Ο Τάσος Γουδέλης (Αθήνα,1949-12.9.2025), ήταν πεζογράφος, κριτικός κινηματογράφου, εκδότης. Καταγόταν από το Καρυοβούνι της Δυτικής Μάνης και ήταν ανιψιός του πεζογράφου και ιδρυτή των εκδόσεων Δίφρος, όπως και του περιοδικού Καινούρια Εποχή, Γιάννη Γουδέλη. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ανέπτυξε κατά τα φοιτητικά του χρόνια στη Δικτατορία έντονη πολιτική δράση. Φοίτησε στη Σχολή Κινηματογράφου και Θεάτρου Σταυράκου. Από το 1982 ήταν συνεκδότης του λογοτεχνικού περιοδικού Το Δέντρο, με τον ποιητή και πεζογράφο Κώστα Μαυρουδή. Συνεργάστηκε σε σταθερή βάση με το ένθετο της Βιβλιοθήκης της εφημερίδας Ελευθεροτυπία, γράφοντας κυρίως για ξένους πεζογράφους.

Ήταν μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου και συμμετείχε στα φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και Δράμας, ως μέλος επιτροπών. Μερικά από τα σημαντικά κινηματογραφικά του μελετήματα είναι αυτά για τον Όρσον Γουέλς (1985)· τους αδελφούς Πάολο και Βιτόριο Ταβιάνι· Τζον Χιούστον. Ένα πορτραίτο (1988) και το δοκίμιό του Ουτοπία και χάος (1986). Από τα πεζά του, αξιοπρόσεκτα τα Αρπακτικά (1990)·Πρωινή επίσκεψη (1993)·Σκιές γυναικών (1996)·Ο ύπνος του Άλφρεντ (1999)·Η γυναίκα που μιλά (2002).

Το 2003 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος και το Βραβείο Διηγήματος του περιοδικού Διαβάζω για τη συλλογή διηγημάτων του Η γυναίκα που μιλά (2002). Δίδαξε ιστορία του κινηματογράφου στη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, σενάριο σε κινηματογραφικές σχολές καθώς και στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Υπήρξε αρχισυντάκτης της σειράς ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ2 Εποχές και συγγραφείς.