Όλα τα άρθρα του/της admin

Αύγουστος 2022

Εκδήλωση στην Καστάνια Δυτικής Μάνης για τα 50 Χρόνια από την ίδρυση της Ιστορικής Ελληνικής Εταιρείας Πολιτισμού.

Την Τετάρτη 28 Ιουνίου το απόγευμα, παραμονή της εορτής των αγίων Πέτρου και Παύλου, πραγματοποιήθηκαν εορταστικές εκδηλώσεις την Καστάνια της Δυτικής Μάνης, επ’ ευκαιρία της 50ης Επετείου από την Ίδρυση της Ιστορικής Ελληνικής Εταιρείας. Με φορέα υλοποίησης την Εταιρεία έχουν υλοποιηθεί στην Καστάνια έργα ανακατασκευής του ναού του Αγίου Πέτρου και του Αγίου Νικολάου στης Μαρούλαινας με χρηματοδότηση του εφοπλιστή Αθανασίου Μαρτίνου, ο οποίος μαζί με τη σύζυγό του έδωσαν το παρόν στην εκδήλωση. Την επιτυχή διοργάνωση είχε αναλάβει ο Πολιτιστικός Σύλλογος του χωριού.

Ημέρες καρδιαγγειακής πρόληψης στη Μέσα Μάνη.

Άλλη μια δράση προληπτικής ιατρικής του Κέντρου Υγείας Αρεόπολης, που διοργανώθηκε και συντονίστηκε από το διευθυντή του Ανάργυρο Μαριόλη στις 8 και 9 Ιουλίου, στέφθηκε από επιτυχία με την πολυάριθμη την συγκινητική προσέλευση πολιτών για εξέταση. Η δράση υποστηρίχτηκε από τους Μανιάτες καρδιολόγους κ.κ. Π. Κοτιλέα, Σ. Πατσιλινάκο και Ε. Παναγάκο.

Η Μανιάτικη Ελαφόνησος γιόρτασε την επέτειο απελευθέρωσής της.

Το Σάββατο 9 Ιουλίου γιορτάστηκαν με λαμπρότητα στην Ελαφόνησο δύο επέτειοι: της ένωσης του νησιού με την Ελλάδα και των εγκαινίων του Ιερού Ναού του Αγίου Σπυρίδωνος, πολιούχου του νησιού, που φέτος συμπληρώνει 162 έτη λειτουργίας.

Κάνοντας μία μικρή ιστορική αναδρομή, αναφέρουμε ότι στις 6 Ιουλίου 1850 υπεγράφη σύμβαση μεταξύ Ελλάδας-Αγγλίας, με την οποία η Ελαφόνησος ενώνεται επίσημα και οριστικά με την Ελλάδα. Επίσης, δέκα χρόνια αργότερα, στις 9 Ιουλίου 1860, εγκαινιάστηκε, στο λιμάνι του νησιού, ο περικαλλής Ιερός Ναός του Αγίου Σπυρίδωνος, ο οποίος κτίστηκε με πρωτοβουλία της γνωστής Μανιάτικης οικογένειας των Γρηγοράκηδων, με κτήτορες τον Πασχάλη Γερακάρη και την σύζυγό του Φλωρούσα Δραγονίτσα.  Ο Τζανετάκης Γρηγοράκης, εγγονός του ομώνυμου τρίτου μπέη της Μάνης κατά την προ του 1821 περίοδο, ίδρυσε το 1837 το συνοικισμό της Ελαφονήσου και αυτό τον ισχυρισμό προέβαλαν κυρίως οι Ελληνικές κυβερνήσεις για να διεκδικήσουν το Ελαφονήσι από τους Άγγλους. (Οι Άγγλοι το κρατούσαν υπό την κυριαρχία τους, και μετά την υπογραφή της ίδρυσης του νεοελληνικού κράτους το 1831, με την αιτιολογία ότι αποτελούσε εδαφικό εξάρτημα των Κυθήρων που βρίσκονταν, όπως όλα τα Επτάνησα υπό διοίκησή τους).

Κατά τον φετινό εορτασμό, αρχικά τελέσθηκαν ο όρθρος, η ευλόγηση των άρτων, η θεία λειτουργία και η δοξολογία προεξάρχοντος του σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Μονεμβασίας και Σπάρτης κ. Ευσταθίου, τον οποίον συνεπικούρησαν αρκετοί κληρικοί της ευρύτερης περιοχής.

Έργο 1ης Επαρχιακής Οδού Μεσσηνίας στο τμήμα Στούπα – Πλάτσα – Αγιος Νίκωνας: υπεγράφη οι σύμβαση και τρέχουν οι προθεσμίες κατασκευής του.

Στο φύλλο 279 – Ιουνίου 2022 είχαμε δημοσιεύσει αναλυτικά στοιχεία για το πιο πάνω έργο, με την ολοκλήρωση όλων των φάσεων της διαγωνιστικής διαδικασίας. Στις 11 Απριλίου ο περιφερειάρχης Πελοποννήσου Παναγιώτης Νίκας υπέγραψε την εργολαβική σύμβαση με τελικό ποσό υλοποίησής μετά την έκπτωση τα 983.628,80 ευρώ. Η προθεσμία ολοκλήρωσης του έργου έχει οριστεί σε 5 μήνες.

