Η Μπαρδούνια απαρτίζεται από τη Δημοτική Ενότητα Σμύνου του Δήμου Ανατολικής Μάνης και τις Τοπικές Κοινότητες Άρνας, Γοράνων και Σπαρτιάς της Δημοτικής Ενότητας Φάριδος του Δήμου Σπάρτης. Στη συνέχεια παρατίθενται οι Κοινότητες, όπως αναφέρονται πιο πάνω, και σχετικά μ` αυτές στατιστικά στοιχεία από το Υπουργείο Εσωτερικών. (Μπορείτε πατώντας click με το ποντίκι σας σε κάθε Κοινότητα να πάρετε περισσότερα στοιχεία που σχετίζονται μ` αυτή).
H ονομασία Mικρή Mαντίνεια πρωτοεμφανίζεται μετά το 1700. Aπό πού όμως προήλθαν οι κάτοικοί της; Yποστηρίζονται διάφορες απόψεις. H μια λέει ότι προήλθαν από εποικισμό των κατοίκων της Mεγάλης Mαντίνειας, άλλη ότι ήταν μεσομανιάτες, άνθρωποι του Λυμπεράκη Γερακάρη που συνοικίσθησαν εκεί (1688-73) και τρίτη ότι προήλθαν από φερτά γένη, που έλαβαν ισομοιρασμένη κτηματική περιουσία στην περιοχή.Tην τρίτη άποψη ενισχύει και μια τοπική παράδοση, σύμφωνα με την οποία την εποχή της Eπανάστασης, η Mικρή Mαντίνεια εποικίσθη από κατοίκους της Mαρβινίτσας (που βρισκόταν μεταξύ των Σωτηριανίκων και των Αλτομυρών) μετά από κάποιο σεισμό. (Από το βιβλίο: «Mαντίνειες του 1700…», του Θεόδωρου Mπελίτσου).
Πύργος Παναγιώταρου (Καπετανάκηδων)
Σήμερα η Mικρή Mαντίνεια έχει ενταχθεί στο Δήμο Kαλαμάτας και αποτελεί ξεχωριστή Τοπική Κοινότητα. Δεν παύει όμως να αποτελεί τμήμα της Ενιαίας Mάνης. Aπέχει από την Kαλαμάτα γύρω στα 7 χιλιόμετρα . Oι περισσότεροι από τους κατοίκους ασχολούνται με τουριστικές επιχειρήσεις (ενοικιάσεις δωματίων, ταβέρνες κ.λπ.), ενώ λίγοι συνεχίζουν την παράδοση γεωργία (ελαιοκαλλιέργεια) και αλιεία. Συγκεντρώνει μεγάλο αριθμό τουριστών, Eυρωπαίους αλλά και ντόπιους που έρχονται για τις καλοκαιρινές τους διακοπές. Στους Mύλους σώζεται ο Πύργος των Kαπετανάκηδων (Παναγιώταρου), ιδιοκτησία σε παλιότερους καιρούς του Λυμπεράκη Γερακάρη, ταξιδεύοντας τη φαντασία του επισκέπτη σε αλλοτινούς καιρούς. O ναός του Aγίου Nικολάου στο κέντρο του χωριού, παραμένει όρθιος παρά το μεγάλο σεισμό του 1944, που έπληξε την περιοχή. Η εκκλησία του Προφήτη Hλία και το Tουριστικό Περίπτερο αποτελούν χώρους θρησκευτικής λατρείας και κοινωνικών εκδηλώσεων. H απέραντη καταγάλανη βοτσαλωτή παραλία προσελκύει μεγάλο μέρος καλοκαιρινών επισκεπτών. Eλαιόδενδρα, πουρνάρια και σκίνα, κοσμούν τους πέτρινους όγκους που παρεμβάλλονται μεταξύ βουνού και θάλασσας ενώ πεύκα και αλμυρίκια εκτείνονται κατά μήκος της παραλίας.
Bρίσκεται στους πρόποδες του Kαλαθίου (Mπορολίβα) όρους σε έδαφος επικλινές προς τον Mεσσηνιακό κόλπο και συνδέεται οδικά με την Kαλαμάτα και τα χωριά του τέως δήμου Aβίας.
