Όλα τα άρθρα του/της admin

ΑΠΟ ΜΗΝΑ ΣΕ ΜΗΝΑ – Ιούλιος 2021

ΑΠΟ ΜΗΝΑ ΣΕ ΜΗΝΑ, εφημερίδα

«Παλαιολόγεια 2021» στη Σπάρτη

Με την παρουσία της Προέδρου της Δημοκρατίας, Κατερίνας Σακελλαροπούλου, πραγματοποιήθηκαν οι βασικές εκδηλώσεις για τα “Παλαιολόγεια2021”, στον ιστορικό Μυστρά, του δήμου Σπάρτης. Στις εκδηλώσεις αυτές οι οποίες είναι αφιερωμένες στον τελευταίο αυτοκράτορα του Βυζαντίου Κωνσταντίνο ΙΑ΄ Παλαιολόγο, συμμετείχαν εκπρόσωποι της Αυτοδιοίκησης, του Κοινοβουλίου και άλλοι θεσμικοί παράγοντες της περιοχής.

Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων στον μητροπολιτικό ναό του Αγίου Δημητρίου της καστροπολιτείας του Μυστρά, στον ίδιο ναό, όπου ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, στέφθηκε αυτοκράτορας, στις 6 Ιανουαρίου του 1449, τέσσερα χρόνια πριν την άλωση της Κωνσταντινούπολης, τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση παρουσία της Προέδρου της Δημοκρατίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου,

Η Αστυπάλαια με τον μανιάτικης καταγωγής δήμαρχό της στην πρωτοπορία της «πράσινης ανάπτυξης».

Τον περασμένο Νοέμβριο, η ελληνική κυβέρνηση και η Volkswagen υπέγραψαν Μνημόνιο Κατανόησης για την υλοποίηση του έργου μετατροπής της Αστυπάλαιας σε «πράσινο νησί», νησί όπου θα κινούνται μόνο ηλεκτροκίνητα αυτοκίνητα. Στις 2 Ιουνίου ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, ο δήμαρχος του νησιού Νίκος Κομηνέας, της μεγάλης οικογένειας του Σταυροπηγίου Δυτικής Μάνης, και ο επικεφαλής της VW Diess, έδωσαν στην Αστυπάλαια το επίσημο σήμα εκκίνησης του έργου. Ο επικεφαλής της VW Diess παρέδωσε τα τέσσερα πρώτα ηλεκτρικά οχήματα τύπου ID.3 και ID.4, που θα χρησιμοποιηθούν από τοπικές Αρχές, όπως η αστυνομία, ο Δήμος και το Λιμενικό. Με ένα από αυτά τα οχήματα τύπου ID.4 μετακινήθηκε στο νησί ο Πρωθυπουργό. Το νησί με αυτήν την ευκαιρία βίωσε για πρώτη φορά επίσκεψη Πρωθυπουργού, όπως διαπίστωσε με ευγνωμοσύνη ο δήμαρχος Νίκος Κομηνέας, που τον ξενάγησε στα αξιοθέατα του νησιού..

Περίπου 1.300 άνθρωποι ζουν στην Αστυπάλαια. Στο νησί του Νοτίου Αιγαίο των 96 τετραγωνικών χιλιομέτρων, το δυτικότερο των Δωδεκανήσω,ν κινούνται περίπου 1.500 μηχανοκίνητα οχήματα, κατά το 1/3 αυτοκίνητα και κατά τα 2/3 δίτροχα -όλα με κινητήρες εσωτερικής καύσης. Τώρα, ολόκληρος ο στόλος των οχημάτων στο νησί θα αντικατασταθεί από ηλεκτρικά οχήματα. Παράλληλα δημιουργείται ένα ολοκληρωμένο δίκτυο ιδιωτικών και δημοσίων σταθμών φόρτισης. Τα οχήματα λειτουργούν με πράσινο ηλεκτρικό ρεύμα από ηλιακούς σταθμούς και ανεμογεννήτριες.

Ο Μητσοτάκης επαίνεσε τη «μοναδική συνεργασία με τη Volkswagen, έναν από τους πιο δυναμικούς και καινοτόμους κατασκευαστές αυτοκινήτων στον κόσμο». Η Αστυπάλαια είναι ένα «πεδίο δοκιμών για την μετάβαση στην πράσινη ενέργεια, με ενεργειακή αυτάρκεια που θα παράγεται από την φύση». Από ελληνικής πλευράς το έργο συντονίζει ο Υφυπουργός Εξωτερικών Κώστας Φραγκογιάννης, ο οποίος είναι υπεύθυνος για την Οικονομική Διπλωματία. Επιλέχθηκε η Αστυπάλαια, δήλωσε ο κ. Φραγκογιάννης, γιατί «σε αυτό το διαχειρίσιμου μεγέθους νησί είμαστε σε θέση να αλλάξουμε εντελώς το ενεργειακό σύστημα και τις δυνατότητες κινητικότητας και να παρατηρήσουμε πώς το έργο αλλάζει την κοινότητα».

Επιδότηση για προμήθεια κεραιών λήψης τηλεοπτικού σήματος σε μόνιμους κατοίκους «λευκών περιοχών».

