Όλα τα άρθρα του/της admin
Mπήκαν Seatrac σε 4 παραλίες του Δήμου Δυτικής Μάνης
Μετά την τοποθέτηση, από το δήμο Δυτικής Μάνης, 4 Seatrac σε αντίστοιχες παραλίες των ακτών του, θα μπορούν πλέον να απολαμβάνουν το μπάνιο τους σ` αυτές άτομα με αναπηρίες ή κινητικά προβλήματα. Αυτές τις μέρες εγκαταστάθηκαν οι ειδικές ράμπες στις παραλίες του Αγίου Νικολάου [παραλία Πανταζή], της Στούπας, στην Καρδαμύλη [παραλία Ριτσά] και στο Ακρογιάλι. Η προμήθεια και τοποθέτησή τους είχε προγραμματιστεί από το 2018, που ο δήμος Δυτικής Μάνης χρηματοδοτήθηκε με 211.000 ευρώ, από πόρους του ΕΣΠΑ για τη δημιουργία υποδομών που θα εξασφαλίζουν αυτόνομη πρόσβαση σε θαλάσσιους χώρους κολύμβησης και παραλίες για τα ΑμΕΑ.
Προαναγγελία επενδυτικών πρωτοβουλιών στη Λακωνία του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος ( ΙΣΝ), σε εκδήλωση στη Βαμβακού.
Οι ΔΙΑΛΟΓΟΙ Ιουλίου του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) βρέθηκαν για ακόμη μία φορά εκτός Αθηνών, το Σάββατο 13 Ιουλίου 2019, ταξιδεύοντας μαζί με πλήθος φίλων τους στη δυτική πλευρά του Πάρνωνα, τη Βαμβακού Λακωνίας, γενέτειρα της οικογένειας Νιάρχου. Στο πλαίσιο των ΔΙΑΛΟΓΩΝ , το απόγευμα του Σαββάτου 13 Ιουλίου, οι ομιλητές αντάλλαξαν με το κοινό εμπειρίες και ιδέες για τη στήριξη απομακρυσμένων και αδρανών, συν τω χρόνω, περιοχών μέσα από νέα μοντέλα βιωσιμότητας, μιλώντας, παράλληλα, για τον ρόλο του πολιτισμού, της εκπαίδευσης, της υγείας και της τεχνολογίας σε αυτά. Ο Πρόεδρος του ΙΣΝ, Ανδρέας Δρακόπουλος, μίλησε θερμά για την προσπάθεια των πέντε μελών της ομάδας ‘’Vamvakou Revival’’, που βρέθηκαν μαζί στο πάνελ της συζήτησης. Επεσήμανε δε ότι, «δεν υπάρχει η πίεση του χρόνου ή των αριθμών» και πως, το εγχείρημα της αναβίωσης της Βαμβακούς – ένα «πείραμα ζωής» – έχει κατά κάποιο τρόπο ήδη πετύχει το στόχο του, καθώς έχει ξεκινήσει πια το ταξίδι, κατά την Καβαφική Ιθάκη. «Είμαστε χαρούμενοι που έχουμε συμβάλει ώστε να προσπαθήσουμε τουλάχιστον να προσφέρουμε κάτι διαφορετικό, πιο ανθρώπινο, μέσα στη φύση, κάτι που δημιουργεί τα δικά του ταξίδια για πολλούς ανθρώπους», ανέφερε ο κ. Δρακόπουλος.
