Αρχείο κατηγορίας εφημερίδα

Προς τουριστική αξιοποίηση οι ιστορικοί μύλοι της Μαντίνειας από το δήμο Καλαμάτας (πρώην Ίδρυμα Παναγιώταρου)

Το κτίριο με τις αναβλύζουσες νερομάνες

Όπως έχει παρουσιαστεί σε δημοσιεύματα της ΜΑΝΙΑΤΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ που παρακολουθούσαν χρονικά τις εξελίξεις , η περιουσία του Ιδρύματος Βασιλείου και Ευδοκίας Παναγιώταρου στη Μικρή Μαντίνεια της Δυτικής Μάνης έχει μεταβιβαστεί στο δήμο Καλαμάτας (στον οποίο εντάχθηκε από το 1998 διοικητικά η περιοχή, λόγω της αδυναμίας εκπληρώσεως του σκοπού του, ως γηροκομείο. Προ ημερών, μετά και το ξεπέρασμα και των τελευταίων τυπικών διαδικασιών, υπογράφτηκε το συμβόλαιο μεταβίβασης της περιουσίας του από τον εκπρόσωπο του υπό εκκαθάριση ιδρύματος και το δήμαρχο Καλαμάτας Παναγιώτη Νίκα.         

Η περιουσία αυτή συνίσταται από  ένα σημαντικό ακίνητο το οποίο βρίσκεται επί του παραλιακού δρόμου Καλαμάτας – Μικρής Μαντίνειας, δίπλα στη θάλασσα, σε οικόπεδο έκτασης 18 στρεμμάτων. Μάλιστα, υπόγεια του κτηρίου, που βρίσκεται στην έξοδο προς τη θάλασσα του φαραγγιού του Ριντόμου εκβάλλει κεφαλάρι νερού  που παλιότερα κινούσε υδρόμυλους.  Στην περιουσία περιλαμβάνονται επίσης αγροτεμάχια, καθώς και σε διαμέρισμα στην Αθήνα.

Πρόθεση του δήμου Καλαμάτας, σύμφωνα με δηλώσεις του δημάρχου Παναγιώτη Νίκα, είναι να εκκινήσει σύντομα  διαγωνιστικές διαδικασίες για να αξιοποιηθεί το κεντρικό ακίνητο ως τουριστική επένδυση, Σημαντικό στοιχείο έλξης επενδύσεων αυτού του χαρακτήρα, εκτός από την κεντρική θέση του ακινήτου στη παραθαλάσσια περιοχή αποτελεί και η ενεργειακή χρήση της ροής  του νερού που περνά μέσα από το οικόπεδο.

Το ακίνητο αυτό συνδέεται με την ιστορία της Μάνης δεδομένου ότι αποτέλεσε ιδιοκτησία του Λυμπεράκη Γερακάρη με παραχώρηση από τους Οθωμανούς κατά τη δεκαετία του 1670 που διορίστηκε απ` αυτούς μπέης της Μάνης. Ο τελευταίος , κράτησε την ιδιοκτησία όταν το 1685 η Πελοπόννησος καταλήφθηκε από τους Ενετούς προσχωρώντας στο στρατόπεδό τους και στη συνέχεια την έδωσε προίκα στη θυγατέρα του Σταθούλα , μητέρα του Παναγιώτη Μπενάκη, προύχοντα της Καλαμάτας. Μετά την επανακατάληψη της Πελοποννήσου από τους Οθωμανούς, το 1715, η ιδιοκτησία των νερόμυλων περιήλθε, μέσω ανταλλαγών, στην οικογένεια Καπετανάκη, των οπλαρχηγών της περιοχής. Μετά από ανεπιτυχή εμπορική αξιοποίησή της περιήλθε στους τελευταίους ιδιοκτήτες, την οικογένεια Παναγιώταρου, που με τη διαθήκη τους, την όρισαν για λειτουργία γηροκομείου, που τελικά δεν κατάφερε να διατηρηθεί οικονομικά.

