Με συμπληρωματική σύμβαση που υπέγραψε η Περιφερειακή Αρχή Πελοποννήσου με την ανάδοχο εταιρεία «Β. Τατούλης και Σια Ο.Ε. – ΚΑΣΤΑΤ Τεχνική» ποσού 27.091,20 ευρώ αναλαμβάνει η ανάδοχος τα αντιπλημμυρικά έργα στις τοπικές κοινότητες Καρυοβουνίου, Μηλέας – Καστανέας και Κέντρου στο Δήμο Δυτικής Μάνης, προϋπολογισμού 100.000 ευρώ. Το έργο υλοποιείται με έκπτωση 45% και με τη συμπληρωματική σύμβαση αναμένεται να έχει ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος του μήνα Σεπτέμβρη.
Αρχείο κατηγορίας εφημερίδα
Συνδέσεις με κεντρικό αγωγό λυμάτων Δ.Ε. Αβίας
Νέα σύμβαση ποσού 51.095,51 ευρώ πλέον Φ.Π.Α. υπέγραψε ο Δήμαρχος Δυτικής Μάνης Γιάννης Μαραμπέας με την ανάδοχο εταιρεία «ΙΚΤΙΝΟΣ Α.Ε.» για την κατασκευή των διακλαδώσεων – αναμονών προκειμένου να συνδεθούν οι οικίες των οικισμών της παράλιας Αβίας του δήμου με τον κεντρικό αγωγό αποχέτευσης που έχει κατασκευαστεί το προηγούμενο χρονικό διάστημα με προγραμματική σύμβαση μεταξύ του πρώην Δήμο Αβίας και της Δημοτικής Επιχείρησης Ύδρευσης – Αποχέτευσης Καλαμάτας που εκτέλεσε το έργο του κεντρικού αγωγού
ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ ΦΥΛΛΟΥ 222
ad41-kargakou-xylourgio
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΦΥΛΛΟΥ 222 – ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2017
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΦΥΛΛΟΥ 222- ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2017
Ο αυτοκινητόδρομος Πελοποννήσου ολοκληρώθηκε αλλά παραμένουν ακόμα … ουρές του.
Η ΜΑΝΙΑΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ έχει τονίσει με έμφαση σε διαδοχικά δημοσιεύματά της, την εξαιρετικά ευεργετική επίδραση του αυτοκινητόδρομου Ανατολικής Πελοποννήσου που συνδέει την πρωτεύουσα με τις πρωτεύουσες Κορινθίας, Αρκαδίας, Μεσσηνίας και Λακωνίας. Οι θετικές επιπτώσεις του φάνηκαν σύντομα στην οικονομία και γενικότερα στην κοινωνία αυτών των περιοχών, αλλά και ειδικότερα στη Μάνη. Από τον αρχικό σχεδιασμό, φαίνεται ότι ξέφυγαν κάποιες λεπτομέρειες που, όμως, αναδείχθηκαν έντονα με τη λειτουργία του νέου αυτοκινητόδρομου. Μία από αυτές αντιμετωπίστηκε σύντομα και ριζικά, ενώ μία άλλη, με μεγάλη καθυστέρηση, φαίνεται ότι βρίσκεται σε διαδικασία αντιμετώπισης. Σ` αυτές αναφέρεται το κείμενο που ακολουθεί.
Η πρώτη …ουρά αφορούσε στον κλάδο Λεύκτρο – Σπάρτη και στην ανάγκη να εξυπηρετούνται από τον αυτοκινητόδρομο τα χωριά κατά μήκος της διαδρομής, τα χωριά των Βορείων Δήμων σύμφωνα με την ορολογία που έχει καθιερωθεί στη Σπάρτη. Ο κόμβος στο Λογκανίκο όπου και τα διόδια δεν κάλυπτε αυτή την ανάγκη, γι` αυτό χρειαζόταν και δεύτερος κόμβος . Με τον ανισόπεδο Κόμβο Αγίου Κωνσταντίνου «Φουντέικα» που εγκαινιάστηκε στις 10 Αυγούστου, ένα περίπου χρόνο μετά τη λειτουργία του κλάδου Λεύκτρο – Σπάρτη του αυτοκινητόδρομου, αντιμετωπίστηκε αυτό το θέμα. Έτσι, τελικά, συνδέονται οι τοπικοί οδοί με τις δύο κατευθύνσεις του αυτοκινητόδρομου.