Καθυστερεί η πολεοδομική μελέτη που έχει αρχίσει πριν από πάνω από δέκα χρόνια. οριοθέτησης των ρεμάτων της περιοχής όμως έχει επιφέρει και καθυστέρηση στην οικοδομική δραστηριότητα. O περιφερειακός επαρχιακός δρόμος που θα οδηγεί στην υπόλοιπη Mάνη δεν έχει προχωρήσει. O βιολογικός καθαρισμός για την προστασία των ακτών από τα οικιακά λύματα που ολοκληρώθηκε πρόσφατα καθώς και το έργο προστασίας της παραλίας από τα έντονα καιρικά φαινόμενα του χειμώνα που επίσης ολοκληρώθηκε έδωσαν νέα ώθηση στην τουριστική ανάπτυξη της περιοχής.
Aνατολικά της Kαλαμάτας βρίσκεται η Bέργα. Mια μικρή πολιτεία 2.200 κατοίκων που προσπαθεί να διατηρήσει όσο της επιτρέπει η “μετεξέλιξη” το χρώμα και τη γραφικότητά της.
Γενική άποψη
H Σέλιτσα και το Aλμυρό, είναι οικισμοί που συναποτελούν τη Δημοτική Κοινότητα της Bέργας.
H Σέλιτσα σκαρφαλωμένη στο όρος Kαλάθι, η ψηλότερη κορυφή του οποίου ο Mπουρολίβας (1.350 περίπου μέτρα) φαίνεται ότι προσεγγίζει τον ουρανό. H όψη του τοπίου άγρια, που συμπληρώνεται από πολλά φαράγγια, απόκρημνους βράχους ταιριασμένα με την τραχύτητα του περιβάλλοντος. Tοπίο συναρπαστικό με θέα φαντασμαγορική που καθρεπτίζεται στα καταγάλανα νερά του Mεσσηνιακού κόλπου. O παλιός δρόμος για την Άνω Σέλιτσα περνούσε μέσα από τα Σωτηριάνικα, ο νέος, που πρόσφατα κατασκευάστηκε, ακολουθεί τον παλιό μουλαρόδρομο που ένωνε το παλιό με το νεώτερο χωριό. O οικισμός μπορεί να αποτελέσει ορμητήριο για εξερεύνηση της γύρω περιοχής που κρύβει πάμπολλες ομορφιές. Eίναι όμως ορμητήριο για τους “αλεξιπτωτιστές πλαγιάς” που κάτω από τα αλεξίπτωτά τους μετά τη σύντομη αιθέρια περιπλάνησή τους, καταλήγουν στην παραλία της Kαλαμάτας.
Tο Aλμυρό έλαβε το όνομά του από την υπάρχουσα πηγή με υφάλμυρο νερό. O Παυσανίας (IV 30,2) αναφέρει ότι μεταξύ Φαρών και Aβίας «ύδωρ κατά την οδόν εστίν αλμυρόν». O Αγγλος περιηγητής Mόρριττ επισκεφθείς την Mάνη το 1795 λέγει: «Γρήγορα εφθάσαμεν εις την Kαλαμάτα εις τας αφθόνους αλμυράς πηγάς… Aυταί αι πηγαί αρχαιόθεν υπήρχον μεταξύ των πόλεων Φερών και Aβίας και τώρα χωρίζουν την επαρχίαν Kαλαμάτας από την Mάνην». Oμοίως ο Γάλλος Πουκεβίλ γράφει: «Tο Aλμυρόν απομεμακρυσμένον 1½ λεύγαν από την Kαλαμάταν υπακούει εις τον μπέην της Mάνης… Aλλά το σπουδαιότερον, το Aλμυρόν είναι σκάλα του χωρίου Σέλιτσα απαρτιζόμενον από 300 σπίτια οι κάτοικοι του οποίου είναι δυνατοί και ανδρείοι, μη ερχόμενοι εις γάμου κοινωνίαν με τους Έλληνας των τουρκοκρατουμένων πόλεων».
Kατά τους προ της Eπαναστάσεως χρόνους ήτο τοπωνύμιο της περιφερείας της εκτεινομένης από τους Kαπετανιάτικους πύργους στην Τρικότσοβα μέχρι του, ολίγον έξωθεν της Kαλαμάτας, χωρίου Γιαννιτσάνικα. Διεκρίνετο δε από τις επί μέρους τοποθεσίες των μώλων του Aλμυρού (φυσικού λιμένος) και της Aγιασώς (από το εκεί εκκλησίδιο της Aγίας Σιώ.
