Τον Πέτρο Καστριτσέα τον γνώρισα το 1991, μέσα από τις αυτοδιοικητικές συνεργασίες γειτονικών περιοχών για την προώθηση θεμάτων κοινού ενδιαφέροντος. Ήταν αντιπρόεδρος στην Κοινότητα Καρδαμύλης και ο άνθρωπος που προωθούσε για επίλυση τα θέματα της καθημερινότητας, δεδομένου του ότι ο πρόεδρος, ο Βασίλης Ταταρέας βρισκόταν για μεγάλα χρονικά διαστήματα στην Αθήνα για την προώθηση επαγγελματικών του υποχρεώσεων. Από τη μακρά υπηρεσία του στην Αστυνομία Πόλεων είχε αποκτήσει αρκετά ποιοτικά χαρακτηριστικά, όπως την υπομονή, την ήρεμη αντίδραση σε άλλη γνώμη, αλλά και την εμμονή στη νομιμότητα. Σ` αυτόν οφείλεται ένα σημαντικό μέρος από όσα προωθήθηκαν εκείνη την τετραετία στην Καρδαμύλη και στους οικισμούς της. Προσπαθούσε, με τις μικρές του δυνάμεις, να ενισχύει τις διακοινοτικές συνεργασίες ξεπερνώντας εσωτερικές και εξωτερικές αντιδράσεις. Κυρίως, όμως, ήταν ένας καλός οικογενειάρχης παλιάς κοπής πασχίζοντας για τη ν πρόοδο των δύο παιδιών του, πάντα με τη συμβολή της συζύγου του, η οποία τον φρόντισε τα τελευταία χρόνια που ήταν ανήμπορος.
Λυπάμαι που έμαθα με πολύ μεγάλη χρονική καθυστέρηση το θάνατό του και δεν μπόρεσα να παρευρεθώ στην κηδεία του. Τον αποχαιρετώ από καρδιάς, μ` αυτό το μικρό κείμενο μνήμης, για το χαρακτήρα και την αυτοδιοικητική δράση του.
Νίκος Ευστρ. Μαραμπέας