Αυτές τις ημέρες συνοδεύσαμε το θείο μου Δημήτριο Νηφάκο, το θείο μου το Μήτσο για όλους εμάς τους δικούς του, σε μια δύσκολη, τελευταία επιστροφή στην πατρική, γενέθλια γη που πρωτοείδε το φως, το Φεβρουάριο του 1940, ένα ταξίδι που άλλοτε με τόση χαρά και ανυπομονησία έκανε. Γιος του Καλλίμαχου και της Φιλάνθης και αδελφός της Παναγιώτας, του Νικήτα, της Πηνειώς και της Μαρίας.

Ακριβέ μου θείε , με αγάπη σεβασμό και λύπη σ’ αποχαιρετούμε.

Όλοι εμείς σ΄ ευχαριστούμε για την ουσιαστική και διακριτική παρουσία σου στη ζωή μας. Το πέρασμά σου στη ζωή δεν πέρασε απαρατήρητο. Μια δυνατή, ξεχωριστή προσωπικότητα, έξυπνος και δυναμικός, με ιδιαίτερες ικανότητες, ακέραιο χαρακτήρα και προσωπικές αξίες.

Στάθηκε όρθιος και πάλεψε στις πολλές δυσκολίες της ζωής, όρθιος με το ανάστημα πάντα ψηλά.

Τα λόγια του λίγα μετρημένα και με βάρος δεν είχαν απόσταση από τις πράξεις του. Ο τρόπος ζωής του ταυτόσημος με τις αξίες του.

Καλός, έντιμος επαγγελματίας με ήθος και συνέπεια, αυθεντικός, εργατικός, αγωνιστής, άνθρωπος της ευθύνης, είχε κερδίσει αναγνώριση και εκτίμηση.

Πολύτιμος για την οικογένεια του, τη γυναίκα του Βούλα και τα παιδιά του, άνθρωπος της προσφοράς, πάντα προστατευτικός με όλους, αφοσιωμένος τόσο στη στενή όσο και την ευρύτερη οικογένεια μας, μια καρδιά ανοιχτή για όλους με κατανόηση. Στις δύσκολες στιγμές πάντα παρών να βοηθήσει, ενέπνεε σεβασμό και ασφάλεια.

Με τη στάση του στη ζωή έδειξε το δρόμο στα τέσσερα όμορφα κορίτσια του εσωτερικά και εξωτερικά, με μόρφωση, παιδεία τη Μαρία, τη Φιλάνθη, την Σωτηρία και τη Χριστίνα –Φαίδρα στα οποία εμφύσησε μαζί με την ικανή μητέρα τους αξίες, συνεχίζουν το δρόμο που χάραξε και τον τιμούν.

Όπως ήταν αθόρυβος αλλά ουσιαστικός μαχητής στην ζωή έτσι και στην ασθένεια πάλεψε για πολύ καιρό ένα αγώνα δύσκολο και επώδυνο πάντα με συμπαραστάτες και συμμαχητές φύλακες αγγέλους, την δυνατή γυναίκα του και τα τέσσερα παιδιά, ασταμάτητα, ακούραστα και αθόρυβα. Ο αγώνας δύσκολος και τελικά άνισος, στις 21 Αυγούστου, 12.48 ξημερώματα, ένα δυνατό κλαδί από το δέντρο της οικογένειας έσπασε.

Είμαστε περήφανοι για σένα θείε μου για το πέρασμά σου, την στάση ζωής σου. Με πολλούς τρόπους θα είσαι πάντα παρών στην οικογένεια. Σε κλείνουμε βαθιά μέσα στην καρδιά μας. Σε αποχαιρετούμε με συγκίνηση, λύπη, αγάπη και αίσθημα σεβασμού.

Καλό σου ταξίδι.

Μαρία Αντωνάκου