Πέρασαν εννέα γεμάτες δεκαετίες από τότε που ήρθες στη ζωή και όταν τις αναλογισθείς νομίζεις ότι ήταν χθες.

Γνώρισες βασιλείες, δικτατορίες, δημοκρατίες, γερμανική κατοχή, αντίσταση, εμφύλιο πόλεμο, πολιτικές αντιπαραθέσεις, φυσικές καταστροφές, μνημόνια και πανδημία, πολλή αγωνία αλλά και ελπίδα για την επόμενη ημέρα όπως άλλωστε όλη η γενιά σου.

Γνώρισες όμως και επιστημονικά επιτεύγματα, κατάκτηση των αιθέρων, να πατά ο άνθρωπος στο φεγγάρι, να γίνεται μεταμόσχευση ανθρώπινης καρδιάς και τεχνολογικές κατασκευές θαυμαστές, τηλεόραση, κινητό τηλέφωνο, ίντερνετ, αλλά και να πηγαίνεις με αυτοκίνητο έξω από την πόρτα του σπιτιού σου στο χωριό που γεννήθηκες.

Τη δεκαετία του ’30 μια μικρή παπαδοπούλα μεγαλώνει μέσα σε ένα σπιτικό με παππού, γιαγιά και πολλούς συγγενείς, ενός νεο-χειροτονημένου ιερέα σε ένα απομονωμένο χωριό στις δυτικές υπώρειες του Ταϋγέτου, που η επικοινωνία γινόταν πεζοπορώντας στους κατηρημαγμένους δρόμους.

Μεγάλη αγάπη και λατρεία προς τη μικρή Έφη είχαν οι γονείς της, αφού προ τριετίας που είχαν συνδέσει τη μοίρα τους, είχαν χάσει την πρώτη τους κόρη πριν καλά βαπτιστεί.

Με τη μητέρα της να τη φροντίζει, όπως άλλωστε όλες οι μανάδες, με περισσή στοργή και αγάπη, μια και ως μοδίστρα του χωριού ήταν ολημερίς στο σπίτι μαζί της. Έτσι είχε περισσότερο χρόνο να ασχολείται με τη μικρή Έφη, όχι μόνο για τροφή και ενδυμασία της αλλά και με τα λίγα γράμματα που ήξερε στην όλη διαπαιδαγώγησή της με αξίες και χριστιανικές αρετές, όπως άλλωστε και τα άλλα παιδιά της. Και η μικρή Έφη έγινε μια καλή μαθήτρια όλο υγεία, ροδοκόκκινη με τα κοτσιδάκια της να πηγαινοέρχονταν στους ώμους της, τρεχοβολώντας στα σοκάκια του χωριού, παίζοντας με όλα τα παιδιά, αφού με τον καλό της χαρακτήρα είχε μόνο φίλους.

Και ήρθε η δεκαετία του ’40 που έφερε τα πάνω – κάτω. Ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος με τα πρώτα κατοχικά χρόνια και εν συνεχεία ο χειρότερος εμφύλιος.

Ευτυχώς που ο πατέρας μας, ο παπα-Γιώργης ο Μπενέας πάντοτε σοβαρός και ακριβοδίκαιος στις αποφάσεις του έφυγε για την πρωτεύουσα όχι του νομού, την Καλαμάτα, αλλά στην Αθήνα, αφού μαζί του πήρε τα άλλα δύο παιδιά, την Τασία και τον Βαγγέλη, που πήγαιναν στο σχολείο και τον 18χρονο ανηψιό του Μίμη, γιο της αδελφής του Μαριγώς που ήταν χήρα.

Έφηβη και η Έφη ανέβηκε στην Αθήνα και εγγράφεται στη Σχολή Ραπτικής – Κοπτικής και σε δύο χρόνια είχε γίνει τέλεια μοδίστρα. Στις αρχές της δεκαετίας του ’50 δημιούργησε στο χωλ των δύο δωματίων στο σπίτι της οδού Αγ. Πολυκάρπου στην Καισαριανή, που μέναμε, ένα ατελιέ όπου ερχόταν οι γυναίκες για πρόβα και άκουγα να λένε τα καλύτερα λόγια για την καλή εφαρμογή που είχαν τα ρούχα που έραβες.