Η δεύτερη … ουρά σχετίζεται με την έξοδο προς Μάνη του Περιμετρικού Δακτυλίου της Καλαμάτας, όπου καταλήγει ο αυτοκινητόδρομος. Ένα περίπου χιλιόμετρο μετά την κατάληξή του ο αυτοκινητόδρομος μεταφορτώνεται στην οδό Λακωνικής των Φαρών και Μάνης της Βέργας . Έχει, όμως, αυξημένο φόρτο οχημάτων, ιδιαίτερα το καλοκαίρι, που κατευθύνονται προς την Ανατολική Παραλία της Καλαμάτας, παράλια Αβία και Μάνη. Μετά το ξενοδοχείο «Φωτεινή» η προέκταση του αυτοκινητόδρομου συναντά ΣΤΟΠ που από το μεγάλο φόρτο οχημάτων αδυνατεί να διαμορφώσει ομαλή κυκλοφορία προς Μάνη και να συμφορίζεται δημιουργώντας ουρές χιλιομέτρων, ιδιαίτερα τα καλοκαιρινά σαββατοκύριακα.
Ο δήμος Καλαμάτας έχει αναλάβει εδώ και καιρό πρωτοβουλίες για την προώθηση του θέματος (υλοποίηση απαλλοτριώσεων της δεκαετίας του 1970 και αγορά γης για τη δημιουργία κόμβου που, τελικά, θα εκτονώσει την κυκλοφορία των οχημάτων ( η ΜΑΝΙΑΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ έχει αναφερθεί με δημοσιεύματά της, αρκετές φορές, στο θέμα). Εδώ εμφανίζεται η … τρέλα της διοικητικής σύγχυσης. Να πιά είναι: Ο δρόμος που οδηγεί από την Καλαμάτα στη Μάνη είναι η 1η Επαρχιακή Οδός Μεσσηνίας που αποτελεί αρμοδιότητα της Περιφέρειας Πελοποννήσου. Ο δρόμος που συμβάλλει με την Επαρχιακή Οδό, δηλαδή η προέκταση της παραλιακής οδού Ναυαρίνου της Καλαμάτας που στην κατάληξή του θα δημιουργηθεί ο κόμβος, ανήκει στην τέως Κοινότητα Βέργας δηλαδή στο δήμο Καλαμάτας. Για να κατασκευαστεί ο κόμβος θα πρέπει να το αποφασίσει η Περιφέρεια Πελοποννήσου. Ήδη, μετά από δύο καλοκαίρια ταλαιπωρίας μπήκε, επί τέλους και η υπογραφή του Περιφερειάρχη και οι οδηγοί που χρησιμοποιούν τη διαδρομή ευελπιστούν ότι σύντομα θα υλοποιηθεί και το σχετικό έργο της …ουράς του αυτοκινητόδρομου.
Η πολιτιστική κληρονομιά και η διαφύλαξη της (με αφορμή χαρακτηρισμού ως διατηρητέων δύο καλντιριμιών στη Δυτική Μάνη)
Το υπουργείο Πολιτισμού έχει την αρμοδιότητα για χαρακτηρισμό ως διατηρητέων στοιχείων της πολιτισμικής μας κληρονομιάς. Ποιος όμως έχει την ευθύνη εφαρμογής αυτών των αποφάσεων; Οι δήμοι, στους οποίους ανήκουν ιδιοκτησιακά κατά τεκμήριο οι δρόμοι (αγροτικοί ή δημοτικοί) ή οι αποκεντρωμένες υπηρεσίες του Υπουργείου; Δεδομένου ότι πριν από την υπουργική απόφαση χρειάζεται μόνο έκφραση γνώμης ή, και, πρόταση από τους δήμους συμπεραίνεται ότι την αρμοδιότητα έχει το όργανο που τελικά αποφασίζει. Πως, όμως, ασκείται αυτή η αρμοδιότητα; Υπάρχουν τακτικές επισκέψεις οργάνων του υπουργείου Πολιτισμού στα χαρακτηρισμένα μνημεία για έλεγχο τυχόν παρεμβάσεων σ` αυτά; Γίνεται διασταύρωση στοιχείων όταν το υπουργείο Πολιτισμού καλείται να γνωμοδοτήσει για την έκδοση οικοδομικών αδειών στις περιοχές που εκτείνονται τα καλντερίμια; Φαίνεται ότι στην πράξη τίποτα από αυτά δεν εφαρμόζεται. Ο προβληματισμός αυτός δημιουργήθηκε από την καθόλα θετική ενέργεια χαρακτηρισμού ως διατηρητέων δύο καλντιριμιών στη Δυτική Μάνη, ενός στη Δημοτική ενότητα Αβίας και ενός στη Δημοτική Ενότητα Λεύκτρου, όπως αναλυτικά περιγράφονται στη συνέχεια.