Πως πάνε όμως στον Άγιο Βασίλη στα βουνά των Θαλαμών;

Στο προηγούμενο φύλλο μας είχαμε αναφερθεί στην επισκευή του Ι.Ν. του Αγίου Βασιλείου και στην ανάπλαση του γύρω χώρου στα βουνά των Θαλαμών, όμως ο δρόμος που οδηγεί εκεί καθώς και στα ποιμνιοστάσια των Παναγιώτη Γαλέα, Τάσου Καπιτσίνου και Χρήστου Κρικέα, είναι αδιάβατος από την περυσινή θεομηνία του Σεπτέμβρη 2016, με συνέπεια να δυσκολεύονται στην μετακίνησή τους τόσο οι ίδιοι όσο και στη μεταφορά ζωοτροφών. Απευθύνονται στη Δημοτική Αρχή Δυτικής Μάνης και παρακαλούν για την αποκατάσταση της βατότητας του δρόμου ενόψει και του χειμώνα που έρχεται.

 

ΑΠΟ ΤΗ ΡΟΥΓΑ ΚΑΙ ΤΗ ΓΕΡΟΝΤΙΚΗ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ ΚΑΙ ΤΑ «ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ» ΔΙΚΤΥΑ

 

Η ρούγα και η γεροντική ήσαν μέχρι πρόσφατα δύο θεσμοί που κυριαρχούσαν σε κάθε τοπική κοινωνία της Μάνης. Η κυριαρχία τους προέκυπτε από την ίδια τη σύστασή τους και τον τρόπο λειτουργίας τους. Στις ρούγες αναλύονταν όλα τα στοιχεία της καθημερινότητας που αφορούσαν μέλη της κοινότητας και όχι μόνο, διατυπώνονταν γνώμες, εγείρονταν αντιρρήσεις αλλά τελικά, στις περισσότερες περιπτώσεις, προέκυπτε συμφωνία μετά από τη σύνθεση των απόψεων. Στη γεροντική συζητιούνταν οι σοβαρότερες υποθέσεις που αφορούσαν τη γενικότερη ισορροπία της κοινότητας. Με την εκπροσώπηση όλων των τοπικών οικογενειών, κυρίως με τους γεροντότερους, η γεροντική σε κάθε χωριό αποτελούσε μια μορφή κυβέρνησής του στα πλαίσια του αυτοδιοίκητου της Μάνης. Και σ` αυτή τη θεσμική έκφραση οι αποφάσεις παίρνονταν με σύνθεση των απόψεων, αλλά είχαν ταυτόχρονα και εκτελεστικό χαρακτήρα. Οι δύο αυτοί θεσμοί κράτησαν την ισχύ τους για αιώνες γιατί λειτουργούσαν με ολοκληρωμένο τρόπο: διατύπωση απόψεων – αντιρρήσεις – ευρεία συζήτηση – συνθετική απόφαση.

Η μετανάστευση και η τεχνολογία αποτέλεσαν τις αιτίες που αποδυνάμωναν σταδιακά και στο τέλος ματαίωσαν τη λειτουργία των δύο αυτών θεσμών. Η μετανάστευση μείωνε σταδιακά την κρίσιμη μάζα των ατόμων που συμμετείχαν στην κάθε ρούγα του χωριού, με αποτέλεσμα οι συνθέσεις να γίνονται ολοένα και πιο ελλειπτικές. Οι νέες τεχνολογίες , ραδιόφωνο στην αρχή και  τηλεόραση στη συνέχεια, μετακίνησαν τους ανθρώπους από τις ρούγες στα καφενεία αρχικά και στα σπίτια τους στη συνέχεια. Η γεροντική υποκαθίστατο  σταδιακά από γενιά σε γενιά από τους αυτοδιοικητικούς θεσμούς και τα δικαστήρια του νεοελληνικού κράτους και σύντομα αποτέλεσε παρελθοντικό θεσμό. Παρ` όλα αυτά διάσπαρτα στοιχεία από τους δύο αυτούς ιστορικούς θεσμούς και τις λειτουργίες τους εμφανίζονταν, και σε νεότερους χρόνους σποραδικά, στις κοινωνικές σχέσεις των οικισμών της Μάνης.