Με Κοινή Υπουργική Απόφαση των: Υφυπουργού Ανάπτυξης και Επενδύσεων ΙΩΑΝΝΗ ΤΣΑΚΙΡΗ, Αναπληρωτή Υπουργού Εσωτερικών ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ ΠΕΤΣΑ, Υφυπουργού Ψηφιακής Διακυβέρνησης ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΑΝΤΑ, Επικρατείας ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΠΙΕΡΡΑΚΑΚΗ, Υφυπουργού στον Πρωθυπουργό ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΛΙΒΑΝΙΟΥ, που έχει τίτλο: Εξασφάλιση της πρόσβασης των μόνιμων κατοίκων των Περιοχών Εκτός Τηλεοπτικής Κάλυψης (ΠΕΤΚ) στα προγράμματα των ελληνικών τηλεοπτικών σταθμών ελεύθερης λήψης εθνικής εμβέλειας, προσδιορίζονται τα υλικά μέσα, που θα εφοδιαστούν δωρεάν από το κράτος οι μόνιμοι κάτοικοι αυτών, των λεγόμενων «λευκών περιοχών», για να έχουν τη δυνατότητα τηλεοπτικής πρόσβασης. Στην περιοχή της Μάνης υπάρχουν έξη τέτοιες περιοχές (επιπλέον εκείνων που είχαν προσδιοριστεί με άλλη Κ Υ Α προ εκδόθηκε προ διετίας), οι οικισμοί: Χειμάρρα, Αιγιές, Καρβελάς, Λίμνη, Σιδηρόκαστρο και Προσήλιο, που ανήκουν στο δήμο Ανατολικής Μάνης. Ειδικότερα προβλέπεται η επιδότηση των μόνιμων κατοίκων με το ποσό των 150 ευρώ για την προμήθεια και τοποθέτηση του κατάλληλου ηλεκτρομηχανικού εξοπλισμού. Η σχετική αίτηση υποβάλλεται με πρωτοβουλία του ενδιαφερόμενου είτε ηλεκτρονικά από τον ίδιο μέσω σχετικής εφαρμογής της Ενιαίας Ψηφιακής Πύλης του Δημοσίου, gov.gr (https://www.gov.gr/ipiresies/polites-kai-kathemerinoteta/telepikoinonies/leukes-periohes), είτε μέσω ΚΕΠ.

Και άλλα έργα της Περιφέρειας Πελοποννήσου στη βορειο-ανατολική περιοχή του δήμου Ανατολικής Μάνης.

Εκτός των έργων που δημοσιεύθηκαν στη σελίδα 7, περιοχές του δήμου Ανατολικής Μάνης αφορά και μέρος της χρηματοδότησης των πιο κάτω έργων:  α) καθαρισμός ρείθρων, οχετών, πρανών, ερεισμάτων εθνικού και επαρχιακού οδικού δικτύου στις περιοχές των δήμων Σπάρτης και Ανατολικής Μάνης, προϋπολογισμού 230.000 ευρώ επίσης, β) αποκατάσταση βλαβών από πλημμύρες στην 13η επαρχιακή οδό Ανώγεια – Γοράνοι – Καστάνια, από το 7ο χιλιόμετρο της εθνικής οδού Σπάρτης – Γυθείου και δια Παλαιοπαναγιάς – Ξηροκαμπίου – Καμινίων – Πολοβίτσας – Κουρτσούνας και Αρνης και Τραπεζοντής, από τον εθνικό δρόμο Σπάρτη – Γύθειο, προϋπολογισμού 300.000 ευρώ, και γ) αποκατάσταση βλαβών στις επαρχιακές οδούς I) Πετρίνα – Μελιτίνη – Αρνα, ii) Χάνια Κουτουμούς (Αιγιές) – Κόκκινα Λουριά προς Καστάνια, iii) Γύθειο – Πλάτανος – Κονάκια – Μυρσίνη και iv) Καρβελάς – Μυρσίνη (προϋπολογισμού 600.000 ευρώ).

Τα έργα αυτά βρίσκονται σε φάση υλοποίησης.

Πολλές παραστάσεις τον Ιούλιο στα πλαίσια του 27ου Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας

«Το φετινό θέμα μας για τη σημασία της κοινότητας και το ρόλο του κάθε προσώπου μέσα σ’ αυτή αφορά τη συνύπαρξη ανθρώπων παντού και πάντα», σημείωσε η καλλιτεχνική διευθύντρια του Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας Λίντα Καπετανέα που κατάγεται από τη Σαϊδόνα της Δυτικής Μάνης,  στην διαδικτυακή παρουσίαση του προγράμματος που έλαβε χώρα τον προηγούμενο μήνα. Και συνέχισε: «Μας ενδιαφέρει να μιλήσουμε για τη διαρκή ανάγκη δημιουργίας κοινού τόπου συνάντησης, συνεννόησης και συνύπαρξης ως βασικών τρόπων επιβίωσης αλλά και ευημερίας».

«Οι καλλιτέχνες που έχουμε καλέσει μιλούν μέσα από τη γλώσσα του χορού και τη δύναμη του σώματος ξεδιπλώνοντας τις ιστορίες τους επί σκηνής και μας ζητούν να διαισθανθούμε όλες τις σχέσεις που απορρέουν από τη σχέση κοινότητας και προσώπου. Είναι έννοιες όπως η εμπιστοσύνη, η αλληλεγγύη και η αποδοχή. Είναι έννοιες όπως η σύγκρουση, η διαπραγμάτευση, η αυτονομία, η ατομική ταυτότητα και η ελευθερία. Δεν είναι ούτε αυτονόητες ούτε δεδομένες», υπογράμμισε.