Προς το τέλος των εκδηλώσεων, ο Πρόεδρος του ΙΣΝ, Ανδρέας Δρακόπουλος, ανέφερε πως, με αφορμή το έργο της Αναβίωσης της Βαμβακούς, το ΙΣΝ διερευνά εκ νέου τρόπους περαιτέρω ενίσχυσης της ευρύτερης περιοχής της Λακωνίας. Συγκεκριμένα, ο κ. Δρακόπουλος αναφέρθηκε στην πρόθεση του ΙΣΝ να προχωρήσει σε δωρεές για τη δημιουργία νέου Νοσοκομείου στη Σπάρτη, σε συνεργασία με το αρχιτεκτονικό γραφείο Renzo Piano Building Workshop, καθώς και για την ανέγερση και τον εξοπλισμό Σχολής Βυζαντινής Μουσικής και Αγιογραφίας, σε συνεργασία με τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Μονεμβασίας και Σπάρτης κ. Ευστάθιο. Ο κ. Δρακόπουλος αναφέρθηκε, ακόμη, σε συζητήσεις του ΙΣΝ με τους αρμόδιους φορείς αναφορικά με το ενδεχόμενο να στηρίξει το ΙΣΝ το υπάρχον Αρχαιολογικό Μουσείο Σπάρτης, ώστε αυτό να «παραμείνει ένα πραγματικό διαμάντι», καθώς και στην υπό υλοποίηση δωρεά του Ιδρύματος για τη δημιουργία Μουσείου Ψηφιδωτών, μία πρωτοβουλία του κ. Ι. Βαρβιτσιώτη, και πάλι στην πόλη της Σπάρτης.
Κολυμβητικοί αγώνες Oceanman Greece 2019 στον κόλπο του Οιτύλου
1000 κολυμβητές, επαγγελματίες κι ερασιτέχνες, από 34 χώρες του κόσμου, βρέθηκαν στις 29 και 30 Ιουνίου στο πανέμορφο Λιμένι, προκειμένου να πάρουν μέρος στο κορυφαίο διεθνή αγώνα ανοιχτής θάλασσας (open water), το Oceanman Greece.
Το αγωνιστικό μενού, ξεκίνησε το πρωί του Σαββάτου 29/6 με την εξαιρετικά δημοφιλή απόσταση των 2 χιλιομέτρων. Περισσότεροι από 100 αθλητές πήραν μέρος στο αγώνισμα με την Natalia Khudiakova να κόβει το νήμα στη γραμμή του τερματισμού με χρόνο 00:31:01 και ακολούθησε με ελάχιστη διαφορά ο Δημήτρης Θεοφίλου (00:31:03) που ήταν κι ο πρώτος στη κατηγορία των ανδρών.
Στη συνέχεια, κι αφού το κοινό είχε «ζεσταθεί» για τα καλά, ήταν η ώρα των ομάδων να μπουν στη θάλασσα και να «μονομαχήσουν» για μια θέση στο βάθρο. Συνολικά, 29 ομάδες αποτελούμενες από 87 αθλητές, συμμετείχαν στο OceanTeam. Πρώτη ομάδα αναδείχτηκε εκείνη του Swimmingshop.gr (Παναγιώτης Δημόπουλος, Γρηγόρης Σουβατζόγλου, Σπύρος Χρυσικόπουλος) καλύπτοντας τα 3Χ500 σε χρόνο 00:15:49. Στη κατηγορία των γυναικών, στο κορυφαίο σκαλί του βάθρου ανέβηκαν οι «Μελανούρες» (Μυρτώ Στρατάκου, Σύλβια Σουμελίδη, Χριστίνα Γονίδη), ενώ στη μεικτή, την καλύτερη επίδοση σημείωσε η «Squardra Caratarista» (Emanuele Andreotti, Massimiliano Colombi, Alice Balducci) απο την Ιταλία με 00:17:08.
Την Κυριακή 30/6, ήταν η σειρά των ολυμπιακών αποστάσεων, των 5 και 10 χιλιομέτρων να έρθουν στο προσκήνιο και να δοκιμάσουν τις αντοχές των αθλητών. Με τον καιρό να είναι σύμμαχός τους, οι περίπου 140 κολυμβητές, που συμμετείχαν στα 10 χιλιόμετρα, μπήκαν πρώτοι στο νερό. Με τους καλύτερους Έλληνες και ξένους αθλητές μεγάλων αποστάσεων να κοσμούν με τη παρουσία τους τη διοργάνωση, η αγωνία είχε χτυπήσει «κόκκινο», για όσους παρακολουθούσαν τη «μάχη» των κολυμβητών, από τις εγκαταστάσεις του Mani Watersports.