Η χαριστική βολή ήλθε μόλις πριν από λίγες δεκαετίες. Το Διαδίκτυο (ιντερνέτ)  εμφανίστηκε ως το εργαλείο της απόλυτης πολυπληροφόρησης, όχι μόνο για τα τρέχοντα αλλά και για τα παρελθόντα. Οι εξειδικευμένες μορφές του, τα κοινωνικά δίκτυα, με πρωταρχικό το Φέισμπουκ, ήλθαν με τη σειρά τους να επιχειρήσουν για να διαμορφώσουν πολυεπικοινωνίες μεταξύ των χειριστών τους. Εκεί βρισκόμαστε τώρα: στη φάση οικοδόμησης πολεπικοινωνιών μέσω των νέων τεχνολογιών. Φαίνεται, όμως, ότι λείπουν πολλά και καθοριστικά στοιχεία για να προκύψει ολοκληρωμένο αποτέλεσμα, όπως συνέβαινε στα παλιά κοινωνικά δίκτυα, τις ρούγες και τη γεροντική. Έχομε τη γνώμη ότι αυτά που λείπουν δεν μπορούν να καλυφθούν με τεχνολογικό τρόπο και γι` αυτό δεν είναι δυνατό να προκύψει ολοκληρωμένο αποτέλεσμα.

Στα σύγχρονα κοινωνικά δίκτυα λείπει αρχικά η αμεσότητα επικοινωνίας των ατόμων που προσδιορίζεται με τη φυσική και επιτόπια παρουσία τους. Αυτή η έλλειψη οδηγεί στην επόμενη που είναι η συζήτηση με ήχο και κίνηση αποτυπωμένη στη φυσική ατμόσφαιρα του τόπου που εξελίσσονται οι κοινωνικές επαφές. Οι τεχνολογίες μπορεί να φθάσουν μόνο μέχρι μιας μορφής υποκατάσταση αυτών των χαρακτηριστικών. Η υποκατάσταση, όμως, απέχει πολύ από τη δραστικότητα και αποτελεσματικότητα του φυσικού που επιχειρεί να αποκαταστήσει. Θα προκύψουν ασφαλώς στο μέλλον και άλλες τεχνικές βελτιώσεις που θα επιχειρήσουν να πλησιάσουν το φυσικό πρωτότυπο της επικοινωνίας. Η γνώμη μας είναι ότι είναι αδύνατο να το πετύχουν ολοκληρωτικά.

Οι διαφορές που προαναφέρθηκαν, ανάμεσα στα παλιά κοινωνικά δίκτυα και τα σύγχρονα, αφήνουν βαθιά αποτυπώματα στην ανθρώπινη κοινωνία του σήμερα. Συμβάλλουν στον ατομικό απομονωτισμό, στη μείωση της διάθεσης για κοινές δράσεις, στην υποκατάσταση των ποιοτικών χαρακτηριστικών της ζωής με ποσοτικά. Διαμορφώνουν,  τελικά, τάσεις που μπορούν να οδηγήσουν σε αποδυνάμωση των θεσμικών εκφράσεων που έχουν προκύψει μετά από μακροχρόνιες και επώδυνες διαδικασίες. Αυτή αποδυνάμωση ξεκινά από το κατώτερο κοινωνικό θεσμό την οικογένεια και διαπερνά όλους τους υπέρτερους: τα κοινά συμφέροντα της ομάδας που εκφράζονται από την τοπική κοινότητα, τα κοινά συμφέροντα των πολιτών με κοινές εθνικές καταβολές και καταβολές καταγωγής και τελικά τα κοινά συμφέροντα των μελών των διακρατικών ενώσεων.