Με Υπουργική Απόφαση που δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως στα τέλη του 2016, χαρακτηρίστηκαν ως μνημεία, 1) το λιθόστρωτο μονοπάτι που συνδέει τον οικισμό της Δροσοπηγής του Τοπικού Διαμερίσματος Σωτηριάνικων, με τον οικισμό Τούμπια της Τοπικής Κοινότητας Κάμπου και 2) η λιθόκτιστη γέφυρα Μαρβινίτσας από την οποία διέρχεται το λιθόστρωτο μονοπάτι, του Δήμου Δυτικής Μάνης , φερόμενης ιδιοκτησίας Δήμου Δυτικής Μάνης διότι αποτελούν τεκμήρια της τεχνικής, οικονομικής, πολιτιστικής και πολιτισμικής ανάπτυξης της περιοχής στα μέσα του 19ου αιώνα και 20ου αιώνα.
Με Υπουργική Απόφαση που δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως στα τέλη του 2013, χαρακτηρίστηκε ως μνημείο το παλαιό λιθόστρωτο μονοπάτι που συνδέει τους οικισμούς Πλάτσα και Κοτρώνι, στο Δήμο Δυτικής
Μάνης, συνολικού μήκους 1.300 περίπου μέτρων με τις ξερολιθιές των παρειών του, διότι αποτελεί έργο λαϊκής αρχιτεκτονικής και παραδοσιακής
τέχνης και κατασκευής, και είναι ιστορικά συνδεδεμένο με την κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη της περιοχής.
Κατόπιν αυτών, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, απαγορεύεται οποιαδήποτε επέμβαση επί των ανωτέρω μνημείων (επισκευή, συντήρηση, προσθήκη) ή οποιαδήποτε οικοδομική δραστηριότητα πλησίον αυτών, χωρίς προηγουμένως να ζητηθεί η έγκριση του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού δια των αρμοδίων Υπηρεσιών του (Διεύθυνση Προστασίας και Αναστήλωσης Νεώτερων και Σύγχρονων Μνημείων.
ΠΕΝΘΗ – ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2017
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Πάνδημη τελέστηκε, στον Άγιο Γεώργιο Καλαμάτας, το Σάββατο 19 Αυγούστου η κηδεία του αλησμόνητου Γιώργου Γιαννόπουλου. Υπήρξε ένας καλός άνθρωπος, υπόδειγμα στην κοινωνία του τόπου μας. Επί σειρά ετών υπηρέτησε ως Δημοτικός Σύμβουλος και Αντιδήμαρχος στο δήμο Καλαμάτας.
Έμπορος αγροτικών προϊόντων στο επάγγελμα, διακρινόταν για την πραότητά του, τη σύνεση αλλά και για την τιμιότητα και την ηθική του. Βασική του αρχή ήταν η ικανοποίηση του πελάτη κατά τον καλύτερο τρόπο, αφού ήταν συντοπίτης του αλλά και σε πολλές περιπτώσεις συγγενής του.
Διατηρούσε ισχυρούς δεσμούς με τη Μάνη που τους δυνάμωνε ακόμη περισσότερο η ισχυρή δυναμική της συζύγου του Ευανθίας, το γένος Μουστάκα, από το Νομιτσή Δυτικής Μάνης. Στυλοβάτης δίπλα του στις καλές αλλά και στις δύσκολες στιγμές της ζωής τους. Πλήρης ημερών άφησε πίσω του παιδιά και εγγόνια που πρέπει να νοιώθουν υπερήφανοι για τον σύζυγο, πατέρα, αδελφό, παππού και πάνω από όλα για τον άνθρωπο Γιώργο Γιαννόπουλο και τον αδαμάντινο χαρακτήρα του.
Έχαιρε καθολικής εκτίμησης για την ευγένειά του, την ανθρωπιά του και την προσφορά του σε κάθε αδύναμο που είχε την ανάγκη του.
Ήρεμος, γενναίος και πάντα γελαστός αντιμετώπισε με καρτερία και αξιοπρέπεια το κάλεσμα του χάρου, δίνοντας τις ευχές του στα παιδιά του και εγγόνια του.
Εμείς θα τον θυμόμαστε με σεβασμό, τιμώντας τη μνήμη του.