Oceanman Greece 2019 αναδείχθηκε ο Σπύρος Χρυσικόπουλος με 2:17:34 και Oceanwoman η Κατερίνα Θωμαδάκη (2:20:14).
Στην απόσταση των 5km (half oceanman) τις εντυπώσεις έκλεψε ο 16χρονος αθλητής από τη Καλαμάτα, Αναστάσης Αθανασουλάκης, που έκοψε πρώτος το νήμα στη γραμμή του τερματισμού σε χρόνο 01:06:52. Να σημειωθεί ότι στη περυσινή διοργάνωση ο αθλητής είχε τερματίσει δεύτερος στην ίδια απόσταση. Στις γυναίκες, πρώτη απ την αψίδα πέρασε η Ιωάννα Βαρέλα με το χρονόμετρο να σταματά στη 1:17:23.
Η νέα διοίκηση του Συνδέσμου των Απανταχού Λακώνων «Ο ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ»
Τα νεοεκλεγέντα μέλη του Συνδέσμου των Απανταχού Λακώνων «Ο ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ» κατά τις αρχαιρεσίες της Κυριακής 16 Ιουνίου 2019 είναι τα εξής: Διοικητικό Συμβούλιο: ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ξεπαπαδάκος Αντώνιος, ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καλαποθαράκος Ιωάννης, ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ: Σουρδάκος Παναγιώτης, ΤΑΜΙΑΣ: Σκορπιδέας Ηλίας, ΕΙΔΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ: Ντούβας Νικόλαος, ΕΦΟΡΟΣ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ: Σούμπαση Σοφία, ΕΦΟΡΟΣ ΥΛΙΚΩΝ: Δεμοιράκος Γεώργιος, ΜΕΛΗ: Αβούρης Μιχαήλ και Μπουφούνου Βούλα. ΑΝΑΠΛ/ΚΟ ΜΕΛΟΣ: Παυλάκος Ιωάννης. Εξελεγκτική Επιτροπή: ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Χριστακοπούλου Αντιγόνη, ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ: Καπουρελάκος Γεώργιος, ΜΕΛΟΣ: Πουλημενάκου Τζούλια, ΑΝΑΠ/ΚΟ ΜΕΛΟΣ: Ξεπαπαδάκου Πελαγία.
HOW HISTORIC EVENTS INFLUENCED THE LONG-TERM DEMOGRAPHICS OF MANI
Finding out the family history and compiling a genealogical tree is not an easy task for Maniots, particularly for the periods before the foundation of the modern Greek state. At that time there were few official documents, and family archives were kept only by village leaders and merchants. These archives contain little information about the social activities and inter-territorial relations. This void is partially filled by historical knowledge. We know the important events between Greece and other states of each period, and in particular the course of diplomatic relations, the wars and the treaties with other countries. This kind of information gives us an idea of the social actitivies and the life in the areas that were affected by these events. Historic events define mass migrations and eventually the demographics of a particular area. During the pre-revolution era in particular, the demographics of Mani were greatly influenced by the historic events of that period. Maniots immigrated to other areas, but Mani also received a great number of people who came there from other areas. (On page 2 of every issue of our newspaper, MANIOT SOLIDARITY, you can find a lot of information on these mass migrations. The information relating to the historic events that caused these migrations has been classified in the first volume of our book PAGES FROM THE HISTORY OF MANI, and will be completed in the forthcoming second volume).
The main cause for the migration of many population groups in Mani, particularly in the pre-revolutionary era, was its strategic geographic location, as well as the combat readiness of its people and the good performance of Maniots in diplomacy. Mani’s geographic location was advantageous, because its coast was near the route of the merchant ships coming from ports in the West and heading towards the large urban centres of the East. Western European states were looking for alliances with Mani, which would protect their ships in case of adverse weather conditions and against pirate attacks. The excellent fighting skills and the combat readiness of the Maniots constituted a centuries-long tradition . The constant updating of these war skills and the familiarity with modern warfare made the Maniots sought-after allies, both in times of war and peace. Maniot priests and warlords were both equally competent negotiators, who examined the political situation of each period in a realistic and objective way, and then sided at the right time with the appropriate allies.
