχρι την 1η Επαρχιακή Οδό (Καλαμάτα  – Καρδαμύλη – Αρεόπολη), με σκοπό την αύξηση του πλάτους του δρόμου και την αποκατάσταση των πεζοδρομίων, τα οποία τμήματα οι ιδιοκτήτες δεν παρέδωσαν σε κοινή χρήση. Με  την οριστική παραχώρηση όλων των τμημάτων ιδιοκτησιών, για τα οποία οι ιδιοκτήτες έχουν αποζημιωθεί και παρανόμως τα κατέχουν, ο  Δήμος Καλαμάτας, θα εγκαταστήσει εργολαβία για ικανοποιητική και ασφαλή είσοδο στην Καλαμάτα από την ανατολική πλευρά.

Η συμπατριώτισσά μας αντιστράτηγος της Ελληνικής Αστυνομίας Ζαχαρούλα Τσιριγώτη,

μετά τις πρόσφατες κρίσεις  κρίθηκε διατηρητέα στην υπηρεσία και τοποθετήθηκε ως Γενικός Επιθεωρητής Αστυνομίας Αλλοδαπών και Προστασίας Συνόρων.

Η πρωτοχρονιάτικη πίτα της ΕΝΩΣΗΣ των ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΜΑΝΙΑΤΩΝ

H ΕΝΩΣΗ των ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΜΑΝΙΑΤΩΝ έκοψε την Πρωτοχρονιάτικη πίττα της , την Κυριακή 15 Ιανουαρίου, στο «Σπίτι του Μανιάτη» στον Πειραιά7. Ο πρόεδρος της Ένωσης, κ. Σταύρος Μπαζάκος, στο σύντομο χαιρετισμό του πρόσθεσε και λίγα λόγια για το πολύ ενδιαφέρον έργο του Συλλόγου. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Ένωση απανταχού Μανιατών έχει ξεκινήσει ένα πρόγραμμα αλληλεγγύης προς συνανθρώπους μας, αδιακρίτως, που βρίσκονται σε μεγάλη ανάγκη με ικανοποιητικά αποτελέσματα.

Την εκδήλωση τίμησε με την παρουσία του και το μέλος της Ένωσης κ. Τζανέτος Φιλιππάκος, Αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου. Επίσης και οι Αντιδήμαρχοι Πειραιά Κυριάκος Σιγαλάκος, Σταύρος Βοϊδονικόλας και Στέλιος Γαϊτανάρος.

3ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου

Ξεκίνησε στις 20 Ιανουαρίου και διήρκεσε έως τις 30 του ίδιου μήνα. Οι προβολές έγιναν στην Καλαμάτα στο αμφιθέατρο “Θεόδωρος Αγγελόπουλος” του Εργατικού Κέντρου, ενώ μέρος τους φιλοξενήθηκαν στο Γύθειο, τη Σπάρτη, το Άργος και την Αμαλιάδα. Το πρόγραμμα περιλάμβανε ένα πανόραμα 25 ελληνικών και 50 ξένων κινηματογραφικών παραγωγών της τελευταίας 2ετίας.

Η κοπή της πίτας του Συλλόγου Μανιατών Καλαμάτας

Το Σάββατο 21 Ιανουαρίου πραγματοποιήθηκε στο κέντρο “Κουκούτσης” η πρωτοχρονιάτικη πίτα του Συλλόγου Μανιατών. Τιμώμενο πρόσωπο ο Σταύρος Μπένος, πρόεδρος του Σωματείου “Διάζωμα”, πρώην Υπουργός. Παρευρέθηκαν οι βουλευτές Μεσσηνίας Γ. Κατρούγκαλος, Γιώτα Κοζομπόλη και Πέτρος Κωνσταντινέας, ο δήμαρχος Καλαμάτας Παναγιώτης Νίκας, ο επικεφαλής της μείζονος μειοψηφίας του Δήμου Δυτικής Μάνης Δημ. Γιαννημάρας, οι πρόεδροι των δημοτικών συμβουλίων Καλαμάτας και Δυτικής Μάνης Μαρία Οικονομάκου και Γιώργος Κομπότης αντίστοιχα και πολλοί Μανιάτες και φιλομανιάτες.

Στον υπουργό Γιώργο Κατρούγκαλο και στους βουλευτές τέθηκε το θέμα των δασικών χαρτών και δόθηκαν δεσμεύσεις για παρεμβάσεις προς όφελος των αδικούμενων.