Οι παραστάσεις θα αρχίσουν στις 16 μέχρι τις 25 Ιουλίου και παραστάσεις από χορευτές, μεμονωμένα και σε ομάδες, θα δοθούν στο Μέγαρο χορού, στο Αμφιθέατρο του Κάστρου και στην κεντρική πλατεία της Καλαμάτας.

ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΜΑΝΗΣ «Η Καραβόπετρα»

ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ

Νικολάου και Ευανθίας Κουμουτσέα  στο Νέο Οίτυλο

Στο Νέο Οίτυλο επί του παραλιακού δρόμου και σε μια όμορφη γωνιά, βρίσκεται η «Καραβόπετρα». Μικρός ο χώρος αλλά γεμάτος με παραδοσιακά, ντόπια προϊόντα. Παρθένο ελαιόλαδο, ελιές Καλαμών, μέλι, σύγκλινο, κρέατα από ζώα της οικογένειας (μοσχάρια, αρνιά, κατσίκια, πουλερικά), αλλά και πολλά βότανα (ρίγανη, λεβάντα, χαμομήλι, τσάι κ.λπ.). Δεν λείπει, βέβαια και το φυσικό θαλασσινό αλάτι, μαζεμένο από τις τοπικές αλυκές, συσκευασμένο σε μικρές και μεγάλες συσκευασίες. Ποιοτικά προϊόντα με άριστη γεύση και ιδιαίτερη διατροφική αξία.

Το σύνολο των ειδών που προσφέρονται έχουν επιλεγεί και τοποθετηθεί με ιδιαίτερη προσοχή για να μπορεί ο πελάτης να επιλέξει ό,τι επιθυμεί με άνεση, χωρίς κόπο και άσκοπη περιπλάνηση.

Στο κατάστημα θα ενημερωθεί ο πελάτης με χαμόγελο, θα εξυπηρετηθεί γρήγορα και θα χρεωθεί στις σωστές τιμές.

Η εξυπηρέτηση είναι οικογενειακή, η ατμόσφαιρα φιλική, ενώ υπάρχει και άνετος χώρος στάθμευσης για τη διευκόλυνση των συναλλασσόμενων.

Αντώνης Ρουμανέας

2021 MAIN ARTICLES IN ENGLISH, MAIN ARTICLES IN ENGLISH

HERD IMMUNITY AND THE NEED FOR SOLIDARITY BETWEEN MEMBERS OF DIFFERENT SOCIETAL GROUPS

The long duration of the corona virus pandemic, in addition to the pain and sadness that it has brought upon us, has caused the surge of various social phenomena, which academic research would find difficult to foresee and record. The range of the reactions of the public to the disease has been very wide, feelings of fear and self-protection were mixed, and the results were in many cases unpredictable. People’s behaviour during the first cycle of the pandemic was compliant and disciplined, but became very unpredictable during the later stages of the disease. To a large extent, the outbreaks of the disease that occurred in the later stages were fuelled by some of these later behaviours, creating in several areas problems of inadequacy in the treatment of those who became ill with the coronavirus.

            A year ago, we were all hoping for the production of coronavirus vaccines as soon as possible. When this became possible and the vaccines started to be distributed to the general public with the goal to vaccinate the entire population in a short period of time, divergent attitudes arose in a significant number of the population. These different mentalities, created another reason for the slowdown in the resolution of the pandemic situation, which could have been controlled through generalised immunity. There are mainly two categories of people who refuse vaccinations. Those who do so because of ideological beliefs are the easier to understand. The other vaccine deniers who base their denial on conspiracy theories, i.e. those who believe that a spying device is introduced into the body through the vaccine, are most likely influenced by the widely-spread science fiction films. In both of these categories of vaccine deniers, the main negative element is their lack of sociability. Cooperation and sociability are qualities that are  normally expected in cases of great common danger. In these situations, all societal groups are expected to follow a common course as directed by the state. The behaviour of those groups that avoid vaccinations is, in a way, understandable, since people are discouraged by the post-vaccinaton side effects that have in a few cases occurred. Fear for one’s life is an extension of the instinct of self-preservation, and such manifestations are, in principle, understandable behaviours.

            There is, however, a significant number of vaccine deniers whose denial lacks any ideological basis. They are those who are waiting for the rest of the people to acquire immunity in order to form that percentage of the population, about 80% of the total, which creates generalised natural immunity, the so-called “herd immunity”. This category thinks and acts on the basis of absolute selfishness. They want to avoid the (unlikely) vaccination side effects by acquiring immunity through the vaccination of others. This attitude, which, as an individual choice, is neither fair nor ethical, suffers from absolute antisociality. This mentality is not legitimate and demonstrates no will to conform with the norms of society or to cooperate with the rest of the people, while at the same time benefitting in many areas from the discipline and the efforts of the others. Antisociality becomes particularly dangerous if the percentage of the unvaccinated is high, as persistent mutations increase the risk of the new coronavirus strains. Due to the mutations, even those who have already been vaccinated are at risk of becoming ill, as well as the vaccine deniers, who, as unvaccinated, are subject to increased risks of the disease.