Η θεία μας η Πότενα έλεγε: «Παιδάτσι μου κατά μάνα δες και κόρη» αφού άξια μοδίστρα ήταν και η μάνα μας, όλα τα νυφικά του χωριού, η Σοφία τα έραβε.

Το 1957 δημιούργησες τη δική σου οικογένεια και ασχολήθηκες με την ανατροφή των παιδιών σου της Βέρας και του Σωτήρη που μαζί με τον αείμνηστο Σταύρο ενώσατε τις τύχες σας.

Δύσκολες εποχές οικονομικά και οι ανάγκες πολλές όσο τα παιδιά μεγαλώνουν.

Χάρις στη νοικοκυροσύνη σου και στα απολύτως απαραίτητα πήρες το κουμάντο και κατάφερες να σπουδάσεις τα παιδιά σου. Ο Σωτήρης σου σπούδασε χημικός και τώρα βρίσκεται σε πανεπιστήμιο της Αμερικής στην πολιτεία Ουάσιγκτον και η Βαρβάρα παντρεύτηκε, δημιούργησε δική της οικογένεια υπάλληλος Δ.Ο.Υ.

Η βάσκανος μοίρα είναι αναπάντεχη. Η ζωή αλλάζει από τη μια στιγμή στην άλλη, χαρές και λύπες, αγωνίες και ελπίδες για το τι θα φέρει το αύριο.

Πόσο νωρίς το δρεπάνι του Χάρου ήρθε και πήρε το γαμπρό σου, τον άντρα της κόρης σου, Δημήτρη και έμεινε η Βέρα χωρίς σύντροφο να μοιράζεται τις αγωνίες, τις χαρές, τις λύπες που έχει δημιουργήσει η μοίρα των ανθρώπων.

Μεγάλη μαχαιριά τάραξε, συθέμελα, όλη την οικογένεια και η Έφη με περίσσεια ψυχική δύναμη το αντιμετώπισε και προχώρησε στον καινούργιο Γολγοθά που ανοιγόταν μπροστά της ενσωματώνοντας την οικογένεια της κόρης της της Βέρας με τον μικρό της Γιώργο έχοντας πάντα την ελπίδα ότι και ο γιος της θα έρθει από την Αμερική.

Έφθασες μέχρι το βορειοδυτικό άκρο της Αμερικής, το Σιάτλ, να καμαρώσεις το γιο σου με την οικογένειά του και να έρθεις να μας διηγηθείς όσα είδες και γνώρισες εκεί στον νέο κόσμο που μένει ο γιος σου.

Αλλά ο πανδαμάτωρ χρόνος λόγω και ηλικίας έδωσε τέλος στη ζωή του άντρα σου του Σταύρου που επί 63 χρόνια βρισκόσαστε ο ένας δίπλα στον άλλο.

Ο χρόνος είχε περάσει και οι δυνάμεις εξαντλήθηκαν και εκείνη η καλωσυνάτη, καλόβολη, χαμογελαστή γυναίκα αλλά με λόγο, δυναμισμό και θάρρος γνώμης κατέρρευσε και όλα πήραν τον αιώνιο δρόμο τους: φθορά της ύλης και αφθαρσία της ψυχής.

Με πολλή θλίψη και πόνο αλλά και αγάπη και σεβασμό στη μεγάλη μου αδελφή εύχομαι: το χώμα το Τσεριώτικο που τη σκεπάζει να είναι ελαφρύ.

Καλή αντάμωση αδελφή εκεί που οι ψυχές συναντώνται.

