Αρχείο κατηγορίας εφημερίδα

Νεκρός από πνιγμό ο ιεροκήρυκας της Μητρόπολης Μάνης Ανδρέας Μπολοβίνος.

 

Την Τρίτη 20 Μαρτίου, εντοπίστηκε νεκρός στη θαλάσσια περιοχή των Καλυβίων του δήμου Ανατολικής Μάνης, ο αρχιμανδρίτης της Μητρόπολης Μάνης Ανδρέας  Μπολοβίνος .

O αρχιμανδρίτης ξεκίνησε με το όχημά του από το Γύθειο, ενώ το σήμα του κινητού του σταμάτησε να εκπέμπει στις 7:20΄ μμ της Δευτέρας, με το τελευταίο στίγμα να δίνεται από την ευρύτερη περιοχή του Κότρωνα.

O Ανδρέας Μπολοβίνος γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1955. Χειροτονήθηκε διάκονος στις 3/6/2006 και πρεσβύτερος στις 4/6/2006. Ιδιαίτερα καλλιεργημένος πνευματικά, ήταν πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών από το 1978 και της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών από το 1989.

Από την ημέρα της χειροτονίας του υπηρετούσε ως ιεροκήρυκας στη Μητρόπολη Μάνης. Είχε αναπτύξει σημαντική ιεροκηρυκτική δραστηριότητα, ασκώντας παράλληλα αφιλοκερδώς την ιατρική ως παιδοψυχολόγος.

Από κοινού με τον πρόσφατα αποθανόντα Μητροπολίτη Μάνης Χρυσόστομο είχαν παραχωρήσει στο ίδρυμα «Χαμόγελο του παιδιού» κτιριακή ιδιοκτησία τους στον οικισμό που βρέθηκε νεκρός, τα Καλύβια, για να στεγαστούν κατασκηνώσεις των παιδιών που το ίδρυμα αυτό φιλοξενεί.

Χρυσό μετάλλιο για τον Λ. Πετρούνια στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ενόργανης Γυμναστικής που διεξήχθη στο Μπακού

Νέος θρίαμβος για τον Λευτέρη Πετρούνια, ο οποίος στο Παγκόσμιο Κύπελλο ενόργανης γυμναστικής, που διεξήχθη στο Μπακού του Αζερμπαϊζάν, κατέκτησε και πάλι το χρυσό μετάλλιο στους κρίκους με 15,333 βαθμούς και συντελεστή δυσκολίας 6,40. Αυτό είναι το 8ο συνεχόμενο χρυσό που κατακτά ο Έλληνας Ολυμπιονίκης και παγκόσμιος πρωταθλητής κατά τους τελευταίους 22 μήνες!

Τον «άρχοντα των κρίκων», ο οποίος είχε πρωτεύσει και στον προκριματικό με 15,400 β., ακολούθησαν στο βάθρο ο Τούρκος Ιμπραΐμ Τσολάκ με 15,100 β. και ο Κινέζος Σινγκιού Λαν με 14,866 β.

Για τον Λευτέρη Πετρούνια αυτή είναι η τρίτη φορά που φεύγει θριαμβευτής από το Μπακού, σε ισάριθμες «επισκέψεις» στην πρωτεύουσα του Αζερμπαϊτζάν την τελευταία τριετία, αφού είχε νικήσει τόσο στην περσινή διοργάνωση, όσο και στους Ευρωπαϊκούς Αγώνες του 2015. Ταυτόχρονα, διεύρυνε το εκπληκτικό αήττητο σερί, που αριθμεί πλέον 8 συνεχόμενες νίκες από τον Μάιο του 2016 μέχρι σήμερα, συμπεριλαμβανομένων δύο Ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων, δύο Παγκόσμιων πρωταθλημάτων και των Ολυμπιακών Αγώνων του Ρίο Ντε Τζανέιρο.

Αεροπορικές συνδέσεις της Καλαμάτας με 30 πόλεις του εξωτερικού, αύξηση 22% στη διακίνηση επιβατών.

Σε 287.412 ανήλθαν οι αφίξεις και αναχωρήσεις επιβατών, όλων των κατηγοριών πτήσεων, τις οποίες εξυπηρέτησε ο αερολιμένας Καλαμάτας «Καπετάν Βασίλης Κωνσταντακόπουλος» κατά το έτος 2017. Ο αντίστοιχος αριθμός για το 2016 ήταν 235.345 επιβάτες, δηλαδή κατεγράφη αύξηση 22,1% στη συνολική κίνηση του αερολιμένα μεταξύ των ετών 2017 και 2016. Η αύξηση στον αριθμό επιβατών πτήσεων εσωτερικού ήταν 138%, σε εκείνον των επιβατών πτήσεων εξωτερικού 13% και στους επιβάτες πτήσεων αεροταξί / VIP Business. 54%.