            The new universal experiences of an unprecedented nature gained in the past fourteen months, strongly reiterate the demand for SOLIDARITY. Recent developments in the disease caused by coronavirus have shown that there can be no absolute individual protection without generalised protection for all societal groups. All human societies, in addition to finding a commonly accepted way of life within themselves, are de facto obliged to pursue, and succeed in implementing, joint activities and policies of common necessity. The obligation to work towards this kind of initiative has become urgent after having experienced emergencies with devasting developments, such as the one that preceded the onset of the coronavirus pandemic and which is still in progress for an undetermined period of time. If, starting immediately, we implement policies of mutual cooperation on a general level and on a large number of issues of common interest, something good will emerge in the midst of the evils that are happening right now. Then the ancient Greek saying “there is no evil that does not contain something good” will come true in this case as well.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΦΥΛΛΟΥ 267- ΜΑΪΟΥ 2021

Περιεχόμενα, Περιεχόμενα φύλλου, ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ

ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ ΤΗΣ ΜΑΝΗΣ:

• Μάνη και Μανιάτες: Πρόσωπα, ιστορικά στοιχεία και έθιμα (VΙ)……………………………..σελ. 2

ΘΕΜΑΤΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ:

• Με απόφαση του Περιφερειάρχη Π. Νίκα, στο ΕΣΠΑ η αποκατάσταση του Πνευματικού Κέντρου Γυθείου …………..σελ. 3

• Με την εκλογή από τον ΟΟΣΑ του συμπατριώτη μας υπουργού Κυριάκου Πιερρακάκη, ως προέδρου του Ομίλου Παγκόσμιας Στρατηγικής, η Ελλάδα στην πρώτη ομάδα! ………………………………….σελ. 3

• Σελίδες από την Ιστορία της Μάνης …………..σελ. 3

ΟΝΟΜΑΤΩΝ ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ:

• Απόστολου Β. Δασκαλάκη: Ο πετροπόλεμος της Φράγκας!………………….σελ. 4

ΠΟΛΙΤΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

• Ο νεο-Οθωμανισμός της Τουρκίας και οι ρίζες του…………………………………………σελ. 5

ΤΑ ΝΕΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΥΣ ΤΗΣ ΜΑΝΗΣ:

• Επισκέψιμη η “Οικία της Ευρώπης” με τα ψηφιδωτά δάπεδα, στη Σπάρτη…………σελ. 6

• Χρηματοδοτήθηκε το έργο “ανακατασκευή γηπέδου στο Καμπινάρι Πλάτσας”……………..σελ. 6

• Προκηρύχθηκε πρόγραμμα για επιχειρήσεις τουρισμού στη Μάνη με επιδότηση 70%…….σελ. 9

KEY FEATURES IN ENGLISH.…………………on page 8

ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΣΤΗ ΜΑΝΗ

• «Έτσι Ξαφνικά…» για χειροποίητες δημιουργίες, Κωνσταντίνου Αβράμη στην Αρεόπολη ……..σελ. 8

ΜΙΚΡΑ, ΤΟΠΙΚΑ, ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ….….σελ. 9, 11

ΘΕΜΑΤΑ:

• Οι Αρχαίοι (Λεύκτρον, Πέφνος) και οι Νεότεροι (Νιοχώρι, Πύργος, Ρίγκλια) οικιστικοί σχηματισμοί στα πεδινά Ζυγοχώρια και η εξέλιξή τους μέχρι τη νεότερη περίοδο (VI)…..σελ. 10

• Εκδηλώσεις για τα 200 χρόνια από το 1821 και από τον Απόδημο Ελληνισμό………………σελ. 12

ΠΕΝΘΗ – KOINΩNIKA……………………………σελ. 11, 12

ΑΠΟ ΜΗΝΑ ΣΕ ΜΗΝΑ – Ιούνιος 2021

ΑΠΟ ΜΗΝΑ ΣΕ ΜΗΝΑ, εφημερίδα

Συγκλονίζει ο Πετρούνιας: «Επέστρεψα για να σας κάνω περήφανους»

Ο συμπατριώτης μας Λευτέρης Πετρούνιας, με καταγωγή από τη Λάγια της ανατολικής Μάνης, έκανε για ακόμη μια φορά όλους τους Έλληνες περήφανους κατακτώντας το χρυσό μετάλλιο στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα που διεξήχθη στη Βασιλεία της Ελβετίας.

Ο «άρχοντας των κρίκων» με 15.400 βαθμούς στον τελικό κατέκτησε το πέμπτο του χρυσό μετάλλιο στη διοργάνωση, όντας φυσικά πολυνίκης, ενώ είναι το πρώτο του μετά την επιστροφή του στη δράση μετά τον τραυματισμό του στον ώμο και τη διετή αποχή του από αθλητικούς αγώνες.

Μετά την απονομή ο Έλληνας θρύλος έστειλε το δικό του μήνυμα:   «Είμαστε στην κορυφή της Ευρώπης, για 5η φορά! Η περιπέτεια μου που ξεκίνησε πριν 2 χρόνια σήμερα έλαβε τέλος. Είμαι καλά! Επέστρεψα για να σας κάνω υπερήφανους! Σας ευχαριστώ όλους μέσα απ’ την καρδιά μου!»

Ενισχύεται η ακτοπλοϊκή σύνδεση του Γυθείου με τα Κύθηρα

Aνακοινώθηκε από το υπουργείο Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής ότι, από τις 15 Μαΐου προστίθεται κάθε εβδομάδα κι ένα δεύτερο δρομολόγιο στην ακτοπλοϊκή γραμμή Γύθειο – Κύθηρα.