Δόθηκε η άδεια εγκατάστασης για το αιολικό πάρκο, ισχύος 32,2 MW στη θέση «Σαγγιάς» των Δημοτικών Ενοτήτων Οιτύλου και Αν. Μάνης. Το οριστικό «πράσινο φως» προς τον Όμιλο Κοπελούζου για το αιολικό πάρκο που εδώ και χρόνια έχει στα σκαριά μέσω της εταιρείας «Άνεμος Μάνης Α.Ε.», έδωσε το Υπουργείο Ενέργειας. Συγκεκριμένα στις 12 Ιουλίου, με απόφαση του Γενικού Διευθυντή Ενέργειας,  χορηγήθηκε η άδεια εγκατάστασης αιολικού σταθμού παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, εγκατεστημένης ισχύος 32,2 ΜW και μέγιστης ισχύος παραγωγής 31,8 MW, στη θέση «Σαγγιάς» των Δημοτικών Ενοτήτων Ανατολικής Μάνης και Οίτυλου του Δήμου Ανατολικής Μάνης.

Ο αιολικός σταθμός θα αποτελείται από:

-14 ανεμογεννήτριες (Α/Γ) ενδεικτικού τύπου Ε70 της εταιρείας Enercon, ονομαστικής ισχύος 2,3 MW εκάστη, οριζόντιου άξονα, με πτερωτή 3 πτερυγίων διαμέτρου 71 m, ύψους πυλώνα 64 m, ανεξάρτητης περιστροφικής ταχύτητας, μεταβλητού βήματος πτερυγίου, με σύστημα ελέγχου ισχύος μέσω κλίσης πτερυγίων, με δακτυλιοειδή σύγχρονη γεννήτρια μεταβλητών στροφών, παραγόμενης τάσης 400 V,

-ισάριθμους με τις ανεμογεννήτριες μετασχηματιστές ανύψωσης τάσεως με σχέση ανύψωσης 0,4/30 kV, έκαστος εγκατεστημένος εντός του πυλώνα της Α/Γ,

-οικίσκο ελέγχου που θα φιλοξενεί την εγκατάσταση του κεντρικού ηλεκτρολογικού εξοπλισμού σύνδεσης του αιολικού πάρκου με το Σύστημα καθώς και του συστήματος τηλε-επίβλεψης, ελέγχου και ασφάλειας, εμβαδού 100 m2 περίπου.

Ακόμη προβλέπεται διάνοιξη νέας εσωτερικής οδοποιίας για τις ανάγκες πρόσβασης στις θέσεις των ανεμογεννητριών και του οικίσκου ελέγχου, μήκους 6,2 χλμ. περίπου, η οποία θα ακολουθήσει τις προδιαγραφές των δασικών δρόμων Γ’ κατηγορίας, υπόγεια γραμμή μέσης τάσης (Μ.Τ.) 30 KV, μήκους 26,7 χλμ. περίπου, για τη διασύνδεση των ανεμογεννητριών με τον Οικίσκο Ελέγχου (5,7 χλμ περίπου), που θα οδεύει κατά μήκος της νέας εσωτερικής οδοποιίας και του Οικίσκου Ελέγχου με τον υφιστάμενο Υποσταθμό (Υ/Σ) ανύψωσης τάσης 30/150 kV (21 χλμ περίπου), στη θέση «Βαχός – Ισιώματα» (ΥΣ Οιτύλου), που θα οδεύει κατά μήκος υφιστάμενης εξωτερικής οδοποιίας. Για τις ανάγκες πρόσβασης στον αιολικό σταθμό και στη νέα εσωτερική οδοποιία, θα χρησιμοποιηθεί υφιστάμενη εξωτερική οδοποιία.

Σημειώνεται ότι ο Υ/Σ Οιτύλου συνδέεται με υφιστάμενη υπόγεια γραμμή μεταφοράς υψηλής τάσης (Υ.Τ.) 150 kV, μήκους 37,7 χλμ, με τον υφιστάμενο υποσταθμό «Σκάλα Λακωνίας» στη θέση «Ξηροκάμπι» του Δήμου Ευρώτα.

Υπενθυμίζεται ότι η αρχική άδεια παραγωγού εκδόθηκε από τη ΡΑΕ το 2008, και ακολούθησαν αρκετές τροποποιήσεις, ενώ τον Ιούλιο του 2020 δόθηκε προς την εταιρεία η οριστική προσφορά σύνδεσης από τον ΑΔΜΗΕ.

Η εταιρεία «Άνεμος Μάνης Α.Ε.» συστάθηκε τον Οκτώβριο του 2005 και σήμερα στη διοίκησή της συμμετέχουν, μεταξύ άλλων, ο Ιωάννης Σαμαράς ως Πρόεδρος του Δ.Σ. και ο Ιωάννης Καρύδας ως Αντιπρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος.

ΚΑΦΕ – ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ «ΑΚΡΟΓΙΑΛΙ» Άγγελου Ι. Ψυχόπαιδα, στη Στούπα Δυτικής Μάνης