Δυστυχώς οι τάσεις αυτές εμφανίζονται και στην κοιτίδα των πατροπαράδοτων κοινωνικών δικτύων: τη Μάνη. Τη χαλαρότητα των θεσμικών εκφράσεων τη διαπιστώνουμε εύκολα λόγω του μικρού μεγέθους της περιοχής μας που παρέχει εγγυημένες δυνατότητες παρατήρησης. Ασφαλώς δεν αποτελούν μοναδική αιτία όσα προαναφέρθηκαν. Όμως, εδώ στον τόπο μας, ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος λόγω της αραιότητας των κατοικήσεων. Σ` αυτές τις περιπτώσεις αποτελεσματική αντιμετώπιση μπορεί να προκύψει μόνο μέσα από ισχυρές διαθέσεις για κοινωνικές συσπειρώσεις. Οι πρόγονοί μας τις εξεύρισκαν, όταν ήταν αναγκαίο, εμείς θα τις εφεύρομε και θα τις οικοδομήσομε;

Η νέα σύνθεση του Διοικητικού Συμβουλίου της “Πολιτιστικής & Οικολογικής Κίνησης Μέσα Μάνης”.

Μετά την πρόωρη απώλεια του δραστήριου Προέδρου της Κυριάκου Κοττέα η Πολιτιστική & Οικολογική Κίνηση Μέσα Μάνης διαμόρφωσε το νέο Διοικητικό της Συμβούλιο, ως εξής:  Πρόεδρος ο Κυριάκος Ζηλάκος, Αντιπρόεδρος ο Σταύρος Κυρίμης, Γενική Γραμματέας η Βαρβάρα Γαργαλάκου, Ταμίας ο Φίλιππος Περιμένης και Μέλος ο Βασίλης Κανακάκης.

Παγκόσμιος πρωταθλητής ξανά ο Λευτέρης Πετρούνιας.

Στο Ολυμπιακό Στάδιο του Μόντρεαλ, εκεί όπου έχουν γραφτεί κάποιες από τις σημαντικότερες σελίδες στην ιστορία της ενόργανης γυμναστικής κι εκεί ακριβώς όπου στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1976 «έλαμψε» το αστέρι της Νάντιας Κομανέντσι και δόθηκε το πρώτο τέλειο «10» στην ιστορία του αθλήματος, ο Λευτέρης Πετρούνιας θριάμβευσε και κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στους κρίκους του Παγκοσμίου πρωταθλήματος, για δεύτερη συνεχόμενη φορά.

Ο 27χρονος Έλληνας Ολυμπιονίκης αποδείχθηκε ανίκητος για άλλη μια διοργάνωση. Συγκέντρωσε 15,433 βαθμούς σε άσκηση με συντελεστή δυσκολίας 6,30 και υπερασπίστηκε τον τίτλο που είχε κατακτήσει πριν από δύο χρόνια στη Γλασκώβη, αφήνοντας στην 2η θέση τον Ρώσο Ντενίς Αμπλιάζιν με 15,333 β. και στην 3η θέση Κινέζο Γιανγκ Λιου με 15,261 β.

Ο αθλητής του προπονητή Δημήτρη Ράφτη με το δεύτερο χρυσό, ισοφάρισε το… εγχώριο ρεκόρ του Βλάση Μάρα, που έχει κατακτήσει δύο χρυσά μετάλλια σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, το 2001 και το 2002 στο μονόζυγο (ο Μάρας έχει κι ένα χάλκινο

Με τη νίκη στο Μόντρεαλ ο Πετρούνιας διατήρησε το αήττητο σερί που άρχισε τον Απρίλιο του 2016 και περιλαμβάνει επτά διαδοχικές νίκες στους ισάριθμους αγώνες που έλαβε μέρος. Η τελευταία φορά που ηττήθηκε ήταν στις 18 Απριλίου 2016, στο προ-Ολυμπιακό test event του Ρίο Ντε Τζανέιρο, όπου κατέλαβε τη 2η θέση, πίσω από τον Βραζιλιάνο «οικοδεσπότη» και Ολυμπιονίκη του 2012 Αρτούρ Ζανέτι.

Έκτοτε παραμένει ανίκητος και πανηγύρισε διαδοχικούς θριάμβους στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Βέρνης (Μάιος 2016), στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο Ντε Τζανέιρο (Αύγουστος 2016), στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα της Θεσσαλονίκης (Μάρτιος 2017), στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Μπακού (Μάρτιος 2017), στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Κλουζ (Απρίλιος 2017), στο Τσάλεντζ Καπ του Παρισιού (Σεπτέμβριος 2017) και τώρα στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα του Μόντρεαλ.