2η παγκοσμίως σε Γαλάζιες Σημαίες το 2021 η Ελλάδα – Οι αντίστοιχες στη Μάνη

Στη δεύτερη θέση ανάμεσα σε 49 χώρες, με 545 Γαλάζιες Σημαίες στις ακτές της, βρίσκεται η Ελλάδα.

Και φέτος, οι Γαλάζιες Σημαίες θα κυματίσουν στις ελληνικές ακτές, επιβραβεύοντας την εξαιρετική ποιότητα υδάτων και το υψηλό επίπεδο προσφερόμενων υπηρεσιών στους λουομένους, και διασφαλίζοντας με τα κριτήρια καθαριότητας και υγιεινής, την προστασία της Δημόσιας Υγείας.

Από την Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης (ΕΕΠΦ), Εθνικό Χειριστή του Διεθνούς Προγράμματος “Γαλάζια Σημαία” στη χώρα μας, τονίζεται η ιδιαίτερη σημασία του φετινού αριθμού ρεκόρ των Γαλάζιων Σημαιών για την Ελλάδα, δεδομένου ότι συμπίπτει και με τις εκδηλώσεις για τα 70 χρόνια από την ίδρυση της ΕΕΠΦ, της παλαιότερης μη κυβερνητικής οργάνωσης για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος στη χώρα μας.

Στη Μάνη Γαλάζιες Σημαίες έχουν οι πιο κάτω ακτές: στο Δήμος Ανατολική Μάνης: Γύθειο 2/Σελινίτσα,

Μαυροβούνι 1 και Σκουτάρι και στο Δήμο Καλαμάτας: Βέργα-Αλμυρός και Μικρή Μαντίνεια

Τι είναι η Γαλάζια Σημαία

Η «Γαλάζια Σημαία» είναι ένα παγκόσμιο σύμβολο ποιότητας, το οποίο απονέμεται με αυστηρά κριτήρια σε οργανωμένες ακτές τις οποίες διαχειρίζονται παράκτιοι Δήμοι, ξενοδόχοι και άλλοι φορείς .

Ξεκίνησε πιλοτικά για πρώτη φορά στη Γαλλία, το 1985, αλλά η ουσιαστική έναρξή του ήταν την 5η Ιουνίου 1987, διεθνή ημέρα Περιβάλλοντος, οπότε και παρουσιάστηκε στο Συμβούλιο της Ευρώπης.

Από το 2000 συμμετέχουν στο εθελοντικό αυτό πρόγραμμα 49, σήμερα, χώρες από όλες σχεδόν τις ηπείρους, δηλαδή όχι μόνο της Ευρώπης.

Ολοκληρώθηκε αλλά δεν τέθηκε ακόμα σε λειτουργία η ηλεκτρική διασύνδεση Κρήτης – Πελοποννήσου

Το τεχνικό έργο αποτελεί τη μεγαλύτερη σε μήκος υποβρύχια/υπόγεια καλωδιακή διασύνδεση εναλλασσόμενου ρεύματος παγκοσμίως (174 χλμ.), ενώ το μέγιστο βάθος πόντισης (1.000 μέτρα) την τοποθετεί στην κορυφή των πλέον απαιτητικών τεχνικά έργων ηλεκτρικής διασύνδεσης διεθνώς. Το συνολικό κόστος ανέρχεται σε 397 εκατ. ευρώ.

Η ολοκλήρωση της ηλεκτρικής διασύνδεσης της Κρήτης με την Πελοπόννησο ανακοινώθηκε από το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας και τον ΑΔΜΗΕ στις 20 Μαϊου, χωρίς ωστόσο να προσδιορίζεται ακριβώς ο χρόνος έναρξης της λειτουργίας.  Ετσι, αν και ο ΑΔΜΗΕ ολοκλήρωσε με επιτυχία τα τελευταία 24ωρα τη δοκιμαστική ηλέκτριση όλων των τμημάτων του έργου, τα σημαντικά οφέλη για το νησί αλλά και τους καταναλωτές όλης της χώρας μεταφέρονται για το μέλλον.

χειροποίητες δημιουργίες ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΑΒΡΑΜΗ στην Αρεόπολη

ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ

Τον Απρίλιο του 2019 «έτσι ξαφνικά», στην επιβλητική Αρεόπολη Λακωνίας και σε ένα παλιό πέτρινο αρχοντικό ακίνητο, δημιουργήθηκε ένας χώρος με παλαιά αντικείμενα (παλαιοπωλείο), ιδιαίτερα χειροποίητα κοσμήματα από Έλληνες σχεδιαστές, που φιλοξενούνται ήδη σε επιλεγμένους χώρους (Μουσείο Μπενάκη, Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης κ.λπ.), καθώς και σύγχρονα ιδιαίτερα χειροποίητα αντικείμενα.

Τα προϊόντα του απευθύνονται σε ανθρώπους μικρούς και μεγάλους, με οικολογική συνείδηση, ανοιχτό πνεύμα, φαντασία, αισθητική, οι οποίοι αγαπούν συνάμα τη λαϊκή παράδοση, τα ήθη και τα έθιμα του τόπου.

Στηριζόμενοι στο τρίπτυχο ευγένεια, ποιότητα και προσιτές τιμές, το «Έτσι Ξαφνικά» περιμένει να σας καλωσορίσει είτε από κοντά είτε μέσω της εύχρηστης ιστοσελίδας του (etsiksafnika.gr) και να γνωρίσετε τις δημιουργίες του.