Βαγγέλης Μπενέας

Θείε μου χρυσέ! Πούσουν διαμάντι και χρυσός, μάλαμα και χρυσάφι. Για πες μου πούναι η στράτα σου και που η περπατησιά σου; Ρόδα να ρίξω πίσω σου τριαντάφυλλα μπροστά σου. Σαν τον δικό σου θάνατο πολλοί που τον θέλουνε και τον ληξορεύονται. Σε κλαίνε εγγόνια, παιδιά και η δισεγγονούλα σου. Μια πανώρια φαμελιά. Σε κλαίνε πέρδικες και αϊτοί. Η τύχη σου είναι ζηλευτή. Ευχήσου τους όλους από καρδιάς και πρώτη νάναι η θεία μου, η σύντροφός σου η χρυσή. Να ζήσουνε σαν τα βουνά, να ασπρίσουν σαν τα χιόνια και όλοι να σου μοιάσουνε και στην χρυσή σου την καρδιά, την διαμαντένια σου ψυχή και γω για την αγάπη την πολύ τι να σου πω, πως να στο πω, πόσα να πω ευχαριστώ; Χίλια και μύρια και εκατό, χίλιες φορές ευχαριστώ. Όμως θείε μου ένα πελώριο ευχαριστώ σου χρωστάμε όλοι οι Μποσιναίοι, όλο το σόι μας, όλο γιατί μας αγάπησες πολύ, τόσο πολύ, όσο και μεις εσένα. Κι έγινες ο χρυσός Μανιατόγαμπρος, τιμή μας, καύχημα και καμάρι μας. Πολύ μας συγκινείς και μας υποχρεώνεις, που ζήτησες να θαφτείς στα χώματά μας, στου Άγιου-Λιά το λουρί μ’ όλους τους Μποσιναίους και τους Σωματιανούς.

Στου Άγιου-Λιά το Λουρί όλοι βγήκανε στην απαντή να σε καλοδεχτούνε. Ο παππούς ο Βάσος, η γιαγιά Κατερίνα, ο θείος ο Γιώργος, η θεία η Φλόη, η θεία η Βούλα και όλη των Μποσιναίων η στρατιά. Θα σ’ έχουνε όλοι τους κορώνα στο κεφάλι τους, τριαντάφυλλο στο πέτο τους, βασιλικό στο χέρι. Νάχεις καλό ταξίδι στα πέλαγα του ουρανού, στις θάλασσες του κόσμου. Νάχεις καλό ταξίδι στις ομορφιές του αυγερινού, στο φως του αποσπερίτη. Καλό ανηφόρι νάχεις για τα παλάτια τ’ ουρανού, τις ρούγες των αγγέλων. Καλό παράδεισο να βρεις, νάναι στρωμένη η στράτα σου τριαντάφυλλα και ρόδα. Εμείς θα σε θυμόμαστε θα ς’ αγαπάμε πάντα. Χριστός Ανάστη!!!

Εκφωνήθηκε ως επικήδειος την 27-2-22 ημέρα της κηδείας του από τον συντ/χο δικηγόρο κ. Γεώργιο Σ. Μπόσινα.

Το Γιώργο Γκούζο τον γνώρισα τη δεκαετία του 1990 στις αυτοδιοικητικές συναθροίσεις εκείνης της περιόδου. Ήταν εκλεγμένος πρόεδρος της Κοινότητας Δολών, αλλά διατηρούσε και τεχνικό γραφείο στην Καλαμάτα, ως διπλωματούχος εργοδηγός. Ξεχώριζε για τη δυναμική εκφορά των απόψεών του που, μπορεί να μην ήταν πάντα τεκμηριωμένες, αλλά ήταν διεισδυτικές στο ακροατήριό του. Χρησιμοποιούσε το δυναμισμό του αλλά και τις γνωριμίες του, προσωπικές και πολιτικές, για να προβάλλει τις ανάγκες των συγχωριανών του με θετικά αποτελέσματα στις περισσότερες περιπτώσεις. Το κυριότερο επίτευγμά του σ` αυτό τον τομέα ήταν η ένταξη της Κοινότητας Δολών, μαζί με τις Κοινότητες Βέργας και Μικρής Μαντίνειας, στο Σύνδεσμο Ύδρευσης Δήμων Καλαμάτας, Μεσσήνης και Κοινοτήτων. Με την ένταξη αυτή δημιουργήθηκαν υδρευτικά δικαιώματα τα οποία μπορεί να αξιοποιήσει, μέσω κατάλληλων χειρισμών, ο Δήμος Δυτικής Μάνης, ως τελικός καθολικός διάδοχος της Κοινότητας Δολών, για να πάρει μέρος του υδρευτικού πλούτου που αποδίδουν οι πηγές Πηδήματος και Αγίου Φλώρου Μεσσηνίας και να το αποδώσει στους οικισμούς του που έχουν υδρευτικά ελλείμματα..