Μια ανάσα από τη θάλασσα, πάνω από το γραφικό λιμανάκι της Στούπας βρίσκεται το «Ακρογιάλι». Λειτουργεί εδώ και δύο χρόνια υπό νέα διεύθυνση. Οι πρώτες γαστρονομικές εμπειρίες του Άγγελου γεννήθηκαν στην ταβέρνα του πατέρα του και τον παρακίνησαν να ανακατευτεί με τις σούβλες, τις κατσαρόλες, τα τηγάνια και τους φούρνους. Το μαγαζί είναι ανοικτό από τις πρωινές ώρες μέχρι αργά το βράδυ, προσφέροντας πρωινό, καφέ και κάποια γλυκά ενώ ακολουθούν οι νόστιμες παραδοσιακές γεύσεις από παραδοσιακά προϊόντα Μεσσήνιων παραγωγών. Καθημερινός σκοπός του καταστήματος είναι να προσφέρει στον πελάτη διαφορετικές επιλογές και γεύσεις ανάμεσα σε ευρωπαϊκή και μεσογειακή κουζίνα καλύπτοντας όλες τις τάσεις χορτοφαγίας, ικανοποιώντας λάτρεις του κρέατος και των ψαρικών. Επίσης τα πιάτα προσαρμόζονται και στα υλικά που προσφέρει η κάθε εποχή. Οι πελάτες είναι απ’ όλο τον κόσμο, αφού η Στούπα κατ’ εξοχή τουριστική περιοχή συγκεντρώνει ανθρώπους διαφορετικών εθνοτήτων, χωρίς να υστερούν και οι Έλληνες. Όπως μας εξηγεί ο καταστηματάρχης «οι πελάτες μας, μας λατρεύουν και τους λατρεύουμε. Το μαγαζί έχει βρει την ταυτότητά του, έχοντας αποκτήσει το δικό του κοινό, ξεπερνώντας τις προσδοκίες μας».
Το «Ακρογιάλι» έχει πλέον καταξιωθεί ως ένα από τα καλύτερα γαστρονομικά στέκια της περιοχής. Οι έμπειροι σεφ βάζουν τη δική τους σφραγίδα ανανεώνοντας τα μενού, αναδεικνύοντας τα τοπικά προϊόντα, δίνοντας ένα ακόμη λόγο για επίσκεψη. Η καλή σχέση ποιότητας – τιμής δίνει τη δυνατότητα στον επισκέπτη να έρθει και να ξανάρθει.
Αντώνης Ρουμανέας

MANI: COMMON OBJECTIVES LEADING TO HOMOGENISATION OF THE GEOGRAPHICAL AREA LACKING

   Mani, our area, by the structure of its natural topography and its residential composition, defines the framework of communication and the shapes of the aspirations of its inhabitants. Full of self-contained micro-sites, with little production potential, with difficult transportation and with small settlements, Mani determines the self-sufficiency and the autonomy of each micro-site. The relations between the inhabitants of the settlements, while not lacking in sentimentality due to their common origin and genetic make-up, do not extend to complete mutual understanding. There is also the common element, of proud individual egoism, which does not allow it. As the past teaches us, it is only when the region is faced with a great common danger that the reservations are lifted and universally supported common actions are initiated.

   The developments of the last 3-4 decades remove these isolating tendencies and shape development possibilities, which can only be promoted with joint actions, spreading the benefits to all. Tendencies, in order to be able to be transformed into actions and actions into tangible results, require the existence of appropriate human resources that will act as a catalyst. In other words, what is required are human resources that have gone beyond personal aspirations and ambitions and have the ability to plan and coordinate a common course of action by defining goals and their implementation processes without having personal ambitions as the main goal. 

   A few months ago, proposals for the self-governing transformation of Mani were made public. Their announcement at festive events without documentation of how they will be promoted, to put it mildly, can only be described as naive. Such transformations require a great deal of preparation and consensus-building among those closely associated with the proposed transformations, both at the local government level and at the level of the state administration. Above all, they require a long information campaign until ordinary citizens are convinced that the proposed local government changes will have a positive impact on their daily lives and will help to improve their finances in future years. The topography of Mani, with several local centres that define local specificities, do not create optimism for easy acceptance of this kind of proposals by the majority of the individual regions.

   A significant contribution to the process of maturing a common framework could be achieved by utilising the actions of the Mani OXE program. As we mentioned in the editorial published in the previous issue (July 2022) of MANIOT SOLIDARITY: We thought in 2018, when the Integrated Spatial Investments (ΟΧΕ) Program of Mani was announced with public funding of 12,100,000 € as an addition to the credits of the Peloponnese Regional Operational Program (ΠΕΠ) (2014 – 2021), that this special financing could be a model of a harmonious synthesis of the investment needs of the private and public sector of our region. Unfortunately, in the almost four years that have passed since then, an integrated program with a Development Strategy and a solid Action Plan, has not seen the light of day. For the public technical works which have been proposed to be included in the OXE Mani Program, their fragmentary character and their unrelated form were obvious.The above also applies to the intangible actions of general utility that could be promoted through this program and financed by it.

   We have no illusions that, with the above amount of the Integrated Spatial Investments (OXE) Mani program, all the needs of the Mani geographical area could be met. What we claim is that project and action choices could have emerged, either in 2018 with the old local government team or in 2019 with the new one, following a joint proposal of the two main beneficiaries of the funding, namely the two municipalities (δήμοι) of Mani. This could have been achieved through prolonged consultations and meetings that would have as main objective projects and actions of a homogeneous and unifying nature. The lack of action of this kind finally led, due to the risk of losing part of this funding, to the initiatives undertaken by the competent Department of the Region of Peloponnese. The work of this department led to the final formulation of the program through the consolidation of the individual proposals that had been proposed by the two beneficiary municipalities of Mani and the addition of some generalised projects after a technocratic approach.Thus, given the end of the program’s time horizon, in 2023, the very concept of “integrated” contained in its title seems incomplete! And even more incomplete in terms of its potential for implementation remains the idea of self-governing or administrative reconstruction of the geographical area of Mani through the use of the resources of this program.