Κατά το έτος 2018, ο αερολιμένας Καλαμάτας «Καπετάν Βασίλης Κωνσταντακόπουλος» θα εξυπηρετήσει τις μετακινήσεις εσωτερικού (συνδέσεις με Θεσσαλονίκη, Ρόδο και Κύθηρα) και εξωτερικού. Σύμφωνα με τα μέχρι τώρα δεδομένα, η Καλαμάτα θα συνδεθεί με 30 πόλεις του εξωτερικού κατά το έτος 2018, έναντι 23 συνδέσεων κατά το έτος 2017, όπως είχαν ανακοινωθεί την ίδια περίοδο πέρυσι. Οι συνδέσεις το 2018 αναμένεται να είναι οι εξής: Λάρνακα Κύπρου, Λιλ Γαλλίας, Κοπεγχάγη, Μπρατισλάβα Σλοβακίας, Άμστερνταμ, Φρανκφούρτη, Πράγα, Λιόν Γαλλίας, Τελ Αβίβ, Λονδίνο, Παρίσι, Κατοβίτσε Πολωνίας, Βιέννη, Μόναχο, Στοκχόλμη, Ντίσελντορφ, Ναντ Γαλλίας, Μιλάνο, Μόσχα, Μάντσεστερ, Μπέρμιγχαμ, Ερεβάν Αρμενίας (ΝΕΟ ΔΡΟΜΟΛΟΓΙΟ), Ανόβερο, Όσλο, Μπρίστολ (ΝΕΟ), Βρυξέλλες (ΝΕΟ), Γενεύη (ΝΕΟ), Ίνσμπρουκ, Βουκουρέστι (ΝΕΟ), Στουτγάρδη (ΝΕΟ).

ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ ΓΑΪΤΑΝΑΡΟΣ

Την τελευταία του πνοή, ύστερα από πολύμηνη νοσηλεία, άφησε το μεσημέρι της Δευτέρας 12 Φεβρουαρίου σε ηλικία 91 ετών, ο συμπατριώτης μας (γεννήθηκε το 1927 στους Δολούς της Δυτικής Μάνης) επιχειρηματίας Λυκούργος Γαϊτανάρος. Μπορεί ο θάνατός του να προέκυψε ως απότοκος της μακράς ασθενείας του, όμως η είδηση του δημιούργησε βαθειά λύπη σε πολλές κοινωνικές ομάδες, λόγω της έντονης προσωπικότητάς του. Πρωταγωνίστησε για πολλές δεκαετίες, από το προσκήνιο ή το παρασκήνιο, σε πολλούς τομείς ανθρώπινης δραστηριότητας, στο εμπόριο, στις τουριστικές επιχειρήσεις, στην πολιτική, στον αθλητισμό και κυρίως σε όλες τις υποθέσεις μανιάτικου ενδιαφέροντος. Η σφραγίδα του ήταν έντονη για πολλές δεκαετίες στο χώρο του εμπορίου λαδιού, στον ξενοδοχειακό τομέα ως συνιδιοκτήτης με τον Κώστα Κουτουμάνο του μεγάλου ξενοδοχείου ΦΑΡΑΙ ΠΑΛΛΑΣ της Καλαμάτας, και στον τομέα του αθλητισμού, που ως πρόεδρος της ποδοσφαιρικής ομάδας της Καλαμάτας, στις αρχές της δεκαετίας του ’70, την ανέβασε δύο φορές στην Α’ Εθνική Κατηγορία.
Στάθηκε αρωγός στην εκδοτική μας προσπάθεια, από την αρχική περίοδο πριν από 20 χρόνια, και συμμετείχε ανελλιπώς σε όλες τις εκδηλώσεις που διοργάνωνε η ΜΑΝΙΑΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ. Υιοθετούσε τις απόψεις που προβάλαμε με τα δημοσιεύματά μας από τις στήλες αυτής της εφημερίδας και πρόβαλε όπου βρισκόταν την ιδέα της Ενιαίας Μάνης, ως προαπαιτούμενο για την επιτυχή διεκδίκηση των δικαιούμενων της περιοχής μας στον τομέα της ανάπτυξης.
Ήταν ακμαίος και δραστήριος μέχρι πρόσφατα, αλλά ο θάνατος της συζύγου του Φιλάνθης Καμαρινέα, το 2017, του προκάλεσε αποδιοργάνωση και πτώση των ενδιαφερόντων του. Οι συντελεστές της ΜΑΝΙΑΤΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ εκφράζομε τα θερμά συλλυπητήριά μας στα δυο παιδιά του, τον Παναγιώτη και τον Ιωάννη και στις οικογένειές τους.