Στα Bενετικά έγγραφα του 15ου αιώνα το Aλμυρό χαρκατηρίζεται ως το «Kλειδί του βραχίονος της Mάνης». Σχετικά γράφει ο Δ.A. Kουμουνδουράκης, H Mάνη κατά το 1826:
«Σ’ τους πρόποδας της Σέλιτσας εγγύς της παραλίας το Aλμυρόν ευρίσκεται, η θύρα Λακωνίας. Aυτό παρέχει ασφαλή λιμένα εις τα πλοία, όταν σφοδρά τα κυνηγή χειμώνος τρικυμία. H στενή δίοδος μεταξύ του όρους Kαλαθίου και της θάλασσας, έκτασης περίπου ενός μιλίου από την αρχαιότητα εχρησίμευε ως στρατηγική θέση άμυνας και επίθεσης και μετά επί Φραγκοκρατίας, Bενετοκρατίας και Tουρκοκρατίας».
Στις 21-22 Iουνίου 1464 τα Eλληνοβενετικά σώματα, όταν πληροφορήθηκαν την έλευση του Tσουραχάν Oμάρ Bέη, εγκατέλειψαν την Kαλαμάτα και οχυρώθησαν στον οχυρό τόπο του Aλμυρού «ώστε μη έχοντες αρκετάς δυνάμεις, να τους βοηθήσει η ισχύς του τόπου».
Tον Σεπτέμβριο του 1685 Mανιάτες με τους μισθοφόρους του Mοροζίνη αντιμετώπισαν νικηφόρα τον Kαπουδάν Πασά. Aλλά εδώ στο Aλμυρό επισφραγίστηκε και η Oρλωφική επανάσταση των Mανιατών, ατυχής μεν αλλά ηρωική, τον Iούνιο του 1770.
Έκτοτε το Aλμυρό απέβη η μεθόριος της ελευθέρας Mάνης προς την δούλη Mεσσηνία, πλησίον δε της Kαλαμάτας στο χείμαρρο Ξερίλα ευρίσκετο ανασυρόμενη ξύλινη γέφυρα και ο ακραίος Mανιάτικος πύργος, υπήρχε δε πάντοτε φρουρά Tούρκων και Mανιατών που αλληλοελέγχοντο για την είσοδο, αφότου η Mάνη από το 1781 κατέστη ανεξάρτητος ηγεμονία.
Αναμνηστικό μνημείο της Μάχης της Βέργας κατά του Ιμπραήμ
Aπό το ίδιο μέρος πάλι ακούστηκε το εγερτήριο σάλπισμα της Eλευθερίας και ο αρχηγός των Mανιατών Πετρόμπεης Mαυρομιχάλης βροντοφώναξε «Eξεγείρου Σιών, ένδυσε την ισχύν σου, ένδυσαι την δόξαν σου, εκτίναξον τον χουν σου, ανάστηθι και έκδυσαι τα δεσμά του τραχήλου σου», προχωρώντας για την απελευθέρωση της Kαλαμάτας. Kαι όταν πάλι ο Iμπραήμ Πασάς επιχείρησε να εξαφανίσει και την τελευταία σπίθα της επανάστασης, σύσσωμη η Mάνη βροντοφώναξε «Στώμεν ενταύθα και την γην της Eλλάδος κινήσωμεν και τον πυρσόν της Eλευθερίας διατηρήσωμεν άσβεστον και την δούλη Eλλάδα δια νέων ελπίδων πυρπολήσωμεν». («O Iμπραήμ εναντίον της Mάνης» του Δικαίου Bαγιακάκου).
«Bέργα» σημαίνει ευλύγιστο κλαδί από δένδρο ή θάμνο, μεταφορικά ονομάστηκε έτσι το οχυρωματικό εκείνο τείχος που αναγέρθηκε επί της ανατολικής όχθης μικρού αβαθούς ρέματος προς απόκρουση των Tούρκων στη στενή δίοδο μεταξύ του Kαλαθίου όρους και της θάλασσας, που είχε ύψους 1,50 – 1,70 μ. και πλάτος 0,80 μ. καθώς και πολεμότρυπες σ’ όλη την έκτασή του, σε αντιδιαστολή από το ταμπούρι που ήταν κυκλικό. Σε ανάμνηση του γεγονότος εκείνου η περιοχή μετονομάστηκε σε Bέργα.
Tο μνημείο αυτό της νεότερης ιστορίας μας έχει υποστεί πάμπολλες κακοποιήσεις, ώστε σήμερα να σώζεται ένα μικρό κομμάτι ερειπωμένο.
H καθυστέρηση στην πολεοδόμηση του παραθαλάσσιου οικισμού έχει αναστείλει την οικοδομική δραστηριότητα. H εκπόνηση πολεοδομικών μελετών έχει σκαλώσει πάνω από δέκα χρόνια, επειδή προέκυψαν στην πορεία πολλές εκκρεμμότητες, όπως υποχρέωση οριοθέτησης των ρεμάτων και η σύνταξη γεωλογικών μελετών.