Χρυσό Βραβείο Best City 2017 για το Δήμο Καλαμάτας

Η επίδοση του βραβείου στο δήμαρχο Καλαμάτας Παν. Νίκα

Το Χρυσό Βραβείο Best City 2017 για τη μετασκευή του παλιού Νοσοκομείου Καλαμάτας στο νέο Δημαρχείο παρέλαβε ο Δήμαρχος, στην Τεχνόπολι του Δήμου Αθηναίων, το βράδυ της Πέμπτης 5 Οκτωβρίου 2017, στο πλαίσιο τελετής που συνδιοργάνωσαν το περιοδικό Plant και το Netweek της Boussias Communications. Βραβεία δόθηκαν για τις καλύτερες πρακτικές, τις καινοτόμους δράσεις και τις εφαρμοσμένες τεχνολογίες στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, οι οποίες εξασφαλίζουν καθαρό περιβάλλον, υγεία, ασφάλεια, πολιτισμό, ευκαιρίες εργασίας, οικονομική ανάπτυξη και, τελικά, καλύτερη ποιότητα ζωής στους πολίτες. Την αξιολόγηση πραγματοποίησε ανεξάρτητη Κριτική Επιτροπή με επικεφαλής το Γιώργο Πατούλη, Πρόεδρο ΚΕΔΕ και Δήμαρχο Αμαρουσίου.

Παραλαμβάνοντας το βραβείο, που αποτελεί την τρίτη «πρωτιά» για το Δήμο Καλαμάτας σε πανελλαδικές διακρίσεις μετά το πρώτο βραβείο από τη WWF για το αστικό πράσινο και το πρώτο βραβείο ΟΙΚΟΠΟΛΙΣ για το νέο Δημαρχείο, ο Δήμαρχος Καλαμάτας Π. Νίκας εξέφρασε ευχαριστίες για τη βράβευση, καθώς και για την εμπειρία που άντλησε από τις πρωτοποριακές ενέργειες άλλων Δήμων, που είναι άξιες μίμησης. Ο Π. Νίκας, αναφερόμενος στο παλιό Νοσοκομείο, τόνισε ότι «κατορθώσαμε και πήραμε, εδώ και κάποια χρόνια, απαξιωμένα ή διαλυμένα κτίρια όπως αυτό όπου στεγαζόταν το Νοσοκομείο, χώρος όπου δρούσαν διάφορα αντικοινωνικά στοιχεία, σε μία φτωχή περιοχή της Καλαμάτας», τα οποία μετατράπηκαν σε κόσμημα. Πολλά οφείλονται στη μελέτη της μετασκευής, που δωρίθηκε στο Δήμο από την ΤΕΜΕΣ – COSTA NAVARINO και τον αείμνηστο καπετάν Βασίλη Κωνσταντακόπουλο.

FROM THE “STREET FORUM” AND THE “ELDERS’ COUNCIL” TO SOCIAL MEDIA

  Until recently the street forum (ρούγα) and the elders’ council (γεροντική) were two very important institutions in Mani. Their importance came from their structure and their mode of operation. At the street forum, everyday events relating to the members of the community as well as other events were analysed, opinions were exhanged and objections were raised. Usually at the end, after the sythesis of all points of view, an agreement was reached. At the elders’ council more important affairs were discussed, i.e. those which affected the balance of the community as a whole. The elders’ council consisted of representatives from each family in the community, usually the older members, and was a form of governance within the autonomous system of Mani. As at the street forum, at the elders’ council decisions were also made after the synthesis of all viewpoints, however, this institution also had executive powers.  These two institutions (the street forum and the elders’ council) were practised for centuries, because they operated in the following integrated way: expressing opinions – objections – broad debate – comprehensive decision.

   Immigration and technology were the reasons why these two traditional institutions gradually became weakened and eventually ceased to exist. As a result of immigration, the number of people who participated in the street forum of each village became smaller and smaller and decisions became less and less comprehensive in nature. New technology, such as radio first and television later, meant that people moved from the street to the coffee house (καφενείο)[1] and later, once they had their own radio or television, to their own home. Τhe elders’ council declined and was gradually replaced by municipal government and the first courts of the modern Greek state. However, some elements of the street forum and the elders’ council survived in later years in the social relations between various Maniot municipalities.