                                                                                                                        THE EDITORIAL BOARD

ΑΠΟ ΜΗΝΑ ΣΕ ΜΗΝΑ – Ιούλιος 2022

Έφυγε από τη ζωή ο πρώην δήμαρχος Καλαμάτας Παναγής Κουμάντος

Το βράδυ της 1ης Ιουνίου άφησε την τελευταία του πνοή, στο Νοσοκομείο Καλαμάτας, όπου νοσηλευόταν, ο πρώην δήμαρχος Καλαμάτας Παναγής Κουμάντος.

Ο Παναγής Χρήστου Κουμάντος είχε γεννηθεί στην Καλαμάτα το 1935 και διετέλεσε δήμαρχος Καλαμάτας της περιόδους 1991-1994 και 1999-2002. Η καταγωγή της οικογένειας ήταν από τη Δημητσάνα Γορτυνίας, αλλά φαίνεται ότι μετά τις διώξεις του 1769 (Ορλωφικά) μετακινήθηκε και εγκαταστάθηκε για δεκαετίες στον οικισμό Μαλευριάνικα Σταυροπηγίου Δυτικής Μάνης με το επώνυμο Κουμαντέας μέχρι τη μετεγκατάστασή της στην Καλαμάτα.

Ο Παναγής Κουμάντος είχε πάθος με την ιστορία και είχε εκδώσει δύο ιστορικά δοκίμια με τίτλο: “Η συνδικαλιστική οργάνωση ‘Aλληλεγγύη’” και “Το Μακεδονικό Ζήτημα” καθώς και τα βιβλία: “Βόρειος Ήπειρος. Στο μονόδρομο της Αυτονομίας”, “Το Εργατικό – Συνδικαλιστικό Κίνημα Καλαμάτας [1900 -1960]”, “Η Δημοκρατία του Πόντου”. “Βιογραφικές δημοτικές αναμνήσεις”. “Διάλογοι με τον Αχμέτ”. “Στα βήματα του Ιωσήφ Βαλέστ”. “Σπουδή του βίου και της πολιτείας του Αλέξανδρου Κουμουνδούρου”.

Ήταν μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων, της Διεθνούς Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, του Συνδέσμου Ιστορικών Συγγραφέων και του Συλλόγου της Διάδοσιν των Γραμμάτων.

Ένα ακόμα βήμα για ανάπτυξη εγκαταστάσεων υδατοδρομίου στο λιμάνι της Καλαμάτας

Άδεια ίδρυσης υδατοδρομίου έλαβε το «Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο Καλαμάτας» στην περιοχή του Λιμένα Καλαμάτας, προκειμένου να προβεί στις προβλεπόμενες ενέργειες για την κατασκευή των απαιτούμενων εγκαταστάσεων.

Η άδεια χορηγήθηκε έπειτα από Κοινή Υπουργική Απόφαση (ΚΥΑ) του υπουργού Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής Ιωάννη Πλακιωτάκη, του υφυπουργού Οικονομικών Απόστολου Βεσυρόπουλου και του υφυπουργού Υποδομών και Μεταφορών, αρμόδιου για τις Μεταφορές, Μιχάλη Παπαδόπουλου.

Με την άδεια ίδρυσης υδατοδρομίου γίνεται το πρώτο βήμα για την ανάπτυξη εγκαταστάσεων στο λιμένα Καλαμάτας, καθώς πληρούνται οι προϋποθέσεις για να κατατεθεί αίτηση χορήγησης άδειας λειτουργίας.

Το ιστορικό κτίριο στο λιμάνι της Καρδαμύλης σε  νέα, ανακαινισμένη, μορφή.

Στην έγκυρη ιστοσελίδα iefimerida.gr αναρτήθηκε πρόσφατα δημοσίευμα που σχετίζεται με την ανακαίνιση του κτίσματος που βρίσκεται στο λιμάνι της Καρδαμύλης δίπλα από το εκκλησάκι του Άη Γιάννη. Τα στοιχεία δόθηκαν, μάλλον, από το αρχιτεκτονικό γραφείο που έχει αναλάβει την ανάπλαση του χώρου για λογαριασμό των νέων ιδιοκτητών. Με αφορμή αυτή τη δημοσίευση θεωρήσαμε υποχρέωση να παραθέσομε στη συνέχεια στοιχεία γι` αυτό το τοπόσημο της Καρδαμύλης και γενικότερα για την περιοχή της Ανδρούβιστας.

Το κτίριο είναι στενά συνδεδεμένο με την καπετανία της Ανδρούβιστας του 18ου αιώνα και της οικογένειας των Μούρτζινων – Τρουπάκηδων που την διοικούσαν. Το λιμανάκι, που στο εσωτερικό του μέρος είχε κατασκευαστεί το κτίσμα, προστατευμένο από το νησάκι Μερόπη που βρισκόταν στα δυτικά του και το κάλυπτε από τους δυτικούς – νοτιοδυτικούς καιρούς, αποτελούσε ασφαλή χώρο, λόγω και του παρατηρητηρίου και του πολεμικού εξοπλισμού του, για την προσόρμιση των ιστιοφόρων και κωπήλατων πλοίων της εποχής εκείνης. Ο κύριος σκοπός της κατασκευής του ήταν η αποθήκευση εμπορευμάτων και η φιλοξενία ολιγάριθμων προσώπων. Την περίοδο του 18ου αιώνα αποτελούσε τόπο προσωρινής αποθήκευσης πειρατικής λείας. Στη ΜΑΝΙΑΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ έχουν κατά καιρούς δημοσιευτεί πολλά γεγονότα που διαδραματίστηκαν σ αυτό το χώρο. Με τη μη ύπαρξη βιολογικής συνέχειας, μετά τον δεύτερο απόγονο, του κλάδου της οικογένειας του πρωτοκαπετάνιου Παναγιώτη Τρουπάκη, το κτίσμα κατανεμήθηκε στον κλάδο των που είχε πρωταρχή τον Δημήτριο Τρουπάκη (που ονομάστηκε κλάδος των Δημητρέων). Η οικογένεια χρησιμοποιούσε το χώρο ως αποθήκη μεταφερόμενων από τη θάλασσα εμπορευμάτων από το εσωτερικό και το εξωτερικό αλλά και ως πανδοχείο και προσωπική κατοικία. Η μεταβίβαση στο νέο ιδιοκτήτη που το ανακαίνισε έγινε από τους κληρονόμους του Γεωργίου Δημητρέα. 