HISTORIC AWARENESS AND MANIOTS OF FUTURE GENERATIONS

A development which has been taking place in Mani for the past two decades has brought not only financial gains to our region, but also new practices and mindsets. These are the customs and mentalities of both visitors/tourists and of new settlers. As long as these new characteristics are in harmony with our own culture, they are welcome. However, when these new customs are not in harmony with our values, then there is the danger that the local culture and the specific nature of Mani (the particular character of the area), which is the product of many generations of Maniots practising the same customs and cultural norms, will change drastically. In order to avert this risk, coordinated actions of the whole region are needed; unfortunately, this kind of initiative has not as yet been undertaken. The question now is: how many people are aware of these risks, and even more important, how many local people are willing to undertake action in order to preserve the Maniot culture?

It is hopeful for the region that according to the prebookings for the Greek tourist season of 2018, there will be an increase of 10% in tourists. Some of these visitors will visit Mani, which means increased business in our area. The beauty of our natural environment and the welcoming nature of Maniots are well known and do not need to be praised in our column. However, what would really help local entrepreneurs is if first-time visitors became repeated visitors to Mani and if they advertised our region to friends and acquaintances. It is certain that visitors would enjoy their stay in Mani more, if they were to get to know our cultural monuments through quality foreign-language publications on our cultural heritage and through well-documented guided tours. The same can be said about the local cuisine and local food ingredients. Some progress has already been made in these areas, but these are mostly isolated actions that need to be grouped together and systematised. The long-term preservation of the main characteristics of our area (i.e., nature, climate, cultural heritage, history) needs stronger coordinated action across the whole region of Mani.

A small tour of our villages reveals very different demographics than thirty (30) years ago. In some villages the new settlers are more numerous than Maniots. The question now is the following: which culture and lifestyle are going to prevail? The local culture that was developed many centuries ago or the culture of the new settlers? This issue is crucial, particularly for the indigenous inhabitants who believe in Mani and our heroic ancestors and have spoken in public about these issues. These people in particular should look for innovative ideas and suggestions, so that they can support the preservation of the local culture not only with words, but also with actions, which might require some small personal sacrifice.

The new residents of our region can generally be divided into two large groups: a) those who come from countries with a high level of civilisation, particularly from western European counties, and b) those who started coming to Greece after the collapse of the former Eastern Bloc, thirty (30) years ago; these economic migrants continued to arrive in Mani for twenty (20) years after the fall of the communist block. This flow only stopped with the Greek economic crisis. In spite of the economic crisis, many of the economic migrants stayed in our country, and most of them have now become permanent residents. Their children were born and raised here.

The first group of the new inhabitants of Mani (citizens of western European nations) already had a lot of knowledge about our area before they settled here; actually, most of them settled here exactly because of this knowledge. The second group, however, (the economic migrants from the former Eastern block) had very little knowledge about our area; even today, they have learned very little about Mani, because the constant struggle for survival leaves them with little time for anything else. Both of these groups are characterised by a general lack of interest in acquiring more knowledge about the Maniot culture and our heroic traditions. The children of these new residents might attend regular public Greek schools, however, even these children who were born in Greece, do not learn about Maniot culture. There is no formal teaching of the local culture, and in the few schools where this teaching takes place, it is incomplete and uncoordinated.

This last thought brings us to the following crucial question: how much knowledge about Mani, its culture and its history will the inhabitants of Mani of the next one or two generations have? Have the leaders of the municipalities of our area reflected at all on this issue? If they have, should they not be coordinating their actions, so that they can draft and implement long-term integral-type programs, which year after year will promote the cultural identity of our area to present and future generations? Should they not be promoting , the whole range of our local culture, from our dietary habits to the local Maniot mores, customs and traditions based on past entitlement?

We are leaving these questions unanswered, in the hope that some enlightened local leader might be moved by this editorial and undertake some belated action.