The coup de grâce to these two long-standing institutions came a few years ago. Internet became the absolute tool of multi-information, not only for current, but also for past events. Social media, and in particular Facebook, established new communications on many levels among their users. We are now at the phase of building multi-communication through new technology. However, these new technologies lack some basic elements of the older “social media” (the street forum and the elders’ council). We believe that these missing elements cannot be addressed by new technology, and this is why no comprehensive results can be achieved.

Communication through the modern social media means lack of immediacy – the participants are not physically present, and they communicate in isolation, usually in their home. Technology can only partially and poorly replace the sound and movement or the local atmosphere of the area, the local problems of which are debated upon. Of course, in the future new advancements in technology might achieve a closer personal approach, however, we believe that they will never be able to entirely reach the effectiveness of face-to-face communication.

The above-mentioned differences between old and new social media have a profound impact on today’s society. They bring about social isolation, they decrease the desire for undertaking joint actions, and they replace quality with quantity of human interaction. They lead to tendencies that eventually weaken long-standing institutions that were established as a result of complicated, lengthy and painful procedures. This weakening starts at the lower social institution, the family, and it permeates through all the higher ones: it affects the common interests of the local municipality, the common interests of citizens with common ethnic roots and origin, and finally the common interests of the members of alliances between countries.

Unfortunately, these tendencies have also appeared in the cradle of the time-honoured social media, our area Mani. It is easy to observe today’s laxity here, because Mani is a small area. Of course, there are other reasons for this slackness, except for those given above. However, here the danger of weakening long-standing institutions is greater because of the sparse population. In our region, effectively responding to these problems can only happen through a very strong desire for social clustering and co-operation. Our ancestors were able to find effective solutions every time there was a need. Are we able to find effective solutions and carry them through?

[1] at the beginning there was only one radio (and later one television) at the village καφενείο

TOURIST DEVELOPMENT IN MANI

Now that the peek tourist season has passed, it is the right time to examine all sides of the tourist development issue in our area. We need to look at the reasons why tourist development has become a necessity and why it needs to continue in the long term. We also need to look at the dangers that undermine the growth of tourist development.

   Ever since the name “Mani” appeared in history as a self-governed area, there has been a production deficit. The yields on the land have always been poor, and were never sufficient to support its inhabitants, who were as a result forced to find other means of survival. At different times there have been different ways to supplement family income. In the past, some Maniots made the extra money necessary for their family’s survival by becoming members of mercenary armies and plundering. Others became pirates who profited from looting and charging ransoms for the release of prisoners.

   After the creation of the modern Greek state and the transition from war to peace, the production deficit was dealt with by finding other means for survival, the most common being the temporary move during spring or summer to the neighbouring regions of Messinia and Laconia. There the Maniots worked as seasonal workers, cultivating, collecting and packaging various agricultural products. (It is worth mentioning here that the massive immigration to the USA at the beginning of the 20th century was caused mainly because of the disruption in the exports of raisins and by the subsequent negative impact on viniculture). In addition, the preferential appointment of Maniots to Armed Forces  positions, which had started already during the reign of King Otto (see article on p. 2 of our current issue) continued for many decades  and became not only a way of diverting the warfare skills of the Maniots to the military needs of the modern Greek state, but also a means of relieving the population surplus of our area.

At the end of the 1940-50 decade, after ten years of foreign occupation and civil war, Mani was exhausted and overwhelmed.  The population had diminished and the production deficit became even worse, because the land had been neglected during the years of war.  A new immigration wave started towards Australia and Western Europe, to countries that needed to satisfy the labour needs of their industries. The depletion of Mani’s population became so severe, that many people believed that the Maniot agglomerations would be deserted. It was during the decades of 1980 and 1990 that a few people started to believe that Mani’s resources had not been exhausted, and that the nature, the climate and the cultural monuments of the region could attract visitors and create a new source of wealth for our area. These characteristics of Mani,as well as the increase in the living standard of the European and American middle class, attracted more and more visitors and led to the tourist development of Mani. After basic improvements in the road and water infrastructures of our area, private initiative was awakened. Small businessmen started to invest in tourism in order to respond to increasing interest in Mani by tourist agents. (It would have been much better if the political leaders of the time had passed strict legislation regarding the usage of land, so that the private tourist infrastructure of that time had been of better quality).