Εκπλήσσει η δεξιοτεχνία και η ευρηματικότητα των έργων που κατασκευάζονται με απαράμιλλη μαεστρία σε αντικείμενα διαφόρων σχημάτων και φέρουν την ανθρώπινη σφραγίδα και τη μοναδικότητα του χειροποίητου προϊόντος που με έμπνευση και φαντασία αξιοποιείται η δημιουργική ικανότητα του κατασκευαστή.

Από το κατάστημα ακολουθείται η φιλοσοφία «ποιότητα – εξυπηρέτηση – καινοτομία».

Το κατάστημα λειτουργεί από το Πάσχα μέχρι τον Οκτώβριο.

Αντώνης Ρουμανέας

REFLECTIONS IN THE AGE OF GLOBALISATION – GOOD AND BAD EFFECTS

MAIN ARTICLES IN ENGLISH, Εφημερίδα

Globalisation or internationalisation is the expansion of all those parameters (economy, communication, etc.), which until a few decades ago were exercised restrictively within states. The parameters that tend to be projected beyond the borders of each state following globalisation include communication, social structure, technology, culture, political system, knowledge, etc. After the outbreak of the coronavirus pandemic, which has brought the whole planet to a state of emergency, a new dimension of globalisation has emerged: the spread of epidemic diseases. Individual states now need to concern themselves with global pandemics. Thus, the pros of globalisation are now mixed with the cons. Since we cannot reverse the conditions that have led to the present disastrous situation, constructive reflection needs to be directed to a way of managing the already existing crisis in all its dimensions.

                Why have we been unable to better manage this global crisis so far? The reason is the following: while globalisation is accompanied by generalised situations, the actions undertaken to address the pandemic were fragmentary and unilateral. This fragmentation and one-sidedness delays, and in many cases hinders, the implementation of solutions on a global level. An ideal solution for the rapid and effective response to the negative consequences of globalisation would be the management of the crisis by a single efficient body or, at least, the universal acceptance of the same strict rules of conduct enforced by all states and citizens. It is clear, however, that the institutions established after the two world wars, the League of Nations after WW1 and the United Nations after WW2, were equipped with minimal decision-making powers and meager financial means. This is why the global interventions of these institutions so far have brought few positive results. It seems that humanity is still far from fully integrating individual and societal interests and even further from integrating national and transnational aspirations. For this reason, under the present circumstances, we can only reflect on the defective management of the negative situations created by globalisation.

                Since the founding of the League of Nations in 1920 and the United Nations in 1945, several organisations of supranational activity have been gradually formed, closely or loosely associated with each other: the World Health Organisation (WHO), the International Monetary Fund (IMF), the World Bank, UNICEF (an organisation for children), the International Organisation for Migration (IOM) and the Organisation for Economic Co-operation and Development (OECD). If one wants to delve into their goals and areas of activity by studying their founding acts, one will find that the potential for effective interventions is weak and that the possibilities for generalised actions are very limited. The limitation of their potential for action is exacerbated even more by their meagre or selective funding, which is usually associated with terms and conditions that serve their sponsors. There are many reasons that limit the capability of these organisations to undertake universal interventions which would benefit the whole human race: the pathogenesis associated with their founding acts, their limited and selective funding and the rigidity caused by their bureaucratic structure and operation, designed mainly for the benefit of their high-level executives. Under these circumstances, the practical possibilities for generalised emergency assistance that could be provided to countries in times of need, such as the new pandemic, are significantly reduced.

                To this defective mode of operation of the international organisations has now been added a global (hence the name “pandemic”) threat to the health of all human societies on the planet: the new corona virus. If an independent observer analyses the actions taken so far in order to combat the pandemic, he/she will clearly see their fragmentary and closely micromanaged nature. With this new virus, which in the course of its spread and mutation does not recognise barriers and state borders, the control policies undertaken so far are limited to maximizing the protection measures within the internal borders of each state. International economic organisations and multinational industries are moving quickly in order to maintain their own rights and maximise their profits from the growing need for measures to tackle the pandemic. But are such behaviours acceptable? Should those who profit the most from the generalised benefits of globalisation refuse to contribute to tackling global misfortunes? Or, more specifically, should health industries ultimately benefit by increasing their profits with the new forms of vaccines required by emerging new coronavirus mutations, which are mainly due to the limited number of vaccinated citizens in third world countries?

                Let us hope that the long-term traumatic experience of humanity from the current new pandemic will help improve the conditions for the creation of a globalised efficient structure, with the sole purpose of preventing and protecting the health of the members of the human society as a whole, from any pandemics that may occur in the future.