Κατά την τελευταία φάση ζωής των αυτοτελών Κοινοτήτων (1996 – 98), τότε που θεσπίστηκαν τα Συμβούλια Περιοχής ως προπομποί της αυτοδιοικητικής αναδιάρθρωσης του 1998, βρεθήκαμε κοντύτερα με το Γιώργο Γκούζο, ως πρόεδροι των αντίστοιχων Συμβουλίων με έδρες τον Κάμπο και την Καρδαμύλη. Συμφωνήσαμε σε όλα σχεδόν τα θέματα που ανοίγονταν για τις νέες προοπτικές της περιοχής και τα παρουσιάσαμε σε ένα συνέδριο, παναυτοδιοκητικό της δυτικής Μάνης, που διοργανώσαμε το καλοκαίρι του 1997 στην Καρδαμύλη με τίτλο: Δυτική Μάνη: Χθές – σήμερα – αύριο. Δυστυχώς οι διάδοχοι δεν ασχολήθηκαν με τα σημαντικά πορίσματα και τις προτάσεις που προέκυψαν ομόφωνα από τους εκπροσώπους των 29 Κοινοτήτων της περιοχής…

Τα επόμενα χρόνια συναντούσα το Γιώργο στην Καλαμάτα ή στις Κιτριές και μιλούσαμε με διαχυτικότητα για τα περασμένα αλλά και για τα μη υλοποιηθέντα, πάντα στα ίδια πλαίσια της εγκαρδιότητας και της διαχυτικότητας. Στα μέσα της δεκαετίας του 2010 επανήλθε στην αυτοδιοικητική ενέργεια, εκλέχτηκε δημοτικός σύμβουλος και στη συνέχεια ορίστηκε αντιδήμαρχος Δυτικής Μάνης, αλλά φαινόταν ότι το πληθωρικό ταμπεραμέντο του δεν μπορούσε να εναρμονιστεί πλήρως με το νέο αυτοδιοικητικό κλίμα.

Η είδηση του θανάτου του με βρήκε μακριά και γι` αυτό θεώρησα υποχρέωσή μου, μαζί με τα συλλυπητήριά μου στην οικογένειά του, να επαναφέρω στη δημοσιότητα τα πιο πάνω χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς του που προσέγγισα άμεσα.

Νίκος Ευστρ. Μαραμπέας

Είχα την τύχη και την τιμή να με επιλέξει για τη θέση του Περιφερειακού Διευθυντή Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Πελοποννήσου το 2004 και να έχω έτσι τη δυνατότητα για στενή συνεργασία μαζί της, ως υπεύθυνος για την ομαλή λειτουργία των 1150 σχολείων της περιοχής. Στις πολύωρες συσκέψεις με τους 13 Περιφερειακούς Διευθυντές, που συγκαλούσε κάθε δίμηνο κατά τα τρία χρόνια της υπουργικής της θητείας, πρόβαλλαν έντονα τα ιδιαίτερα προσόντα της, η συντονιστική της ικανότητα, το πλούσιο γνωστικό της πεδίο, η κοινωνικότητά της, οι ευαισθησίες για τα παιδιά και η μόνιμη έγνοιά της για την πρόοδό τους.
Κουβαλούσε σε όλες της τις εκφάνσεις το ηρωικό στοιχείο, εκείνο που παράγει πλούσια η Λακωνική γη και ιδιαίτερα οι τόποι με διαχρονικές ιστορικές παραδόσεις, όπως η γενέτειρά της το Γεράκι, ο τόπος που έμαθε τα πρώτα της γράμματα και της δημιούργησε ισχυρή ώθηση για σπουδές και πολιτική δράση, με φόντο πάντοτε την αλληλεγγύη και τη φροντίδα για τον απλό πολίτη. Αυτά τα χαρακτηριστικά της έχουν αποτυπωθεί, και προσληφθεί από όσους συνεργάστηκαν μαζί της, σε όλους τους χώρους της πολιτικής της δράσης, στη Βουλή, στην Ευρωβουλή, στα υπουργεία Υγείας και Παιδείας, στην Πολιτική Επιτροπή του ΝΑΤΟ, στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Γι` αυτό το λόγο όλοι, ανεξάρτητα από πολιτική τοποθέτηση και προσωπική νοοτροπία, είχαν κάνει πλήρη αποδοχή της προσωπικότητάς της και έτσι έχει αποτυπωθεί στη μνήμη η εικόνα της…
Κάποτε της είπα ότι το όνομά της παραπέμπει σε μανιάτικη καταγωγή, ενημερώνοντάς την ότι ο κλάδος των Γιαννιάνων ήταν ένας από τους τρεις κλάδους που είχε διαχωριστεί κατά το δεύτερο μισό του 18ου αιώνα η οικογένεια των Μαυρομιχαλαίων και μάλιστα από αυτόν τον κλάδο κρατούσε και η οικογένεια του Πετρόμπεη. Μου απάντησε ότι δεν υπήρχε στην οικογένειά της πληροφόρηση για την καταγωγή της, αλλά μπορεί το όνομά της να αποτελεί στοιχείο που παραπέμπει στην καταγωγή…
Νίκος Ευστρ. Μαραμπέας