   In a final analysis, it was the tourist development that gave the younger generations of Maniots  the opportunity to supplement their agricultural income and to stay at their place of birth, without immigrating to a foreign land. These young people have become today the keepers of the Maniot traditions and the guardians of our cultural monuments. They introduce our philo-Maniot visitors to the way of life of  our ancestors. However, at an epoch of globalisation, competition and volatility of the international financial balance, we cannot afford to rest on our laurels. We need to find ways, so that the public investment in infrastructure will reach the corresponding high level of the private investment in our area. This can only be achieved in one way: with common goals, common planning and cooperation. If we are successful in this, then we will also succeed in improving the financial balance in our region.

Λευτέρης Πετρούνιας: Το έκτο κατά σειρά χρυσό μετάλλιο στο άθλημα των κρίκων.

Ο τελικός των κρίκων αποτέλεσε επίδειξη δύναμης για τον συμπατριώτη μας,  με οικογενειακή καταγωγή από τη Λάγεια της Ανατολικής Μάνης, Λευτέρη Πετρούνια. Έτσι έδειξε ότι είναι πανέτοιμος για να υπερασπιστεί τον τίτλο του στο επερχόμενο παγκόσμιο πρωτάθλημα του Μόντρεαλ (2-8 Οκτωβρίου). Ο Λευτέρης Πετρούνιας κατέκτησε το έκτο του χρυσό μετάλλιο σε ισάριθμους αγώνες τους τελευταίους 19 μήνες, στο «Μπερσί» του Παρισιού, ισοφαρίζοντας έτσι το μακρύτερο αήττητο σερί της καριέρας του και θέτοντας πλέον ως στόχο την κατάρριψη του παγκόσμιου ρεκόρ στο άθλημα των κρίκων! Η τελευταία φορά που είχε χάσει την πρωτιά ήταν στις 18 Απριλίου 2016 στο προ-Ολυμπιακό test event του Ρίο, όπου κατέλαβε τη 2η θέση πίσω από τον Βραζιλιάνο «οικοδεσπότη» Αρτούρ Ζανέτι, αλλά έκτοτε δεν ξαναέπεσε από την κορυφή. Πανηγύρισε διαδοχικούς θριάμβους στο περσινό ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Βέρνης (Μάιος 2016), στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο (Αύγουστος 2016) και συνέχισε εξίσου εντυπωσιακά φέτος, επικρατώντας στο πανελλήνιο πρωτάθλημα της Θεσσαλονίκης (Μάρτιος 2017), στο παγκόσμιο κύπελλο του Μπακού (Μάρτιος 2017), στο ευρωπαϊκό του Κλουζ της Ρουμανίας (Απρίλιος 2017), για να έρθει τώρα ο θρίαμβός του στο Παρίσι.

Χάρη σ’ αυτόν, ο Πετρούνιας ισοφάρισε το επίτευγμα των έξι συνεχόμενων νικών, το οποίο είχε σημειώσει και παλαιότερα. Από τον Απρίλιο του 2015 και μέχρι την ήττα στο προ-Ολυμπιακό test event, τη μοναδική της τελευταίας διετίας, ο συμπατριώτης μας αθλητής  είχε επίσης κατακτήσει έξι αλλεπάλληλα χρυσά μετάλλια (04/2015: ευρωπαϊκό πρωτάθλημα Μονπελιέ, 05/2015: πανελλήνιο πρωτάθλημα, 06/2015: Ευρωπαϊκοί Αγώνες Μπακού, 09/2015: διεθνές γκραν πρι Σομπατέλι, 10/2015: παγκόσμιο πρωτάθλημα Γλασκώβης, 03/2016: παγκόσμιο κύπελλο Ντόχα).