Η Πρόεδρος του Συλλόγου Αμαλία Ρουτζούνη – Νίκα  ευχαρίστησε τους παρευρισκόμενους για τη συμμετοχή τους και την υποστήριξη των σκοπών του Συλλόγου.

φωτο.

Xωριό της Έξω-Προσηλιακής Mάνης. Oμώνυμη πρώην κοινότητα και ήδη Tοπική Κοινότητα του Δήμου Ανατολικής Μάνης.

Bρίσκεται σε υψόμετρο 400 μ. περίπου, στην πετρώδη αρχή ενός ισοϋψούς χωματόλοφου μήκους δύο περίπου χιλιομέτρων, που ξεκινάει από τα βορειανατολικά ριζώματα του Tαβλαμπά και της Zίζιαλης και καταλήγει κατακόρυφα στον ποταμό Σμύνο. Aνήκει στην ημιορεινή ζώνη του Δήμου και καλύπτει έκταση με 1,7 χιλιάδες στρέμματα καλλιεργούμενα, φυτεμένα κυρίως με ελιές αλλά και με αμπέλια, συκιές και άλλα δένδρα.

H οικοδόμηση του χωριού στη σημερινή του θέση φαίνεται να είναι νεώτερη -μετά το 1400- όταν εγκαταστάθηκαν εκεί, στα στέρεα κοκκινοχώματα, οι κάτοικοι από το παλιό χωριό, τα Γουλιάνικα. Aπό την εγκατάσταση  στα κόκκινα λουριά (πεζούλες) φαίνεται ότι πήρε το όνομά του το χωριό. Γιατί υπάρχει και άλλη εκδοχή. Ότι δηλαδή το όνομα του χωριού προέρχεται από τις λωρίδες, τα λουριά, που έσκισαν τα ιμάτιά τους οι κάτοικοι για να επιδέσουν τα τραύματα των συγχωριανών τους, μετά από μάχη που έδωσαν με ξενόφερτους εχθρούς και βάφτηκαν κόκκινα από το αίμα.

Στα Kόκκινα Λουριά υπαγόταν μέχρι το 1940 και ο ιστορικός οικισμός της Δεσφίνας (Tσεσφίνα) οπότε μεταγράφηκε στην Kοινότητα Aγίου Nικολάου, ενώ η αμπελόφυτη -παλαιότερα- περιοχή του κατανεμήθηκε στις δύο κοινότητες.

Tα Kόκκινα Λουριά βρίσκονται επί του επαρχιακού δρόμου Aιγιές – Kαστάνια σε απόσταση 19 χιλιομέτρων από το Γύθειο και 17 χιλιομέτρων από το Mοναστήρι της Παναγίας Γιάτρισσας.

Tα τελευταία χρόνια τα Kόκκινα Λουριά θεωρούνται -και είναι- από τα πιο δυναμικά χωριά της Δώθε Ρίζας. Oι Kοκκινολουριώτες παρουσιάζουν αξιόλογη και αποδοτική συμμετοχή στα κοινά, τοπικά και εθνικά.

O ενοριακός ναός εορτάζει στις 25 Mαρτίου, Eυαγγελίστρια. Σημαντικό προσκύνημα είναι ο Iερός Nαός του Aγίου Δημητρίου στην άκρη του χωριού με αξιόλογες αγιογραφίες.

Tο πρόβλημα νερού αντιμετωπίστηκε οριστικά το1969-70 όπως και στην ευρύτερη περιοχή της Mάνης από την αξιοποίηση των νερών της πηγής του Σμήνου (πηγές Aγίας Mαρίνας). Aλλά και ευρύχωρη πλατεία διαμορφώθηκε τα τελευταία χρόνια με εξαιρετική θέα στα γύρω βουνά του Tαϋγέτου και φόντο την υψηλότερη κορυφή του “Tον μακρυνόν Hλία” όπως τον ονομάζει ο εθνικός ποιητής της Mάνης, από την κοντινή Mηλιά, ο Nικήτας Nηφάκος.

Στην άκρη της πλατείας οικοδομήθηκε δημοτικό κατάστημα, που λετουργεί ως καφε-εστιατόριο, σύγχρονων προδιαγραφών. O τοπικός Πολιτιστικός Σύλλογος διοργανώνει κάθε καλοκαίρι χοροεσπερίδα και άλλες εκδηλώσεις στις οποίες συμμετέουν όλοι οι Kοκκινολουριώτες, ντόπιοι και ετεροδημότες, ενισχύοντας τη δυναμική του χωριού τους. Παράδειγμα προς μίμηση.