Δύο βραβεία κορυφαίου αθλητή 2017 στο Λευτέρη  Πετρούνια

Ο συμπατριώτης μας, με καταγωγή από τη Λάγεια, Λευτέρης Πετρούνιας, στη διαδικασία της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας (UEG) για την ανάδειξη των κορυφαίων αθλητών και ομάδων στη χρονιά που έφυγε, επικράτησε σε δύο κατηγορίες, αυτές του Κορυφαίου Ευρωπαίου Αθλητή και της Κορυφαίας Εμφάνισης για το 2017. Ο Πετρούνιας συγκέντρωσε 5.277 ψήφους, στην κατηγορία ευρωπαίου αθλητή της χρονιάς, και με ποσοστό 61% άφησε πολύ πίσω τον δεύτερο Μάριαν Ντραγκουλέσκου (2.545 ψήφους και ποσοστό 29%). Όσον αφορά την κορυφαία εμφάνιση της χρονιάς, ήταν άπιαστος με 7.798 ψήφους που μεταφράστηκε στο απίστευτο 87%!

Ο δύο φορές πρωταθλητής κόσμου και τρεις φορές πρωταθλητής Ευρώπης στους κρίκους, στις δηλώσεις του τόνισε: «Θέλω να ευχαριστήσω την UEG, που είχε την πολύ καλή ιδέα να δημιουργήσει αυτό τον θεσμό και που με πρότεινε ως υποψήφιο σε δύο κατηγορίες. Η θέσπιση των ετήσιων ευρωπαϊκών βραβείων ήταν μία κίνηση που χρειαζόταν το μεγάλο άθλημα της Γυμναστικής, για να αποκτήσει ακόμα ευρύτερη προβολή και για να δοθεί η ευκαιρία στους φιλάθλους να έρθουν πιο κοντά μας. Ελπίζω αυτή η πρωτοβουλία να συνεχιστεί και να γίνεται πιο δυνατή κάθε χρόνο.

Θα ήθελα να απευθύνω ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ στους χιλιάδες φιλάθλους που με στήριξαν και που μου χάρισαν με την ψήφο τους αυτά τα δύο πολύ σπουδαία έπαθλα. Ο κόσμος έδειξε για άλλη μια φορά ότι πιστεύει σ’ εμένα, ότι με αγαπά πολύ και αναγνωρίζει την αξία όλων των διακρίσεων που έχουμε πετύχει τα τελευταία χρόνια. Η ανταπόκρισή του είναι συγκινητική και με γεμίζει δύναμη για την συνέχεια.

Δεσμεύομαι ότι και μέσα στο 2018 θα προσπαθήσω να φανώ αντάξιος αυτών των διακρίσεων, ώστε να προσφέρω κι άλλες χαρές σε όλους τους ανθρώπους που μου δείχνουν την εκτίμηση και την αγάπη τους».

Η κοπή πρωτοχρονιάτικης πίτας του Συλλόγου Μανιατών Καλαμάτας.

Το Σάββατο 20 Ιανουαρίου ο Σύλλογος Μανιατών Καλαμάτας τίμησε τη Μαρίζα Κωχ για την προσφορά της στη μουσική και την αγάπη της για τη Μάνη, κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης για την κοπή της βασιλόπιτας στην αίθουσα εκδηλώσεων «Περρωτή».

Τη μουσική παρουσία της Μαρίζας Κωχ πλαισίωσαν οι μουσικοί Μιχάλης Νικόπουλος (μπουζούκι και λαούτο) και Κατερίνα Κυρμιζή (κιθάρα και τραγούδι). Συμμετείχαν μαζί της, σ’ ένα παιδικό πρόγραμμα, και τα παιδιά που παρευρέθηκαν στην εκδήλωση.

Ακολούθησε γλέντι μέχρι τις πρωινές ώρες ενώ τυχερή της βραδιάς αναδείχτηκε η κ. Αθηνά Ξανθάκη (Πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Γυναικών Μάνης), στην οποία έτυχε το φλουρί από την πρωτοχρονιάτικη πίτα, κερδίζοντας έναν πίνακα του ζωγράφου κ. Τζαμουράνη, προσφορά του Συλλόγου.

Παρευρέθηκαν οι βουλευτές Γιώτα Κοζομπόλη και Δημήτρης Κουκούτσης, εκπρόσωπος του Δημάρχου Καλαμάτας Παναγιώτη Νίκα, περιφερειακοί και δημοτικοί σύμβουλοι, πολιτιστικοί σύλλογοι και πλήθος κόσμου.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΡΙΝΕΑΣ

Χάσαμε ένα πρόσωπο – υπόδειγμα αγωνιστικής διάθεσης για ζωή και απόκτηση γνώσεων. Έναν άνθρωπο που είχε καταφέρει τη σωματική μειονεξία να την εξισορροπήσει με ολοκληρωμένη διανοητική  ανάπτυξη. Η ζωή του ήταν διαρκής πάλη για τη διαχείριση των εμπλοκών στην κινητικότητά του,  με την  προμήθεια σύγχρονων και πρωτότυπων μέσων μετακίνησης. Η πάλη αυτή τον έβγαζε νικητή για πολλές δεκαετίες. Έτσι μπορούσε να προωθεί και τις πνευματικές του ανησυχίες, εκείνες για τις οποίες χρειαζόταν αναζήτηση και έρευνα εκτός σπιτιού. Το αναφέρω αυτό γιατί το σπίτι του ήταν ένα σύγχρονο εργαστήρι συνδέσεων στο διαδίκτυο, εφοδιασμένο με σύγχρονους υπολογιστές, εκτυπωτές, σκάνερ, ψηφιοποιητές φωτογραφικών αρχείων και όλα τα άλλα απαραίτητα ηλεκτρονικά εξαρτήματα.

Το Χρήστο το γνώρισα το 1998. Με επισκέφθηκε και μου ανέφερε ότι συμπαρατάσσεται στην προσπάθειά μας να επεκτείνομε την αλληλεγγύη σε όσο το δυνατό περισσότερους συμπατριώτες μας. Όπως επίσης και στην προσπάθειά μας  να αναζητάμε διαρκώς τρόπους  προώθησης μηνυμάτων πολιτισμού και ειρηνικών διευθετήσεων σε όλες τις εμπλοκές που παρουσιάζονται μεταξύ των μελών των μικρών μανιάτικων κοινωνιών. Σ` αυτές τις ιδέες είχε την πλήρη συμπαράσταση και σύμπραξη της συζύγου του Παναγιώτας Παπακώστα που στεκόταν δίπλα του, στις ανάγκες της καθημερινότητας και στην προώθηση των ιδεών του, για πολλά χρόνια από τότε που τη γνώρισε.

Από τότε τα χρόνια κυλούσαν με συναντήσεις, αραιές αλλά πάντοτε συναισθηματικές, και τηλεφωνικές επικοινωνίες, μέσω των οποίων με ενημέρωνε για τις αναζητήσεις και έρευνές  του στον τομέα του πολιτισμού. Πρώτος αυτός, πριν από δέκα χρόνια με ενημέρωσε για τις εκτεταμένες ψηφιοποιήσεις παλαιών βιβλίων, που είχαν πραγματοποιήσει πολλά ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, και τη δυνατότητά του για  πρόσβαση σ` αυτά και το «κατέβασμά» τους από το διαδίκτυο μέσω κωδικών αριθμών που του είχαν παραχωρηθεί. Με ενημέρωνε επίσης τακτικά, για τα αποκτήματα σπάνιων βιβλίων, που κατάφερνε να τα αγοράζει σε διενεργούμενες δημοπρασίες. Φιλοδοξούσε να δημιουργήσομε, μέσω της «Μανιάτικης Αλληλεγγύης», ένα κέντρο πολιτισμού στην περιοχή μας, με βιβλιοθήκη έντυπων και ψηφιοποιημένων εκδόσεων που θα είχε βάση τα βιβλία του, ώστε να γίνουν προσιτά, έντυπα βιβλία και ψηφιακά αρχεία, στους ενδιαφερόμενους πολίτες της περιοχής μας, ιδιαίτερα στους νέους.

Μιλήσαμε, για τελευταία φορά, τα Χριστούγεννα και επαναλάβαμε όλες αυτές τις φιλόδοξες σκέψεις. Συμφωνήσαμε, μάλιστα, να συναντηθούμε σύντομα για να τις ταξινομήσομε και να τους δώσομε και χρονοδιάγραμμα εξέλιξης. Δυστυχώς, ήλθε το φρικτό του τέλος για να ανασχέσει αυτή την προοπτική. Όμως, οι ιδέες που είχε ο Χρήστος και η έμμονη προσπάθειά του για την υλοποίησή τους στην πράξη,  ωθούν, όσους τις ενστερνιζόμαστε, να τις  προχωρήσομε στο μέτρο του αντικειμενικά εφικτού. Εξ` άλλου, τα μηνύματα για ειρηνικά έργα και έργα πολιτισμού, που προωθούσε πρώτος στη Μάνη της σύγχρονης περιόδου ο Νικήτας Νηφάκης πριν από δύο αιώνες, αποτελούν το μόνο τρόπο διατήρησης των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της περιοχής μας στον αιώνα της παγκοσμιοποίησης που προχωρά με γρήγορους και αφομοιωτικούς ρυθμούς. Όσο προωθούμε αυτά τα έργα, είμαι βέβαιος ότι το ανήσυχο πνεύμα του Χρήστου θα εφησυχάζει και θα ηρεμεί.

Νίκος Ευστρ. Μαραμπέας