Από το Δήμο Ανατολικής Μάνης, μέσω προγραμματικής σύμβασης με την Περιφέρεια Πελοποννήσου η εκτέλεση του έργου: «ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΕΡΓΩΝ, ΚΑΘΑΡΙΣΜΟΣ ΚΟΙΤΗΣ ΚΑΙ ΠΡΑΝΩΝ ΥΔΑΤΟΡΕΜΑΤΩΝ ΓΙΑ ΑΝΤΙΠΛΗΜΜΥΡΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ, ΣΤΙΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΜΑΝΗΣ ΠΟΥ ΕΠΛΗΓΗΣΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΥΡΚΑΓΙΑ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

2021».

Με τη μελέτη προβλέπεται να γίνουν εργασίες αποκατάστασης υφιστάμενων τεχνικών έργων, συρματοκιβωτίων, στηθαίων αντιστήριξης, γεφυρών και σωληνωτών οχετών, τα οποία βρίσκονται εντός της κοίτης των υδατορεμάτων, για την ενίσχυση της ασφάλειας των τεχνικών έργων, της ασφάλειας της διερχόμενης κυκλοφορίας στις οδούς που διέρχονται από αυτά, καθώς και την αντιπλημμυρική προστασία των παρακείμενων εκτάσεων και οικισμών. Επίσης προβλέπεται ο καθαρισμός της κοίτης του υδρογραφικού δικτύου, στα σημεία που έχουν επισημανθεί και απαιτείται καθαρισμός – άρση προσχώσεων από φερτά υλικά ή άλλα εμπόδια που δυσκολεύουν την ελεύθερη απορροή των υδάτων, για την αντιπλημμυρική προστασία σε ρέματα, χειμάρρους και ποταμούς στις περιοχές του Δήμου Ανατολικής Μάνης που επλήγησαν από την πυρκαγιά του Αυγούστου 2021, αρμοδιότητας συντηρήσεως της Διεύθυνσης Τεχνικών Έργων της Περιφερειακής Ενότητας Λακωνίας. Ο προϋπολογισμός δημοπράτησης του έργου ανέρχεται σε 240.000,00 Ευρώ και αναλύεται σε: Δαπάνη Εργασιών 117.891,90€. Γενικά έξοδα και Όφελος εργολάβου (Γ.Ε.+Ο.Ε.) 21.220,54€. Απρόβλεπτα  (ποσοστού 15% επί της δαπάνης εργασιών και του κονδυλίου Γ.Ε.+Ο.Ε.) 20.866,87€. Απολογιστικά (1): Κόστος υποδοχής προϊόντων καθαιρέσεων και κατεδαφίσεων 180,00€Απολογιστικά (2): Μελέτη Υδραυλικών Υπολογισμών – Περιβαλλοντικών 25.000,00 €. Απολογιστικά (3): Μηχανήματα Έργου 5.000,00 €. Στο ανωτέρω ποσό προβλέπεται αναθεώρηση στις τιμές ποσού 2.389,08€  Το έργο θα εκτελεστεί εντός της κοίτης ρεμάτων, χειμάρρων και ποταμών στις περιοχές του Δήμου Ανατολικής Μάνης που επλήγησαν από την πυρκαγιά του Αυγούστου 2021, αρμοδιότητας συντηρήσεως της Δ.Τ.Ε. Π.Ε. Λακωνίας Νομού Λακωνίας. Η προθεσμία εκτέλεσης του έργου, ορίζεται σε 6 μήνες από την ημέρα υπογραφής της Σύμβασης.

Η σύνθεση του νέου Διοικητικού Συμβουλίου της Παμμεσηνιακής Ένωσης Αθηνών.

Η Παμμεσσηνιακή Ένωση Αθηνών ανακοίνωσε τη σύνθεση του νέου Διοικητικού Συμβουλίου που προέκυψε από τις πρόσφατες αρχαιρεσίες.  Πρόεδρος: Γιώργος Λ. Μουνδρέας, Α’ Αντιπρόεδρος: Αλέξανδρος Δασκαρόλης, Β’ Αντιπρόεδρος: Ηλίας Παρασκευόπουλος, Γενική Γραμματέας: Ελένη Κομπότη, Ειδική Γραμματέας: Φλωρεντία Ρήγα, Ταμίας: Δήμητρα Στάμου – Ρέππα, Έφορος :Νικόλαος Μπογέας, Μέλη Σοφία Κορμά, Μαρία Λιακάκη, Δημήτρης Κερερές και Ιωάννης Δημητρακόπουλος.