ΑΠΟ ΜΗΝΑ ΣΕ ΜΗΝΑ – Μάιος 2021

ΑΠΟ ΜΗΝΑ ΣΕ ΜΗΝΑ, εφημερίδα

«Διευκολύνσεις» από την υπουργό Πολιτισμού για την εγκατάσταση ανεμογεννητριών στη Μέσα Μάνη

Στις 2/4/2021 η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη, με απόφασή της, καταργεί τον όρο περί μη ορατότητας των ανεμογεννητριών (Α/Γ) από τους προστατευόμενους οικισμούς της Μάνης και δίνει το πράσινο φως για άμεση εγκατάσταση δεκάδων νέων ανεμογεννητριών ύψους 120 μέτρων σε όλη τη χερσόνησο της Μάνης, καθώς όπως διαπιστώνει “δεν προκαλούν οπτική όχληση” και οι ορατές Α/Γ από την Αρεόπολη και την Κοίτα. Είναι απορίας άξιο πως καταλήγει σε αυτή τη διαπίστωση καθώς μέχρι στιγμής δεν υπάρχουν εγκατεστημένες ανεμογεννήτριες για να διαπιστωθεί αν είναι ορατές από Αρεόπολη και Κοίτα. Με την εξέλιξη αυτή απαλείφεται ο περιοριστικός όρος που είχε θέση το 2017 η τότε υπουργός Πολιτισμού Λυδία Κονιόρδου με βάση τον οποίο έγινε αποδεκτή από το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) η εγκατάσταση των ανεμογεννητριών στη Μάνη, που είχε ως συνέπεια και την απόρριψη της προσφυγής σε αυτό των συλλόγων της Μάνης και 1.150 Μανιατών. Η πρώτη εκτίμηση είναι ότι η απόφαση αυτή επικαλείται δεδομένα που δεν υπάρχουν και παραβιάζει προηγούμενη σχετική απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Προτομή του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη τοποθετήθηκε στην πλατεία της Καρδαμύλης.

Με πρωτοβουλία του δήμου Δυτικής Μάνης φιλοτεχνήθηκε από το γλύπτη Νικόλαο Μποκέα προτομή του αρχηγέτη της επανάστασης του 1821 Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Η προτομή στη συνέχεια τοποθετήθηκε στην κεντρική πλατεία της Καρδαμύλης και τα αποκαλυπτήρια της έγιναν, με περιορισμένη συμμετοχή κοινού, την 1η Απριλίου από το δήμαρχο Δημήτριο Γιαννημάρα.

Οι οικογενειακοί δεσμοί των Κολοκοτρωναίων με τους Μούρτζινους της Καρδαμύλης αριθμούν αρκετές δεκαετίες πριν το 1821 με κοινές δραστηριότητες στη θάλασσα (όπως έχουν εξιστορηθεί σε παλαιότερα φύλλα της ΜΑΝΙΑΤΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ), στοιχείο που συνέβαλε στην απόφαση του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη να αποβιβαστεί στις 6 Ιανουαρίου 1821 στην Καρδαμύλη, προερχόμενος από τη Ζάκυνθο που είχε καταφύγει, πριν από 15 χρόνια, για να γλιτώσει από τις καταδιώξεις των οθωμανικών διωκτών του και να κάνει τις επαφές του με τους καπετάνιους της Μάνης για την από κοινού προετοιμασία της Επανάστασης.

Πέθανε ο μεγαλοεφοπλιστής Ιωάννης Αγγελικούσης, από οικογένεια με μανιάτικες ρίζες.

Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 73 ετών, το πρωί του Σαββάτου 3 Απριλίου, μετά από πολυήμερη νοσηλεία με προβλήματα υγείας, ο εφοπλιστής Ιωάννης Αγγελικούσης. Ο κ. Αγγελικούσης υπέστη καρδιακή προσβολή το Σάββατο 20 Μαρτίου στο σπίτι του. Αμέσως είχε μεταφερθεί στο νοσοκομείο, όπου οι γιατροί τον έβαλαν σε καταστολή. Τελικά δεν τα κατάφερε…

Ο Ιωάννης Α. Αγγελικούσης γεννήθηκε στον Πειραιά και φοίτησε ως μαθητής στην Ιωνίδειο Σχολή. Μετέπειτα σπούδασε οικονομικά στην ΑΣΟΕΕ. Εισήλθε στην εταιρεία του πατέρα του Αντώνη Αγγελικούση το 1973. Ανέλαβε Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Angelicoussis Shipping Group το 1989, μετά τον θάνατο του πατέρα του Αντώνη Αγγελικούση. Τον Σεπτέμβριο του 2003 προχώρησε στην αγορά του πρώτου του πλοίου μεταφοράς υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG), του Maran Gas Asclepius, ιδρύοντας την Maran Gas Maritime που ασχολείται με τον τομέα των υγραεριοφόρων. Σήμερα, ο όμιλος διαχειρίζεται 139 πλοία, ενώ άλλα 15 πλοία του βρίσκονται υπό παραγγελία, η πλειονότητα των οποίων φέρει την ελληνική σημαία. Τη διεύθυνση του Ομίλου ανέλαβε η μοναχοκόρη του, Μαρία Αγγελικούση, η οποία συμμετείχε στη διοίκηση της «Angelicoussis Group» από το 2009.

Η οικογένεια Αγγελικούση είχε αρχικά το επώνυμο Πονηρός – Πονηρέας που απαντάται στον οικισμό Λάκκος, που τώρα εντάσσεται στην Κοινότητα Προαστίου του δήμου Δυτικής Μάνης. Από την αρχική της εστία μετακινήθηκε πριν από την Επανάσταση του 1821, αλλά επέστρεψε και παρέμεινε για αρκετά χρόνια στη Μάνη μετά την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους, περί τα μέσα του 19ου αιώνα. Στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στα Καρδάμυλα της Χίου, όπου άρχισε να ασχολείται με ναυτιλιακές υποθέσεις. (Εκτεταμένη παρουσίαση αυτών των στοιχείων, που τα περισσότερα αντλήθηκαν από συνέντευξη του εκλιπόντος, έχει παρουσιαστεί από τις στήλες της ΜΑΝΙΑΤΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΛΕΓΥΗΣ προ δεκαετίας).