Travel + Leisure: Προορισμός της Πελοποννήσου, η Καρδαμύλη, ανάμεσα στα 25 ομορφότερα «μυστικά» μέρη της Ευρώπης 

Στη λίστα του αμερικάνικου ταξιδιωτικού περιοδικού Travel + Leisure με τα 25 κορυφαία «μυστικά» μέρη στην Ευρώπη για να επισκεφθεί κανείς το 2022 συμπεριλήφθηκε η Καρδαμύλη που βρίσκεται στην 20η.

Τα περισσότερα άγνωστα στο ευρύ κοινό, αποτελούν τον «αντίποδα»-έκπληξη των δημοφιλέστερων προορισμών της κάθε χώρας, προσφέροντας ωστόσο αυθεντικές και μοναδικές εμπειρίες ζωής στους ταξιδιώτες

Σύμφωνα με τους συντάκτες του άρθρου, πρόκειται για έναν προορισμό που τα τελευταία χρόνια «ακούγεται» όλο και περισσότερο, με τους μυημένους ταξιδιώτες να την επιλέγουν για την παραδοσιακή εμπειρία που θα βιώσουν στο μοναδικό σκηνικό της.

Επεκτείνεται η ανάπλαση της οδού Κωνσταντίνου Παλαιολόγου στη Σπάρτη με έργο 6,6 εκ.€.

Έργο με τίτλο: «Αστική αναζωογόνηση της πόλης της Σπάρτης», με ποσό χρηματοδότησης 6.652.900,00 €  εντάχθηκε στο Πρόγραμμα «ΑΝΤΩΝΗΣ ΤΡΙΤΣΗΣ» με απόφαση Αναπληρωτή Υπουργού Εσωτερικών.

Το φυσικό αντικείμενο του έργου περιλαμβάνει:

Υποέργο 1: «Ανάπλαση Κέντρου Σπάρτης – Βόρειος και Νότιος Κλάδος Οδού Παλαιολόγου – Λοιπές Παρεμβάσεις εντός Ιστορικού Τραπεζίου» (6.180.000,00 €)

Υποέργο 2: Δαπάνη σύνταξης και προετοιμασίας φακέλου υποβολής αίτησης χρηματοδότησης (6.200,00 €)

Υποέργο 3: Διοικητικό Κόστος Υπηρεσιών Επίβλεψης και Διαχείρισης του Υποέργου 1 (92.700,00 €)

Υποέργο 4: ‘Έργα Σύνδεσης, Μεταφοράς, Αποκατάστασης Δικτύων Οργανισμών Κοινής Ωφέλειας (ΟΚΩ) του Υποέργου 1 (124.000,00 €)

Υποέργο 5: Μελέτες Ωρίμανσης του έργου «Δράσεις και παρεμβάσεις σε κοινόχρηστους χώρους της πόλης της Σπάρτης για την διασύνδεση του αστικού κέντρου (ιστορικό τραπέζιο) με τις «γειτνιάζουσες» αναπτυξιακές, πολιτιστικές δυνατότητες και παραγωγικές λειτουργίες της» (250.000,00 €)

Η υλοποίηση του έργου αφορά τη συνέχεια της ανάπλασης του κέντρου της πόλης της Σπάρτης και συγκεκριμένα ανάπλαση τμημάτων της οδού Παλαιολόγου από την οδό Όθωνος Αμαλίας έως την οδό Θερμοπυλών. Το κεντρικό τμήμα (μεταξύ των οδών Ευαγγελιστρίας και Βρασίδου) έχει ήδη ενταχθεί στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Πελοπόννησος 2014-2020»   και είναι στη διαδικασία δημοπράτησης.