ΡΕΦΟΥΛΟ- Grill and Coffee bar
Χρήστου Β. Ξεροβάσιλα στον Νομιτσή Δυτικής Μάνης

Ρέφουλο στη μανιάτικη διάλεκτο σημαίνει ριπή ανέμου. Έτσι προτίμησε να ονομάσει ο ιδιοκτήτης το νέο κατάστημα που λειτούργησε πριν μερικούς μήνες στον Νομιτσή Δυτικής Μάνης. Ο Χρήστος Β. Ξεροβάσιλας σπούδασε την τέχνη της μαγειρικής σε σχολή τουριστικών επαγγελμάτων της Αθήνας και μετά την αποφοίτησή του προσλήφθηκε ως private chef σε μεγάλα εστιατόρια του ξενοδοχείου Πεντελικόν για έντεκα χρόνια, ενώ παράλληλα ανέλαβε την επιμέλεια του μενού πολλών εστιατορίων ανά την Ελλάδα. Τα τελευταία δέκα χρόνια εργαζόταν και ως καθηγητής μαγειρικής σε μεγάλη σχολή τουριστικών επαγγελμάτων της Αθήνας με παράλληλη ενασχόληση ως chef σε μεγάλο ξενοδοχειακό συγκρότημα της Μάνης.
Ένα ταξίδι στη Μάνη είναι πάντα όμορφο, ειδικά όταν συνδυάζεται με την απόλαυση εξαιρετικού φαγητού με άρωμα παραδοσιακής Μανιάτικης κουζίνας. Ένθερμος υποστηρικτής της τοπικής γαστρονομίας ο Χρήστος παρακολουθεί συνεχώς σεμινάρια μαγειρικής τέχνης με περαιτέρω στόχο την εξειδίκευσή του και εξέλιξή του και σε σύγχρονες μορφές ευρωπαϊκής μαγειρικής τέχνης.
Ιδιαίτερα φαγητά που διαθέτει είναι: χωριάτικος κόκορας με χυλοπίτες, αρνίσιο κότσι με κριθαρότο και σφέλα Μάνης, τάρτα κολοκυθοκεφτέ με παραδοσιακό λουκάνικο Ταϋγέτου, χορτόπιτα στη σχάρα με τραχανά, Μανιάτικο cheesecake με λαλάγγι και κρέμα γιαουρτιού, ενώ ψητά της ώρας προσφέρονται ανά πάσα στιγμή.
Η φιλοσοφία του καταστήματος στηρίζεται σε τέσσερις βασικές αρχές: ποιότητα, εξυπηρέτηση, σοβαρότητα, συνέπεια. Η φήμη του καταστήματος εξαπλώθηκε γρήγορα και σύντομα απέκτησε μια πιστή πελατεία, προσφέροντας πέραν των άλλων, καφέ φίλτρου, εσπρέσο, κρουασάν, τυρόπιτα μανιάτικη, πορτοκαλόπιτα, γαλατόπιτα και πολλά άλλα είδη που αναζητά ο πελάτης.
Ο επαγγελματίας πρέπει να έχει επαφή με τον κόσμο, να τον ψυχολογεί και να προσαρμόζεται. Κάθε μέρα ο επαγγελματίας δίνει εξετάσεις και στις εξετάσεις αυτές ο Χρήστος έχει πάντα επιτυχίες.
Αντώνης Ρουμανέας

MANI: INCREASE IN PRIVATE INVESTMENTS, WHILE PUBLIC SECTOR INVESTING IS LAGGING
… this statement is confirmed by the course of development of the OHE Mani program

Ever since our very first issue of MANIOT SOLIDARITY, we had stated that the private sector invests heavily in all areas of Mani, while government sector investments are very rare and do not cover the needs of the permanent residents and visitors who are attracted to our area through private investments. During the twenty-three years that have passed since then, we can only mention one positive change: the willingness of the Peloponese Prefecture during the last three years to promote some public works in our area.
We thought in 2018, when the Integrated Spatial Investments (ΟΧΕ) Program of Mani was announced with public funding of 12,100,000 € as an addition to the credits of the Peloponnese Regional Operational Program (ΠΕΠ) (2014 – 2021), that this special financing could be a model of a successful synthesis of the investment needs of the private and public sector of our region. Unfortunately, in the almost four years that have passed since then, an integrated program with a Development Strategy and a solid Action Plan, has not seen the light of day. For the public technical works which have been proposed to be included in the OHE Mani Program, their fragmentary character and their unrelated form were obvious.This fact, combined with the long delay in the preparation of complete tender documents for the public works proposed to be included in this program, makes uncertain their reliable and successful completion within the inflexible deadlines of the program.
In contrast to the public investment part of the funding of the Mani OXE program, the tender notice for the “Support for the Modernisation of Small and Medium-Sized Enterprises in the Tourism Sector” program attracted more than 120 potential investors from all regions of Mani. Unfortunately, the budget for the proposals that were to be approved through this program, was sufficient to support only one third of them, as it was limited to only 1,500,000 €. The private investors who have qualified, paying almost equal contributions for the implementation of the tourism projects they have planned, double the amount to be invested in the tourism sector in Mani! Given that two thirds of the remaining 80 proposals that were submitted are eligible, but were not funded due to lack of financing, the need to find additional funding for these proposed projects is obvious. Under these conditions, private investment in the tourism sector in Mani, through the co-financing of the Mani OHE Program, could exceed the sum of 8.000.000.000 € by 2024! We are of the opinion that, by restructuring the program’s budget of €12,100,000, the necessary funds can be found to finance the other proposed projects that have been approved in principle, but not funded. Discounts from the public works projects, both under tender or in progress, could be used for this purpose, as well as other types of provisions in the initial budget of this program.
Every summer, the number of visitors to our region rises, with the return of our compatriots of both internal and external migration and the attraction of more and more friends of our region. Τhe private sector makes good use of this generalized trend of attracting visitors,. The Maniot entrepreneurs use their available capital to establish appropriate businesses to welcome and serve our visitors. However, it is not enough that the natural, climatic and cultural environment attracts visitors; it is necessary to collectively address the technical issues that will turn this general trend of attraction into a steady, permanent state by meeting the needs of our visitors. The substantial improvement of the main road axis, the easy accessibility of our cultural monuments, the water supply, the public infrastructure inside our settlements and cleanliness are the most important needs of the visitors and tourists of Mani. The present tourist flow is served by the entrepreneurs of the area in a satisfactory way, but services need to expand with time and enrich the population of our region. Successful coordination to secure the necessary public investment, whether local, regional or state investment, is the responsibility and obligation of our local representatives.
THE EDITORIAL BOARD