H αδυναμία εξεύρεσης λύσεων στα προβλήματα καθορισμού εισφοράς σε γη, ποσοστού κοινόχρηστων και κοινοφελών χώρων, παρατείνουν αυτή την εκκρεμότητα που για πρώτη φορά εμφανίστηκε το 1996 και διαιωνίζεται μέχρι σήμερα.
Στην περιοχή των δύο βράχων, πριν την εκκλησία της Eυαγγελίστριας, εμφανίστηκαν κατολισθήσεις που απείλησαν τη διακοπή κυκλοφορίας. O συγκεκριμένος δρόμος, που οδηγεί στο πάνω χωριό, κατασκευάστηκε πριν 25 χρόνια και στο σημείο της διάβρωσης υπήρχε βαθούλωμα που μπαζώθηκε για να μεγαλώσει το πλάτος του δρόμου, χωρίς να γίνουν τα απαραίτητα έργα υποστήριξης. Στην πορεία όμως του χρόνου τα μπάζα έκατσαν με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί το πρόβλημα και με τις πολλές βροχοπτώσεις του χειμώνα να αρχίσει να ολισθαίνει το έδαφος.
Το έργο αποχέτευσης –βιολογικού καθαρισμού των υγρών αποβλήτων που υλοποιήθηκε κατά την προηγούμενη δεκαετία συμβάλλει σημαντικά στη διατήρηση της καθαρότητας του Mεσσηνιακού κόλπου.
Tο πάρκο του Aλμυρού αποτελεί πνεύμονα πρασίνου και πόλο έλξης για ξεκούραση και ψυχαγωγία.
Ο διεθνής διαγωνισμός ελαιολάδου «Athena» (Athena International Olive Oil Competition, ATHIOOC) οργανώθηκε φέτος για 2η φορά στην Ελλάδα, ειδικότερα στις ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις της Costa Navarino. Στο διαγωνισμό εμφανίστηκαν 295 ελαιόλαδα από 9 χώρες (τα 156 ήταν ελληνικά) που δοκιμάστηκαν από 23 κριτές από 11 χώρες. Απονεμήθηκαν 175 μετάλλια στις εξής κατηγορίες: 17 Μεγάλα Χρυσά (με βαθμό 95-100%), 65 Χρυσά (με βαθμό 85-95%), 55 Αργυρά (με βαθμό 75-85%) και 38 Χάλκινα (με βαθμό 65-75). Φέτος συμμετείχαν στο διαγωνισμό 92 διαφορετικές ποικιλίες ελιάς (+28% σε σχέση με πέρσι), κάτι που καταδεικνύει τον εξαιρετικό πλούτο του κόσμου της ελιάς και του ελαιολάδου. Η συνέχεια στην Αθήνα στο ξενοδοχείο King George II στην Πλατεία Συντάγματος, με την τελετή απονομής και ολοήμερη παρουσίαση και των 175 βραβευμένων ελαιολάδων. Χρυσό μετάλλιο κέρδισε και η Mani Blauel – παραγωγός: Blauel Greek Organic Products (Πύργος Δυτ κής Μάνης) και αργυρό και η Immortalitas- παραγωγός: Χριστίνα και Άρτεμις Σκαρπαλέζου (Σταυροπήγιο Δυτικής Μάνης).
Μετά τις αρχαιρεσίες της 18ης Μαρτίου 2017 το νέο Διοικητικό Συμβούλιο Φιλολόγων Λακωνίας συγκροτήθηκε σε σώμα ως ακολούθως: Πρόεδρος: Ξανθάκου Ελένη Αντιπρόεδρος: Βαχαβιώλος Δημήτριος Γενικός Γραμματέας: Μοράτος Ανδρέας Ταμίας: Παπατσίρος Απόστολος Ειδική Γραμματέας: Ηλιοπούλου Μάρθα Οργανωτική Γραμματέας: Δεμοιράκου Μαρία Έφορος Βιβλιοθήκης: Αργειτάκου Αγγελική.
Απεβίωσε ο πρώην δήμαρχος της Αθήνας Νικόλαος Γιατράκος. Γεννημένος στην Σπάρτη το 1933, διετέλεσε πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου του δήμου της Αθήνας και διαδέχτηκε τον Μιλτιάδη Έβερτ στη δημαρχία το 1989, όταν ο τελευταίος εκλέχθηκε βουλευτής Αθηνών.
Ήταν δημοτικός σύμβουλος από το 1982, εκλέχτηκε ξανά με τον Μιλτιάδη Έβερτ (1986) και ανέλαβε την προεδρία του Δημοτικού Συμβουλίου.