Αντώνης Ρουμανέας
ΠΕΝΘΗ – ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2017
ΑΛΕΞΗΣ ΣΤ. ΜΠΑΚΕΑΣ
Ο Αλέξης ήταν από τις πιο οικείες σε μένα μορφές. Με την οικειότητα να προκύπτει πρώτιστα από την ίδια τη μορφή του, αλλά και να ενισχύεται από τη συχνότητα των συναντήσεών μας.
Τον θυμάμαι από τα μικρά μου χρόνια σε πολλές φάσεις της ζωής του. Κατά τη δεκαετία του 1950 καμαρωτός στη ναυτική στολή, όταν υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία. Στη συνέχεια συντονιστής στις αγροτικές οικογενειακές ενασχολήσεις, μετά τις παντρειές των δύο μεγαλύτερων αδελφών του, με επιδίωξη να παντρέψει πρώτα τις δύο μεγαλωμένες αδερφάδες και μετά να αποκατασταθεί ο ίδιος. Τα κατάφερε μετά από αρκετά χρόνια και έτσι, μεσόκοπος, παντρεύτηκε τη Δέσποινα Μανωλέα από τις Θαλάμες και απέκτησαν την Παναγιώτα και το Σταύρο. Ο μόχθος του συνεχίστηκε τόσο στις αγροτοκτηνοτροφικές ενασχολήσεις όσο και για τη ριζική επισκευή του παλιού σπιτιού τους που βρίσκεται δίπλα από παπουδικό δικό μου, εκεί όπου κατοικώ τα 30 τελευταία χρόνια. Έτσι οι καλημέρες μας ήταν πολλές και πάντα εγκάρδιες όλα αυτά τα χρόνια.
Ο Αλέξης ήταν κλασσικός τύπος ήσυχου Μανιάτη. Φροντίδα για την οικογένεια, αποκατάσταση των θηλυκών, μόχθος στο χωράφι, θρησκευτικότητα πηγαία. Με το ζήλο που δημιουργείται για κάτι που η επιθυμία είναι μεγάλη, έμαθε να ψέλνει μελωδικά και χωρίς λάθη και να αναγιγνώσκει τα κείμενα από τα εκκλησιαστικά βιβλία που το τυπικά έχει προσδιορίσει, με χρώμα και σταθερότητα. Συμμέτοχος σε όλους τους εσπερινούς και τις λειτουργίες, σε εκκλησιαστικές γιορτές και τελετές, στήριζε για δεκαετίες την ομαλή διεξαγωγή τους, όπως παραδοσιακά τις είχε προσεγγίσει στα νιάτα του.
Υπηρετούσα ως εκπαιδευτικός στην Καρδαμύλη όταν τα παιδιά του έφθασαν σε ηλικία φοίτησης στο Γυμνάσιο – Λύκειο. Σε όλες τις πρωτοβουλίες για αναβάθμιση της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης στην Καρδαμύλη (ποιοτική αναβάθμιση Γυμνασίου, ίδρυση και στέγαση Λυκείου, τεχνικά έργα στο προαύλιο του σχολείου) ο Αλέξης ήταν ενεργά παρών. Πασχίζοντας για τα παιδιά του κατ` αρχή, αλλά έχοντας και διευρυμένους ορίζοντες, συμβάλλοντας σημαντικά και στο γενικότερο εκπαιδευτικό έργο.
Τα τελευταία χρόνια ο οργανισμός του αδυνάτισε, το γλαύκωμα τον εμπόδιζε στο ψάλσιμο, το ίδιο και η μείωση της ακοής του. Στη συνέχεια και τα πόδια του άρχισαν να τον προδίνουν. Παρόλα αυτά ξαναβρήκε, για λίγο διάστημα δύναμη και κουράγιο όταν ο Σταύρος, μεγαλωμένος αρκετά και αυτός, παντρεύτηκε και πρόφθασε να δει βαφτισμένο το νεώτερο Αλέξη Μπακέα. Στα χέρια της υπομονετικής συζύγου του και με τη μόνιμη έγνοια γι` αυτόν από το Σταύρο, «έφυγε» πλήρης ημερών στα 91 χρόνια του. Φάνηκε σα να αναγίγνωσκε το: ¨Νυν απολύεις τον δούλο σου, Δέσποτα…», κείμενο που απέδιδε με ιδιαίτερη ευγλωττία την εκκλησιαστική ακολουθία.
Νίκος Ευστρ. Μαραμπέας