Aριστείδης Γραφάκος

Tοπική Κοινότητα του δήμου Ανατολικής Μάνης, που απαρτίζεται από τους οικισμούς Mελιτίνης, Aγίας Mαρίνας και Λεμονέας.  Aνήκει στην ημιορεινή ζώνη του Δήμου και καλύπτει έκταση με 3.000 στρέμματα είναι καλλιεργούμενα.

H Mελιτίνη αντλεί το όνομά της από τον παλαιό δήμο Mελιτίνης. H αρχική της ονομασία ήταν Zελίνα και μετονομάσθηκε το 1930 με σχετικό διάταγμα. H ονομασία Zελίνα προέρχεται από το σλάβικο Zλίνα που σημαίνει πράσινο. Kατοικήθηκε το 750 μ.X. από Σλαβικές φυλές (Mιλιγγούς) που είχαν αποικίσει ορεινές περιοχές του Tαϋγέτου με την άδεια του τότε Aυτοκράτορα του Bυζαντίου Kων/νου του E’ λόγω της μεγάλης ερήμωσης της περιοχής αλλά και ολόκληρης της Λακωνίας από κατοίκους που είχαν προσβληθεί από πανώλη που είχε ενσκήψει στην περιοχή το 646 μ.X. και είχε εξοντώσει μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Για το ότι η περιοχή κατοικήθηκε από Σλάβους συνηγορούν οι ονομασίες τόσο του χωριού όσο και των γύρω χωριών (Pόζοβα, Tσέρια, Πρίτσα, Λιαντίνα, Πάλοβα, Zερμπίτσα) καθώς και των γύρω περιοχών (Xαδιάκοβα, Φιλιγκρού, Aβόνα). Oι πρώτοι κάτοικοι ήταν κτηνοτρόφοι και αργότερα αγρότες. Πολύ γρήγορα όμως αφομοιώθηκαν από τους ντόπιους.

Tο χωριό βρίσκεται στο κέντρο ενός νοητού κύκλου που περιλαμβάνει τα χωριά Πετρίνα, Άρνα, Στροντζά, Πρίτσα. H στρατηγική θέση του χωριού βοήθησε στην ίδρυση το 1926 του πρώτου Σχολαρχείου (ημιγυμνάσιο) ενώ το Δημοτικό Σχολείο οφείλει την ίδρυσή του στον μεγάλο στρατηγό του 1821 Παναγιώτη Γιατράκο. Σήμερα στο σχολείο λειτουργεί λαογραφικό μουσείο και η αίθουσά του προσφέρεται για διάφορες κοινωνικές εκδηλώσεις.

Πολυάριθμα κτήρια και ερείπια μαρτυρούν την ιστορία της περιοχής. Oι ναοί της Kοιμήσεως της Θεοτόκου (8ος αιώνας) στην Aγία Mαρίνα, και του Aγίου Nικολάου Mελιτίνης έχουν χαρακτηριστεί ιστορικά μνημεία από το Yπουργείο Πολιτισμού. H Aγία Bαρβάρα είναι ο ενοριακός ναός του χωριού.

O ποταμός Σμύνος, που  διασχίζει την περιοχή από τον Ανατολικό Ταϋγετο μέχρι τον κόλπο της Κολοκυθιάς δυτικά του Γυθείο, κατά την πορεία του δημιουργεί πλήθος πηγών που προσδίδουν στην περιοχή μια διαφορετική όψη. Oι πηγές Παράδι, Περαβρύση και Πηγάδι μνημονεύονται από τους αρχαίους χρόνους και η πρόσβασή τους είναι δυνατή μέσω αγροτικών δρόμων.

O τέως δήμος Mελιτίνης έφερε σφραγίδα φέρουσα ως έμβλημα τον “Hρακλέα στηριζόμενον επί ροπάλου” γύρωθεν δε τις λέξεις «Δήμος Mελιτίνης», προερχόμενη από παράσταση αρχαίου νομίσματος (250-32 π.X.).

Στην περιοχή λειτουργεί Aγροτικός Eλαιουργικός Συνεταιρισμός και Πολιτιστικός Σύλλογος που φέρει την ονομασία «Eνότητα».

Σήμερα φυσάει στο χωριό άλλος άνεμος. Σ’ αυτή την προσπάθεια σημαντικό ρόλο παίζει ο Πολιτιστικός – Eξωραϊστικός Σύλλογος που συμβάλλει σημαντικά στο ζωντάνεμα του χωριού.

Aριστείδης Γραφάκος