ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΠΕΤΡΟΥΝΕΑΣ

Ένας ακόμα πρωταγωνιστής στις προσπάθειες των μικρών κοινωνιών της Μάνης να διαχειριστούν αποτελεσματικά τις κοινωνικές ανάγκες της περιοχής τους μέσω των αυτοτελών Κοινοτήτων που υπήρχαν μέχρι το 1998, ο Γρηγόρης Πετρουνέας, δεν βρίσκεται πιά κοντά μας.

Οι χωριανοί του της Τραχήλας του ανέθεσαν την προεδρία της Κοινότητάς τους όταν επέστρεψε από την Αμερική, όπου έζησε για αρκετά χρόνια. Προσπάθησε με φιλότιμο και ζήλο να ανταποκριθεί παρά τις ιδιομορφίες που παρουσίαζε η Τραχήλα, ένα χωριό που το χειμώνα οι μόνιμοι κάτοικοι ήταν ελάχιστοι. Τον βοηθούσε αρχικά ο παπα – Τάσος Ταταρέας που έκανε και χρέη Γραμματέα της Κοινότητας, αλλά μικροσκοπιμότητες του στέρησαν σύντομα αυτή τη βοήθεια. Μέχρι να οριστεί νέος Γραμματέας, και στη συνέχεια μέχρι να εξοικειωθεί με τις υποχρεώσεις του ο Κώστας Μπαζίγος που διορίστηκε, ο Γρηγόρης μου ζητούσε να βοηθήσω τουλάχιστο σε θέματα που είχαν επείγοντα χαρακτήρα. Έτσι τον πρωτογνώρισα και από τότε οι συναντήσεις μας ήταν πυκνές και οι συναντιλήψεις μας για την προώθηση των κοινών Μανιάτικων στόχων μόνιμες. Κατάφερε με μεγάλες προσπάθειες και με τη βοήθεια του Νομάρχη Παναγιώτη Φωτέα να πραγματοποιηθούν σημαντικά έργα στο λιμάνι και κατασκευή στηθαίων για την προστασία των σπιτιών του παραλιακού δρόμου από τον έντονο κυματισμό των νοτιάδων.

Οι φιλικές μας σχέσεις συνεχίστηκαν όχι μόνο κατά τα οχτώ χρόνια συμπόρευσης στον αυτοδιοικητικό χώρο, αλλά και στις επόμενες δεκαετίες. Απλά σ` αυτή την περίοδο ήταν συναναστροφές ήταν αραιότερες αλλά συχνά κατέληγαν σε κοινές βραδινές παρέες.

Τα τελευταία χρόνια, όταν συναντιόμαστε, μου παραπονιόταν για τα μικροπροβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε και η ενθάρρυνσή μου του ήταν ιδιαίτερα ωφέλιμη. Ήταν τυχερός γιατί στη σύζυγό του την Ποτούλα, και την οικογένειά της,  βρήκε πιστό συμπαραστάτη στην αντιμετώπιση των προβλημάτων υγείας που μεγάλωναν με το χρόνο.

Η εικόνα του Γρηγόρη σε διάφορες φάσεις των αυτοδιοικητικών μας δραστηριοτήτων έχει αποτυπωθεί και θα εμφανίζεται για να αναπλάθει μνήμες από εκείνα τα, παλιότερα και ποιοτικότερα, χρόνια.

Νίκος Ευστρ. Μαραμπέας