Μια Ηρωίδα Μανιατοπούλα Σπίτι μου – Σπιτάκι μου και φτωχοκαλυβάκι μου…!!! Χώμα, που γεννήθηκα, ποτέ μου δεν σ’ αρνήθηκα…!!!
Σπίτι μου – Σπιτάκι μου Αγιάτρευτο Μεράκι μου…!!! Κι αν τους κόσμους γύρισα, κοντά Σου ξαναγύρισα…!!!
Σπίτι μου – Σπιτάκι μου Πάλιωσαν οι θάλασσες…!!! Μονάχα εσύ δεν πάλιωσες…!!!
Ανθούλα μου, χίλιες φορές Αγαπημένη. Στην άκρη της Γης ξενιτεμένη, με την καρδούλα Σου με πίκρες φορτωμένη, μα πάντοτε σαν γνήσια Μανιατοπούλα πάντοτε αντρειωμένη!!! Με πίστη και πείσμα. Με θέληση και κουράγιο. Με δύναμη και πάθος έδωσες τους αγώνες Σου, τις νικηφόρες μάχες Σου και πάντοτε στην καρδιά Σου έκρυβες σαν άγιο φυλαχτό τον τόπο μας και το χωριό μας. Αυτή Σου την πελώρια Αγάπη για την Σβίνα μας την έδειξες και με το θάνατό Σου, αφού διάλεξες το κουρασμένο Σου κορμί ν’ αναπαυθή στο χώμα του χωριού μας, στου Άγιου Νικόλα το λουρί με τους γονείς κι όλους τους χωριανούς Σου. Ανθούλα μου, πόσα πολλά μάς δίδαξες, μ’ όλη Σου τη ζωή και με τον θάνατόν Σου!!! Ανθούλα μου, η ηρωίδα Μάννα με τους τρεις Σου γυιούς, που είναι Αετοί και Σταυραετοί!!! Άγγελοι κι Αρχάγγελοι!!! Ευχή Σου τους από ψυχής νάναι της Μάνης μας οι γυιοί και οι Λεβέντες!!! Νάχης καλό ταξίδι για τα παλάτια τ’ ουρανού. Εμείς θα Σε θυμόμαστε. Θα Σ’ Αγαπάμε πάντα…!!! Γεώργιος Σταύρου Μπόσινας