Έργο Αστικής Ανάπλασης και της Καλαμάτας εντάσσεται στο πρόγραμμα Αντώνης Τρίτσης του υπουργείου Εσωτερικών.

Ο Αναπληρωτής Υπουργός Εσωτερικών Στέλιος Πέτσας υπέγραψε την ένταξη του έργου του Δήμου Καλαμάτας με τίτλο «Ολοκληρωμένες παρεμβάσεις αναβάθμισης αστικού τοπίου Ανατολικής Πολεοδομικής Ενότητας Καλαμάτας – Μελέτες Ωρίμανσης και Κατασκευή» στο Πρόγραμμα «ΑΝΤΩΝΗΣ ΤΡΙΤΣΗΣ». Πρόκειται για έργο ολιστικής παρέμβασης σε αστικό τοπίο, που σε προϋπολογισμό εκτιμάται ότι θα ξεπεράσει τα 17.000.000 €. Σε πρώτη φάση, με την πιο πάνω απόφαση, εγκρίθηκε το ποσό των 385.800,53 € που αφορά τις μελέτες ωρίμανσης καθώς και τη σύνταξη όλων των απαραίτητων μελετών για την δημοπράτηση του κύριου έργου και την κατασκευή των ολοκληρωμένων παρεμβάσεων της αναβάθμισης του αστικού τοπίου της Ανατολικής Πολεοδομικής Ενότητας Καλαμάτας. Την ολοκλήρωση των μελετών θα ακολουθήσει η υλοποίηση του έργου, το οποίο έχει διασφαλισμένη χρηματοδότηση.

Κληροδότημα Παναγιώταρου: σε εξέλιξη εκτιμητική διαδικασία πριν την αξιοποίησή του

Το κληροδότημα Παναγιώταρου είναι περισσότερο ιστορικό μνημείο παρά περιουσιακό στοιχείο. Η ύπαρξή του είναι στενά συνδεδεμένη με την ανάβλυση νερού, από τις υπόγειες λεκάνες του Ταϋγέτου, που φθάνουν λίγο πριν τη θάλασσα στο Μεσσηνιακό κόλπο. Τη λειτουργία του ως νερόμυλου με τα συστήματα άλεσης δημητριακών της αρχαίας περιόδου, διαδέχθηκε η συστηματικότερη αξιοποίηση κατά την Τουρκοκρατία, το πέρασμα στην ιδιοκτησία του Λυμπεράκη Γερακάρη και των Μπενάκηδων της Καλαμάτας στην αρχή και στη συνέχεια των Καπετανάκηδων της Τρικότσοβας, για να καταλήξει σε βιομηχανική εταιρία από την οποία το αγόρασε ο Παναγιώταρος, που μετέφερε με το φορτηγό του στάρι από όλη τη Δυτική, Μάνη, το άλεθε και παρέδινε αλεύρι ( Το ιστορικό της λειτουργίας έχει δημοσιευτεί στη ΜΑΝΙΑΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ).

Δεδομένου ότι η λειτουργία του οικήματος ως οίκου ευγηρίας, όπως ήθελε το ζεύγος Παναγιώταρου, δεν τελεσφόρησε, ο δήμος Καλαμάτας, ως καθολικός διάδοχος της περιουσίας της πρώην Κοινότητας Μικρής Μαντίνειας, επιχειρεί να αξιοποιήσει το κληροδότημα Παναγιώταρου με τη δέσμευση ότι τα οφέλη θα καρπωθεί η τοπική κοινωνία της Μικρής Μαντίνειας. Μετά τη δημοπράτηση παρέμενε σε εκκρεμότητα η εκτίμηση της αξίας του ακινήτου για να κριθεί αν είναι οικονομικά αποδεκτή η προσφορά του υποψήφιου επενδυτή. Σ` αυτό το βήμα, την εξέταση της χρηματο – οικονομικής μελέτης που έχει ανατεθεί σε πιστοποιημένο εκτιμητή, προχώρησε ο δήμος Καλαμάτας και ειδικότερα η Οικονομική Επιτροπή του, ως αφετηρία για τη θεμελίωση των σημείων διαπραγμάτευσης του Δήμου με τον υποψήφιο επενδυτή Θεόδωρο Μπρεζεράκο.