ΜΑΡΙΑ ΜΟΥΣΤΑΚΟΥ – ΛΑΜΠΡΙΝΕΑ


Πριν μερικές ημέρες κατευοδώσαμε στην τελευταία της κατοικία τη δασκάλα μας Μαρία Μουστάκου – Λαμπρινέα. Η σκέψη μας στρέφεται στην περασμένη ζωή της και στο μέχρι χθες παρόν της. Έφυγε πλήρης ημερών, παντρεμένη με τον Παναγιώτη Λαμπρινέα, άφησε πίσω της παιδιά και εγγόνια. Σήμερα που πολύ λίγοι πνευματικοί άνθρωποι έχουν συνείδηση του ηθικού χρέους τους, η αναφερόμενη ακολούθησε πιστά και επίμονα την οδό του καθήκοντος. Υπηρέτησε στο δημοτικό μας σχολείο στον Νομιτσή για πολλά χρόνια και άφησε ωραίες αναμνήσεις, δίνοντας στους μαθητές της όμορφες ηθικές και εθνικές αξίες με πολύ μόχθο, ώστε σήμερα να μπορούμε να λέμε ότι μας έδωσε εφόδια για την περαπέρα εξέλιξή μας. Ίσως να ήταν λίγο αυστηρή, αναγκαίο όμως για την παιδική μας ηλικία που προερχόταν από αγάπη και ανθρωπιά. Τα θέματα που είχαν σχέση με το παιδαγωγικό της έργο ήταν πάντοτε στη σκέψη της και αυτό ήταν το παντοτεινό αντικείμενο του ενδιαφέροντός της, γι’ αυτό και δικαίως θα μπορούσε να καταταγεί στη χορεία των επιστημόνων δασκάλων του τόπου μας.
Έζησε έναν αιώνα, πρόσφερε όμως τόσα πολλά ώστε μπορούμε να πούμε ότι έζησε τόσο λίγο.
Όταν ο άνθρωπος θέτει προ αυτού μεγάλους και ευγενείς στόχους και τους υπηρετεί με συνέπεια, γίνεται λαμπρός ο βίος του και του παρέχει ηθικές ικανοποιήσεις των οποίων ουδεμία υπάρχει υλική αποτίμηση.
Πλούσιο σε περιεχόμενο και μεγάλο σε σημασία έργο άφησε πίσω της. Έργο που της δίνει το δικαίωμα να πει σαν τον Απόστολο Παύλο στον Ουράνιο Πατέρα, που βρίσκεται τώρα μπροστά του, στα φτερωτά βασίλεια της άϋλης και αιώνιας ζωής.
«Τον νόμον τετέλεκα, την πίστιν τετήρηκα, λοιπόν απόκειται μοι ο της δικαιοσύνης στέφανος».
Αντώνης Ρουμανέας

ΗΛΙΑΣ ΜΠΟΤΣΕΑΣ

Ένας ακόμα από τους συνεργάτες μου, στις εκπαιδευτικές πρωτοβουλίες για αναδιαμόρφωση της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στην Καρδαμύλη κατά τη δεκαετία 1975 -1985, έφυγε από τη ζωή. Ο Ηλίας Μποτσέας, παρότι ως ναυτικός στο επάγγελμα με συχνές απουσίες από τη στεριά, ήταν πάντα παρών σε όλες τις εκπαιδευτικές πρωτοβουλίες για αναβάθμιση της λειτουργίας του Γυμνασίου, που φοίτησαν οι θυγατέρες του Σοφία και Βούλα, και την ίδρυση και λειτουργία Λυκείου. Όταν βρισκόταν για βιοπορισμό στη θάλασσα τον αντικαθιστούσε επάξια η γυναίκα του, η καλόψυχη Πότα, συμμετέχοντας και συμβάλλοντας σε όλες τις κοινές δράσεις.

Οι σχέσεις μας πύκνωσαν όταν, κατά την επόμενη χρονική περίοδο, το ζεύγος Ηλία και Πότας, άνοιξαν το μαγαζάκι στο ισόγειο του σπιτιού τους στο Πραστείο. Έγινε ο χώρος που συναντούσα τους παλιούς μου φίλους του χωριού, εκείνους που μας έδεναν κοινές προσπάθειες στην εκπαίδευση και στην αυτοδιοίκηση. Ξαναθυμόμαστε τα παλιά και ανταλλάσσαμε απόψεις για τα τρέχοντα γεγονότα, στον τόπο μας και στον κόσμο. Πάντα σε συναισθηματική ατμόσφαιρα και με εγκαρδιότητα.