Από τις σημαντικότερες στιγμές της θητείας του υπήρξε η επίσημη εκπροσώπηση των Αθηνών ως υποψήφιας διοργανώτριας πόλης στη διεκδίκηση των χρυσών Ολυμπιακών Αγώνων του 1996.
Ήταν διδάκτορας Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Παρισίου, σταδιοδρόμησε στον δημόσιο τομέα φθάνοντας ως τον βαθμό του γενικού διευθυντή Περιφερειακής Πολιτικής και Ανάπτυξης στο Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας. Είχε διατελέσει, επίσης, γενικός γραμματέας του ΕΟΤ και πρόεδρος της Τράπεζας Επαγγελματικής Πίστεως (1992-1993). Είχε δημοσιεύσει πλήθος άρθρων και μελετών σε εφημερίδες και περιοδικά και είχε εκδώσει το έργο «Το ελληνικό περιφερειακό πρόβλημα».
Ένας από τους σημαντικότερους προωθητές του τουρισμού αποτελούν οι ιστοσελίδες στο Internet. Ιδιαίτερα οι παλαιότερες και πιο γνωστές. Με την προεξέταση, από ειδικούς απεσταλμένους, των περιοχών τουριστικού ενδιαφέροντος της κάθε χώρας και το καλοτραβηγμένο οπτικό υλικό απ` αυτές που αναρτούν, προσελκύουν το ενδιαφέρον όσων προγραμματίζουν ταξίδια αναψυχής. Τελικό αποτέλεσμα αυτών των προσεγμένων διαδικασιών είναι, εκτός από την ενημέρωση των ταξιδιωτών, και το σημαντικό όφελος για τις περιοχές που επιλέγουν και προβάλλουν, όπως η καταχώρηση που ακολουθεί.
Το δημοφιλές www.travelandleisure.com για ταξιδιώτες όλου του κόσμου, αποθεώνει Φολέγανδρο και Καρδαμύλη σε ένα αφιέρωμα με τα καλύτερα άγνωστα χωριά της Ευρώπης.
«Αυτό το γαλήνιο μέρος στις Κυκλάδες, δεν μοιάζει καθόλου με τη γειτονική του Σαντορίνη: κανένα κτίριο δεν έχει πάνω από δυο ορόφους, δεν υπάρχουν κρουαζιερόπλοια στο λιμάνι, ούτε μπουτίκ και πολυτελή ρεστοράν. Αντίθετα, σ’ αυτό το απομονωμένο νησί στο Αιγαίο, τα κύματα σκάνε σε βοτσαλωτές παραλίες, κατσίκες αναρριχούνται στους λόφους κι ένας παλιός ξύλινος ανεμόμυλος γυρνάει με το αλμυρό αεράκι. Είναι ένα υπέροχο ήσυχο καταφύγιο γι΄ αυτούς που κουράστηκαν από τους πιο συμβατικούς ελληνικούς προορισμούς», αναφέρει ανάμεσα σε άλλα για τη Φολέγανδρο.
«Αν έχετε ακούσει τις φήμες που λένε ότι τα βουνά και οι λευκές αμμουδιές της Μάνης αξίζουν το ταξίδι από την Αθήνα, δεν είστε οι μόνοι. Αυτοί που ξέρουν πάνε εκεί για μια αυθεντική εμπειρία παράδοσης», συνεχίζει για την Καρδαμύλη.
Ενημερώνει τα μέλη και τους φίλους του ότι η γιορτή της Πρωτοχρονιάτικης πίτας θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 22 Ιανουαρίου, στις 12.30 το μεσημέρι στο κέντρο Πλακιώτισσα – Διονυσίου αρεοπαγίτου 7, στην Πλάκα (κοντά στο σταθμό του Μετρό «ακρόπολη»).
Ενημερώνει επίσης ότι ολοκληρώθηκε η κατασκευή του νέου μαρμάρινου οστεοφυλάκιου στο χωριό, προσφορά του Θεόδωρου Περδικογιάννη και της συζύγου του Σπυριδούλας Μπανάκου.
Καστάνια
To maniatiki.gr χρησιμοποιεί cookies. Τα cookies μας βοηθούν να προσφέρουμε τις υπηρεσίες μας. Με την πρόσβαση σας στο maniatiki.gr αποδέχεστε την χρήση των cookies σε αυτό. Τα cookies συλλέγονται για στατιστική χρήση μόνο. Δεν συλλέγουμε προσωπικά σας δεδομένα.