The important events that influenced mass migrations during the two centuries before the foundation of the modern Greek state were the Ottoman invasions in Mani during the 17th century, the 30-year Venetian occupation that followed, and then the second Turkish occupation, which together with the period of “autonomous leadership” (αυτόνομη ηγεμονία) in Mani, lasted until the Greek war of independence in 1821. These historic events brought demographic changes in Mani, the effects of which continue to the present day. We will try to give here a brief account of these events. The invasion of strong Ottoman and Algerian forces in Kotronas Bay during the second decade of the 17th century resulted in the occupation of 80% of the territory of Mani and caused the first mass wave of immigration of Maniots to the West. A second strong wave of immigration of Maniots occurred during the 1670’s, when, immediately after the occupation of Crete by Ottoman forces, the Turks built three forts in Mani (in Zarnata, Kelefa and Passava), and reinforced them with military and administrative personnel. The 30-year Venetian occupation that followed (1685-1710) led some Turks who had settled in the area to convert to Christianity and become permanent residents of Mani. The same happened to many Venetians who had settled in the area, after the new Ottoman occupation of Mani, during the middle of the second decade of the 18th century. Finally, the last strong immigration wave towards Mani occurred in the eighth decade of the same century by refugees from other regions, who were forced to leave their homes due to the Albanian terrorism[1] in the Peloponnese, after the suppression of the Orlov uprising by the Turks and the subsequent withdrawal of the Russian troops.
In most cases, the Maniot immigrants abroad got assimilated into their new countries. The same applied, even more strongly, to the immigrants who settled in Mani. They quickly got assimilated into the culture, customs and religious practices of Mani, and in some cases they strenthened with their talents the contribution of Mani to the Greek independence war. Traces of these mass movements can be still found today…
[1] This terrorism was caused by the Albanian mercenaries who had been hired by the Ottomans to help suppress the Orlov uprising; the Turkish authorities were unable to pay them their promised wages, and the mercenaries were left ravaging and plundering the villages of the Peloponnese.
ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ «Το Πευκάκι» Πότας Κότση στη Μικρή Μαντίνεια
Εξήντα και πλέον χρόνια μετράει από τότε που ξεκίνησε τη λειτουργία του το Πευκάκι. Βρίσκεται στο δρόμο της παράλιας Αβίας, εκεί που τελειώνουν τα όρια της Μικρής Μαντίνειας και αρχίζει η εδαφική περιοχή του Αρχοντικού.
Πρόκειται για ένα παραδοσιακό εστιατόριο, σ’ ένα υπέροχο χώρο δίπλα στη θάλασσα με απίστευτη θέα, ένα χώρο για ρεμβασμό και χαλάρωση.
Το κυριότερο χαρακτηριστικό του είναι η καθαριότητα και οι σπιτικές συνταγές, καθώς όλη η οικογένεια ασχολείται με την επιχείρηση, με ιδιαίτερη αγάπη και μεράκι. Βρίσκεις εκεί αφάνταστη ποικιλία τυριών και ορεκτικών, εξαίρετες γεύσεις κυρίων πιάτων από φαγητά της ώρας μέχρι μαγειρευτά και ψητά, ενώ σερβίρονται κρασιά και αναψυκτικά σε τιμές ασυναγώνιστες. Όλα είναι φτιαγμένα με τέχνη, χρησιμοποιώντας φρέσκα υλικά και ντόπια κρέατα. Ξεκινάει τη λειτουργία του από το πρωί μέχρι αργά το βράδυ, από το Μάρτιο μέχρι τον Οκτώβριο, ενώ για όσους θέλουν να απολαύσουν το μπάνιο τους, προσφέρονται δωρεάν ομπρέλες και ξαπλώστρες.
Το «Πευκάκι» ικανοποιεί απόλυτα την πελατεία του με την ποιότητα των προϊόντων του αλλά και με το ευγενικό και άμεσο service του προσωπικού του.
Το καλοκαίρι όλα τα παραπάνω τα απολαμβάνει ο επισκέπτης κάτω από τη δροσιά που εκπέμπει το γηραιό πεύκο, από όπου πήρε και το όνομα το μαγαζί.