Πέρασαν τα χρόνια, ο καταλύτης χρόνος μείωσε τις δυνατότητες όλων μας, έκλεισε το μαγαζάκι, αλλά η παλιά διάθεση για συναναστροφή των μελών αυτής της παρέας έμεινε σταθερή. Η τελευταία συνάντηση στη Στούπα, λίγο πριν εκδηλωθεί η πανδημία, ήταν ιδιαίτερα διαχυτική… Η Πότα έφυγε από τη ζωή και στη συνέχεια ο Ηλίας ακινητοποιήθηκε μακροχρόνια…

Τον αποχαιρετήσαμε στο νεκροταφείο του χωριού του, αλλά οι εικόνες, η δική του και της Πότας, έχουν μείνει φωτεινές στη μνήμη μας, ως εικόνες των καλών καιρών και των καλών συνανθρώπων μας.

Νίκος Ευστρ. Μαραμπέας

……………………………………………………….

Στις 29 Απριλίου 2022 πέθανε ο Ηλίας Ευστρ. Μποτσέας από το Προάστιο, σε ηλικία 84 ετών.

Το σπίτι του ήταν πάνω από την εξάκρουνη κρήνη των Μελισσηνών. Εκεί μεγάλωσε, ακούγοντας συνεχώς κελάρυσμα νερού. Aπό τον πατέρα του Ευστράτιο καταγόταν από οικογένεια αγωνιστών, του Δημητρίου Μποτσέα (εκατόνταρχου το 1824) και του Παναγιώτη Μποτσέα. Aπό την μητέρα του Σοφία καταγόταν από την οικογένεια Γαϊτανάρου.

Γεννημένος σε χωριό με μακρά ναυτική παράδοση, αγάπησε και εκείνος την θάλασσα και έγινε ναυτικός. Ταξίδεψε σε όλον τον κόσμο, όπου «πολλῶν ἀνθρώπων ἴδεν ἄστεα καί νόον ἔγνω», επιστρέφοντας συχνά στο  χωριό του. Το  1961 παντρεύθηκε την αγαπημένη του Ποτούλα Νικ. Χαρέα, το 1962 αγόρασαν το ωραίο σπίτι τους στην κεντρική πλατεία του χωριού και απέκτησαν δύο πολυτάλαντα κορίτσια, την Σοφία και την Βούλα. Την ίδια αγάπη για την θάλασσα είχε και η οικογένειά του, και όλοι μαζί περνούσαν αξέχαστες μέρες τα καλοκαίρια στο σπίτι τους σε μια μαγευτική παραλία και στην βάρκα τους. Έζησαν ευτυχισμένοι 60 σχεδόν χρόνια μέχρι τον θάνατο της Ποτούλας το 2020.

Το 1983 ο Ηλίας άφησε την θάλασσα, και επέστρεψε οριστικά στο Προάστιο. Εκείνη την χρονιά η κόρη του Σοφία άνοιξε καφενείο στο πιο κεντρικό σημείο του χωριού, το οποίο το 1986 το ανέλαβε η μητέρα της Ποτούλα με την επιγραφή ΚΑΦΕΟΙΝΟΠΑΝΤΟΠΩΛΕΙΟ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΗΛ. ΜΠΟΤΣΕΑ, που υπάρχει ακόμη. Εκεί χτυπούσε η καρδιά του Προαστίου μέχρι το 2018 που το έκλεισαν, περιμένοντας πρώτα να περάσει η γιορτή του χωριού στις 21 Νοεμβρίου. Όλα αυτά τα χρόνια ο Ηλίας ήταν επίτροπος στην εκκλησία της Παναγίας, αλλά και η Ποτούλα προσέφερε πολλές υπηρεσίες στην αγαπημένη της εκκλησία. Τα τελευταία χρόνια οι άξιες κόρες τους, η Σοφία και η Βούλα, φρόντισαν με υποδειγματική αγάπη, στοργή και αφοσίωση τους γονείς τους.

Επί δεκαετίες η οικογένεια Μποτσέα έζησε στο Μακρύ Καντούνι, δίπλα στην Παναγία. Μετά τον θάνατο της Ποτούλας, άλλο ένα κομμάτι από την ψυχή του χωριού χάνεται με τον θάνατο του Ηλία.

Είναι τυχεροί όσοι γνώρισαν τον Ηλία – τα λόγια είναι φτωχά για να τον περιγράψουν. Ήταν δίκαιος, γενναιόδωρος, ειρηνοποιός, καλόψυχος, με απαράμιλλη ευγένεια ψυχής. Ήταν ο καλύτερος γείτονας που θα μπορούσε να έχει κανείς. Η καλοσύνη του και η αγάπη του για τον συνάνθρωπό του θα μείνουν αξέχαστες. Θυμάμαι ένα περιστατικό όταν ο Ηλίας παραμέρισε το δικό του νόμιμο συμφέρον για να βοηθήσει έναν συνάνθρωπό του που χρειαζόταν βοήθεια, και όταν ο ευεργετηθείς δεν έβρισκε τα λόγια να τον ευχαριστήσει, εκείνος απάντησε απλά: «εγώ δεν χρειάζομαι νόμους για να είμαι άνθρωπος!»

Ναι, θείε Ηλία, ήσουν Άνθρωπος με Α κεφαλαίο. Ήσουν απλός, αλλά σπουδαίος Άνθρωπος, και με το παράδειγμά σου έδινες μαθήματα ζωής σε όλους εμάς τους άλλους, χωρίς να το γνωρίζεις.

Καλό σου ταξίδι, θείε Ηλία. Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ.

Παναγιώτα Κομπιλήρη