1.115.900 ευρώ για βελτίωση του δρόμου Στούπα – Πλάτσα- ‘Αγιος Νίκωνας

Από την Περιφέρεια Πελοποννήσου ανακοινώθηκε νέο οδικό έργο στη Δυτική Μάνη. Ειδικότερα, το νέο έργο που χρηματοδοτείται από εκπτώσεις προηγούμενων έργων,  αφορά στη βελτίωση της 1ης Επαρχιακής οδού Καλαμάτας – Καρδαμύλης – Αρεόπολης  στο τμήμα του από τη Στούπα μέχρι Άγιο Νίκωνα/όρια Νομού, με προϋπολογισμό να ανέρχεται σε 1.115.900 ευρώ. Στα πλαίσια του εν λόγω έργου προβλέπονται εργασίες συντήρησης και βελτίωσης του οδικού δικτύου, όπως ασφαλτοστρώσεις, οριζόντια και κάθετη σήμανση

UNITED MANI: REALISTIC OBJECTIVE OR UTOPIAN DREAM?

MAIN ARTICLES IN ENGLISH

                It is historically established that in difficult times, when the independence of our region was threatened by external enemies, Maniots always joined forces in a united front to repel them. It is also historically proven that, despite cross-breeding with the new inhabitants, who for various reasons were arriving to our region, the original population nucleus was homogenised and uniform with common characteristics such as religion, language, customs, traditions and a strong desire for freedom. These observations are not in conflict with the traditional autonomy of the smaller areas of Mani and the autonomy of the families that lived there. The crucial question at the present post-modern phase of evolution of human societies, is whether it is necessary for Mani to face the future as a single administrative unit. The 200th anniversary of the revolution of 1821 is an ideal opportunity not only for celebrating, but  also for reflecting and finding answers to this question.

                On  March 17, we celebrated, in Areopolis, the 200th anniversary of the decision made by the Maniot warlords to join arms against the Ottoman conquerors in order to  liberate the Greek territories. This memorable date could be the starting point for reflection on the administrative reorganisation of our region. After the presidential decrees of 2020, which officially recognised the leadership of our ancestors in the national independence struggle of 1821, the highest representatives of the state came to this year’s celebrations in Areopolis. The Maniot leadership and vanguard were often mentioned in the official speeches of that day. This long-overdue recognition of the value and the huge achievements of our ancestors needs now to be furthered with corresponding political actions. One such action is an administrative restructuring, so that Mani can speak as one, with a common voice. This will give Mani the capability of a single expression, so that it can deal with the challenges of the future in a unified way.

                But despite the favourable starting point of March 17, there are many difficulties to overcome. The local representatives of our region need to have the appropriate moral stature, so that they are able to put aside individual aspirations in order to work for the common good. It is difficult to deal with the distractions created on a daily basis by petty jealousies and personal political interests. The only way to advance the goal of the administrative restructuring of our region is by studying the prevailing conditions and carefully planning the reorganisation process step-by-step. Of course, this can only be achieved by first establishing the desired form of administrative restructuring,  with which all representatives of polyphonic Mani must agree. In the recent past we have had two important successes, which can be considered as the first step for a wider unified administrative restructuring: first, the renaming of the Diocese of Gytheio and Oitylo to “Diocese of Mani”, which resulted in the resurgence of the term “Mani” as  the official name of our region; second, the final restructuring, in two phases, of the many communities of the region into two municipalities that again contained the term “Mani”: Eastern Mani (although not only Eastern) and Western Mani. These changes were made due to the cooperation and joint action of both local government and ecclesiastical officials. This element of cooperation between secular and religious authorities is a precondition for the positive outcome of any project aiming at the administrative unification of Mani.

                The disagreements between local government officials that followed the successful events of March 17 in Areopolis, brought again to the surface our traditional curse: the discord that is inherent in heroism. We need to exhaust all means, every resource and all bravery and inner strength, so that we can combat this divisive tendency. In order to advance the goal of the administrative restructuring of Mani, we need first, to eliminate the disagreements, and second, to get our local representatives to discuss with the wider Maniot community and reach an agreement on what kind of administrative restructuring is needed. Do we want a single municipality of Mani (Δήμος Μάνης) or a regional unit of Mani (Περιφερειακή Ενότητα Μάνης) in the Prefecture of Peloponnese (Περιφέρεια Πελοποννήσου), which according to the current electoral law, is a single-chair district in the parliamentary elections? Once we are clear on what kind of administrative restructuring we want, we can then reflect on both internal and external obstacles, but also determine the potential allies of our intended goals. Of course, once everything has been reflected upon and a common basis for action has been drafted, then we can mobilise all potential allies and we can bring our common plans and aspirations to the institutional decision makers.

                The general recognition of the leadership, the courage and the sacrifice of our ancestors during the independece war of 1821, as was shown above, is a very strong basis for legislation, by way of exception, for the administrative restructuring in our region. The granting of special legislation to Mani will  express a minimal reward  from the state and political leadership of the country for the immense sacrifices and contributions of our region to the war of independence and to the Greek state in general.  

                                                                                                                                ΤΗΕ ΕDITORIAL BOARD