Αντώνης Ρουμανέας
ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ – ΚΑΦΕ ΜΠΑΡ «ΛΙΘΑΡΙ» ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ ΚΟΤΣΗ ΣΤΟ ΑΡΧΟΝΤΙΚΟ ΑΒΙΑΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΝΗΣ
Σε απόσταση αναπνοής από τη θάλασσα βρίσκεται το «ΛΙΘΑΡΙ», με χώρο ευρύχωρο για άνετη στάθμευση. Ακολουθώντας τον παραλιακό δρόμο προς τις Κιτριές στο ύψος του Αρχοντικού, στην πρόσφατα διαμορφωθείσα βοτσαλωτή παραλία, πινακίδα με τον τίτλο του καταστήματος μάς οδηγεί στον ενδότερο χώρο του.
Εισερχόμενος, εντυπωσιάζεται ο επισκέπτης από την περιποίηση των ιδιοκτητών και του λοιπού προσωπικού.
Ξεκίνησε τη λειτουργία του το καλοκαίρι του 1997 και από τότε λειτουργεί ανελλιπώς χειμώνα – καλοκαίρι.
Η υπαίθρια αίθουσα φιλοξενεί μεγάλο αριθμό επισκεπτών, ενώ για το χειμώνα υπάρχει ο εσωτερικός χώρος του παλιού ελαιοτριβείου (θα αναφερθούμε σ’ αυτόν μόλις ξεκινήσει να λειτουργεί τη χειμερινή περίοδο).
Άμεση η πρόσβαση στη θάλασσα και με ειδικές εγκαταστάσεις για πρόσβαση ατόμων με ειδικές ανάγκες, που επιθυμούν να απολαύσουν το μπάνιο τους, ενώ ομπρέλες και ξαπλώστρες προσφέρονται δωρεάν στους λουόμενους.
Η πλήρως εξοπλισμένη κουζίνα προσφέρει μαγειρευτά φαγητά καθώς και της ώρας, ως και εκλεκτές ποικιλίες θαλασσινών και κρεατικών που συνοδεύονται από διαλεχτά κρασιά, τσίπουρα και αναψυκτικά.
Στο θαυμάσιο μπαρ η εξυπηρέτηση είναι εντυπωσιακή. Εκεί προσφέρονται διάφορα κοκτέιλ και σπιτικά γλυκά που συνοδεύουν τον καφέ, ή άλλα ροφήματα.
Μελωδική ζωντανή μουσική ταξιδεύει μαγευτικά τους επισκέπτες κάθε Παρασκευή και Σάββατο.
Το «ΛΙΘΑΡΙ» είναι μια μονάδα αντάξια του φυσικού κάλλους της περιοχής, που σέβεται τον πελάτη ώστε ο πελάτης να επανέρχεται ξανά και ξανά, φεύγοντας με τις καλύτερες εντυπώσεις.
Αντώνης Ρουμανέας
Έφυγε από τη ζωή ο συμπατριώτης μας ζωγράφος Βαγγέλης Δημητρέας
Έφυγε από τη ζωή στις 19 Ιουνίου, σε ηλικία 85 ετών, ο ζωγράφος Βαγγέλης Δημητρέας, ομότιμος καθηγητής της Σχολής Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Ο Βαγγέλης Δημητρέας, με οικογενειακή καταγωγή από τα Σωτηριάνικα της Δυτικής Μάνης, γεννήθηκε στο Μελίσσι Κορινθίας το 1934. Σπούδασε με υποτροφία στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (ΑΣΚΤ) της Αθήνας, στο εργαστήριο του Μόραλη (1958-1963). Τα χρόνια της δικτατορίας εργάστηκε στο Παρίσι (1967-1975), όπου, παράλληλα με τη ζωγραφική, παρακολούθησε μαθήματα κοινωνιολογίας της τέχνης στη Σορβόννη και συμμετείχε, καλλιτεχνικά και πολιτικά, στις εκδηλώσεις του παρισινού Μάη του ’68.
