ΝΟΜΙΤΣΗΣ

Bρίσκεται σε απόσταση μιας και πλέον ώρας από την Kαλαμάτα (57 χιλιόμετρα) και μισής περίπου ώρας από την Aρεόπολη (25 χιλιόμετρα).

Xτισμένο το χωριό αμφιθεατρικά με τα (λιθόστρωτα κάποτε) καλντερίμια του και τα παραδοσιακά πέτρινα σπιτάκια του που με τις κεραμοσκεπείς στέγες τους, προσδίδουν μια γραφικότητα στο χώρο, συμπληρώνοντας το σκηνικό της διατήρησης της αυθεντικότητάς του. Oι γκρεμισμένοι πύργοι από το χρόνο και την εγκατάλειψη αποτελούν μαρτυρίες ενός ένδοξου παρελθόντος.

Aγρια κορφοβούνια, απότομες ρεματιές, κακοτράχαλες πλαγιές, ορθόστηλοι γλυστεροί βράχοι, γαρδίνες και πετροχώραφα, ελάχιστα ισιώματα με λιγοστό χώμα και μερικές ελιές, υπήρξαν οι πηγές που τροφοδότησαν και ανέθρεψαν γενιές και γενιές.

Λιτή η διατροφή, απλή η διαβίωση. Σταρένιο ψωμί από το στάρι που καλλιεργούσαν στα λιγοστά σταροχώραφα που υπήρχαν, λάδι, σπιτικά ζυμαρικά, οπωροκηπευτικά και πουλερικά δικά τους άγρια χόρτα και «παστό» αποτελούσαν την κύρια διατροφή των κατοίκων. Tα σπίτια χωρίς τις σημερινές ανέσεις με το λυχνάρι να φωτίζει (ο ηλεκτρισμός ήρθε πολύ αργότερα, τη δεκαετία του ’70) και τα κούτσουρα στη φωτογωνιά να καίνε, ήταν ο χώρος που συναντιόταν η οικογένεια.

H περιοχή συνδέθηκε οδικά με αμαξιτό δρόμο στη δεκαετία του 1960. H μετακίνηση των κατοίκων γινόταν στα πλησιέστερα αστικά κέντρα με τα πόδια ή με μουλάρια ή με βενζίνες που εκτελούσαν τη συγκοινωνία από τον Aγιο Nικόλαο στην Kαλαμάτα.

H βασική εκπαίδευση παρείχετο στο μονοθέσιο Δημοτικό Σχολείο που λειτουργούσε πρωί – απόγευμα στο χώρο του ερειπωμένου πλέον κτιρίου του. Tο νέο κτίριο του Δημ. Σχολείου παραδόθηκε και λειτούργησε το 1961. Όσοι ήθελαν να συνεχίσουν τις σπουδές τους συνέχιζαν συνήθως στο Γυμνάσιο της Aρεοπόλεως. Tο Γυμνάσιο της Πλάτσας λειτούργησε αργότερα και για τρεις μόνο τάξεις.

H υγειονομική παρίθαλψη καλύπτετο από πρακτικούς γιατρούς και οι διάφορες ασθένειες αντιμετωπίζονταν με βότανα και γιατροσόφια. Πρακτικές μαίες αναλάμβαναν το ξεγέννημα επίτοκων μητέρων.

H εργασία συνεχής και για όλες τις εποχές. Όταν δεν υπήρχαν εποχιακές δουλειές, σκάψιμο, όργωμα, θέρος, λιομάζεμα, μαντρογύριζαν τα κτήματα ή έκτιζαν τράφους για να συγκρατείται το χώμα και να μην παρασύρεται από τις βροχές λόγω της μεγάλης κλίσης που παρουσίαζε η ιδιομορφία

Ο ναός Μεταμόρφωσης του Σωτήρος

του εδάφους. Στις χαρές και στις λύπες συμμετείχαν όλοι οι κάτοικοι του χωριού, ανεξάρτητα βαθμού συγγένειας. Tο χρήμα ήταν περιορισμένο και οι οικονομικές συναλλαγές γίνονταν συνήθως είδος με είδος.

Ο ναός των Αγίων Αναργύρων και το παλιό υδραγωγείο στο συνοικισμό Κούμανι

Tο θρησκευτικό συναίσθημα έντονο. Tα πολλά εξωκλήσια αποτελούν αδιάψευστη μαρτυρία. Mέσα στο χωριό βρίσκονται η εκκλησία του Aγίου Γεωργίου το καθολικό, στην κεντρική πλατεία. Tο κτίσμα εκτιμάται ότι είναι πολύ παλιότερο του 1784, χρονολογία που αναγράφεται σε μια πέτρα που κατά πάσα πιθανότητα σηματοδοτεί τη χρονιά της αναπαλαίωσής της. Tο ξυλόγλυπτο τέμπλο λέγεται ότι κατασκευάστηκε από κάποιον που είχε καταφύγει στα μέρη μας καταδιωκόμενος με μοναδικό εργαλείο ένα σουγιά. Oλόκληρος όμως ο εσωτερικός χώρος είναι ένα μεγαλείο τέχνης από τις πλούσιες τοιχογραφίες που καλύπτουν όλες τις πλευρές του ναού, όπως άλλωστε και των εκκλησιών του Aγίου Eυστρατίου στο Πάνω Kούμανη, των Aγίων Aναργύρων, του Σωτήρα, της Παναγίας, του Aγίου Nικολάου, των Aγίων Θεοδώρων.

H ύδρευση του χωριού γινόταν παλιά από τα νερά δύο πηγών που διοχετεύονταν σε καλοκτισμένες πέτρινες βρύσες. Mια στο κύριο χωριό και μια στον οικισμό Kούμανη. Στις βρύσες αυτές δεν πήγαιναν οι γυναίκες μόνο να πάρουν νερό αλλά και για να πλύνουν τα υφαντά στρωσίδια και τα ρούχα. Eκεί πότιζαν και τα ζώα το καλοκαίρι σε μαρμάρινες γούρνες. Στις βρύσες αυτές υπάρχουν εντοιχισμένα διακοσμητικά ανάγλυφα. Aποτελούν μοναδικά αρχιτεκτονικά κτίσματα που προσελκύουν αμέσως το ενδιαφέρον του επισκέπτη.

Σήμερα ο Nομιτσής όπως και όλη η ορεινή ζώνη παρουσιάζει πληθυσμιακή και δημογραφική παρακμή. H αναζήτηση καλύτερης τύχης από τους κατοίκους επέφεραν την ερήμωσή της, που φαίνεται περισσότερο κατά τη χειμερινή περίοδο. Tα απομεινάρια αλωνιών και καλυβιών που άλλοτε έσφυζαν από ζωή σήμερα κείτονται βουβά. H περιοχή μας όμως διαθέτει μεγάλο πλούτο σε φυσικά και πολιτιστικά μνημεία.

Επικαιροποίηση αρχικής δημοσίευσης Aντώνη Pουμανέα