Έφυγε από κοντά μας στις 25 Ιουλίου 2023 ο Στυλιανός Κοτσόβολης, ο τελευταίος της παλαιάς «φρουράς» των Κοτρωνιωτών. Κηδεύτηκε στο νεκροταφείο της Ζωοδόχου Πηγής, δίπλα στην αγαπημένη του σύζυγο Σταματία Κοτσόβολη, συνοδευόμενος από τα παιδιά, τα εγγόνια του, συγγενείς και φίλους.
Ο Στυλιανός Κοτσόβολης, το τέταρτο παιδί της οικογένειας Σταύρου Κοτσόβολη, γεννήθηκε στο Κοτρώνι το 1933. Έζησε εκεί τα 10 πρώτα χρόνια της ζωής του και μετά το θάνατο του πατέρα του ακολούθησε τον αδελφό του, μετέπειτα Αρχιμανδρίτη Νίκωνα Κοτσόβολη, και τη μητέρα του Κυριακούλα, στο Βραχάτι και αργότερα στο Ξυλόκαστρο Κορινθίας Ακολούθησαν σπουδές στο Πάντειο και στη Νομική και ο διορισμός του στο Υπουργείο Γεωργίας στο Καρπενήσι, όπου γνώρισε τη μετέπειτα σύζυγό του, Σταματία. 16 χρόνια έζησαν στην Καβάλα όπου έφεραν στον κόσμο τα τρία αγαπημένα τους παιδιά. Τον Σεπτέμβριο του 1976 μετακόμισε στην Αθήνα, μετά την τοποθέτησή του ως Διευθυντή του Υπουργείου Γεωργίας και έφτασε στο ανώτατο κλιμάκιο της ιεραρχίας. Βρισκόμενος πιο κοντά στο χωριό του πια, είχε την ευκαιρία να ασχοληθεί ενεργά με την αναβάθμισή του, καθώς εντωμεταξύ είχε καταστεί σχεδόν ακατοίκητο κι εγκαταλελειμμένο. Όχι μόνο ανακαίνισε την πατρική του οικία, την οποία υπεραγαπούσε, αλλά φρόντισε και για την ουσιαστική αναβάθμιση των βασικών υποδομών του Κοτρωνιού.
Ήταν ο κύριος υπεύθυνος, χρηματοδοτώντας μαζί με λίγους ευκατάστατους ντόπιους αλλά και ξένους ιδιοκτήτες σπιτιών του χωριού, των οποίων ζήτησε την οικονομική βοήθεια, εξασφαλίζοντας παράλληλα σημαντική ενίσχυση της Κοινότητας Πλάτσας από τον κρατικό προϋπολογισμό της Διεύθυνσης Δασών για τη χάραξη του δρόμου του Κοτρωνίου και την υδροδότησή του με την κατασκευή δεξαμενής. Το Κοτρώνι αποτελούσε για εκείνον τον ομφαλό της γης, γι’ αυτό άλλωστε επέλεγε να περνάει εκεί το μεγαλύτερο μέρος των τελευταίων χρόνων της ζωής του. Ο θάνατός του σηματοδοτεί ουσιαστικά το τέλος της παλαιότερης γενιάς των κατοίκων του. Μέσω μιας σειράς έργων και ενεργειών, που πάντα ταπεινά και αθόρυβα έκανε, συνετέλεσε ουσιαστικά στην αναβάθμιση, αναγέννηση και συνέχειά του, καθιστώντας τον εαυτό του άρρηκτα συνδεδεμένο με την ιστορία του Κοτρωνιού.
Σε όλη του τη ζωή αποτέλεσε, με το παράδειγμά του, ζωντανό φάρο ήθους και αξιών. Παρότι υπηρέτησε στα ανώτατα κλιμάκια της δημοσιοϋπαλληλικής ιεραρχίας, συνεργαζόμενος με ανώτατους πολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες της χώρας, ουδέποτε αυτό κατέστη ικανό να διαβρώσει ή αλλοτριώσει τον χαρακτήρα του, ο οποίος παρέμεινε αναλλοίωτος, καθοριζόμενος από αρχές και αξίες που του εντρύφησαν οι γονείς του, Σταύρος και Κυριακούλα, και ο αδελφός του Αρχιμανδρίτης, Νίκων. Η αφοσίωσή του στην οικογένειά του ήταν παροιμιώδης. Στάθηκε δίπλα στη μητέρα του μέχρι τις τελευταίες στιγμές της ζωής της, καθώς και στον αδελφό του, του οποίου το όνομα έδωσε στον υιό του, ως ένδειξη σεβασμού και αναγνώρισης για όσα του πρόσφερε ως δεύτερος πατέρας. Τα αδέλφια του, Γιώργος και Ελένη, καθώς και τα τέκνα αυτών, ήταν πάντα στην καρδιά και στο μυαλό του.
Την αγάπη του για τη Μάνη εμφύσησε στα παιδιά και στα τέσσερα εγγόνια του, Δημήτρη, Στέλιο, Στέλιο και Γιώργο, τα οποία τον ακολουθούσαν τα καλοκαίρια στο όμορφο Κοτρώνι. Τέλος, η αγαπημένη του σύζυγος Σταματία. Τη λάτρεψε. Μισό αιώνα μαζί. Σε χαρές και λύπες. Από την πρώτη γνωριμία στο Καρπενήσι, στην Καβάλα, όπου αγαπήθηκαν απ΄ όλους, στην Αθήνα, και τέλος στο αγαπημένο Κοτρώνι. Από τη στιγμή που αυτή έφυγε τον Φλεβάρη του 2019, ζούσε για τη στιγμή που θα τη συναντούσε και πάλι. Ποτέ δεν μπόρεσε να αποδεχτεί ότι εκείνη έφυγε πρώτη …
Εμείς τα παιδιά του, Κυριακή, Νίκων και Αγγελική θα τον θυμόμαστε πάντα, ευγνωμονώντας τον γι΄ αυτό που ήταν και γι’ αυτά που μας χάρισε. Να ‘σαι καλά πατέρα! Μας φρόντισες καλά! Σε ευχαριστούμε για όλα! Φιλιά στη μαμά! Σας αγαπάμε!
Τα παιδιά σου Κυριακή, Νίκων, Αγγελική