Η πρώτη ατομική έκθεσή του στην Αθήνα έγινε το 1969 (Κέντρο Τεχνολογικών Εφαρμογών). Ακολούθησαν ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα, τη Γαλλία και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Από τα πρώτα έργα του τον ενδιέφεραν οι εκφραστικές δυνατότητες μίας πειθαρχημένης γραφής, με αναγνωρίσιμες μορφές, αλλά χωρίς νατουραλιστικές ευκολίες. Επεξεργάστηκε το εικαστικό ιδίωμά του επιμένοντας στις αυστηρά δομημένες συνθέσεις και στην ακρίβεια του σχεδίου. Αρχικά απέφευγε το χρώμα και προτιμούσε την καθαρή γραφή του μαύρου πάνω στο άσπρο, που ταιριάζει και με το κριτικό περιεχόμενο των έργων του. Αργότερα στράφηκε προς τις τρισδιάστατες κατασκευές με διάφορα υλικά. Στην πιο πρόσφατη ζωγραφική του ασχολήθηκε με θέματα που αφορούν την ιστορική μνήμη και τις προσωπικότητες που διαμόρφωσαν το πρόσφατο παρελθόν.
Η παρουσία του δεν περιορίστηκε στην εκθεσιακή δραστηριότητά του. Η θεωρητική του κατάρτιση του επέτρεπε από παλιά να συμμετέχει σε συνέδρια με καλλιτεχνικό ή φιλοσοφικό θέμα, να δίνει διαλέξεις και να δημοσιεύει άρθρα και μελέτες σε διάφορα έντυπα. Το ενδιαφέρον του για την κοινωνική λειτουργία της τέχνης εκφράστηκε επίσης από νωρίς, με τη συμμετοχή του στην Ομάδα Τέχνης Α και αργότερα στο Κέντρο Εικαστικών Τεχνών, στην Ομάδα 4+ και στην Ομάδα για την Επικοινωνία και την Εκπαίδευση στην Τέχνη.
Δίδαξε αρχικά (1965 -1967) στο Κέντρο Τεχνολογικών Εφαρμογών (ΚΤΕ). Επιστρέφοντας από το Παρίσι, δίδαξε σχέδιο στη Σχολή Βακαλό και στην ΑΣΚΤ (1981-1985). Το 1984 εκλέχτηκε καθηγητής στη Σχολή Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης και από το 2002 ήταν ομότιμος καθηγητής της.
Στα βραβεία World Travel Awards 2019 κυρίαρχη θέση έχει και πάλι η Μάνη!
Η απονομή των βραβείων World Travel Awards 2019 (των επικαλούμενων «βραβεία Όσκαρ τουρισμού») πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 8 Ιουνίου, στη Μαδέρα της Πορτογαλίας, με την Ελλάδα να αποσπάει πολυάριθμες διακρίσεις.
Από τις βραβεύσεις σε επίπεδο Ελλάδας, ξεχωρίζει η διάκριση της Μάνης ως κορυφαίου προορισμού της ελληνικής ενδοχώρας, των Κυκλάδων ως κορυφαίου νησιωτικού προορισμού και των Χανίων ως κορυφαίου προορισμού εμπειριών επισκέπτη. Να υπενθυμίσουμε ότι και η Σαντορίνη βραβεύτηκε ως κορυφαίος προορισμός παγκοσμίως για το 2019!
Σε εργολάβο η βελτίωση της οδού που συνδέει την Κάτω με την Άνω Βέργα
Στον ανοιχτό ηλεκτρονικό διαγωνισμού για την εκτέλεση του έργου «Βελτίωση τοπικής οδού Άνω – Κάτω Βέργας, τμήμα έργου διάνοιξης οδού στη Δημοτική Κοινότητα Βέργας (άνω τμήμα)» ο εργολήπτης Ιωάννης Παν. Τσούσης προσέφερε τη μεγαλύτερη έκπτωση (52,57% επί προϋπολογισμού 800.000 € με το ΦΠΑ) και με απόφαση της Οικονομικής Επιτροπής του δήμου Καλαμάτας κατακυρώθηκε σ` αυτόν το πιο πάνω έργο. Πρόκειται για δρόμο συνολικού μήκους περίπου 2.850 μ., από τα οποία τμήμα 400 μέτρων είναι σήμερα τσιμεντοστρωμένο, ενώ θα κατασκευασθεί τμήμα 2.450 μέτρων, το οποίο συμπεριλαμβάνεται μεταξύ ασφαλτόδρομου και τσιμεντόδρομου. Η πράξη, μέσω της οποίας χρηματοδοτείται το έργο, έχει ενταχθεί στο «Πρόγραμμα Αγροτικής Ανάπτυξης ( Π.Α.Α) 2014-2020», ενώ η κάλυψη της δαπάνης είναι πλήρης, δηλαδή ο δήμος Καλαμάτας δε θα επιβαρυνθεί οικονομικά, για το πιο πάνω έργο που θα αποφέρει σημαντική βελτίωση της συγκοινωνίας με την Άνω Βέργα, με προφανή οφέλη για την ανάπτυξη του οικισμού, καθώς η πρόσβαση σε αυτόν – σε συνδυασμό με προηγηθείσες παρεμβάσεις – θα γίνεται από τη Βέργα, σε λίγα λεπτά και όχι με κύκλο, μέσω της 1ης επαρχιακής οδού προς Μάνη
ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ ΦΥΛΛΟΥ 244- ΙΟΥΛΙΟΥ 2019
CAN ECONOMIC DEVELOPMENT AND SOCIAL PROTECTION CO-EXIST?
The measures for the protection of the midde and the lower socio-economic class (which constitute the majority of citizens) are the most important issues during pre-election campaigns. The question is whether the measures promised during campaign periods are realistic. The results of the most recent elections have proven that the policy of overtaxing the middle class in order to subsidise the underclass did not bring any political advantage. Radical measures and redistribution policies, like the ones imposed by totalitarian systems which collapsed in the 1990’s, were also not effective. Political leaders are searching for politically effective measures, which will impress the electorate.
It seems that almost all political parties are trying to present programs, measures and policies that fall under the term “social market economy”. Social market economy is “a free market economic system, which conforms to the laws of supply and demand, and is directly overseen by the state, so that societal groups of reduced competitiveness, such as the elderly and the unemployed, are protected.” It will be interesting to see what the electorate will decide, i.e., which political party will be able to better implement social market economy policies. The difference in the proposed policies will depend on whether a political party favours statism (“all state”) or competition (“all market”). In this article, we will concentrate on the following 5 questions:
1) Can an inflated public sector co-exist with the notion of social market economy? Is competitiveness possible in a state with an inflated public sector? Is it possible to lower the price of products and services and at the same time have profitable businesses, which in turn will be able to employ large numbers of people and make further investments?
2) Can a small public sector with limited scope, such as defense, security, public health, institutional protection through independent authorities and compulsory education, and also stringent supervision of economic competition, bring positive economic development for the population at large?
3) Should the social protection of those societal groups unable to be competitive, such as the elderly or unemployed, be provided only when there is no “free-riding” due to tax evasion and tax avoidance?
4) We live at a time of globalisation, when the prices of products and services are determined according to the production cost. In this society, can productivity only be improved through good training, technology and entrepreneurship? Are there any other ways for balancing the imports and exports of our country, or is the increase in productivity, so that prices are competitive, the only way?
5) After the traumatic experiences of the last ten years, has the majority of the electorate finally understood that distribution policies based on borrowing funds always lead to economic impasses? have they understood that the same conditions always produce the same results, and that in future it is advisable to steer clear of “false prosperity” policies?
Maniots have in their ancestry both of these concepts: the competitive process and the social protection. Our ancestors were practising these policies for many centuries, and we, their descendants, have inherited them. The many towers of Mani provided protection from the competition between families, which often ended in warfare. However, warfare did not exclude reconciliation, especially in times of urgency or shared objectives. The protection of the economically disadvantaged, who were recognized as equal members of the small society of each village, was always one of the main objectives.